นี้การเป็นการโพสครั้งแรกที่เล่าเรื่องราวแบบนี้ครับ อาจจะไม่สนุกหรือไม่ตื่นเต้นเท่าโพสอื่นแต่มันคือความในใจของผมครับ
อย่างไงก็ฝากติชม หรือแนะนำด้วยนะครับ ถ้าเกิดข้อผิดพลาดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ
ผู้หญิงคนหนึ่ง ชื่อ นัท จริงๆ ผมรู้จักกับเขาโดยบังเอิจ ตอนนั้นผมพึงจบใหม่ๆ เขาก็คงเหมือนกันครับ ที่เรียกว่าบังเอิจเพราะว่า ผมทำเครื่อข่ายอยู่ตัวหนึ่ง ตามแผนงานก็คือ ต้องหาคนเพิ่ม คนที่สนใจ ผมก็กลับไปที่มหาลัยที่ผมจบมานั้นล่ะครับ ตอนนั้นไม่รู้จักเธอเลยจริงๆ มีพี่คนหนึ่งแนะนำให้ไปลองชวนเขาดู ไอ้เราก็นะ ใครแนะนำก็ไปดิครับไม่เสียหาย ก็ได้คุยตั้งแต่นั้น ในสถานะ เพื่อนร่วมงานในเครื่อข่ายตัวนั้นครับ คุยกันไปเรื่อยๆ ต่างคนก็ต่างมีแฟน ไอ้เราก็ไม่ได้คิดอะไรกับเธอคนนั้นหลอกครับ แค่เออ น่ารักดีนะ แต่เขามีแฟนแล้ว เราก็มี ก็เลยไม่ค่อยได้คุยกันนอกเรื่องซะเท่าไหร่
จนวันเวลาผ่านไปเกือบ 1 ปีครับ เขาก็เลิกกับแฟนเก่า ผมก็เลิกกับแฟนเก่าได้ซักระยะหนึ่งแล้ว แต่เราสองคนก็ยังคุยกันอยู่ ทางไลน์บ้าง ทางเฟสบ้าง โทรศัพท์นี้คุยกันเฉพาะเวลาสั่งของ ซึ่งตอนนั้นเป็นช่วงเวลาที่ผมแย่ที่สุดเท่าที่เคยมีมาก่อน ตกงาน มีปัญหาทางบ้าน บราๆๆๆๆๆ จนเริ่มได้คุยกับ นัท มากขึ้น จำได้เลยตอนนั้นแย่มากๆ ไปเที่ยวหัวหิน ไอโพนก็หาย เงินก็หาย 555+ คุยกับ นัท เป็นคนสุดท้ายที่ใช้ไอโพนคุย ตอนนั้น นัท ไปเที่ยวอำพาวากับเพื่อนเขาสองคน ขาก็เจ็บด้วย แล้วเขาบอกจะมาหัวหิน ผมก็รอ ตอนนั้นคิดแค่ว่า อย่างน้อยก็มีเพื่อนเดินเล่นด้วย แต่สุดท้าย นัท ก็ต้องกลับไปก่อนเพราะขา นัท เขาเจ็บจริงๆ เราก็เริ่มคุยกันนานขึ้น แค่ผมเองก็รู้สึกดีกับเขาด้วย จนวันนึ่งจำได้ เขาขึ้นเฟสว่า อยากมีคนบอกฝันดีทุกคืน ผมก็กลัวๆกล้า เพราะไม่รู้ ว่าเขาคิดไง ตอนนั้นคิดแค่ว่า จะเสียหายอะไร บอกไปเลย ไอ้เราก็สมัครเลยครับ "งั้นเราขอเป็นคนนั้นได้ไหมที่จะบอกฝันดีนัททุกคืน"
