สวัสดีค่ะ เรามีสิ่งที่ตอนนี้กำลังเป็นที่เศร้าและหาทางออกไม่เจอเลยค่ะเรารู้สึกว่าหนูจะเป็นตัวประหลาดสำหรับเพื่อนรึป่าวที่แอบชอบรุ่นพี่ที่เป็นผู้หญิงเหมือนกัน ตอนนี้เรียนอยู่ ม.2 โรงเรียนชื่อดังในภาคอีสานค่ะเข้าเรื่องเลยนะคะ   วันกีฬาสีค่ะที่โรงเรียนจะมีการเดินขบวนเข้าไปในสนาม 50 ปีของมหาลัยแห่งหนึ่งเราได้ยืนกับเพื่อนๆค่ะ แล้วมีเพื่อนคนนึ่งที่เป็นตุ๊ด เค้าพาพี่คนนึ่งที่ดูแล้วสนิทกันมากยืนอยู่ด้านหลังเค้าแล้วพี่คนนั้นก็ยืนข้างเราค่ะตลอดทางด้วยเหตุผลอะไรไม่รู้อยู่ๆเราก็คุยกันทั้งๆที่เราไม่รู้จักกันมาก่อนถึงเราจะห่างกันแค่ปีเดียวเรียนตัวกันตั้งแต่อนุบาล ระยะทางจากที่ๆเราตั้งขบวนมาถึงสนามมันไม่มาแต่ด้วยที่สองโรงเรียนที่สังกัดเดียวกันแต่แยกฝ่ายกันจึงมีความยาวมากในการเดินเพราะมีทั้งหมด 8 สีค่ะ เราเดินไปเราคุยกันตลอดทางทั้งๆที่เราก็ไม่เคยรู้จักกันจนขบวนมาถึงที่สนามเราต้องรอสีอื่นๆมาถึงเพราะสีเราอยู่อันดับที่ 3 ค่ะเรายืนคุยกันเป็นกลุ่มใหญ่ก็จริงนาทีนั้นคิดอะไรอยู่ไม่รู้จ่องหน้าพี่เค้าตลอดเวลาเลยพอพิธีเปิดเสร็จ เราก็ไม่ได้เจอกันเลยทั้งวันแต่เราพยายามหาพี่คนนั้น พอนั่งบนแสตนเห็นพี่คนนั้นลงแข่งวิ้งเพื่อนของพี่เค้าร้องเชียร์เรียกชื่อ"หยก"  ตั้งแต่ตอนนั้นเราเป็นผฝ่ายเดียวที่รู้จักพี่หยก แล้วพอพี่หยกวิ่งเสร็จก็ไม่เจอหน้าเลยเราก็รู้สึกอยากเจอพี่หยกมาก ตามหาแต่ก็ไม่เจอสักทีวันนั้นเป็นวันศุกร์ค่ะ พอผ่านงานกีฬาสีไป วันเสาร์เราพยายามหาเฟสบุ๊กพี่หยกหาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอผ่านไปอาทิตย์นึ่งก็หาไม่เจอวันต่อมาเราไปโรงเรียนในวันอังคาร ตอนเที่ยงเราไปทานข้าวเราไปช้ามากวันนั้นโรงอาหารก็ว่างๆเราเจอพี่หยกมากับเพื่อนพี่หยกตัดผมสั้นเราจำพี่หยกไม่ได้เลยเรามองพี่หยกตลอดที่เดิน พี่หยกยิ้มให้เราแล้วบ๊ายบายเราพร้อมพูดว่าสวัสดี  ลอยยิ้มของเธอนั้นทำให้เรายิ้มได้เราชอบรอยยิ้มนั้นมากเลยเช้าวันต่อมาเราต้องเข้าแถวตอนเช้าโรงเรียนเราสายชั้นนึ่งมี 6 ห้องเราอยู่ห้อง2/5 เราก็เข้าไปตามปกติเรามองไปที่ห้อง 3/1 เราเจอพี่หยกแต่เราไม่ได้ทัก พอเคารพธงชาติเสร็จเราต้องนั่งสมาธิ เรานั่งลงเราเลยหันหลังไปคุยกับเพื่อนทางด้านซ้าย