อยากให้เธอเห็นกระทู้นี้นะ
ผมชื่อว่า "นู" นะครับ
ผมขอเริ่มตั้งแต่ที่เราเจอกันครังแรกเลยแล้วกัน
เมื่อสามปีที่แล้ว ผมไปเดินเล่นสยาม กับเพื่อนๆ ตอนขากลับ ที่บีทีเอส ผมหันไปเห็นรุ่นน้องตอนประถมคนนึงแต่ไม่ได้ใส่ใจอะไร แต่พอเห็นเพื่อนเธอเท่านั้นแหละครับ คิดว่ารักแรกพบมีจริงไหมครับ ตอนนั้นผมรู้สึกแบบนั้นเลย เธอน่ารักมากเลยนะ ผมก็แอบเดินตามเธอมา ขึ้นรถไฟฟ้าขบวนเดียวกันยืนใกล้ๆกัน
จนผมลงสถานีหมอชิต ก็เดินตามเธอไปตอนแรกกะว่าจะขอเบอร์แต่ไม่กล้าจริงๆครับ 55555 (แอบรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นพวกโสตกเกอโรคจิตๆ) หลังจากนั้นผมก็มีแฟนคนแรกนะครับ เรียนอยู่ รรใกล้ๆ เซนลาด จนเวลาก็ผ่านไปประมาน 3 เดือนครับ ตอนนั้นรู้สึกจะเป็นช่วง วันที่ 7 มกราคม เธอก็ทักเฟซบุ้คเข้ามา ผมจำเธอไม่ได้นะครับ แล้วก็คุยกัน แต่ตอนนั้นแฟนผมมาเห็น เลยให้ผม ลบโพสทิ้งไป ผ่านไปซํกพัก เธอก็แอด msn ผมมา ผมก็เริ่มคุยกับเธอ
เธอ : รู้ปะ เราเคยเจอกันมาก่อน
ผม : เห้ยใช่อ๋อ เจอที่ไหนอะ
เธอ : ที่บีทีเอสสยาม
ผมนี้ยืนขึ้นเลยครับ ภาพวันนั้นเข้ามาในหัวแทบจะร้อยเปอร์เซ็น
ผมเลยตอบเธอไป
ผม: จำได้ๆ
เธอ : จำได้จริงอ๋อ
แล้วผมก็เล่าให้ฟังว่าวั้นนั้นเป็นยังไงจนเธอเชื่อว่าผมจำได้จริงๆ ผมมีความสุขมากที่ได้คุยกับเธอ
ผมคุยได้เกือบเดือน ผมก็รู้สึกผิดต่อแฟนจึงเลิกคุยกับเธอ แต่พอผ่านไปมันทนไม่ได้จริงๆ เลยขอให้เธอรอ
เธอก็ถามว่า จะให้รอถึงเมื่อไหร่ ไม่รู้ทำไมผมตอบไปขอเวลาเดือนนึง
แล้วผ่านไป2วัน เธอก็หายไปเลยไม่คุยกับผมอีก จนวันเกิดของผม สิ้นเดือน กุมภาพันธ์ เธอทักมาแฮปปี้เบิดเดย์ ผม ผมมีความสุขมากดีใจมาก เลยถามว่าหายไปไหนมา นึกว่าไม่อยากคุยแล้ว เธอบอกว่าใกล้สอบโดนพ่อยึดโทรศัพท์ แล้วผมก็แฮปปี้ของผมอยู่อย่างนั้นอะครับ
วันนั้นผมกินเหล้ากับเพื่อนๆที่บ้าน เพื่อนผม
อ้วกในบ้าน แม่ก็มาว่าผม แต่ผมมีความสุขเรื่องเทออยู่ ก็ยิ้มไปแม่ก็ว่าผมไปจนแม่เอือม เลยกลับไปนอน5555
แล้วผมก็เลิกกับแฟน มาคุยกับเธอจริงจัง มีความสุขจริงๆนะครับ ตนที่เคยมีปอปปี้เลิฟคงเข้าใจอารมผมดี ตื่นแต่เช้าทักไปหาใครซักคนคุยกันทั้งวัน แฮปปี้มากเลยครับ แต่ก็มีช่วงเศร้านะ แฟนเก่าเธอซึ่งเป็นรักแรกเธอมาขอคืนดี เธอก็ดู คิดถึง แฟนเก่า ของเธอ ผมก็จะตัดใจแล้ว แต่สุดท้าย เธอก็เลือกผม แล้วผมก็ขอเธอเป็นแฟน วันที่ 26 พฤษภาคม 2554
