ทำยังไงให้เลิกนึกถึงแฟนเก่า

อาจจะยาวมากไป ขออภัยด้วยจ้า
เราไม่รู้นะว่าจะมีใครเป็นแบบเรารึเปล่า
คือว่า ช่วงต้นปีที่ผ่านมาเรามีแฟน ซึ่งจะบอกว่าเป็นแฟนคนแรกหรือความรักครั้งแรกก็น่าจะไม่ผิด เพราะผู้ชายคนนี้คือคนแรกที่เราเรียกว่าแฟน โทรคุยด้วยแทบทุกคืน ไปกินข้าว ดูหนังด้วยกัน (บอกก่อนว่าเราอายุ ยี่สิบกว่าๆแล้ว แต่ยังไม่เคยมีแฟนมาก่อนค่ะ) ที่ผ่านมาเราเคยแต่แอบชอบคนนั้นคนนี้ แอบกรี๊ดเป็นผีบ้าอยู่คนเดียวแต่ไม่เคยกล้าบอกให้อีกฝ่ายรู้ แต่กับแฟนคนนี้ จัดได้ว่าเป็นคนหน้าตาโอเคเลยนะ ทีแรกก็รู้จักกันแบบเพื่อน พี่แกจะกวนๆ มึนๆ เราเลยชอบที่จะแกล้งแล้วก็แอบขำ ยอมรับว่าก็ชอบเค้าระดับนึง แต่เราไม่ได้หวังเลยเพราะคิดว่าพี่แกน่าจะมีแฟนแล้ว แกล้งกันไปๆมาๆ วันนึงพี่แกก็เข้ามาขอไลน์ เราก็พอจะเริ่มรู้ละว่าแบบนี้แปลว่าเริ่มคิดมากกว่าเพื่อนแล้วมั้ง แต่ก็ไม่แน่ใจไง กลัวหน้าแตกถ้ามันไม่ใช่ แต่สุดท้ายก็คือจีบเราจริง แรกๆตอนไม่ได้เป็นแฟนคือ พูดกวนเรามาก แล้วคือคุยไลน์กันจนดึก พอเช้าก็ไลน์มาไม่ขาดทั้งวัน จากนั้นไม่กี่วัน เค้าก็ขอเราเป็นแฟน ทีแรกเราก็ไม่แน่ใจเพราะคิดว่ารู้จักกันน้อยมาก แต่สุดท้ายเราก็ตกลงคบกับเค้า

