ถามตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ.. เนื้อหาค่อนข้างยาว
เราเป็นเพื่อนกับผู้ชายคนนึงมาตั้งแต่ประถมหก รู้จักกันเพราะครูจับมาติวแข่งและเค้าเป็นคนเก่งมาก เรามีปัญหาอะไรก็ถามเค้าตลอดจนสนิทกันในระดับหนึ่งค่ะ พอขึ้นมัธยมเราอยู่คนละโรงเรียนกัน เจอกันอีกครั้งม.5 ตอนเข้าค่ายโอลิมปิก ดีใจนะได้เจอเพื่อนเก่า ท่ามกลางเด็กปีศาจเทพๆทั้งหลายเราก็มีเค้าคอยให้คำปรึกษาค่ะ เค้าก็เหมือนเดิม เก่งเหมือนเดิม พูดเบาๆแอบไม่รู้เรื่องบ้าง ฮ่าๆ แต่ไซส์ใหญ่ขึ้นกว่าตอนป.หกมากกกก
ตัวเราเป็นคนเงียบๆมีแต่เพื่อนผู้หญิง เพื่อนชายมีแค่คนเดียวจริงๆค่ะ ความรู้สึกเลยค่อนไปทางผู้หญิงมากกว่า...
พอจบค่าย เค้าก็ขอเบอร์+เฟสเรา เรากับเค้าก็คุยกันทางเฟสบุ๊คบ่อยขึ้น(จากที่ไม่ได้คุยกันเลยหลังจบป.หก) ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องเรียน แก้โจทย์ปัญหามากกว่าค่ะ หลังๆมาจะถามประมาณว่าทำไรอยู่ กินข้าวยัง เล่าเรื่องเค้าให้ฟัง งอนเพื่อนมาก็มาบอกเรา...ซึ่งเราก็คิดนะว่า ชั้นไม่ได้ถามแกจะเล่าเพื่ออออ
ผ่านไปหลายเดือน จากแค่คุยทางเฟส เค้าก็เริ่มโทรมาคุยเล่นด้วย ช่วงที่เค้ารอรถเมกลับบ้านก็โทรมาหาเรา เราก็คุยค่ะแต่เริ่มคิดว่าจะโทรมาทำไม? มีไรแหม่งๆแฮะ เราเลยเล่าให้เพื่อนฟัง คิดกันว่าเค้าคงจีบเรามั้งแต่เราไม่แน่ใจ ไม่เคยมีแฟนไม่เคยมีช่วงเวลาแบบนี้ ซึ่งเค้าก็ไม่ได้ทำตัวชัดเจนนะว่าจีบ มันเลยคลุมเครือแต่เราไม่ได้คิดอะไรกับเค้านะคะ
ผ่านไปเป็นปี ช่วงม.หก ก็ยังคุยกันมาเรื่อยๆ แชทเฟส-โทรคุย แต่ไม่ได้ออกมาเจอกันซักที ชวนเราดูหนัง ชวนเราทานข้าวแต่เราก็ปฏิเสธทุกครั้ง เหตุผลเดียวในใจคือม่ายอาววว เพื่อนกันเว่ยยย
จนครั้งนึงเค้าแชทมาปรึกษาเราว่าชอบรุ่นน้องคนหนึ่ง แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ เราขอดูรูปน้องก็น่ารักดี โอเคๆคนนี้ผ่านค่าาา เรานะดีใจมากๆๆๆๆ เลยสรุปว่าที่ผ่านมาเราคิดไปเองทั้งหมดว่าเค้าจีบ ทุกอย่างเลยดูสะดวกใจขึ้นเวลาคุยกัน