หลังจากนั้น เราก็ต่างคนต่างเล่าเรื่องของแฟนเก่าให้ฟัง ซึ่งสิ่งที่เธอเล่ามานั้น ผมไม่คิดรังเกียจเลย เพราะเธอไม่ได้เสียหายอะไรเลย เมื่อเทียบกับสิ่งที่ผมเล่าให้เธอฟัง หลังจากนั้นเขาผมกับ นัท ก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนวันหนึ่ง ผมชวนเขาไปเที่ยวเกาะเกร็ด เขามีเพื่อนอยู่ที่อยุธยา แต่ถึงนัททำงานที่ นนทบุรี แต่ก็เพียงไม่กี่ถึงปีเอง เขาก็แอบไปเที่ยวคนเดียวทั้งที่กลัว นี่ละครับจุดเริ่มต้มความงี่เง่าของผม พอผมรู้ว่าเขาแอบหนีไปเที่ยว ผมก็โทรเช็ดแทบตลอด ไม่ใช่เพราะกลัวไปกับใครนะครับบอกก่อน แต่เพราะห่วงมากๆ เพราะเขาแทบจะไม่เคยไปไหนคนเดียว และก็ไม่รู้จักเส้นทางด้วย เขาก็หาในเน็ตแล้วก็ไปเอง เพราะผมต้องทำงาน ก็โทรถามแล้วถามอีก เช็ดแล้วเช็ดอีก ในใจแทบอยากจะเลิกงานไวๆเลยเพราะห่วง
หลังจากนั้นผมก็ได้ไปเที่ยวกับ นัท ที่เกาะเกร็ดเป็นที่แรกครับ (เอ่อ แล้วไอ้ความงี่เง่าผมมันมีอะไรบ้างเนี้ย) ทุกคนคงจะถามผมแบบนี้ใช่ไหมเพราะอ่านมายังไม่เจอ และคงไม่เข้าใจ
ก่อนอื่น ต้องบอกว่า นัทเป็นคนที่เครียดอะไรแล้วชอบเงียบมากๆ เงียบจนบางทีผมไม่เข้าใจ ผมกลัวนัทเป็นอะไรไป (เพราะนัทเป็นโรคภูมิแพ้)
สำหรับโรคประจำตัวภูมิแพ้เนี้ย เราเป็นกันทั้งคู่ครับ แต่นัทเป็นมากกว่า ผมเลยคอยว่าเขา เตือนเขา บังคับเขา ให้กินยาตลอด เพราะนัทเป็นคนที่เป็นภูมิแพ้หนักกว่าผม คือแพ้เกือบทุกอย่าง อากาศเปลี่ยนก็เป็น อาหารทะเลก็แพ้ น้ำปลาก็แพ้ เฮ้อออออ ไอ้เราก็ห่วง คอยบังคับเขาตลอด เขาเป็นคนชอบกินปลาทูมันมากๆ แรกๆผมไม่รู้ว่าแพ้ แต่พอรู้ก็คอยห้าม คอยเตือน บางครั้งด่าเลย จนทะเลาะกันเพราะเขาใจผิดเรื่องยา มาแล้ว และเวลาเขาป่วย เขาเงียบไปด้วยความที่ผมห่วงมากเกินไป ผมก็จะค่อยโทรหา โทรเช็ด เฟสถาม แทบตลอด คือถ้าไปหาได้ไปแล้วครับ (เขาอยู่กับพี่สาว) เลยไปหาไม่ได้ ปกติไปแล้วก็ต้องรอแค่ข้างล่างครับ จนล่าสุดเขาท้องเสียเข้าโรงบาล ผมก็เป็นแบบเดิม โทรหา โทรจิก เพราะมันผิดสังเกตุ เขาไม่เคยเงียบ ไปแบบนี้ รู้อีกทีก็ด่า ก็โพสหน้าเฟสเขา กระจายไปแล้วครับ จนเขาโทรมาบอกอยู่โรงบาล ก็ยังว่าเขาอีกว่าทำไหมไม่โทรบอกผม (ผมกับแฟนอยู่ไกลกันครับ แล้วเวลา นัท ป่วยก็แทบจะไม่มีแรงเลย แฟนผมเขาดื้อมากๆ ถ้าไม่หนักจริงๆไม่ไปหาหมอหลอก) 55555+ ผมด่าแฟนประจำ รู้สึกตัวเองเลวไงก็ไม่รู้
