มีใครเป็นแบบนี้บ้างไหม

เราคุยกับคนอื่นไม่เก่ง  และเวลาคุยก็ไม่ชอบจ้องตาคนอื่น
เวลาพักกลางวัน เราชอบหลับมากกว่าที่จะนั่งคุยกับเพื่อน บางทีก็เป็นแค่การฟุบหน้าไปกับโต๊ะเฉยๆ
เราไม่สนว่าใครเรียกเราหรือจะถามอะไรกับเรา ถ้าเราอยากหันไปหาเราก็หัน
เวลาขึ้นรถกลับบ้านถ้ามีคนรู้จักขึ้นพร้อมกัน เราจะแกล้งหลับหรือทำเป็นมองไม่เห็นตลอด
เวลามีญาติมาที่บ้านแม้กระทั่งพี่น้องมาหา เราก็ชอบหนีไปอยู่บนห้องคนเดียว รอให้เขากลับไปกันให้หมดก่อนแล้วจึงออกมา
บางทีไปเดินเล่น ซื้อของหรือดูนั่นดูนี่ ถ้าเราเจอเพื่อนหรือคนรู้จัก เราจะเลี่ยงการเดินเข้าไปพบหา
เราอึดอัดมากเวลาอยู่กับคนเยอะๆ จนบางครั้งเราเหมือนไม่รับรู้อะไร ณ ตอนนั้นเลย
ถ้ามีคนชวนคุยก็คุยได้ แต่รู้สึกไม่อยากสนใจ ไม่อยากใส่ใจ
เราจำหน้าคนที่เจอไม่ได้ ทั้งๆที่เขาอาจเป็นพี่น้องหรือพ่อแม่ของเพื่อนเรา
ฯลฯ
ไม่รู้เหมือนกันว่าเราเริ่มเป็นแบบนี้ตั้งแต่ตอนไหน

มีใครเป็นแบบนี้บ้างไหม มันไม่ค่อยโอเคเท่าไรหากเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ
แล้วรู้สึกอย่างไรเวลาที่ตัวเองมีพฤติกรรมแบบนี้