เราก็บอกกลุ่มเพื่อนสนิทว่าเค้าป่าวจีบเราอ่ะ เค้ามีคนที่ชอบแล้ว อิอิ (แต่ก็ยังโดนแซวมาจนปัจจุบัน... )
พอเข้ามหาลัยก็อยู่คนละคณะ เราดันได้อยู่กลุ่มกับเพื่อนเค้าคุยไปคุยมา เลยรู้ว่าเค้าเล่าให้เพื่อนฟังว่าจีบเพื่อนรร.เก่าอยู่ เคยเข้าค่ายด้วยกัน บลาๆๆ อ้าวเฮ้ยยย ทุกอย่างมันชี้มาที่ชั้นหนิ เราไม่ได้คิดไปเอง เค้าจีบเราจริงๆแฮะ จะบอกว่าตอนนั้นก็รู้สึกดีนะ สงสัยมาตั้งนานกระจ่างแจ่มจันทร์เลยทีเดียว แต่อีกใจก็รู้สึกแปลกๆอยู่ เพราะยังไงเราก็เพื่อนกันอ่านะ
ทุกอย่างยังคงเป็นเหมือนเดิม คุยกันทางเฟสเป็นพักๆ โทรคุยบ้าง เค้าก็ยังชวนทานข้าวเรื่อยๆแต่เราก็ปฏิเสธทางอ้อมทุกครั้ง ว่าไม่ว่างนั่นนี่(แถไม่เก่งแต่อ้อมเก่งค่ะ55)
จนไม่กี่วันมานี้ มีกีฬาของกลุ่มคณะในสายเดียวกัน เราอยากไปดูเพื่อน(ที่เราปลื้ม)แข่งมาก แต่เพื่อนสนิทเราไม่ว่างไม่รู้จะชวนใครดี เลยคิดถึงเค้า เค้าก็ถามเรานะว่าคิดถึงเป็นคนสุดท้ายเลยหรอ เราไม่อยากให้เค้าเสียใจเลยบอกว่าแค่ไม่อยากไปคนเดียวเลยชวนเค้ามาเป็นเพื่อน เจอกันในรอบปี อื้อหืออทุกอย่างเหมื๊อนเดิม อ้วนเหมือนเดิม ไม่ใช่ละๆ55 เราก็เขินนิดๆนะ ไม่เคยนัดผู้ชายออกมาเจอแบบนี้ จากนั้นเราก็ไปหาเพื่อน ปรากฎว่าเพื่อนไม่ได้แข่ง แล้วรุ่นน้องที่เราตั้งใจไปดูอีกคนแข่งเสร็จได้เหรียญแล้วเรียบร้อย อึ้งไปเลยหน้าหล่าเบาๆ ส่วนเพื่อนที่เราปลื้มๆนั้นน่ะ ตอนคุยกันในเฟสก็พูดซะดิบดีว่าอยากเจอจัง คิดถึงไรงี้ พอมาเจอกันจริงๆ(วันนี้เราตั้งใจมาหาเพื่อนโดยเฉพาะ) เพื่อนกลับสนใจกีฬามากกว่า หันมามองหน้าเราสามวิแล้วมองกีฬาต่อ =..=
เราเสียความรู้สึกมากอ่ะ เลยชวนเค้าไปดูกีฬาอย่างอื่นต่อ แ ต่ ว่ า มันไม่มีอะไรน่าดู เราทั้งเสียความมั่นใจทั้งรู้สึกผิดกับเค้ามากที่ชวนมาแล้วไม่มีอะไรน่าดู ถามเค้ากินข้าวยัง เราเลยชวนเค้าทานข้าว ..ครั้งแรกที่เราเริ่มชวน
