เรื่องเกิดเมื่ออาทิดที่แล้วครับ
ผมกับแฟนได้มานั้งคุยกันครับที่เงียบๆสองคนคุยกันไปคุยกันมาแฟนผมก็พูดขึ้นมาว่าช่วงนี้เราห่างกันเนาะไม่ค่อยมีเวลาให้กันเรย (ตอนนี้ผมอยู่ ปี 4 เพราะว่าช่วงนี้ผมฝึกงานครับ แร้วก็วุ่นเรื่องโปรเจ็คจบอยู่ แฟนผมก็เช่นกันครับ เค้าอยู่ ปวส 2 ทำโปจเจ็คจบเหมือนกันเรยไม่ค่อยมีเวลาให้กันแต่ถ้าเราว่างก็จะออกมาหากันครับ แร้วก็มานั้งคุยโน้นนี้นั้นกัน) เค้าบอกว่าเค้าคุยกันกับแฟนเก่าแร้วหวั่นไหวกับแฟนเก่าครับ ที่เค้าคุยกันเพราะว่าเค้าเลิกกันด้วยดีครับไม่ได้ทะเลาะหรือว่าอะไรแต่แฟนเก่าเค้าไม่เคยคิดเลิกรักแฟนผมเรย(ที่รู้เพราะว่าเวลาที่เค้าคุยกันคุยอะไรกันเค้าจะเล่าให้ผมฟังหมดครับ) ผมก็ไม่ได้หึงนะครับ เพราะว่าไม่รู้ว่าจะหึงไปทำไมเลิกกันไปก็เป็นเพื่อนกันได้นิจริงมั้ย
เรื่องของเรื่องคือ แฟนผมหวั่นไหวเพราะว่าเวลาว่างเราไม่ตรงกันครับบางที่เค้าว่าโทรหาผม ผมก็กำลังทำโปรเจ็คอยู่เราก็คุยกันสองสามนาทีก็วางสาย บางที่ผมว่างเค้าก็ไม่ว่าง แต่เชื่อมั้ย เวลาว่างของแฟนผม มันตรงกันพอดีกับเวลาว่างของแฟนเก่าเค้ามันก็เรยเป็นเหมือนว่าช่วงเวลาที่เค้าเหงา เค้าก็ได้แฟนเก่าเค้ามาค่อยคุยด้วยแก้เหงาตลอด (ต่างจากผมมถ้าผมเหงาผมเร่นเกม) แร้วแฟนเก่าเค้าเป็นคนที่รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับแฟนผม เช่นวันสำคัญอะไรประมาณนี้ เอาใจเก่ง ซึ่งผมไม่มีครับ ผมเป็นคนมีเหตุผลครับจะทำอะไรต้องมีเหตุผลก่อนแต่ก็ไม่ได้มีมากจนเกินไป คือเอาง่ายๆ ผมเอาใจแฟนผมได้ไม่เก่งเท่าแฟนเก่าเค้า เค้าบอกว่าเค้าเริ่มหวั่นไหวเพราะว่าเวลาของเราว่างไม่ตรงกัน แต่ดันตรงกับแฟนเก่าตลอด ผมได้ยินผมถึงกับอึ้งเรยครับ(ผมนี้ยืนขึ้นเรย ฮ่าๆๆ) แต่ว่าผมไม่โกรธไม่ได้แค้นแฟนเก้าเค้าด้วย เค้ามองหน้าผมแร้วถามผมว่า เสียใจมั้ย มองหน้าเค้าแร้วเงียบไปซักพักก่อนจะบอกว่าเสียใจครับ เค้าใด้ยินผมบอกบวกกับสีหน้าของผม เค้าก็ร้องไห้เรยครับบอกว่า
“ขอโทษที่หวั่นไหวขอโทษที่ไม่ซื่อสัตย์ “
ผมก็ได้แต่บอกเค้าไปว่า
