เพิ่งเรียนจบ และเข้ามาทำงานเพิ่งจะครบสี่เดือน
ลักษณะงานเป็นงานออฟฟิศทั่วไป อยู่ในหน่วยงานของสถาบันการศึกษาแห่งหนึ่ง
งานส่วนใหญ่จะเกี่ยวข้องกับหลักสูตรและการบริการด้านการศึกษาต่างๆ
แต่ตั้งแต่เข้ามาจนถึงทุกวันนี้ งานที่ได้ทำมีน้อยมาก
วันๆ เหมือนไปนั่งเล่นที่ออฟฟิศ ในขณะที่พนักงานคนอื่นๆ มีงานทำเป็นกิจจะลักษณะ
ในฝ่ายเรามีพนักงานอีกคน
ซึ่งเป็นรุ่นป้าที่ทำงานอยู่ที่นี่มานานแล้ว และกำลังจะเกษียณปีหน้า
แต่ตั้งแต่ทำงานกันมา สงสัยมากว่า ทำไมป้าเขาไม่เคยสอนงานเราจริงๆ จังๆ เลย
เท่าที่สังเกต เขาก็ไม่ได้ยุ่งตลอดเวลา มีเวลาว่างสำหรับเม้าส์มอยทุกวันด้วยซ้ำ
เราเคยถามเขาอยู่เรื่อยๆ นะว่า "มีอะไรให้ช่วยไหม" แต่เขาก็บอกไม่มี
งานที่ให้ทำกลับมีแค่งานง่ายๆ เช่น ถ่ายเอกสาร รับ-ส่งเอกสาร จัดกระดาษ และอีกเล็กๆ น้อยๆ
แต่งานที่จัดเป็นหน้าที่ซึ่งเราจะต้องรับผิดชอบต่อไปเขากลับไม่เคยให้ทำเลย
ที่เครียดมาก เพราะตอนนี้ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้ว แต่เราเหมือนทำอะไรไม่เป็นเลย เวลามีคนภายนอกติดต่อมา ส่วนใหญ่ก็ตอบไม่ได้ เพราะไม่รู้
เราอยากที่จะเรียนรู้และทำงานให้เป็น แต่ไม่รู้จะทำยังไงดี เพราะคนที่รับงานหลักๆคือป้าเขา และเขาก็ทำงานทั้งหมดอยู่คนเดียว ไม่แบ่งมาให้เราทำเลย
ตอนนี้ยิ่งอยู่ก็ยิ่งไม่ชอบหน้าป้ามากขึ้นเรื่อยๆ เพราะนอกจากจะไม่ให้โอกาสเราได้ลองทำงาน ป้ายังชอบมาจุกจิกกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ซึ่งบางครั้งก็เป็นเรื่องส่วนตัวของเราหรือเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับงาน
เท่าที่ผ่านมา เราก็พยายามปรับตัวและเรียนรู้งานแบบครูพักลักจำบ้าง แต่ดูๆ ยังไงวิธีนี้กว่าจะทำงานเป็นคงอีกนานนนน...เลยแหละ
เราพยายามที่จะปรับตัวเข้าหาคนรุ่นป้าอยู่หลายครั้งเหมือนกัน แต่ก็ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง เพราะบางเรื่องมันเป็นทัศนคติของคนต่าง generation
เรื่องพฤติกรรมบางอย่างของเขาที่เราเห็นว่าไม่ค่อยดี เราก็พยายามมองข้ามนะ เพราะรู้ว่าในโลกนี้ไม่มีใคร perfect
แต่กับการที่เขากำลังจะเกษียณจากที่ทำงานในปีหน้า แล้วไม่ได้สอนงานคนที่จะมาทำงานต่อเนี่ย มันคืออะไร? เราไม่เข้าใจ?
เวลาคุยกันเรื่องไร้สาระ นางคุยได้เป็นคุ้งเป็นแคว แต่กับเรื่องงาน ทำไมปิดปากเงียบ?