มันเป็ฯช่วงเวลาที่ดีมาก เลยนะครับ พอผมมีโฮกาส ผมก็จะเคยไปหาเธอตอนเย็นทุกครั้ง
จนคบกันเดือนที่สอง
ผมได้บัตรดู เดี่ยว9 มาจากพ่อสองใบ ผมเลยไปดูกับเธอ วันนั้นพี่โน็ตฮาจริงคับ ผมเห็นเธอ หัวเราะรั่วครั้งแรก(ผมก็คิดในใจ งงทำไมน่ารักอย่างนี้นะอยากจะกอดแน่นๆจังเลย) แต่ก็ไม่ได้ทำไรนั่งจับมือกันต่อไป พอดูพี่โน๊ตเสร็จ ก็พาเธอไปนั่งเล่นที่สวนจุฬา ตรงที่มันมีเครื่องเล่นออกกำลังกาย
เป็นตอนเย็นๆ อากาศกำลังดี มีคนเต้นแอโรบิกข้างหน้า ละก็มีเพลงวงอินดี้ เล่นคอนเสิทกัน บอกเลยครับว่าอินดี้จริงๆ
ฟังไม่รู้เรื่องเลย แต่ตอนนั้นทุกอย่างดูหวานไปหมด บรรยากาศที่ดูไม่เข้ากัน กลับดูโรแมนติก จนไม่น่าเชื่อ
ผมหันไปมองหน้าเธอ แล้วก็ถามเธอ ขอจูบได้ไหม
เธอก็หันมามองหน้าผม ยิ้มๆทำหน้าอายๆ ไม่พูดอะไร
ผมเลยบอกไปไม่ตอบแสดงว่าตกลงนะ แล้วผมก็จูบเธอ
ผมมีความสุขมากเลย เป็นความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูกเลยจริงๆ
เป็นจูบแรกของเราที่ เอาท์ดอร์มากครับ อายสุดๆ ไม่ได้อายที่คนอื่นมองนะ แต่อายเธออะครับ -////-
แล้วก็คบกันมาจนมีเรื่องๆนึง ที่เธอทำผมเสียใจมาก ผมขอไม่บอกนะครับว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ตอนนั้นผมเสียใจจริงๆ แต่ผมก็ยอมยกโทษให้เธอ
หลังจากนั้นเราก็มารักกันเหมือนเดิม ไปเที่ยวด้วยกัน ดูหนังกัน เธออยู่ในทุกๆความทรงจำของผมเลยจริงๆครับ
แล้วผมก็ขึ้นมหาลัยปีหนึ่ง แต่เธอยังอยู่มอหกนะครับ ช่วงนั้นเราไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่เพราะเวลาไม่ตรงกัน แต่พอตอนกลางคืนเราก็คุยแทงโก้กันตลอดนะครับ มันเป็นแอพเหมือนไสกป์อะครับเผื่อคนไม่รู้
พอถึงวันเกิดของเธอผมตั้งใจจะพาเธอไปกินอาหารที่ บางกอกบาลโคนี่ บรรยากาสโรแมนติกมากเลยครับ แถมวันนั้นเธอได้ข่าวดีด้วยเพราะเธอสอบติด คณะที่เธออยากเข้า (มหาลัยใกล้ๆ มอกรุงเทพอะครับ) มันเป็นวันที่พิเศษอีกวันนึงเลยครับ
เรารักกันมากจริงๆนะครับ ผมไม่เคยรักใครเท่าเธอเลยจริงๆ
แล้วก็มาถึงจุดเปลี่ยนครั้งใหญ่เลยครับ ตอนนี้ผมอยู่ปีสามพึ่งเปิดเทอมเทอมหนึ่ง
ผมจึงไม่มีเวลาให้เธอเหมือนเดิม จากที่เคยให้ได้เต็มที่ร้อยเปอร์เซ็น ผมก็ต้องมานั่งทำงานทุกวัน เพราะผมเรียนด้านอาร์ท มีงานชนทุกวัน
จึงไม่มีเวลาให้เธอเหมือนเดิม จนเธอรู้สึกขาด เลยเป็นปัญหาให้เราทะเลาะกัน เราทะเลาะกันเรื่องเดิมๆเป็นเดือนเลยครับ
