http://pantip.com/topic/32712715
หลังจากที่ผ่านช่วงเวลาแห่งความยากลำบากของครอบครัวเรามา น้องจอยกลับมาอยู่ที่บ้านแล้ว โดยจะต้องฉีดยากระตุ้นเม็ดเลือดขาว ทุกวัน และวันที่ 10 พ.ย.2557 นี้ น้องจอยต้องไปหาคุณหมอที่โรงพยาบาลราชวิถี และวันที่11 พ.ย.2557 ก็ต้องมาให้คีโม (ยานอกโครงการ 30 บาท)เข็มที่ 2 ที่โรงพยาบาลพุทธโสธร หวังว่าเราจะได้ฟังเรื่องดีๆบ้าง….
หลายสิ่งหลายอย่างทำให้ผมได้เรียนรู้ได้รับทราบ ปัญหาทุกปัญหาไม่ว่ามันจะเล็กหรือใหญ่ขนาดไหนก็ตาม ถ้าเราทุกฝ่ายโดยเฉพาะคนในครอบครัวเรา ถ้าได้มีโอกาสพูดคุยกันทุกอย่างย่อมมีทางออกเสมอ ในวันนี้ผมบอกเลยว่าผมโชคดี ในเวลาที่ผมทุกข์ หมดหวัง หรือเบลอ จะมีเสียงหนึ่งเกิดขึ้นมาให้ได้ยินเสมอ“พ่อ” คำๆนี้คอยเตือนผมตลอดว่าผมไม่ได้สู้เพื่อลูกอยู่คนเดียว ผมยังมีคนเคียงข้างอยู่ตลอดเวลา คนที่ทำงานทุกอย่าง (ผมแค่ทำงานนอกบ้าน) ผมไม่รู้ว่า“พ่อ แม่” เราเริ่มใช้เรียกแทนตัวเราเองเมื่อไหร่ แต่เมื่อได้ยินเสียงเรียกนี้แล้วบอกได้เลยว่า “ผมมีคนคอยให้กำลังใจและมีแนวร่วมสู้อยู่ข้างหลังนะ”
วันนี้ผมมีลูกสาว”น้องจอย”เป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลืองระยะที่ 4
วันนี้ผมมีลูกสาว”น้องจอย”ที่จะรับปริญญาในวันที่ 16 ธันวาคม 2557
ทุกครั้งที่น้องจอยไปโรงพยาบาล ไม่เคยมีครั้งไหนที่ไม่เจาะเลือด ที่ไม่เจาะให้ยา ผมรู้ว่ามันเจ็บ แต่น้องจอยไม่เคยบ่น “หนูจะไปรับปริญญาพร้อมเพื่อนๆ” …..ทุกครั้งที่ลูกพูด ทุกอย่างในร่างกายผมมันแน่นไปหมด
และวันนั้นผมว่ามันจะเป็นวันแห่งความสุขของครอบครัวผมบ้าง มาเป็นกำลังใจกันนะครับ
และนี้คือสิ่งที่น้องจอยคาดหวังมา
มาร่วมให้กำลังใจ "น้องจอย"กันนะครับ
ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้กับครอบครัวผมครับ
เมื่อลูกสาวผมเป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลืองจะไปรับปริญญา
หลังจากที่ผ่านช่วงเวลาแห่งความยากลำบากของครอบครัวเรามา น้องจอยกลับมาอยู่ที่บ้านแล้ว โดยจะต้องฉีดยากระตุ้นเม็ดเลือดขาว ทุกวัน และวันที่ 10 พ.ย.2557 นี้ น้องจอยต้องไปหาคุณหมอที่โรงพยาบาลราชวิถี และวันที่11 พ.ย.2557 ก็ต้องมาให้คีโม (ยานอกโครงการ 30 บาท)เข็มที่ 2 ที่โรงพยาบาลพุทธโสธร หวังว่าเราจะได้ฟังเรื่องดีๆบ้าง….
หลายสิ่งหลายอย่างทำให้ผมได้เรียนรู้ได้รับทราบ ปัญหาทุกปัญหาไม่ว่ามันจะเล็กหรือใหญ่ขนาดไหนก็ตาม ถ้าเราทุกฝ่ายโดยเฉพาะคนในครอบครัวเรา ถ้าได้มีโอกาสพูดคุยกันทุกอย่างย่อมมีทางออกเสมอ ในวันนี้ผมบอกเลยว่าผมโชคดี ในเวลาที่ผมทุกข์ หมดหวัง หรือเบลอ จะมีเสียงหนึ่งเกิดขึ้นมาให้ได้ยินเสมอ“พ่อ” คำๆนี้คอยเตือนผมตลอดว่าผมไม่ได้สู้เพื่อลูกอยู่คนเดียว ผมยังมีคนเคียงข้างอยู่ตลอดเวลา คนที่ทำงานทุกอย่าง (ผมแค่ทำงานนอกบ้าน) ผมไม่รู้ว่า“พ่อ แม่” เราเริ่มใช้เรียกแทนตัวเราเองเมื่อไหร่ แต่เมื่อได้ยินเสียงเรียกนี้แล้วบอกได้เลยว่า “ผมมีคนคอยให้กำลังใจและมีแนวร่วมสู้อยู่ข้างหลังนะ”
วันนี้ผมมีลูกสาว”น้องจอย”เป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลืองระยะที่ 4
วันนี้ผมมีลูกสาว”น้องจอย”ที่จะรับปริญญาในวันที่ 16 ธันวาคม 2557
ทุกครั้งที่น้องจอยไปโรงพยาบาล ไม่เคยมีครั้งไหนที่ไม่เจาะเลือด ที่ไม่เจาะให้ยา ผมรู้ว่ามันเจ็บ แต่น้องจอยไม่เคยบ่น “หนูจะไปรับปริญญาพร้อมเพื่อนๆ” …..ทุกครั้งที่ลูกพูด ทุกอย่างในร่างกายผมมันแน่นไปหมด
และวันนั้นผมว่ามันจะเป็นวันแห่งความสุขของครอบครัวผมบ้าง มาเป็นกำลังใจกันนะครับ
และนี้คือสิ่งที่น้องจอยคาดหวังมา
มาร่วมให้กำลังใจ "น้องจอย"กันนะครับ
ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้กับครอบครัวผมครับ