<<... ชีวิตเกิดมา เหมือนถูกกำหนด ... >>

เรื่องที่จะเล่าให้ฟัง เรื่องนี้ เป็นเรื่องจริง ชื่อจริง
และที่เอ่ยมาทั้งหมด ยังมีชีวิตอยู่ ยกเว้นชายคนหนึ่ง

ถ้าญาติๆ ของผมเข้ามาอ่านเจอ ผมต้องขออภัยด้วยครับ ที่เอ่ยชื่อจริง

อ่านสนุกๆ เพลินๆ ก็ได้ ... อ่านเอาสาระทางธรรม ก็ได้
อ่าน แล้วเชื่อว่า ชีวิตถูกกำหนดมาก็ได้ อ่านแล้วคิดว่า มันบังเอิญ ก็ได้
แล้วแต่ จะใช้ พิจารณญาณ เอาเอง... ว่าบังเอิญเกิดมา หรือ กำหนดมา

ที่หมู่บ้านผม จะมีลำห้วยทวย เป็นสายน้ำ จะเรียกว่าแม่น้ำก็ได้
ลำห้วยนี้ ไหลมาจาก อุดร ผ่านมาหลายอำเภอ ต้นกำเนิดจากไหนไม่รู้

ไหลไปประจบแม่น้ำโขง .. เรียกว่าปากทวย
หมู่บ้านผมจึงเรียกว่า "บ้านปากทวย" ..

สาวๆ หมู่บ้านนี้ ไม่ชอบโค้ก นะครับ ดังนั้น
ห้าม "ส่งโค้กให้สาวปากทวย"

ตั้งแต่ผมเกิดมา ผมก็เห็นมีศาลเจ้าพ่อ เรียกว่า "เจ้าพ่อขี้กลาก"
ตั้งอยู่ บริเวณปากลำห้วยทวย ..

ชาวบ้าน เคารพนับถือ กราบไหว้ขอพร
ลูกหลานหมู่บ้านนี้ หลายๆ คนเคยไปบนบานขอพร และ ประสบผลสำเร็จ
ในหน้าที่การงาน ร่ำรวย ซึ่ง จะเป็นผลมาจากการบนบานศาลกล่าว หรือไม่ ไม่รู้
แต่ เห็นมีคนไปแก้บนบ่อยๆ ประจำ รวมทั้งผม ด้วย

ลุงของผม แต่งงานก็อยากจะมีลูกชายไว้สืบสกุล
แต่จนแล้วจนรอด สาวๆ ไหลออกมาเป็นพรวน

ลูกคนแรก วาด (วาสนา)
ลูกคนที่สอง หวัง (สมหวัง)
ลูกคนที่สาม ไหว (ไสว)
ลูกคนที่สี่ ชื่อใน (นัยนา)
ลูกคนที่ห้า ชื่อ ใจ (ดวงใจ)

แกได้ลูกสาว 5 คน ชื่อ วาด หวัง ไว้ ใน ใจ ...

บังเอิญ หรือ ตั้งใจ ตั้งชื่อแบบนี้ หรือเปล่าไม่รู้ เวลาผมกลับบ้าน ว่าจะถามแกเรื่อนี้ แต่ผมก็ลืม ทุกที
ด้วยที่แกมีที่นา ก็อยากได้ ลูกชายมาสืบ สกุล หลังจากคลอด ลูกคนที่ห้า แก ก็ยังไม่ละความพยายาม

ครานี้ แกไปบนบานศาลกล่าว กับเจ้าพ่อขี้กลาก ขอให้ได้ลูกชาย

ปรากฏว่า ตั้งท้องลูกคนที่หก แกลูกชายสมใจ .... ตั้งชื่อว่า ต่ง

นายต่งโตเป็นวัยรุ่น เป็นเด็ก ขยันขันแข็ง ทำงาน
แต่นิสัย ไม่ถึงกับเลว เพียงแต่เถียงพ่อเถียงแม่ แต่ไม่ถึงกับด่าพ่อแม่
จะว่าดี ก็ไม่ดี จะว่าเลว ก็ไม่เลว แต่ ไม่ชอบทำบุญเข้าวัดเข้าวา
และก็ไม่ชอบกินเหล้ากินยาเกมเรกเกเร เป็นคนยังไงไม่รู้ พูดจาโผงพาง ตอนดีก็ดี
แต่ตอนร้าย จะไม่ค่อยไว้หน้าใคร จะว่าเป็นที่รักก็ไม่ใช่ จะว่าเป็นที่ชังก็ไม่ใช่

นายต่ง เป็นเด็กลุ่มน้ำโขง ว่ายน้ำเก่ง เพราะตอนเด็กๆ
กระโดดน้ำทวย เล่นด้วยกันประจำ
หลังหน้าหน้านา ก็ไป หาปลาในแม่น้ำโขง วงจร ชีวิตก็ปกติเรื่อยๆ

จนกระทั่ง นายต่ง แต่งงาน กับสาวลาว และ ได้หลานชาย หนึ่งคน
แต่แปลก เด็กคนนี้ เกิดมา ตั้งแต่จำความได้ ชอบเข้าวัดเข้าวา ตั้งแต่หัดเดิน

เด็กคนนี้ นำสวดมนต์ ในวัด ตั้งแต่ขึ้น ป. 1

พอลูกชาย นายต่ง เดินได้ อายุ น่าจะประมาณ 1-2 ขวบ

นายต่ง ก็ ไปหาปลาตามลำน้ำโขง ปกติ แต่ไปทำอิท่าไหน ไม่รู้
ตกเรือ จมน้ำตาย ทั้งๆ ที่หน้าแล้ง น้ำก็ไม่แรง
และตรงจุดที่ตาย อยู่ติดกับศาลเจ้าพ่อ "ขี้กลาก"

พอต่งตาย ... เมียคนลาวก็ไม่อยู่ ทิ้งลูก ให้ ลุงของผมเลี้ยงต่อ
แกก็รักเหมือลูก นะตอนนี้ น่าจะโต แล้ว ครับ

แต่เป็นเด็ก ดี ครับ พูดไพเราะ สัมมาคาระ
เป็นที่รักใคร่ ของคนเฒ่าคนแก่ ทั้งหมู่บ้าน
งานบุญ งานอะไรที่เกี่ยวกับศาสนา วัด
เด็ก คนนี้ ร่วมงาน เป็นผู้นำสวดมนต์ ไม่ขาด

พอผมมามองเรื่อง ราว ต่างๆ ที่เกิดขึ้น
ผมว่า เรื่องของนายต่ง ไม่น่าจะเป็นเรื่อง บังเอิญ  

เหมือนถูกกำหนดไว้แล้ว ว่า นายต่งถูกส่งมาเกิด
เพื่อผลิตทายาท คือลูกชายให้พ่อ พอหมดภาระหน้าที่ แล้วก็ไปตามกำหนด

ชาวบ้านเชื่อว่า นายต่ง น่าจะเป็นบริวาร ของเจ้าพ่อ
ส่งมาเกิดชั่วคราว ถึงเวลากำหนด กลับเขาก็กลับ

แต่ก็แปลก ตลอดชีวิตนายต่งไม่ค่อยไปไหน ไกล
จะวนเวียน แถวๆ ปากลำน้ำทวยนั่นแหละ การใช้ชีวิต กินนอน ที่นา
คือ กิจวัตรประจำวัน วนเวียน อบยู่แต่ แถวๆนี้ ตั้งแต่เกิดจนตาย


อ่านแล้วก็อย่าซีเรียสนะครับ .... อาจจะเป็นเรื่องบังเอิญ ก็ได้