เรา2คนต่างเป็นรักแรกของกันละกัน ซึ่งเรื่องราวในตอนนั้นผ่านมาประมาน8ปีแล้ว ตอนสมัยอยู่มัธยม
ตอนนั้นเธอเข้ามาทำความรู้จักกันเราก่อน และเราก็ดันรู้สึกชอบเค้าเหมือนกัน เราเลยเปลี่ยนจากผู้รับเป็นผู้ให้ คือเราไปจีบเค้า เราคุยกันเกือบปี (ซึ่งต่างคนก็ต่างรู้นะว่าเราชอบกัน คนอื่นๆในรร.ก็ดูออก) อยู่ดีๆวันนึงเราก็เลิกคุยกับเค้าไป ซึ่งถ้าถามว่าเหตุผลคืออะไร คำตอบคือเหมือนกันมันอิ่มตัวแล้ว ไม่มีการพัฒนาใดๆ
หลังจากนั้นไม่นานแปปเดียวมากๆ เราก็ไปชอบคนๆนึง และเราก็คบกันคนนั้นจนจบมัธยม แต่ระหว่างนั้นเราไม่ได้ลืมรักแรกของเราเลย คือเรารักแฟนเรานะ รักแรกของเราก็ยังอยู่ในส่วนของความทรงจำ (ที่สำคัญรักแรกของเราไม่มีแฟนไม่มีคนคุยเลยระหว่างนั้น)
และช่วงเราโสดตอนจบม6ใหม่ๆ เราเคยขอรักแรกของเรา ให้ๆโอกาสเรากลับมาคุยกันได้ไหม เค้าตอบเรากลับมาว่า "แค่นี้ยังทำร้ายเค้าไม่พออีกหรอ" เราไม่สามารถตอบประโยคนี้ได้เลย หลังจากนั้นเรากลายเป็นเพื่อนกัน เพื่อนเฉยๆที่คุยแค่เรื่องทั่วไป เพราะเรามีแฟนเค้าก็มีแฟน
วันเวลาผ่านไปจนเราใกล้จบมหาลัย ช่วงนั้นเราโสดพอดี ซึ่งเราก็รู้มาเหมือนกันว่า เค้าก็โสด เพราะเนื่องจากพวกเรายังคุยกันอยู่บ้าง ตอนนั้นเรากับรักแรกสนิทกันในระดับหนึ่งเลยก็ว่าได้ ขนาดที่ปรึกษาเรื่องชีวิตรักดราม่าของตัวเองกันได้ แต่อย่างไรก็ตามก็พอเดาๆได้ว่าคงมีคนมาจีบอยู่ตลอดแน่ ซึ่งเราก็นอยๆอยู่เล็กๆ
จนวันนึงอยู่ดีๆ เราเป็นบ้าไรไม่รู้ ก็ดันไปสารภาพว่า ยังรักเค้านะ และขอให้เค้าให้โอกาสอีกครั้ง คำตอบครั้งนี้ไม่เหมือนเดิม เธอไม่ได้ถามกลับเหมือนคราวที่แล้ว ครั้งนี้เธอขอโทษพร้อมบอกว่าเธอมีคนที่คุยแล้ว เราก็ดราม่าเลยร้องไห้เลยทีนี้ คือมันเจ็บอะ ปวดใจ ไม่อยากทำอะไรแบบนั้นเลย
ปจบ. เราห่างกันไปแล้วเพราะเหมือนเค้าจะคบกับคนที่เค้าคุยอยู่ในตอนนั้นที่ปฏิเสธเรา
ปล. เรายังรอโอกาสครั้งต่อไปอยู่นะ เพื่อวันไหนเธอจะยอมให้โอกาสเราแก้ตัวซักครั้ง แต่อย่างไรก็ตามเราสัญญา เราจะไม่ทำลาย หรือไปเป็นมือที่3ชีวิตของเธอแน่ เราบอกกับตัวเองแบบนี้เสมอ...
ถ้าเป็นคุณ "คุณจะให้โอกาสรักแรกของคุณ อีกครั้งได้ไหม??"