ตอนที่คบกัน ไม่รู้ว่ามีใครที่ไหนเค้าคบกันแบบเรามั้ย มันเหมือนปั๊บปี้เลิฟอ่ะค่ะ เราเป็นคนค่อนข้างหวงตัวมาก แบบหัวโบราณสุดๆ(ไม่รู้ว่าเพราะแบบนี้รึเปล่าเค้าถึงเบื่อเราเร็ว) คบกันมามากสุดคือจับแก้มเรา แล้วเราก็กอดแขนเค้าเท่านั้นแหละ ไม่เคยมีอะไรเกินเลยกว่านี้เลย ผิดกับเค้าที่เคยมีแฟนมาหลายคนแล้ว เคยอยู่หอกับแฟนคนเก่าด้วย (แต่เค้าอายุน้อยกว่าเรานะ) มันมีบ้างที่เค้าอ้อนให้หอม ตอนซ้อนรถก็บอกให้กอดแต่เราก็ไม่เคยทำ เพราะเพิ่งคบกันเราเลยคิดว่าอาจจะไม่เหมาะรึเปล่าแล้วก็เขินด้วย ช่วงเดือนแรกโทรคุยกันตลอดทุกคืนจนดึก ตอนเช้าเราก็โทรปลุกเค้า มีเวลาก็จะทำกับข้าวไปให้ถึงเราจะทำไม่เก่ง แต่ก็หัดทำเพราะเค้าบอกว่าอยากทานฝีมือเรา ตอนนั้นมันมีบางเรื่องบางการกระทำของเขาที่รบกวนจิตใจ แต่เพราะรัก เพราะความเชื่อใจ เราคิดว่ารักเค้าก็ต้องเชื่อใจเค้า บวกกับนึกถึงเรื่องน่ารักๆที่เค้าทำให้ เราก็เลยพยายามไม่คิด จนมาถึงช่วงเดือนที่สอง เค้าก็เริ่มห่างๆไป จากที่คอยไลน์หาทั้งวันหรือโทรคุยกันนานๆจนดึกแทบทุกวันก็เริ่มลดลง จนมันกลายเป็นไม่ไลน์หา โทรวันละครั้งสองครั้ง คุยครั้งละไม่ถึงสิบนาทีก็วาง เราเลยไม่เข้าใจ เราอ่อนหัดเรื่องความรักมากอันนี้ยอมรับเลย จากนั้นเลยกลายเป็นว่าเริ่มทะเลาะกัน พอเราถามเค้าก็บอกว่าทำงานหนัก เค้าเหนื่อย เราก็พยายามจะเข้าใจ หลังจากทะเลาะกันก็เหมือนจะดี แต่พอสองสามวัน เค้าโทรมาเราไม่ได้รับสาย พอเราโทรกลับเค้าก็ไม่ได้รับ จากนั้นเค้าก็ไม่โทรหาเราอีกเลยทั้งวัน เราคิดว่าคนเราคบกัน มันจะมีช่วงที่เรียกว่าช่วงโปรโมชั่นคือสามเดือนแรก แต่ทำไมของเรามันหมดไวแบบไวมาก ความใส่ใจที่เคยมีมันหายไป จากจะไปไหนทำอะไร กลับถึงบ้านรึยังต้องบอกเราตลอด แต่ช่วงหลังนี่คือสองสามวันไม่โทรมาเลยก็มีทั้งที่คบกันได้แค่เกือบสองเดือน ตอนนั้นคือเราท้อเลย คิดอย่างเดียวว่าถ้าเค้าไม่ได้รักเรา เราขอไปดีกว่า พอวันนึงหลังจากที่ไม่ได้โทรมาหาเราตั้งนานเค้าก็โทรมา แต่คือตอนนั้นเราอารมณ์ไม่ดีก็เลยพูดแบบไม่ค่อยดีใส่เค้า แล้วก็กลายเป็นทะเลาะกัน เค้าเลยถามว่าจะให้เราตัดสินใจ เพราะทะเลาะกันครั้งก่อนเค้าเป็นคนตัดสินใจ เค้าง้อ เค้ายื้อไม่ให้เลิกกัน แต่คราวนี้เค้าจะให้เราตัดสินใจ คือตอนนั้นยอมรับว่าเราโกรธและค่อนข้างใช้อารมณ์มาก เราเลยขอหยุดทุกอย่าง

ในความคิดเรา แค่คบกันสองเดือน เลิกกันเดี๋ยวเราก็คงกลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมของเราได้ แต่ความจริงมันไม่ใช่เลย เพราะเราทำงานที่เดียวกัน ถึงจะคนละฝ่าย แต่มันต้องเจอกันบ้างอยู่ดี อาทิตย์แรกเราทำใจไม่ได้เลย หลังจากเลิกกันเราพยายามทำไม่สนใจเค้า ทำนิ่ง แต่ข้างในนี่มันไม่ใช่แบบที่แสดงออก จนสุดท้ายเราทนไม่ได้ เราเลยโทรไปหาเค้า ตั้งใจว่าอยากพูดกันให้เคลียร์ เพราะสิ่งที่เรารับรู้มาคือเหมือนเค้ายังมีเยื่อใยแล้วก็เสียใจที่ต้องเลิกกัน ตอนนั้นใจของเราคือ เออ มันไม่เหมือนเดิมแล้วว่ะ คนโสดที่ไม่เคยมีแฟนกับคนโสดที่เคยมีแฟนแต่เพิ่งเลิก ความรู้สึกมันไม่เหมือนกันเลยสักนิด เราเลยโทรไปถามว่าเค้ายังรักเราอยู่มั้ย ในใจตอนนั้นเราต้องการคำตอบแค่รักหรือไม่รักแค่นั้น เพราะถ้าเค้าไม่รัก เราก็โอเคเข้าใจว่าจบแล้วจริงๆ แต่ถ้าเค้ายังรักเรา เราจะพยายามปรับปรุง แต่เค้ากลับไม่ยอมตอบตรงๆ บอกว่ามันขึ้นอยู่ที่เรา ให้เรากลับไปคิดเจ็ดวันแล้วค่อยโทรมาบอกเค้าใหม่ มันเหมือนเค้าจะให้โอกาส แต่ในน้ำเสียงของเค้าเราสัมผัสได้ว่าเหมือนเค้าหงุดหงิดรำคาญ เราเลยตัดสินใจว่าจะไม่กลับไป เพราะจากน้ำเสียงเค้าคงจะเป็นคำตอบแล้วว่าไม่ได้รักเราแล้ว เราเลยเลือกที่จะไม่โทรไปตอบคำถามเค้าตอนที่ครบเจ็ดวัน แล้วเค้าก็ไม่ถามไม่ตามเราเลยด้วย มันเลยจบไปแบบเราก็ยังไม่ได้คำตอบเคลียร์แบบที่ต้องการอยู่ดี