ไปที่แรก คนเยอะไม่มีที่นั่ง ด้วยความที่เราขับรถยนต์เค้าขับมอเตอไซค์ สุดท้ายเพื่อความสะดวกเลยได้นั่งซ้อนท้ายเค้าไปหาข้าวกิน (มากสุดเราเคยแค่นั่งซ้อนเพื่อนสนิท ไม่ซ้อนผู้ชายแบบนี้เพราะพ่อแม่เข้มงวดนิดนึง) เราก็นั่งห่างๆ แต่พอเบรคนะไม่รู้ตั้งใจหรืออะไร เบรคซะตัวเราทิ่มแผ่นหลังเค้าเลย เหอๆ สุดท้ายไปจบที่ร้านโจ๊ก... โรแมนติกเนอะจุงกะเบย
รู้สึกว่าอุตส่าห์ออกมาแล้วมันไม่คุ้มอ่ะ เลยชวนต่อ " แกๆ ไปอ่านหนังสือกันป่าว? " ...ชวนครั้งที่สอง เค้าก็ตกลงนะ ก็ไปอ่านกัน ระหว่างนั้นก็มีคุยเล่นสนุกสนาน เหมือนแฟนกันเลยแต่เราก็บอกตัวเองอยู่ว่าเราไม่ได้คิดอะไรกับเค้า
จนเที่ยงคืน " แกๆ ไปไหว้เจ้าพ่อมอกันป่ะ " ...ชวนครั้งที่สาม ใกล้เที่ยงคืนแล้ว เค้าก็ตกลงไปกับเรา ขอพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์เรื่องเรียนนิดนึง อิอิ
จากนั้นก็แยกย้ายกันกลับ จนเรามานั่งคิดว่าทั้งหมดที่เราทำไป มันทำให้เค้าคิดว่าเราชอบเค้ารึป่าว เรากลัววันนึงจะทำให้เค้าเสียใจถ้ารู้ว่าเราไม่คิดอะไรแล้วเราจะเสียเพื่อน ตอนนี้ต่างคนก็ยังไม่มีใคร เราก็ไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกันว่าจะเปิดใจดีมั้ย เพราะเราก็มีคนที่แอบชอบอยู่แล้ว แต่เธอเป็นผู้หญิง... วันที่เธอเมินชั้นยังจำได้ติดตามาจนตอนนี้
ถ้าคุณเป็นผู้ชายคนนี้จะคิดว่าเรามีใจให้รึป่าว (เล่าจากฝั่งผู้หญิงคนหนึ่ง)
เราเป็นเพื่อนกับผู้ชายคนนึงมาตั้งแต่ประถมหก รู้จักกันเพราะครูจับมาติวแข่งและเค้าเป็นคนเก่งมาก เรามีปัญหาอะไรก็ถามเค้าตลอดจนสนิทกันในระดับหนึ่งค่ะ พอขึ้นมัธยมเราอยู่คนละโรงเรียนกัน เจอกันอีกครั้งม.5 ตอนเข้าค่ายโอลิมปิก ดีใจนะได้เจอเพื่อนเก่า ท่ามกลางเด็กปีศาจเทพๆทั้งหลายเราก็มีเค้าคอยให้คำปรึกษาค่ะ เค้าก็เหมือนเดิม เก่งเหมือนเดิม พูดเบาๆแอบไม่รู้เรื่องบ้าง ฮ่าๆ แต่ไซส์ใหญ่ขึ้นกว่าตอนป.หกมากกกก
ตัวเราเป็นคนเงียบๆมีแต่เพื่อนผู้หญิง เพื่อนชายมีแค่คนเดียวจริงๆค่ะ ความรู้สึกเลยค่อนไปทางผู้หญิงมากกว่า...