แล้วผมก็ทำความผิดครั้งใหญ่ ผมไปคุยกับคนอื่น
ระหว่งนี้จากที่ผมเ็นคนเกลียดการโกหก กลับเป็นคนขี้โกหกซะเอง จากครั้งที่หนึ่งก็เริ่มมีสองจนมันมากขึ้นเรื่อยๆ แต่เธอก็ยังให้โอกาสเรื่อยมา จนทุกอย่าง มันดีขึ้นแล้ว แล้วเธอก็ต้องมารับรู้ เรื่องที่ไม่น่าให้อภัยที่สุดของผม
เธอร้องไห้หนักมากเลยครับ ผมก็เสียใจเหมือนกันที่ทำลงไป ผมเลิกคุยกับคนนั้นแล้วนะครับ ผมก็ได้แต่บอกขอโทษเธอ
ผมไม่มีอะไรจะแก้ตัวทั้งนั้น มันเป็นบทเรียนราคาแพงมากจริงๆนะครับ ที่ต้องเสียคนที่เรารักไป
ก่อนเธอจะไปเธอบอกกับผม ดูแลตัวเองดีดีนะ
อย่าทำตัวเละเทะนะ ต้องคอยตื่นมาให้นมลูกๆนะ(เราเลี้ยงชูก้าไกลเดอร์ไว้สองตัว) ไม่ว่านูจะตื่นสายแค่ไหนก้อย่าลืมนะ
ถ้าจะมีผญคนอื่น ต้องดูดีดีนะ หาคนที่รักนูจริง แล้วดูแลนูได้ดีนะ นี้คงเป็นกรรมตามสนองสินะ เราได้นูมายังไง เราก็เสียนูไปอย่างนั้น เรารักนูนะ
ผมไม่รู้จะพูดยังไงเลยครับ ผมเสียสิ่งที่มีค่าที่สุดของผมไป คนเรามักจะมาเห็นคุนค่าของคนที่เรารัก ตอนที่เราเสียเค้าไปแล้ว
ตอนนี้ผมยอมทำทุกอย่างเพื่อให็เธอกลับมาจริงๆ
เรื่องของเธอ นะครับ เธอเป็นผู้หญิง ขี้ออ้อนเฉพาะกับผมนะ คุยเก่งกับตนที่สนิท แต่กับคนไม่สนิท เธอจะดูนิ่งๆน่ากลัวๆดูท่าทางปากจัด5555
เธอเป็นคนเอาใจใส่ในเรื่องเล็กๆน้อยๆมาก เธอไม่ใช่ผู้หญิงหวานหรืออ่อนโยนซักเท่าไหร่ แต่เธอก็น่ารักมากในแบบขวานผ่าซากของเธอ
เธอเป็นคนมีเหตุผล ชอบคิดอะไรเป็นตรรกกะไปหมด ซึ่งบางทีก็ต่างจากผม ผมค่อนข้างให้ความสำคัญกับความรู้สึกมากกว่า
แต่ทุกๆครั้งที่อยู่กับเธอผมมีความสุขมากเลยจริงๆ ไม่คิดว่าจะหาความสุขแบบนี้ได้จากใครที่ไหนแล้ว
ถ้าเธอยอมให้โอกาสผมสัญญาจริงๆ ว่าจะไม่ทำผิดแบบนี้อีก จะไม่ทำให้เธอเสียใจอีก ผมอยากให้เธอได้อ่าน มากจริงๆ
เธอบล้อคแทบจะทุกอย่างที่เกี่ยวกับัวผมเอาไว้ ผมไปที่บ้านเธอ แต่เธอก็ไม่ยอมออกมาหา ผมจึงต้องหาทางบอกกับเธอ
เค้ารักน..นะ ขอร้องให้อภัยเค้าอีกสักครั้งนะ
สำหรับคนอื่นนะครับ ผมพูดเลยว่าการโกหก ถึงแม้คร้งแรกจะเล็กแต่มันจะใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ถึงแม้คุณจะไม่ได้ตังใจก็ตาม มันจะมีครั้งที่สองครั้งที่สามแน่นอน
อย่าไปมีคนอื่นถ้าคุณยังมีใครอีกคน อยู่ข้างๆ คุณอาจจะเสียคนที่คุณรักไปเหมือนผม
.........