“ไม่เป็นไรหรอกปล่อยให้มันไปตามความรู้สึกเถอะ ก็ลองคิดให้ดีๆ ว่าพี่ใช่หรือเปล่า(หมายถึงผมนะ) คิดดูดีๆ พี่ไม่ได้ปิดกั้นถ้าคิดว่าเค้าใช้ ก็ไปเถอะพี่ไม่ได้ว่าอะไรแต่ถ้าถามว่าเสียใจมั้ย เสียใจนะถ้าต้องเลิกกัน แต่ถ้ามันไม่ใช่ ยังไงมันก็ไม่ใช้ ไม่รู้ว่าจะรั้งไว้ทำไม แต่เราก็ยังเป็นพี่น้องกันได้คุยกันได้เหมือนเดิม”
หลังจากผมพูดจบเค้ายิ่งร้องใหญ่ เค้าบอกว่าขอโทษเค้าจะพยายามไม่คิดอะไรอีกกับแฟนเก่าเค้า ผมก็ได้แต่บอกดีแร้วแต่ถ้าพยายามแร้วมันฝืนตัวเองจริงๆ ก็ขอให้บอกนะ ถ้าอยากกลับไปคบกันอีกก็ขอให้บอกก่อนนะ
แร้วเราก็กอดกันอยู่นานครับก่อนที่มจะไปส่งเธอที่ห้อง แร้วก็แยกย้ายกัน
ผมบอกตรงๆครับผมเสียใจมากที่เป็นแบบนั้นเพราะว่าผมไม่มีเวลาให้เค้า ผมเอาใจไม่เก่งเท่ากับแฟนเก่าเค้าผมไม่เข้าใจเค้าเท่ากับแฟนเก่าเค้าแต่ข้อเสียของแฟนเก่าเค้าก็คือ ถ้าคบกันกับแฟนผมก็จะสนใจ ใส่ใจแฟนผม ทำดีกับแฟนผม แต่กับคนรอบข้าง คือไม่ ซึ่งต่างจาผมที่เหตุผลมาก่อนคือกับคนรอบข้างหรือว่าแฟนผม ผมจะเท่าๆกันหมด แต่แฟนก็จะเยอะกว่าอยู่ครับ
ตอนนี้ผมเริ่มทำใจแร้วครับเผื่อวันนั้นมันมาถึงจริงๆ ผมจะได้ไม่ต้องทุกข์ทรมาน นั้งตากฝนเป็นพระเอกเอ็มวี
เป็นคุณจะทำยังไงครับ ผมาแชร์กันครับ
เป็นคุณจะทำยังไงครับ ถ้าแฟนของคุณเริ่มหวั่นไหวกับแฟนเก่าของเค้า
ผมกับแฟนได้มานั้งคุยกันครับที่เงียบๆสองคนคุยกันไปคุยกันมาแฟนผมก็พูดขึ้นมาว่าช่วงนี้เราห่างกันเนาะไม่ค่อยมีเวลาให้กันเรย (ตอนนี้ผมอยู่ ปี 4 เพราะว่าช่วงนี้ผมฝึกงานครับ แร้วก็วุ่นเรื่องโปรเจ็คจบอยู่ แฟนผมก็เช่นกันครับ เค้าอยู่ ปวส 2 ทำโปจเจ็คจบเหมือนกันเรยไม่ค่อยมีเวลาให้กันแต่ถ้าเราว่างก็จะออกมาหากันครับ แร้วก็มานั้งคุยโน้นนี้นั้นกัน) เค้าบอกว่าเค้าคุยกันกับแฟนเก่าแร้วหวั่นไหวกับแฟนเก่าครับ ที่เค้าคุยกันเพราะว่าเค้าเลิกกันด้วยดีครับไม่ได้ทะเลาะหรือว่าอะไรแต่แฟนเก่าเค้าไม่เคยคิดเลิกรักแฟนผมเรย(ที่รู้เพราะว่าเวลาที่เค้าคุยกันคุยอะไรกันเค้าจะเล่าให้ผมฟังหมดครับ) ผมก็ไม่ได้หึงนะครับ เพราะว่าไม่รู้ว่าจะหึงไปทำไมเลิกกันไปก็เป็นเพื่อนกันได้นิจริงมั้ย