พอจบค่าย เค้าก็ขอเบอร์+เฟสเรา เรากับเค้าก็คุยกันทางเฟสบุ๊คบ่อยขึ้น(จากที่ไม่ได้คุยกันเลยหลังจบป.หก) ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องเรียน แก้โจทย์ปัญหามากกว่าค่ะ หลังๆมาจะถามประมาณว่าทำไรอยู่ กินข้าวยัง เล่าเรื่องเค้าให้ฟัง งอนเพื่อนมาก็มาบอกเรา...ซึ่งเราก็คิดนะว่า ชั้นไม่ได้ถามแกจะเล่าเพื่ออออ
ผ่านไปหลายเดือน จากแค่คุยทางเฟส เค้าก็เริ่มโทรมาคุยเล่นด้วย ช่วงที่เค้ารอรถเมกลับบ้านก็โทรมาหาเรา เราก็คุยค่ะแต่เริ่มคิดว่าจะโทรมาทำไม? มีไรแหม่งๆแฮะ เราเลยเล่าให้เพื่อนฟัง คิดกันว่าเค้าคงจีบเรามั้งแต่เราไม่แน่ใจ ไม่เคยมีแฟนไม่เคยมีช่วงเวลาแบบนี้ ซึ่งเค้าก็ไม่ได้ทำตัวชัดเจนนะว่าจีบ มันเลยคลุมเครือแต่เราไม่ได้คิดอะไรกับเค้านะคะ
ผ่านไปเป็นปี ช่วงม.หก ก็ยังคุยกันมาเรื่อยๆ แชทเฟส-โทรคุย แต่ไม่ได้ออกมาเจอกันซักที ชวนเราดูหนัง ชวนเราทานข้าวแต่เราก็ปฏิเสธทุกครั้ง เหตุผลเดียวในใจคือม่ายอาววว เพื่อนกันเว่ยยย
จนครั้งนึงเค้าแชทมาปรึกษาเราว่าชอบรุ่นน้องคนหนึ่ง แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ เราขอดูรูปน้องก็น่ารักดี โอเคๆคนนี้ผ่านค่าาา เรานะดีใจมากๆๆๆๆ เลยสรุปว่าที่ผ่านมาเราคิดไปเองทั้งหมดว่าเค้าจีบ ทุกอย่างเลยดูสะดวกใจขึ้นเวลาคุยกัน
เราก็บอกกลุ่มเพื่อนสนิทว่าเค้าป่าวจีบเราอ่ะ เค้ามีคนที่ชอบแล้ว อิอิ (แต่ก็ยังโดนแซวมาจนปัจจุบัน... )
พอเข้ามหาลัยก็อยู่คนละคณะ เราดันได้อยู่กลุ่มกับเพื่อนเค้าคุยไปคุยมา เลยรู้ว่าเค้าเล่าให้เพื่อนฟังว่าจีบเพื่อนรร.เก่าอยู่ เคยเข้าค่ายด้วยกัน บลาๆๆ อ้าวเฮ้ยยย ทุกอย่างมันชี้มาที่ชั้นหนิ เราไม่ได้คิดไปเอง เค้าจีบเราจริงๆแฮะ จะบอกว่าตอนนั้นก็รู้สึกดีนะ สงสัยมาตั้งนานกระจ่างแจ่มจันทร์เลยทีเดียว แต่อีกใจก็รู้สึกแปลกๆอยู่ เพราะยังไงเราก็เพื่อนกันอ่านะ
ทุกอย่างยังคงเป็นเหมือนเดิม คุยกันทางเฟสเป็นพักๆ โทรคุยบ้าง เค้าก็ยังชวนทานข้าวเรื่อยๆแต่เราก็ปฏิเสธทางอ้อมทุกครั้ง ว่าไม่ว่างนั่นนี่(แถไม่เก่งแต่อ้อมเก่งค่ะ55)