ต้นเหตุคือฉัน ที่ทำให้รักของเราพังลง
ผมชื่อว่า "นู" นะครับ
ผมขอเริ่มตั้งแต่ที่เราเจอกันครังแรกเลยแล้วกัน
เมื่อสามปีที่แล้ว ผมไปเดินเล่นสยาม กับเพื่อนๆ ตอนขากลับ ที่บีทีเอส ผมหันไปเห็นรุ่นน้องตอนประถมคนนึงแต่ไม่ได้ใส่ใจอะไร แต่พอเห็นเพื่อนเธอเท่านั้นแหละครับ คิดว่ารักแรกพบมีจริงไหมครับ ตอนนั้นผมรู้สึกแบบนั้นเลย เธอน่ารักมากเลยนะ ผมก็แอบเดินตามเธอมา ขึ้นรถไฟฟ้าขบวนเดียวกันยืนใกล้ๆกัน
จนผมลงสถานีหมอชิต ก็เดินตามเธอไปตอนแรกกะว่าจะขอเบอร์แต่ไม่กล้าจริงๆครับ 55555 (แอบรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นพวกโสตกเกอโรคจิตๆ) หลังจากนั้นผมก็มีแฟนคนแรกนะครับ เรียนอยู่ รรใกล้ๆ เซนลาด จนเวลาก็ผ่านไปประมาน 3 เดือนครับ ตอนนั้นรู้สึกจะเป็นช่วง วันที่ 7 มกราคม เธอก็ทักเฟซบุ้คเข้ามา ผมจำเธอไม่ได้นะครับ แล้วก็คุยกัน แต่ตอนนั้นแฟนผมมาเห็น เลยให้ผม ลบโพสทิ้งไป ผ่านไปซํกพัก เธอก็แอด msn ผมมา ผมก็เริ่มคุยกับเธอ
เธอ : รู้ปะ เราเคยเจอกันมาก่อน
ผม : เห้ยใช่อ๋อ เจอที่ไหนอะ
เธอ : ที่บีทีเอสสยาม
ผมนี้ยืนขึ้นเลยครับ ภาพวันนั้นเข้ามาในหัวแทบจะร้อยเปอร์เซ็น
ผมเลยตอบเธอไป
ผม: จำได้ๆ
เธอ : จำได้จริงอ๋อ
แล้วผมก็เล่าให้ฟังว่าวั้นนั้นเป็นยังไงจนเธอเชื่อว่าผมจำได้จริงๆ ผมมีความสุขมากที่ได้คุยกับเธอ
ผมคุยได้เกือบเดือน ผมก็รู้สึกผิดต่อแฟนจึงเลิกคุยกับเธอ แต่พอผ่านไปมันทนไม่ได้จริงๆ เลยขอให้เธอรอ
เธอก็ถามว่า จะให้รอถึงเมื่อไหร่ ไม่รู้ทำไมผมตอบไปขอเวลาเดือนนึง
แล้วผ่านไป2วัน เธอก็หายไปเลยไม่คุยกับผมอีก จนวันเกิดของผม สิ้นเดือน กุมภาพันธ์ เธอทักมาแฮปปี้เบิดเดย์ ผม ผมมีความสุขมากดีใจมาก เลยถามว่าหายไปไหนมา นึกว่าไม่อยากคุยแล้ว เธอบอกว่าใกล้สอบโดนพ่อยึดโทรศัพท์ แล้วผมก็แฮปปี้ของผมอยู่อย่างนั้นอะครับ
วันนั้นผมกินเหล้ากับเพื่อนๆที่บ้าน เพื่อนผม
แล้วผมก็เลิกกับแฟน มาคุยกับเธอจริงจัง มีความสุขจริงๆนะครับ ตนที่เคยมีปอปปี้เลิฟคงเข้าใจอารมผมดี ตื่นแต่เช้าทักไปหาใครซักคนคุยกันทั้งวัน แฮปปี้มากเลยครับ แต่ก็มีช่วงเศร้านะ แฟนเก่าเธอซึ่งเป็นรักแรกเธอมาขอคืนดี เธอก็ดู คิดถึง แฟนเก่า ของเธอ ผมก็จะตัดใจแล้ว แต่สุดท้าย เธอก็เลือกผม แล้วผมก็ขอเธอเป็นแฟน วันที่ 26 พฤษภาคม 2554