เรื่องของเรื่องคือ แฟนผมหวั่นไหวเพราะว่าเวลาว่างเราไม่ตรงกันครับบางที่เค้าว่าโทรหาผม ผมก็กำลังทำโปรเจ็คอยู่เราก็คุยกันสองสามนาทีก็วางสาย บางที่ผมว่างเค้าก็ไม่ว่าง แต่เชื่อมั้ย เวลาว่างของแฟนผม มันตรงกันพอดีกับเวลาว่างของแฟนเก่าเค้ามันก็เรยเป็นเหมือนว่าช่วงเวลาที่เค้าเหงา เค้าก็ได้แฟนเก่าเค้ามาค่อยคุยด้วยแก้เหงาตลอด (ต่างจากผมมถ้าผมเหงาผมเร่นเกม) แร้วแฟนเก่าเค้าเป็นคนที่รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับแฟนผม เช่นวันสำคัญอะไรประมาณนี้ เอาใจเก่ง ซึ่งผมไม่มีครับ ผมเป็นคนมีเหตุผลครับจะทำอะไรต้องมีเหตุผลก่อนแต่ก็ไม่ได้มีมากจนเกินไป คือเอาง่ายๆ ผมเอาใจแฟนผมได้ไม่เก่งเท่าแฟนเก่าเค้า เค้าบอกว่าเค้าเริ่มหวั่นไหวเพราะว่าเวลาของเราว่างไม่ตรงกัน แต่ดันตรงกับแฟนเก่าตลอด ผมได้ยินผมถึงกับอึ้งเรยครับ(ผมนี้ยืนขึ้นเรย ฮ่าๆๆ) แต่ว่าผมไม่โกรธไม่ได้แค้นแฟนเก้าเค้าด้วย เค้ามองหน้าผมแร้วถามผมว่า เสียใจมั้ย มองหน้าเค้าแร้วเงียบไปซักพักก่อนจะบอกว่าเสียใจครับ เค้าใด้ยินผมบอกบวกกับสีหน้าของผม เค้าก็ร้องไห้เรยครับบอกว่า
“ขอโทษที่หวั่นไหวขอโทษที่ไม่ซื่อสัตย์ “
ผมก็ได้แต่บอกเค้าไปว่า “ไม่เป็นไรหรอกปล่อยให้มันไปตามความรู้สึกเถอะ ก็ลองคิดให้ดีๆ ว่าพี่ใช่หรือเปล่า(หมายถึงผมนะ) คิดดูดีๆ พี่ไม่ได้ปิดกั้นถ้าคิดว่าเค้าใช้ ก็ไปเถอะพี่ไม่ได้ว่าอะไรแต่ถ้าถามว่าเสียใจมั้ย เสียใจนะถ้าต้องเลิกกัน แต่ถ้ามันไม่ใช่ ยังไงมันก็ไม่ใช้ ไม่รู้ว่าจะรั้งไว้ทำไม แต่เราก็ยังเป็นพี่น้องกันได้คุยกันได้เหมือนเดิม”
หลังจากผมพูดจบเค้ายิ่งร้องใหญ่ เค้าบอกว่าขอโทษเค้าจะพยายามไม่คิดอะไรอีกกับแฟนเก่าเค้า ผมก็ได้แต่บอกดีแร้วแต่ถ้าพยายามแร้วมันฝืนตัวเองจริงๆ ก็ขอให้บอกนะ ถ้าอยากกลับไปคบกันอีกก็ขอให้บอกก่อนนะ
แร้วเราก็กอดกันอยู่นานครับก่อนที่มจะไปส่งเธอที่ห้อง แร้วก็แยกย้ายกัน
ผมบอกตรงๆครับผมเสียใจมากที่เป็นแบบนั้นเพราะว่าผมไม่มีเวลาให้เค้า ผมเอาใจไม่เก่งเท่ากับแฟนเก่าเค้าผมไม่เข้าใจเค้าเท่ากับแฟนเก่าเค้าแต่ข้อเสียของแฟนเก่าเค้าก็คือ ถ้าคบกันกับแฟนผมก็จะสนใจ ใส่ใจแฟนผม ทำดีกับแฟนผม แต่กับคนรอบข้าง คือไม่ ซึ่งต่างจาผมที่เหตุผลมาก่อนคือกับคนรอบข้างหรือว่าแฟนผม ผมจะเท่าๆกันหมด แต่แฟนก็จะเยอะกว่าอยู่ครับ
ตอนนี้ผมเริ่มทำใจแร้วครับเผื่อวันนั้นมันมาถึงจริงๆ ผมจะได้ไม่ต้องทุกข์ทรมาน นั้งตากฝนเป็นพระเอกเอ็มวี
เป็นคุณจะทำยังไงครับ ผมาแชร์กันครับ