จนไม่กี่วันมานี้ มีกีฬาของกลุ่มคณะในสายเดียวกัน เราอยากไปดูเพื่อน(ที่เราปลื้ม)แข่งมาก แต่เพื่อนสนิทเราไม่ว่างไม่รู้จะชวนใครดี เลยคิดถึงเค้า เค้าก็ถามเรานะว่าคิดถึงเป็นคนสุดท้ายเลยหรอ เราไม่อยากให้เค้าเสียใจเลยบอกว่าแค่ไม่อยากไปคนเดียวเลยชวนเค้ามาเป็นเพื่อน เจอกันในรอบปี อื้อหืออทุกอย่างเหมื๊อนเดิม อ้วนเหมือนเดิม ไม่ใช่ละๆ55 เราก็เขินนิดๆนะ ไม่เคยนัดผู้ชายออกมาเจอแบบนี้ จากนั้นเราก็ไปหาเพื่อน ปรากฎว่าเพื่อนไม่ได้แข่ง แล้วรุ่นน้องที่เราตั้งใจไปดูอีกคนแข่งเสร็จได้เหรียญแล้วเรียบร้อย อึ้งไปเลยหน้าหล่าเบาๆ ส่วนเพื่อนที่เราปลื้มๆนั้นน่ะ ตอนคุยกันในเฟสก็พูดซะดิบดีว่าอยากเจอจัง คิดถึงไรงี้ พอมาเจอกันจริงๆ(วันนี้เราตั้งใจมาหาเพื่อนโดยเฉพาะ) เพื่อนกลับสนใจกีฬามากกว่า หันมามองหน้าเราสามวิแล้วมองกีฬาต่อ =..=
เราเสียความรู้สึกมากอ่ะ เลยชวนเค้าไปดูกีฬาอย่างอื่นต่อ แ ต่ ว่ า มันไม่มีอะไรน่าดู เราทั้งเสียความมั่นใจทั้งรู้สึกผิดกับเค้ามากที่ชวนมาแล้วไม่มีอะไรน่าดู ถามเค้ากินข้าวยัง เราเลยชวนเค้าทานข้าว ..ครั้งแรกที่เราเริ่มชวน
ไปที่แรก คนเยอะไม่มีที่นั่ง ด้วยความที่เราขับรถยนต์เค้าขับมอเตอไซค์ สุดท้ายเพื่อความสะดวกเลยได้นั่งซ้อนท้ายเค้าไปหาข้าวกิน (มากสุดเราเคยแค่นั่งซ้อนเพื่อนสนิท ไม่ซ้อนผู้ชายแบบนี้เพราะพ่อแม่เข้มงวดนิดนึง) เราก็นั่งห่างๆ แต่พอเบรคนะไม่รู้ตั้งใจหรืออะไร เบรคซะตัวเราทิ่มแผ่นหลังเค้าเลย เหอๆ สุดท้ายไปจบที่ร้านโจ๊ก... โรแมนติกเนอะจุงกะเบย
รู้สึกว่าอุตส่าห์ออกมาแล้วมันไม่คุ้มอ่ะ เลยชวนต่อ " แกๆ ไปอ่านหนังสือกันป่าว? " ...ชวนครั้งที่สอง เค้าก็ตกลงนะ ก็ไปอ่านกัน ระหว่างนั้นก็มีคุยเล่นสนุกสนาน เหมือนแฟนกันเลยแต่เราก็บอกตัวเองอยู่ว่าเราไม่ได้คิดอะไรกับเค้า
จนเที่ยงคืน " แกๆ ไปไหว้เจ้าพ่อมอกันป่ะ " ...ชวนครั้งที่สาม ใกล้เที่ยงคืนแล้ว เค้าก็ตกลงไปกับเรา ขอพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์เรื่องเรียนนิดนึง อิอิ
จากนั้นก็แยกย้ายกันกลับ จนเรามานั่งคิดว่าทั้งหมดที่เราทำไป มันทำให้เค้าคิดว่าเราชอบเค้ารึป่าว เรากลัววันนึงจะทำให้เค้าเสียใจถ้ารู้ว่าเราไม่คิดอะไรแล้วเราจะเสียเพื่อน ตอนนี้ต่างคนก็ยังไม่มีใคร เราก็ไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกันว่าจะเปิดใจดีมั้ย เพราะเราก็มีคนที่แอบชอบอยู่แล้ว แต่เธอเป็นผู้หญิง... วันที่เธอเมินชั้นยังจำได้ติดตามาจนตอนนี้