พอประมาณ 3 อาทิตย์หลังจากเลิกกัน เรารู้มาว่าเค้าจีบคนใหม่แล้วค่ะ อารมณ์ตอนนั้นคือแบบ โกรธ คือมันไวไปรึเปล่า เรายังเศร้าอยู่เลยนะ แล้วก็พาลคิดว่าแสดงว่าเค้าคงไม่เคยรักเราเลย เพราะถ้ารัก คงไม่จีบคนใหม่เร็วขนาดนี้ ตอนนั้นคือโกรธ มีอยู่ครั้งนึงที่เค้าโทรมาหาเพราะเราเอาของที่เค้าเคยให้คืนเค้าไปแล้วเหมือนเค้าจะโกรธ เลยโทรมาแต่ไม่ได้คุย พอเราโทรกลับถามว่าจะคุยอะไรกลับไม่ยอมคุยซะงั้น บวกกับที่เพิ่งรู้ว่าไปจีบคนอื่นเราเลยโกรธแล้วก็บล็อกเฟส บล็อกทุกอย่าง กะจะตัดขาด แต่ด้วยนิสัยเราที่ภายนอกทำเป็นแข็ง แต่จริงๆข้างในนี่ตัดเค้าไม่เคยขาด พอนานไป เราก็แอบไปส่องเฟสเค้าเพราะอยากรู้ความเคลื่อนไหว แต่ก็ไม่ค่อยเห็นอะไรมากเพราะไม่ได้เป็นเพื่อนในเฟสกันแล้ว เรายังคงสงสัยว่าเค้ากับผู้หญิงคนนั้นคบกันแล้วรึเปล่า หรือแค่คุยกัน ยิ่งนานไปเราก็รู้ว่าเราทำใจไม่เคยได้ พอผ่านไปสามสี่เดือนมันก็ยังคิดถึงเค้าอยู่ บวกกับเพื่อนๆเค้ามาพูดเหมือนกับว่าเค่ายังคิดถึงเรา ยังไม่ลืมเรา เราเลยแบบตัดใจไม่ได้ แล้วก็ตัดสินใจบางอย่าง

เราส่งข้อความไปหาเค้า บอกว่าขอโทษที่เคยเอาแต่ใจจนทำให้เลิกกัน พอเค้าตอบกลับแล้วถามว่าแค่นี้น่ะเหรอ เราก็เลยตัดสินใจถามในสิ่งที่คาใจอีกที เราถามเค้าว่าเรายังมีโอกาสแก้ตัวมั้ย เราบอกเค้าว่าตอนนี้เรายังมีความหวัง ยังรักเค้าอยู่ แต่ก็บอกเค้านะว่าขอให้ตอบมาตามความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง ไม่ต้องกลัวว่าเราจะผิดหวังเสียใจถ้าเค้าไม่โอเค เพราะเราแค่อยากให้มันเคลียร์ๆ เราอยากได้คำตอบชัดๆจากปากเค้า ไม่ใช่คำตอบที่เราตีความเอาเองจากสถานการณ์อีก (เค้าเคยว่าเราว่าเราชอบคิดไปเองสมัยที่ยังคบกันอยู่) แต่จนแล้วจนรอด ผู้ชายคนนี้ก็ไม่เคยให้คำตอบที่เคลียร์แบบที่เราต้องการเลยสักครั้ง ทีแรกเค้าไม่ตอบแล้วเงียบไป เราพยายามถามก็ไม่ยอมตอบ เราเลยแบบ คือจากที่เป็นอยู่ในเมื่อเค้าไม่ยอมตอบ เราเลยจะเป็นคนตอบคำถามแทนเอง แต่คราวนี้ไม่ใช่ว่าเราคิดไปเอง แต่จากสถานการณ์ของเรากับเค้า สิ่งที่เค้าทำมันทำให้เราตีคำตอบได้ว่าเค้าไม่ได้รักเราแล้ว เพราะฉะนั้นเราจะไม่วุ่นวายหรือสร้างความรำคาญใจให้เค้าอีก แล้วก็บอกให้เค้าดูแลตัวเองดีๆ พอเราพิมพ์แบบนี้ เค้าก็ตอบกลับมานะ แต่ตอบมาสั้นๆแค่คำว่าเวลา บอกตรงๆเราไม่เข้าใจ เราพยายามถามเค้าก็ไม่อธิบาย เราเลยไปถามเพื่อนเราอีกคนที่เป็นผู้ชาย มันก็บอกเราว่าเค้าจะให้เรารอ ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าจะให้รออะไรวะ แต่เราก็คิดว่าตอนเลิกกัน เราทำให้เค้าเสียใจ เค้าเคยง้อเรา ตอนนี้เราก็ควรจะง้อเค้าบ้าง