ส่วนไอ้เรื่องที่เครียดแล้วเงียบเนี้ย เวลาผมมีปัญหาพอผมเงียบเขาก็จะถามให้ได้ว่าเป็นอะไรจนผมต้องบอก แต่เวลาเขาเงียบผมรู้นะ ว่าเขาเครียด ผมเป็นคนใจร้อน ต้องรู้ให้ได้ว่าแฟนตัวเองเป็นอะไร ใครทำอะไรหรือป่าว จะโทรจิกๆๆๆๆๆ โทรไม่ติดก็ไลน์ ก็เฟสถาม คือเอาแมร่งทุกทาง ตอนนี้คบกันมาจะเข้าเดือนที่ 4 แล้วครับ จนวันก่อน เขาบอกว่าผมเปลี่ยนไป เขาขอโทษที่ผมเป็นแบบนี้ ผมก็ งง ผมเปลี่ยนไปอย่างไง (ก็ไอ้เรื่องใจร้อน งี่เง่าของผม เนี้ยล่ะ และก็เป็นคนเข้าใจอะไรยาก) ขนาดแฟนผมเครียดมากๆ บอกให้ผมหยุด ให้ผมพอ ผมก็ยังไม่หยุด อยากรู้ อยากช่วย ทั้งที่ช่วยอะไรก็ไม่ได้ ก็เป็นแบบนี้มาตลอด หนักขึ้นเรื่อยๆ (เพราะผมรักเขามาก "ความคิดส่วนตัวนะ")
จนวันนี้ผมเกือบจะเสีย นัท ไป เพราะความเข้าใจยาก ความงี่เง่าของผม โชคดีที่ผมมีเพื่อนที่ดี และมีแฟนที่ดีมากๆด้วย ชื่อ นัท
ผมอายุ 24 ผมมี นัท เป็นแฟนคนที่ 2 ผมพูดตรงๆ ประสบการณ์เรื่องความรัก ผมน้อยมากๆ (ต้องใช้ไหมอ่ะ) ผมเป็นคนไม่เข้าใจผู้หญิงเพราะสมัยก่อนก็มีแต่เพื่อนผู้ชาย เพื่อนผู้หญิงส่วนมากมันก็หาวๆ กันทั้งนั้น
สิ่งที่ผมทำไป ผมรู้ ผมผิด เพราะผมเยอะเกินไป (ผมไม่สามารถอธิบายได้ว่ามันเยอะอย่างไง) แต่ขนาดเพื่อนผมมันยังบอกผมเยอะเกิน เยอะมากด้วย
นัท แฟนผมก็บอกว่า บางทีเขาเครียดๆ เขาจะเงียบ ให้เราอยู่นิ่งๆ ก็พอแล้ว เดี่ยวดีขึ้นเขาก็โทรเอง เขาพูดหลายรอบนะ ไม่ใช่ผมไม่จำ แต่ผมทำแทบไม่ได้
ที่จะอยู่นิ่งๆ (ไม่รู้เป็น....อ่ะไรเหมือนกัน) 5555+ จนเขาบอกบ้างที นัทอยากจะด่า เขาอึดอัด จนเขาไม่อยากพูด ไม่อยากคุย บอกให้เราพอ ผมก็ดันไม่เข้าใจเขาอีก
และไอ้เรื่องหึ่ง หวง ผมก็แรงจริงๆ บ้างครั้งผมก็โมโหมากๆ ปากบอกไม่คิดหลอก แต่ในใจแมร่ง คิดไปไหนแล้ว แต่ก็โชคดีที่แฟนไม่เคยว่าอะไรเลย พร้อมอธิบายตลอด
สุดท้ายนี้ สิ่งที่ผ่านมา ผมก็พยายามปรับตัว และคิดเสมอว่า "สิ่งที่ผ่านเข้ามา หรือปัญหาที่ผ่านเขามา เป็นเครื่องทดสอบเราทั้งคู่"
และผมก็ไม่รู้จะพูดหรืออธิบายให้ นัท เขาฟังอย่างไงว่าผมรักเขา และ อยากขอบคุณเขามากขนาดไหน
วันที่ผมแย่ที่สุดในชีวิต ก็ยังมี นัท อยู่เคียงข้างกายตลอด ถ้า นัท ได้อ่าน นิว อยากบอกว่า นิวรักนัท และ ขอบคุณนัทมากๆ นะครับ
(ใครจะวิจารณ์อย่างไง ผมไม่แคร์นะครับ และขอบคุณล่วงหน้าเลยสำหรับทุกๆคอมเม้น)