เราหันพร้อมกันกับพี่หยกพอดีเลยพี่หยกเหมือนพยายามหาจังหวะทักเราแต่เราหันหนีไปก่อนเพราะอะไรไม่รู้ตอนนั้นเราเขินมากเลยเลยตัดสินใจ   หันไปใหม่แล้วพี่หยกก็ยิ้มให้เราเลยยิ้มตอบ เรารู้ว่าเพื่อนพี่แกคือใครเลยไปดูรูปที่แท็ก วันนั้นเราเจอเฟสพี่หยกแล้วเราดีใจมากเลยแอดเฟรนไปพี่หยกก็รับ  วันต่อมาเราพยายามจะทักพี่หยกในแชทแต่เราก็ไม่กล้าอยู่ๆพี่ก็ทักมาเราดีใจมาสกแต่ไม่กล้าตอบ ผ่านไปเราเลยตอบพี่หยกเราคุยกันตั้งแต่สองทุ่มจนดึกวันนั้นเป็นวันจันทร์ค่ะเราเลยบอกพี่หยกว่ารีบนอนเพราะกลัวตื่นสายเพราะเรานอนตื่นยากพี่หยกเลยบอกจะโทรปลุกเราเราเขิลมากเลยสิคราวนี้ แค่วันแรกที่คุยกันเองเราเลยให้เบอร์ไป ตอนเช้าต่อมา06.04 น.  พี่หยกโทรมาปลุกเราจริงด้วยเราตื่นเร็วมากเรารีบไปโรงเรียนทั้งๆที่แต่ก่อนไปสายเราถึงโรงเรียนสแกนนิ้วมือตอน06.52 น. เรานั่งรอพี่หยกที่หน้าโรงเรียนนานมากจนเข้าแถวเราไม่เห็นพี่หยกเลยเราเลยทักแชทไปถาม จากคนที่ไม่ค่อยเล่นโทรศัพท์ตอนเรียนเราก็เเล่นเพราะตอบแชทพี่หยก เรารู้สึกชอบพี่หยกเข้าแล้วแต่ต้องเก็บเอาไว้  อีกอย่างนะเรารู้สึกว่า สายชั้น ม.2 ส่วยใหญที่ต้องอยู่ชั้น 2 แต่เราอยู่ชั้น 3 แค่สองห้องใในสายชั้น และ ม.3 ก็มีแค่2 ห้องคือห้อง 3/1 และ 3/2 ที่อยู่ชั้นนั้นเรารู้สึกว่าทำไมนะทำไมเราไม่เคยเห็นพี่หยกเลย เวลาเราเคข้าห้องน้ำเราก็ชอบเดินผ่านหน้าห้องพี่หยกตลอด แต่ไม่กี่วันนี้เราคุยกันไม่ถึงอาทิตย์เลยพี่หยกเริ่มไม่ตอบแชทเรา ไม่ทักเราเราทำเหมือนคนไม่รู้จักกันแต่เราเฝ้ามองพี่หยกตลอดเลยเรารู้สึกคิดถึงพี่หยกตลอดเวลาที่ไม่ได้คุยกัน จนเราห่างกันมากไม่ค่อยตอบแชทจนเมื่อวานค่ะ  สีเราไปเลี้ยงเนื้อย่างร้านดังที่กังสดาลเรานั่งคนล่ะโต๊ะกับพี่หยกแต่เราสามมารถมองเห็นพี่หยกได้เราไม่มีสมาธิกินเลยเรามีแต่มองวันนั้นเราร้องไห้ด้วยในร้านเลยเพื่อนเราถามว่าเราเป็นอะไรเราไม่กล้าบอกเพราะเราอายที่ชอบผู้หญิงด้วยกัน  พี่หยกไม่รู้เลยว่าเราชอบ เราตามพี่หยกตลอดพยายามมองหาทุกที่ที่เดินไป เราออกไปเดินบึงกับเพื่อน พี่หยกก็เดินออกมาตามเราเรามองพี่หยก แต่พี่หยกกลับบ้านน่ะสิเราไม่กินอะไรเลยวันนี้เราคิดที่จะมาถามเพื่อนๆในพันทิพว่า เราควรเลิกยุ่งกับพี่หยกดีมั้ยหรือเราควรบอกชอบดี ผลตามมามันจะดีหรือป่าวคะ หรือตอนนี้เราไม่ได้แค่ชอบเพราะมันอาจจะเป็นความรักก็ได้    ขอบคุณที่อ่านและคอมเม้นนะคะ