คือด้วยนิสัยเรา ง้อใครไม่เป็น เราเป็นคนค่อนข้างแข็ง ไม่เคยบอกรักใครก่อนด้วย แต่กับผู้ชายคนนี้ คือทำในสิ่งที่ไม่คิดว่าตัวเองจะทำไปเยอะมาก ทั้งสารภาพความรู้สึกตัวเอง ทั้งง้อขอคืนดี คือตอนนั้นทำทุกอย่างที่คิดว่าจะทำได้เพื่อให้เค้ากลับมา คิดที่จะยอมปรับปรุงตัวทุกอย่าง พยายามทำความเข้าใจเหตุผลของอีกฝ่าย จะพยายามปรับตัว จากนั้นเราพยายามส่งข้อความเฟสบุ๊คหาเค้าตลอด แบบทัก ส่งสติ๊กเกอร์ บางครั้งเค้าก็ตอบเร็ว บางครั้งตอบช้า หรือไม่ตอบก็มีบ้าง แบบนี้เราก็เริ่มใจฝ่อ แต่ก็ฮึดสู้ให้กำลังใจตัวเองให้พยายามมากกว่านี้ จนกระทั่งเราแอดเฟสเค้าไปอีกรอบ แล้วเริ่มมาสะกิดใจที่เค้าคุยกับผู้หญิงคนนั้น เราก็เริ่มไม่แน่ใจละว่าสองคนนี้คบกันแล้วรึเปล่า เราเลยลองไปถามกับพี่ที่สนิทกับเค้า เพราะพี่คนนี้เคยช่วยเค้าจีบเรา แล้วก็เป็นคนที่บอกเราว่าเค้ายังคิดถึงเราอยู่เราเลยกลับมาง้อ เราถามพี่คนนี้เพราะเราไม่อยากต้องมากลายเป็นมือที่สามความรักของใครถ้าเค้าคบกันจริง เพราะผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ผิดอะไร แต่พี่คนนี้ก็บอกว่าแฟนเก่าเราเค้ายังไม่มีใครเพราะยังลืมคนเก่าไม่ได้ซึ่งคนๆนั้นก็คือเรา