ผมแค่อยากจะขอบคุณผู้หญิงคนหนึ่งที่ ทนความงี่เง่า ความเข้าใจยากของผมได้
อย่างไงก็ฝากติชม หรือแนะนำด้วยนะครับ ถ้าเกิดข้อผิดพลาดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ
ผู้หญิงคนหนึ่ง ชื่อ นัท จริงๆ ผมรู้จักกับเขาโดยบังเอิจ ตอนนั้นผมพึงจบใหม่ๆ เขาก็คงเหมือนกันครับ ที่เรียกว่าบังเอิจเพราะว่า ผมทำเครื่อข่ายอยู่ตัวหนึ่ง ตามแผนงานก็คือ ต้องหาคนเพิ่ม คนที่สนใจ ผมก็กลับไปที่มหาลัยที่ผมจบมานั้นล่ะครับ ตอนนั้นไม่รู้จักเธอเลยจริงๆ มีพี่คนหนึ่งแนะนำให้ไปลองชวนเขาดู ไอ้เราก็นะ ใครแนะนำก็ไปดิครับไม่เสียหาย ก็ได้คุยตั้งแต่นั้น ในสถานะ เพื่อนร่วมงานในเครื่อข่ายตัวนั้นครับ คุยกันไปเรื่อยๆ ต่างคนก็ต่างมีแฟน ไอ้เราก็ไม่ได้คิดอะไรกับเธอคนนั้นหลอกครับ แค่เออ น่ารักดีนะ แต่เขามีแฟนแล้ว เราก็มี ก็เลยไม่ค่อยได้คุยกันนอกเรื่องซะเท่าไหร่
จนวันเวลาผ่านไปเกือบ 1 ปีครับ เขาก็เลิกกับแฟนเก่า ผมก็เลิกกับแฟนเก่าได้ซักระยะหนึ่งแล้ว แต่เราสองคนก็ยังคุยกันอยู่ ทางไลน์บ้าง ทางเฟสบ้าง โทรศัพท์นี้คุยกันเฉพาะเวลาสั่งของ ซึ่งตอนนั้นเป็นช่วงเวลาที่ผมแย่ที่สุดเท่าที่เคยมีมาก่อน ตกงาน มีปัญหาทางบ้าน บราๆๆๆๆๆ จนเริ่มได้คุยกับ นัท มากขึ้น จำได้เลยตอนนั้นแย่มากๆ ไปเที่ยวหัวหิน ไอโพนก็หาย เงินก็หาย 555+ คุยกับ นัท เป็นคนสุดท้ายที่ใช้ไอโพนคุย ตอนนั้น นัท ไปเที่ยวอำพาวากับเพื่อนเขาสองคน ขาก็เจ็บด้วย แล้วเขาบอกจะมาหัวหิน ผมก็รอ ตอนนั้นคิดแค่ว่า อย่างน้อยก็มีเพื่อนเดินเล่นด้วย แต่สุดท้าย นัท ก็ต้องกลับไปก่อนเพราะขา นัท เขาเจ็บจริงๆ เราก็เริ่มคุยกันนานขึ้น แค่ผมเองก็รู้สึกดีกับเขาด้วย จนวันนึ่งจำได้ เขาขึ้นเฟสว่า อยากมีคนบอกฝันดีทุกคืน ผมก็กลัวๆกล้า เพราะไม่รู้ ว่าเขาคิดไง ตอนนั้นคิดแค่ว่า จะเสียหายอะไร บอกไปเลย ไอ้เราก็สมัครเลยครับ "งั้นเราขอเป็นคนนั้นได้ไหมที่จะบอกฝันดีนัททุกคืน"