มันเป็ฯช่วงเวลาที่ดีมาก เลยนะครับ พอผมมีโฮกาส ผมก็จะเคยไปหาเธอตอนเย็นทุกครั้ง
จนคบกันเดือนที่สอง
ผมได้บัตรดู เดี่ยว9 มาจากพ่อสองใบ ผมเลยไปดูกับเธอ วันนั้นพี่โน็ตฮาจริงคับ ผมเห็นเธอ หัวเราะรั่วครั้งแรก(ผมก็คิดในใจ งงทำไมน่ารักอย่างนี้นะอยากจะกอดแน่นๆจังเลย) แต่ก็ไม่ได้ทำไรนั่งจับมือกันต่อไป พอดูพี่โน๊ตเสร็จ ก็พาเธอไปนั่งเล่นที่สวนจุฬา ตรงที่มันมีเครื่องเล่นออกกำลังกาย
เป็นตอนเย็นๆ อากาศกำลังดี มีคนเต้นแอโรบิกข้างหน้า ละก็มีเพลงวงอินดี้ เล่นคอนเสิทกัน บอกเลยครับว่าอินดี้จริงๆ
ผมหันไปมองหน้าเธอ แล้วก็ถามเธอ ขอจูบได้ไหม
เธอก็หันมามองหน้าผม ยิ้มๆทำหน้าอายๆ ไม่พูดอะไร
ผมเลยบอกไปไม่ตอบแสดงว่าตกลงนะ แล้วผมก็จูบเธอ
ผมมีความสุขมากเลย เป็นความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูกเลยจริงๆ
เป็นจูบแรกของเราที่ เอาท์ดอร์มากครับ อายสุดๆ ไม่ได้อายที่คนอื่นมองนะ แต่อายเธออะครับ -////-
แล้วก็คบกันมาจนมีเรื่องๆนึง ที่เธอทำผมเสียใจมาก ผมขอไม่บอกนะครับว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ตอนนั้นผมเสียใจจริงๆ แต่ผมก็ยอมยกโทษให้เธอ
หลังจากนั้นเราก็มารักกันเหมือนเดิม ไปเที่ยวด้วยกัน ดูหนังกัน เธออยู่ในทุกๆความทรงจำของผมเลยจริงๆครับ
แล้วผมก็ขึ้นมหาลัยปีหนึ่ง แต่เธอยังอยู่มอหกนะครับ ช่วงนั้นเราไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่เพราะเวลาไม่ตรงกัน แต่พอตอนกลางคืนเราก็คุยแทงโก้กันตลอดนะครับ มันเป็นแอพเหมือนไสกป์อะครับเผื่อคนไม่รู้
พอถึงวันเกิดของเธอผมตั้งใจจะพาเธอไปกินอาหารที่ บางกอกบาลโคนี่ บรรยากาสโรแมนติกมากเลยครับ แถมวันนั้นเธอได้ข่าวดีด้วยเพราะเธอสอบติด คณะที่เธออยากเข้า (มหาลัยใกล้ๆ มอกรุงเทพอะครับ) มันเป็นวันที่พิเศษอีกวันนึงเลยครับ
เรารักกันมากจริงๆนะครับ ผมไม่เคยรักใครเท่าเธอเลยจริงๆ
แล้วก็มาถึงจุดเปลี่ยนครั้งใหญ่เลยครับ ตอนนี้ผมอยู่ปีสามพึ่งเปิดเทอมเทอมหนึ่ง
ผมจึงไม่มีเวลาให้เธอเหมือนเดิม จากที่เคยให้ได้เต็มที่ร้อยเปอร์เซ็น ผมก็ต้องมานั่งทำงานทุกวัน เพราะผมเรียนด้านอาร์ท มีงานชนทุกวัน
จึงไม่มีเวลาให้เธอเหมือนเดิม จนเธอรู้สึกขาด เลยเป็นปัญหาให้เราทะเลาะกัน เราทะเลาะกันเรื่องเดิมๆเป็นเดือนเลยครับ