ณ ตอนนั้นคือรู้สึกเบาใจขึ้นเยอะ เราเลยไปทักแชทเค้าเหมือนเดิม ความหวังเพิ่มขึ้น 80% เค้าก็ตอบบ้าง ไม่ตอบบ้าง แต่เราก็เออ ไม่เป็นไร ศรีทนได้ จนข้ามมาอีกวัน เราไปเจอความจริงที่ตอนที่เราเข้าไปส่องเฟสเค้า มันก็ไม่มีอะไร คือปกติมาก มีแต่โพสของเพื่อนผู้ชาย โพสสาวๆที่มาโพสพี่แกเก็บเรียบ (ไม่รู้ว่าลบไปแล้วหรือแค่ซ่อน) แต่ไม่รู้อะไรดลใจ เราเลยเข้าไปส่องเฟสผู้หญิงคนนั้นด้วย แล้วเราก็เจอ เหอะๆ โพสของคนนั้นที่ติดแท็กแฟนเก่าเรา ใจความแสดงถึงความรักกันชัดเจน ซึ่งดูเวลาแล้วโพสมาชั่วโมงนึงแล้ว แต่ที่หน้าเฟสแฟนเก่าเรามันไม่มีนะ ที่สำคัญในโพสนั้นแฟนเก่าเราเม้นตอบด้วย เรางี้เหมือนเพิ่งคลำเจอเขาบนหัวตัวเองเลยค่ะ คือแบบช็อคแล้วก็ร้องไห้อ่ะ ตอนนั้นโมโหสุดๆ รอจนแฟนเก่าออนคือเราเข้าไปถามเลยว่าแบบ เออซีเรียสนะ มีแฟนแล้วใช่มั้ย ขอโทษที่เข้ามาในเวลาที่ผิด พี่แกยังตอบมาว่าแบบ อะไรเนี่ย เป็นไรมากมั้ยน่ะ เราเลยถามไปว่าแล้วมันจริงใช่มั้ย พี่แกก็เงียบไปพักนึงก่อนจะตอบมาคำเดียวว่าใช่ แล้วแป๊บนึงก็ออฟไปเลย พอเราเข้าไปดูหน้าเฟส โพสต้นเหตุก็ขึ้นมาหน้าวิลล์พี่แกอย่างเรียบร้อยสวยงาม เหอะๆ เรานี่ร้องไห้ไปอีกพักใหญ่เลย ตอนนั้นโกรธมากอ่ะ ไม่เข้าใจว่ามีแฟนแล้วทำไมไม่พูดแต่แรก ทำแบบนี้มันทำให้เรามีความหวัง ถ้าที่ตอนนั้นไม่พูดเพราะกลัวเราเสียใจ แต่แบบนี้เราไม่เจ็บหนักกว่าเหรอ เราไม่รู้ว่าพี่คนนั้นที่บอกเราว่าแฟนเก่ายังรักเราเค้ารู้ด้วยรึเปล่า หรือว่าไม่รู้จริงๆว่ามันมีแฟนใหม่แล้ว เราเลยทักแชทไปถาม แล้วพอดีอีแฟนเก่าเราอยู่แถวนั้นด้วย พอเห็นเลยแทรกเข้ามาแล้วก็บอกให้เราโทรคุยกะพี่แก คือตอนโทรคุยกันเราถามว่าทำไมไม่บอกแต่แรก ทำแบบนี้เหมือนหลอกให้ความหวังเรา แต่เค้ากลับบอกว่าคิดว่าที่เรากลับมานี่คือจะขอโอกาสกลับไปเป็นเพื่อน เป็นพี่เค้า เราเลยแบบ เงิบ แล้วก็แบบ ยิ่งคุยกันยิ่งฟังเหตุผลเค้าเราก็ยิ่งไม่ไหวอ่ะ คือไม่อยากคุยต่อเลยสักวินาทีเดียว เราเลยกลืนคำที่จะพูดลงคอไปหมดแล้วก็แบบพูดอย่างเดียวคือ เออ จบ จะได้วางสายจากเค้าเร็วๆ

ตั้งแต่วันนั้น เราพยายามไม่คิดถึงเค้า ไม่สนใจเรื่องเค้า เหมือนเป็นแค่คนเคยรู้จัก แต่พอผ่านไปนานๆ เวลาที่สมองว่าง หรือมีเหตุการณ์อะไร เรื่องของเค้ามันจะคอยวิ่งเข้ามาตลอด เราเองก็พยายามไม่คิด เอาสิ่งที่ไม่ดีของเค้ามาตอกย้ำ บอกตัวเองว่าเรื่องของเรากับเค้ามันไม่มีทางกลับมาเหมือนเดิมได้อีก แต่เหมือนมันจะชอบเล่นทีเผลอ ยิ่งมาตอนนี้มารู้ว่าเค้าเลิกกับแฟนเค้าไปแล้ว ส่วนลึกของใจเรามันเหมือนมีความหวังขึ้นมาอีกทั้งที่มันไม่มีทางกลับมาคบกันอีกแล้ว

เราไม่เข้าใจจริงๆ คนที่คบกันแค่ช่วงสั้นๆ ไม่มีความสัมพันธ์อะไรลึกซึ้ง แต่ทำไมเราถึงลืมเค้าไม่ได้สักที ทำไมใจเราถึงยังคอยนึกถึงเค้าอยู่ เราต้องทำยังไงเราถึงจะลืมเค้าได้  ใจเรามันคอยอยากจะกลับไป มีใครเคยตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้บ้าง แล้วใช้วิธีไหนกันบ้างที่จะทำให้เลิกนึกถึงแฟนเก่า