หลังจากนั้น เราก็ต่างคนต่างเล่าเรื่องของแฟนเก่าให้ฟัง ซึ่งสิ่งที่เธอเล่ามานั้น ผมไม่คิดรังเกียจเลย เพราะเธอไม่ได้เสียหายอะไรเลย เมื่อเทียบกับสิ่งที่ผมเล่าให้เธอฟัง หลังจากนั้นเขาผมกับ นัท ก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนวันหนึ่ง ผมชวนเขาไปเที่ยวเกาะเกร็ด เขามีเพื่อนอยู่ที่อยุธยา แต่ถึงนัททำงานที่ นนทบุรี แต่ก็เพียงไม่กี่ถึงปีเอง เขาก็แอบไปเที่ยวคนเดียวทั้งที่กลัว นี่ละครับจุดเริ่มต้มความงี่เง่าของผม พอผมรู้ว่าเขาแอบหนีไปเที่ยว ผมก็โทรเช็ดแทบตลอด ไม่ใช่เพราะกลัวไปกับใครนะครับบอกก่อน แต่เพราะห่วงมากๆ เพราะเขาแทบจะไม่เคยไปไหนคนเดียว และก็ไม่รู้จักเส้นทางด้วย เขาก็หาในเน็ตแล้วก็ไปเอง เพราะผมต้องทำงาน ก็โทรถามแล้วถามอีก เช็ดแล้วเช็ดอีก ในใจแทบอยากจะเลิกงานไวๆเลยเพราะห่วง
หลังจากนั้นผมก็ได้ไปเที่ยวกับ นัท ที่เกาะเกร็ดเป็นที่แรกครับ (เอ่อ แล้วไอ้ความงี่เง่าผมมันมีอะไรบ้างเนี้ย) ทุกคนคงจะถามผมแบบนี้ใช่ไหมเพราะอ่านมายังไม่เจอ และคงไม่เข้าใจ
ก่อนอื่น ต้องบอกว่า นัทเป็นคนที่เครียดอะไรแล้วชอบเงียบมากๆ เงียบจนบางทีผมไม่เข้าใจ ผมกลัวนัทเป็นอะไรไป (เพราะนัทเป็นโรคภูมิแพ้)
สำหรับโรคประจำตัวภูมิแพ้เนี้ย เราเป็นกันทั้งคู่ครับ แต่นัทเป็นมากกว่า ผมเลยคอยว่าเขา เตือนเขา บังคับเขา ให้กินยาตลอด เพราะนัทเป็นคนที่เป็นภูมิแพ้หนักกว่าผม คือแพ้เกือบทุกอย่าง อากาศเปลี่ยนก็เป็น อาหารทะเลก็แพ้ น้ำปลาก็แพ้ เฮ้อออออ ไอ้เราก็ห่วง คอยบังคับเขาตลอด เขาเป็นคนชอบกินปลาทูมันมากๆ แรกๆผมไม่รู้ว่าแพ้ แต่พอรู้ก็คอยห้าม คอยเตือน บางครั้งด่าเลย จนทะเลาะกันเพราะเขาใจผิดเรื่องยา มาแล้ว และเวลาเขาป่วย เขาเงียบไปด้วยความที่ผมห่วงมากเกินไป ผมก็จะค่อยโทรหา โทรเช็ด เฟสถาม แทบตลอด คือถ้าไปหาได้ไปแล้วครับ (เขาอยู่กับพี่สาว) เลยไปหาไม่ได้ ปกติไปแล้วก็ต้องรอแค่ข้างล่างครับ จนล่าสุดเขาท้องเสียเข้าโรงบาล ผมก็เป็นแบบเดิม โทรหา โทรจิก เพราะมันผิดสังเกตุ เขาไม่เคยเงียบ ไปแบบนี้ รู้อีกทีก็ด่า ก็โพสหน้าเฟสเขา กระจายไปแล้วครับ จนเขาโทรมาบอกอยู่โรงบาล ก็ยังว่าเขาอีกว่าทำไหมไม่โทรบอกผม (ผมกับแฟนอยู่ไกลกันครับ แล้วเวลา นัท ป่วยก็แทบจะไม่มีแรงเลย แฟนผมเขาดื้อมากๆ ถ้าไม่หนักจริงๆไม่ไปหาหมอหลอก) 55555+ ผมด่าแฟนประจำ รู้สึกตัวเองเลวไงก็ไม่รู้