ถ้าเป็นคุณ "คุณจะให้โอกาสรักแรกของคุณ อีกครั้งได้ไหม??"
ตอนนั้นเธอเข้ามาทำความรู้จักกันเราก่อน และเราก็ดันรู้สึกชอบเค้าเหมือนกัน เราเลยเปลี่ยนจากผู้รับเป็นผู้ให้ คือเราไปจีบเค้า เราคุยกันเกือบปี (ซึ่งต่างคนก็ต่างรู้นะว่าเราชอบกัน คนอื่นๆในรร.ก็ดูออก) อยู่ดีๆวันนึงเราก็เลิกคุยกับเค้าไป ซึ่งถ้าถามว่าเหตุผลคืออะไร คำตอบคือเหมือนกันมันอิ่มตัวแล้ว ไม่มีการพัฒนาใดๆ
หลังจากนั้นไม่นานแปปเดียวมากๆ เราก็ไปชอบคนๆนึง และเราก็คบกันคนนั้นจนจบมัธยม แต่ระหว่างนั้นเราไม่ได้ลืมรักแรกของเราเลย คือเรารักแฟนเรานะ รักแรกของเราก็ยังอยู่ในส่วนของความทรงจำ (ที่สำคัญรักแรกของเราไม่มีแฟนไม่มีคนคุยเลยระหว่างนั้น)
และช่วงเราโสดตอนจบม6ใหม่ๆ เราเคยขอรักแรกของเรา ให้ๆโอกาสเรากลับมาคุยกันได้ไหม เค้าตอบเรากลับมาว่า "แค่นี้ยังทำร้ายเค้าไม่พออีกหรอ" เราไม่สามารถตอบประโยคนี้ได้เลย หลังจากนั้นเรากลายเป็นเพื่อนกัน เพื่อนเฉยๆที่คุยแค่เรื่องทั่วไป เพราะเรามีแฟนเค้าก็มีแฟน
วันเวลาผ่านไปจนเราใกล้จบมหาลัย ช่วงนั้นเราโสดพอดี ซึ่งเราก็รู้มาเหมือนกันว่า เค้าก็โสด เพราะเนื่องจากพวกเรายังคุยกันอยู่บ้าง ตอนนั้นเรากับรักแรกสนิทกันในระดับหนึ่งเลยก็ว่าได้ ขนาดที่ปรึกษาเรื่องชีวิตรักดราม่าของตัวเองกันได้ แต่อย่างไรก็ตามก็พอเดาๆได้ว่าคงมีคนมาจีบอยู่ตลอดแน่ ซึ่งเราก็นอยๆอยู่เล็กๆ
จนวันนึงอยู่ดีๆ เราเป็นบ้าไรไม่รู้ ก็ดันไปสารภาพว่า ยังรักเค้านะ และขอให้เค้าให้โอกาสอีกครั้ง คำตอบครั้งนี้ไม่เหมือนเดิม เธอไม่ได้ถามกลับเหมือนคราวที่แล้ว ครั้งนี้เธอขอโทษพร้อมบอกว่าเธอมีคนที่คุยแล้ว เราก็ดราม่าเลยร้องไห้เลยทีนี้ คือมันเจ็บอะ ปวดใจ ไม่อยากทำอะไรแบบนั้นเลย
ปจบ. เราห่างกันไปแล้วเพราะเหมือนเค้าจะคบกับคนที่เค้าคุยอยู่ในตอนนั้นที่ปฏิเสธเรา
ปล. เรายังรอโอกาสครั้งต่อไปอยู่นะ เพื่อวันไหนเธอจะยอมให้โอกาสเราแก้ตัวซักครั้ง แต่อย่างไรก็ตามเราสัญญา เราจะไม่ทำลาย หรือไปเป็นมือที่3ชีวิตของเธอแน่ เราบอกกับตัวเองแบบนี้เสมอ...
ถ้าเป็นคุณ "คุณจะให้โอกาสรักแรกของคุณ อีกครั้งได้ไหม??"