แล้วผมก็ทำความผิดครั้งใหญ่ ผมไปคุยกับคนอื่น
ระหว่งนี้จากที่ผมเ็นคนเกลียดการโกหก กลับเป็นคนขี้โกหกซะเอง จากครั้งที่หนึ่งก็เริ่มมีสองจนมันมากขึ้นเรื่อยๆ แต่เธอก็ยังให้โอกาสเรื่อยมา จนทุกอย่าง มันดีขึ้นแล้ว แล้วเธอก็ต้องมารับรู้ เรื่องที่ไม่น่าให้อภัยที่สุดของผม
เธอร้องไห้หนักมากเลยครับ ผมก็เสียใจเหมือนกันที่ทำลงไป ผมเลิกคุยกับคนนั้นแล้วนะครับ ผมก็ได้แต่บอกขอโทษเธอ
ผมไม่มีอะไรจะแก้ตัวทั้งนั้น มันเป็นบทเรียนราคาแพงมากจริงๆนะครับ ที่ต้องเสียคนที่เรารักไป
ก่อนเธอจะไปเธอบอกกับผม ดูแลตัวเองดีดีนะ
อย่าทำตัวเละเทะนะ ต้องคอยตื่นมาให้นมลูกๆนะ(เราเลี้ยงชูก้าไกลเดอร์ไว้สองตัว) ไม่ว่านูจะตื่นสายแค่ไหนก้อย่าลืมนะ
ถ้าจะมีผญคนอื่น ต้องดูดีดีนะ หาคนที่รักนูจริง แล้วดูแลนูได้ดีนะ นี้คงเป็นกรรมตามสนองสินะ เราได้นูมายังไง เราก็เสียนูไปอย่างนั้น เรารักนูนะ
ผมไม่รู้จะพูดยังไงเลยครับ ผมเสียสิ่งที่มีค่าที่สุดของผมไป คนเรามักจะมาเห็นคุนค่าของคนที่เรารัก ตอนที่เราเสียเค้าไปแล้ว
ตอนนี้ผมยอมทำทุกอย่างเพื่อให็เธอกลับมาจริงๆ
เรื่องของเธอ นะครับ เธอเป็นผู้หญิง ขี้ออ้อนเฉพาะกับผมนะ คุยเก่งกับตนที่สนิท แต่กับคนไม่สนิท เธอจะดูนิ่งๆน่ากลัวๆดูท่าทางปากจัด5555
เธอเป็นคนเอาใจใส่ในเรื่องเล็กๆน้อยๆมาก เธอไม่ใช่ผู้หญิงหวานหรืออ่อนโยนซักเท่าไหร่ แต่เธอก็น่ารักมากในแบบขวานผ่าซากของเธอ
เธอเป็นคนมีเหตุผล ชอบคิดอะไรเป็นตรรกกะไปหมด ซึ่งบางทีก็ต่างจากผม ผมค่อนข้างให้ความสำคัญกับความรู้สึกมากกว่า
แต่ทุกๆครั้งที่อยู่กับเธอผมมีความสุขมากเลยจริงๆ ไม่คิดว่าจะหาความสุขแบบนี้ได้จากใครที่ไหนแล้ว
ถ้าเธอยอมให้โอกาสผมสัญญาจริงๆ ว่าจะไม่ทำผิดแบบนี้อีก จะไม่ทำให้เธอเสียใจอีก ผมอยากให้เธอได้อ่าน มากจริงๆ
เธอบล้อคแทบจะทุกอย่างที่เกี่ยวกับัวผมเอาไว้ ผมไปที่บ้านเธอ แต่เธอก็ไม่ยอมออกมาหา ผมจึงต้องหาทางบอกกับเธอ
เค้ารักน..นะ ขอร้องให้อภัยเค้าอีกสักครั้งนะ
สำหรับคนอื่นนะครับ ผมพูดเลยว่าการโกหก ถึงแม้คร้งแรกจะเล็กแต่มันจะใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ถึงแม้คุณจะไม่ได้ตังใจก็ตาม มันจะมีครั้งที่สองครั้งที่สามแน่นอน
อย่าไปมีคนอื่นถ้าคุณยังมีใครอีกคน อยู่ข้างๆ คุณอาจจะเสียคนที่คุณรักไปเหมือนผม
.........