คือเรื่องของเรื่องเลย เพื่อนคนนี้แบบอยู่กลุ่มเดียวกัน แล้วก็สนิทกันค่ะ (ขอใช้ A เป็นนามสมมติของเพื่อนเราละกันนะคะ) แล้วคนที่สนิทกันแล้วเนี่ย มักจะพูดอะไรไม่แคร์กันอยู่แล้ว เหมือนพูดตรงๆอ่ะค่ะ แต่บางทีเราก็รู้สึกว่ามันเยอะไป คือเพื่อนของเราเหมือนเป็นคนชอบสังเกตแล้วพูดออกมา มีอยู่วันนึง A มาหาเราที่ห้อง แล้วเราก็นั่งคุยกันไปมา จนกระทั่งไม่มีไรจะพูดละ ต่างคนก็ต่างเงียบ แล้วเหมือนจะต่างคนต่างมองไปรอบๆห้อง แล้วอยู่ๆ A ก็ทักขึ้นมาว่า "เอ้ย แกขนขาแกขึ้นแล้วอ่ะ อี๋ น่าเกลียดว่ะ ดูดิขาฉันนี่เนียนกว่า สวยกว่าแกเยอะเลย" พอเราได้ยินก็เออไม่คิดไรหรอก เพื่อนกันคงเเบบแซวกันไปงั้น (อ้อ เราเป็นคนโกนขนขานะคะ เนื่องจากติดมาจากตอนไปเรียนต่างประเทศ) พอมาครั้งที่สอง เราก็ไปห้องของ A ค่ะ เราใส่เสื้อแขนกุดอ่ะคะ แบบว่าอากาศมันร้อน พอเราไปถึงก็ตามสเต็ปเดิมนั่งคุยกันปกติ แต่พอเหมือนคุยจบ ความเงียบก็ครอบงำแล้วต่างคนก็หาไรทำกันไป เราเลยนั่งเล่นโทรศัพท์แล้วเอาแขนพาดเตียง(นึกภาพออกใช่มั้ยคะว่าคงจะต้องเห็นรักแร้เพราะเราใส่เเขนกุด) A ก็มองมา แล้วอยู่ๆ A ทำหน้าอี๋ๆ+ชี้ แล้วทักขึ้นมาว่า " ขนรักแร้แกอ่ะ น่าเกลียดจริงๆเลย เค้าไม่เห็นจะมีเลย โชคดีนะ เค้าไม่เหมือนแก" คือเราขอบอกก่อนว่าวันนั้นเราโกนขนรักแร้แล้วนะ เราเป็นคนที่ค่อนข้างห่วงเรื่องความสวยงามมาก แต่คือคนเราอ่ะคะ เวลาโกนขนรักแร้แล้วเนี่ยมันก็ยังจะดูดำอยู่นิดนึง เพราะเส้นขนยังอยู่ใต้ผิวหนังอยู่ หลังจากนั้นมันก็เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีกหลายๆ บางทีเขาก็สังเกตส่วนอื่นนะคะ เช่น คิ้ว ตา จมูก (ปาก เขาไม่พูดค่ะเพราะเขาปากยื่น+เจ่อ) หน้าอก สะดือ ก้น เป็นต้นค่ะ แล้วจะชอบพูดเปรียบเทียบกะของตัวเองตลอด ไอ้เราก็คิดในใจว่าแบบเออ A นี่มันชอบสังเกตแล้วพูดออกมาบ่อยจัง ไม่ค่อยแคร์ความรู้สึกคนฟังเท่าไหร่ ก็เคยเตือนไปแล้วนะคะ แต่เหมือนจะเป็นนิสัยเดิมของเขาหรือเปล่าไม่รู้ หายไปช่วงนึง แล้วก็กลับมาเป็นใหม่ ไอ้ตอนกลับมาพูดจาอะไรแบบนี้อีกรอบเนี่ยแหละคะ มันเหมือนยิ่งเยอะขึ้นไปกว่าเดิม คือ มีอยู่นึงเราทำงานกับเพื่อนๆอยู่ แล้วเหมือนงานที่เราทำเนี่ยมันไม่ต้องใช้สมาธิ(งานแกะสติ๊กเกอร์) เราเลยแบบชวนเพื่อนข้างๆคุย แล้วเหมือนจะคุยสนุก เพื่อนๆที่อยู่รอบข้างก็เข้ามาคุยด้วยอีก พวกเราก็คุยกันหัวเราะคิกคักกันสนุกสนาน พร้อมกับทำงานที่ได้รับมอบหมายไปด้วย ส่วน A นั่งอยู่กับเพื่อนอีกกลุ่มนึงค่ะเพราะ A ได้งานที่แตกต่างจากพวกเรา คืองานเย็บปักถักร้อยค่ะ เราก็สังเกตเห็นนะว่า A แอบมองมาหลายรอบ เราก็คิดว่า A มันคงอยากมาคุยด้วยรึเปล่า เราเลยเรียก A แล้วถามไปว่า "มานั่งคุยกับพวกเรามั้ย" A ก็ส่ายหน้า หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรค่ะต่างคนต่างทำงานของใครของมันจนเสร็จ(กลุ่มแกะสติ๊กเกอร์ก็ยังนั่งคุยกันไปจนทำงานเสร็จนะคะ) แล้ว A ก็เดินมาหาเรากับเพื่อนอีกสองคนแล้วบอกว่า "เสร็จยัง หิวข้าวแล้ว ไปกินข้าวกัน" เรากับเพื่อนอีกสองคนก็บอกว่า "อืม เสร็จพอดี ไปๆ" ตอนไปซื้อข้าวกลับมานั่งที่โต๊ะอ่ะคะ เราอยู่กับ A สองคน เพื่อนอีกสองคนไปซื้อข้าวยังไม่มา เราเห็นหน้า A แปลกๆ เราเลยชวนคุย แล้วถามว่า "เป็นไง A เหนื่อยมั้ยวันนี้ " A ก็ตอบกลับมาว่า "เนี่ยเวลาเค้าทำงานอะไรนะ เค้าจะมีสมาธิอยู่กับมัน เค้าไม่พูดเยอะ ไม่พูด"มาก" ไม่หัวเราะเสียง"ดัง" เพราะมันทำให้เค้าเสียสมาธิ...ถึงแม้ว่าปกติเค้าจะพูดมากก็เหอะ" ไอ้เราก็แบบ "A ตอบไม่ตรงคำถามนะ " A ก็บอกว่า "อ่อ พูดให้ฟังเฉยๆอ่ะ " เราก็เงิบค่าาาาาาา แล้วคิดในใจว่าแบบโดนแล้วไง! คือจะบอกก่อนเลยนะคะ ว่าตรงที่นั่งทำงานเนี่ย คนเยอะมาก หลายคนก็คุยกัน ดีดกีต้าร์กัน ต่อให้เราไม่คุย รอบข้าง A ก็เสียงดังอยู่ดี แต่ A ก็มาพูดงี้กับเรา เราก็แบบเออฉันผิด(หรอ?) แล้วจังหวะนั้นเพื่อนสองคนก็มาพอดี บทสนทนาของเรากับ A ก็เลยจบลงแค่นั้นค่ะ แต่คือเรายังสงสัยค่ะว่าลักษณะของเพื่อนสนิทแบบนี้(พูดจิกกัด พูดเปรียบเทียบ อ้อแล้วบางทีก็ชอบอยากเถียงชนะเราด้วยค่ะ) เรียกว่าอะไรคะ ทำไมเขาพูดแบบนี้กับเรา แล้วควรแก้นิสัยเขายังไงดีคะ คือไม่เคยมีเพื่อนสนิทที่ชอบมาพูดจาติเราบ่อยขนาดนี้อ่ะคะ หรือเราต้องพิจารณาตัวเองคะ? //ขอบคุณค่ะ
ลักษณะของเพื่อนสนิทแบบนี้เรียกว่าอะไรคะ? ทำไมพูดแบบนี้กับเรา?