ผมเป็นคนหนึ่งที่ติดตามผลงานทีมชาติไทยมาตั้งแต่ยุคปิยพงษ์ ผิวอ่อน (ช่วงปลาย) และมาชื่นชอบสุดๆตอนชุดดรีมทีม และจนถึงปัจจุบันถึงแม้ผลงานของทีมจะขึ้นๆลงๆ สมหวังบ้างผิดหวังบ้างแต่ก็ติดตามดูการแข่งทุกนัด แต่ที่สังเกตกับตัวนักเตะบางคนที่ให้ความสำคัญกับการที่มีชื่อติดทีมชาตินั้น ดูไม่ให้ความสำคัญเท่าที่ควรสังเกตจากจำนวนคนที่มารายงานตัว อ้างติดธุระบ้าง เจ็บบ้าง หรือติดรับใช้สโมสรบ้าง บางเหตุผลก็พอรับได้ บางเหตุผลก็ยากที่จะเข้าใจ แต่ถ้ากับผมแล้วถ้าครั้งหนึ่งในชีวิตได้มีโอกาสได้รับใช้ทีมชาติไม่ว่าจะเป็นกีฬาประเภทใดก็ตาม มันคือเกียรติยศของชีวิตและคงภาคภูมิใจเอามากๆ แต่ในทางกลับกันคนที่มีโอกาสแต่ไม่ค่อยให้ความสำคัญ ก็ควรมองคนที่เขาอยากเป็นแบบคุณบ้าง การที่คุณเป็นดาราลูกหนังของไทยในยุคซิโก้นี้ ไม่ว่าคุณจะเก่งมาจากไหนหรือรับค่าเหนื่อยจากทีมดังๆสูงแค่ไหน แต่ถ้าคุณไม่ให้เกียรติทีมชาติ คุณก็เป็นแค่นักเตะธรรมดาๆคนหนึ่งที่ไม่มีศักยภาพพอที่ได้มีธงไตรรงค์ติดอยู่ที่หน้าอกของเสื้อทีมชาติไทย
คิดยังไงกับแข้งสตาร์ของไทยกับการรับใช้ทีมชาติ