คือ กลัวเด็กจะมาแย่งงาน? กลัวเด็กจะทำงานเป็น? หวงงาน? คืออะไร? ทุกวันนี้ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้
อยากถามตรงๆ เหมือนกันว่า "เมื่อไหร่จะสอนงานหนูหรือให้หนูทำงานบ้างคะ"
แต่ความสัมพันธ์ของเรากับเขามันยังไม่สนิทกันมากพอและสนิทใจที่จะทำให้กล้าถามแบบนั้น
กลัวว่า ถ้าถามไป เดี๋ยวเขาจะหาว่าเราเป็นเด็กก้าวร้าว แล้วกลัวว่าจะยิ่งทำให้ความสัมพันธ์ยิ่งแย่ไปอีก
ใครพอจะมีคำแนะนำใดๆ สำหรับสถานการณ์แบบนี้บ้างคะ
มีอะไรที่เราควรรู้เพื่อปรับตัวบ้างไหม
ทุกวันนี้ ทรมานกับการตื่นนอนเพื่อไปทำงานมาก ไม่ได้ไม่อยากทำงานนะ แต่เพราะไม่รู้ตื่นมาแล้วจะทำอะไร
ขอบคุณค่ะ
ทำงานมาได้สี่เดือนแล้ว แต่ทำไมไม่ได้ทำอะไรเลย เหมือนไปนั่งเล่นที่ออฟฟิศไปวันๆ
ลักษณะงานเป็นงานออฟฟิศทั่วไป อยู่ในหน่วยงานของสถาบันการศึกษาแห่งหนึ่ง
งานส่วนใหญ่จะเกี่ยวข้องกับหลักสูตรและการบริการด้านการศึกษาต่างๆ
แต่ตั้งแต่เข้ามาจนถึงทุกวันนี้ งานที่ได้ทำมีน้อยมาก
วันๆ เหมือนไปนั่งเล่นที่ออฟฟิศ ในขณะที่พนักงานคนอื่นๆ มีงานทำเป็นกิจจะลักษณะ
ในฝ่ายเรามีพนักงานอีกคน
ซึ่งเป็นรุ่นป้าที่ทำงานอยู่ที่นี่มานานแล้ว และกำลังจะเกษียณปีหน้า
แต่ตั้งแต่ทำงานกันมา สงสัยมากว่า ทำไมป้าเขาไม่เคยสอนงานเราจริงๆ จังๆ เลย
เท่าที่สังเกต เขาก็ไม่ได้ยุ่งตลอดเวลา มีเวลาว่างสำหรับเม้าส์มอยทุกวันด้วยซ้ำ
เราเคยถามเขาอยู่เรื่อยๆ นะว่า "มีอะไรให้ช่วยไหม" แต่เขาก็บอกไม่มี
งานที่ให้ทำกลับมีแค่งานง่ายๆ เช่น ถ่ายเอกสาร รับ-ส่งเอกสาร จัดกระดาษ และอีกเล็กๆ น้อยๆ
แต่งานที่จัดเป็นหน้าที่ซึ่งเราจะต้องรับผิดชอบต่อไปเขากลับไม่เคยให้ทำเลย
ที่เครียดมาก เพราะตอนนี้ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้ว แต่เราเหมือนทำอะไรไม่เป็นเลย เวลามีคนภายนอกติดต่อมา ส่วนใหญ่ก็ตอบไม่ได้ เพราะไม่รู้
เราอยากที่จะเรียนรู้และทำงานให้เป็น แต่ไม่รู้จะทำยังไงดี เพราะคนที่รับงานหลักๆคือป้าเขา และเขาก็ทำงานทั้งหมดอยู่คนเดียว ไม่แบ่งมาให้เราทำเลย
ตอนนี้ยิ่งอยู่ก็ยิ่งไม่ชอบหน้าป้ามากขึ้นเรื่อยๆ เพราะนอกจากจะไม่ให้โอกาสเราได้ลองทำงาน ป้ายังชอบมาจุกจิกกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ซึ่งบางครั้งก็เป็นเรื่องส่วนตัวของเราหรือเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับงาน
เท่าที่ผ่านมา เราก็พยายามปรับตัวและเรียนรู้งานแบบครูพักลักจำบ้าง แต่ดูๆ ยังไงวิธีนี้กว่าจะทำงานเป็นคงอีกนานนนน...เลยแหละ
เราพยายามที่จะปรับตัวเข้าหาคนรุ่นป้าอยู่หลายครั้งเหมือนกัน แต่ก็ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง เพราะบางเรื่องมันเป็นทัศนคติของคนต่าง generation
เรื่องพฤติกรรมบางอย่างของเขาที่เราเห็นว่าไม่ค่อยดี เราก็พยายามมองข้ามนะ เพราะรู้ว่าในโลกนี้ไม่มีใคร perfect
แต่กับการที่เขากำลังจะเกษียณจากที่ทำงานในปีหน้า แล้วไม่ได้สอนงานคนที่จะมาทำงานต่อเนี่ย มันคืออะไร? เราไม่เข้าใจ?
เวลาคุยกันเรื่องไร้สาระ นางคุยได้เป็นคุ้งเป็นแคว แต่กับเรื่องงาน ทำไมปิดปากเงียบ?
คือ กลัวเด็กจะมาแย่งงาน? กลัวเด็กจะทำงานเป็น? หวงงาน? คืออะไร? ทุกวันนี้ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้
อยากถามตรงๆ เหมือนกันว่า "เมื่อไหร่จะสอนงานหนูหรือให้หนูทำงานบ้างคะ"
แต่ความสัมพันธ์ของเรากับเขามันยังไม่สนิทกันมากพอและสนิทใจที่จะทำให้กล้าถามแบบนั้น
กลัวว่า ถ้าถามไป เดี๋ยวเขาจะหาว่าเราเป็นเด็กก้าวร้าว แล้วกลัวว่าจะยิ่งทำให้ความสัมพันธ์ยิ่งแย่ไปอีก
ใครพอจะมีคำแนะนำใดๆ สำหรับสถานการณ์แบบนี้บ้างคะ
มีอะไรที่เราควรรู้เพื่อปรับตัวบ้างไหม
ทุกวันนี้ ทรมานกับการตื่นนอนเพื่อไปทำงานมาก ไม่ได้ไม่อยากทำงานนะ แต่เพราะไม่รู้ตื่นมาแล้วจะทำอะไร
ขอบคุณค่ะ