ส่วนไอ้เรื่องที่เครียดแล้วเงียบเนี้ย เวลาผมมีปัญหาพอผมเงียบเขาก็จะถามให้ได้ว่าเป็นอะไรจนผมต้องบอก แต่เวลาเขาเงียบผมรู้นะ ว่าเขาเครียด ผมเป็นคนใจร้อน ต้องรู้ให้ได้ว่าแฟนตัวเองเป็นอะไร ใครทำอะไรหรือป่าว จะโทรจิกๆๆๆๆๆ โทรไม่ติดก็ไลน์ ก็เฟสถาม คือเอาแมร่งทุกทาง ตอนนี้คบกันมาจะเข้าเดือนที่ 4 แล้วครับ จนวันก่อน เขาบอกว่าผมเปลี่ยนไป เขาขอโทษที่ผมเป็นแบบนี้ ผมก็ งง ผมเปลี่ยนไปอย่างไง (ก็ไอ้เรื่องใจร้อน งี่เง่าของผม เนี้ยล่ะ และก็เป็นคนเข้าใจอะไรยาก) ขนาดแฟนผมเครียดมากๆ บอกให้ผมหยุด ให้ผมพอ ผมก็ยังไม่หยุด อยากรู้ อยากช่วย ทั้งที่ช่วยอะไรก็ไม่ได้ ก็เป็นแบบนี้มาตลอด หนักขึ้นเรื่อยๆ (เพราะผมรักเขามาก "ความคิดส่วนตัวนะ")
จนวันนี้ผมเกือบจะเสีย นัท ไป เพราะความเข้าใจยาก ความงี่เง่าของผม โชคดีที่ผมมีเพื่อนที่ดี และมีแฟนที่ดีมากๆด้วย ชื่อ นัท
ผมอายุ 24 ผมมี นัท เป็นแฟนคนที่ 2 ผมพูดตรงๆ ประสบการณ์เรื่องความรัก ผมน้อยมากๆ (ต้องใช้ไหมอ่ะ) ผมเป็นคนไม่เข้าใจผู้หญิงเพราะสมัยก่อนก็มีแต่เพื่อนผู้ชาย เพื่อนผู้หญิงส่วนมากมันก็หาวๆ กันทั้งนั้น
สิ่งที่ผมทำไป ผมรู้ ผมผิด เพราะผมเยอะเกินไป (ผมไม่สามารถอธิบายได้ว่ามันเยอะอย่างไง) แต่ขนาดเพื่อนผมมันยังบอกผมเยอะเกิน เยอะมากด้วย
นัท แฟนผมก็บอกว่า บางทีเขาเครียดๆ เขาจะเงียบ ให้เราอยู่นิ่งๆ ก็พอแล้ว เดี่ยวดีขึ้นเขาก็โทรเอง เขาพูดหลายรอบนะ ไม่ใช่ผมไม่จำ แต่ผมทำแทบไม่ได้
ที่จะอยู่นิ่งๆ (ไม่รู้เป็น....อ่ะไรเหมือนกัน) 5555+ จนเขาบอกบ้างที นัทอยากจะด่า เขาอึดอัด จนเขาไม่อยากพูด ไม่อยากคุย บอกให้เราพอ ผมก็ดันไม่เข้าใจเขาอีก
และไอ้เรื่องหึ่ง หวง ผมก็แรงจริงๆ บ้างครั้งผมก็โมโหมากๆ ปากบอกไม่คิดหลอก แต่ในใจแมร่ง คิดไปไหนแล้ว แต่ก็โชคดีที่แฟนไม่เคยว่าอะไรเลย พร้อมอธิบายตลอด
สุดท้ายนี้ สิ่งที่ผ่านมา ผมก็พยายามปรับตัว และคิดเสมอว่า "สิ่งที่ผ่านเข้ามา หรือปัญหาที่ผ่านเขามา เป็นเครื่องทดสอบเราทั้งคู่"
และผมก็ไม่รู้จะพูดหรืออธิบายให้ นัท เขาฟังอย่างไงว่าผมรักเขา และ อยากขอบคุณเขามากขนาดไหน
วันที่ผมแย่ที่สุดในชีวิต ก็ยังมี นัท อยู่เคียงข้างกายตลอด ถ้า นัท ได้อ่าน นิว อยากบอกว่า นิวรักนัท และ ขอบคุณนัทมากๆ นะครับ
(ใครจะวิจารณ์อย่างไง ผมไม่แคร์นะครับ และขอบคุณล่วงหน้าเลยสำหรับทุกๆคอมเม้น)