เมื่อประมาณต้นเดือนมีนาปี56…
ช่วงนั้นเป็นช่วงแข่งบาสของเยาวชนต้านยาเสพติด เราก็ไปดูแฟนเล่นบาสปกติทุกวัน ผ่านไปประมาน2วันก็มีเด็ก ผช คนนึงทักแชทเรามา เราไม่รู้จักน้องเลยด้วยซ้ำทั้งๆที่เรากับน้องอยู่ รร เดียวกัน เราไม่เคยเห็นน้อง(หรืออาจเป็นเพราะเราไม่ได้สนใจ)แต่เราก็ตอบปกติเป็นมารยาทไม่ได้สนใจอะไรเพราะตอนนั้นเรามีแฟนอยู่แล้ว เรากับน้องกูคุยกันมาเรื่อยๆจนน้องถามว่า “วันนี้ไปดูบาสตอนไหนครับ” เราก็เลยคิด เอ้ะ รู้จักเราด้วยอ่อวะแล้วรู้ได้ไงว่าเราไปดูบาส เราก็เลยไปส่องเฟสน้องดู ก็เลยรู้ว่าน้องเป็นเพื่อนของคนที่เคยมาจีบเราแล้วก็เปนรุ่นน้องนักบาสของแฟนเราด้วย 555ตลกดี(ตอนนั้นน้องอยู่ ม2 เราอยู่ ม3) พอตกเย็นเราไปดูบาสก็เลยมองหาน้องว่าตัวจิงหน้าตาเป็นไง สักพักนึงน้องก็มา (นี่คือที่แรกที่เค้าเจอแกนะ) ตั้งแต่นั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไร (เราก็บอกแฟนเรานะว่าน้องทักมา) น้องก็เหมือนชอบๆเราเพราะชอบมาที่ร้านบ้าง(เป็นร้านขายจินจูหน่ายฉ๋าหรือชาไข่มุกจีนอะ)จะซื้อข้าวมาให้กินบ้าง มาเล่นบ้าง บลาๆ ตอนนั้นน้องเป็นคนที่นิสัยดีมาก ขี้อาย เวลาเจอกันไม่ค่อยกล้าสบตา น้องก็ทักเรามาทุกวันตอนเช้าตื่นมาก็เห็นข้อความบอกมอนิ่งทุกเช้าชวนคุยนู่นนี่นั่นตลอด จนเราเลิกกับแฟน น้องเป็นคนแรกที่เราบอกตอนนั้นเราก็เสียใจแต่น้องก็อยู่ข้างๆเราตลอด น้องทำให้เรายิ้มได้หัวเราะได้ น้องช่วยเยียวยาความเจ็บปวดนั้น แต่เราก็ไม่รู้หรอกว่าน้องดูแลคนอื่นเปนห่วงคนอื่นเหมือนที่ดูแลเราห่วงเรามั้ย เราชอบน้อง เราก็คุยกันมาเรื่อยๆ เราสนิทกันมากขึ้น สรรพนามของเราก็เปลี่ยนเรื่อยๆ จากที่เรียกกัน พี่ น้อง ก็เรียกชื่อเฉยๆแทน แล้วก็เปลี่ยนมาเป็น อ้วน ตี่(นางตาตี่น่ะ55555) หลังๆมาก็เป็น หมู หมา เราสนิทกันมากเราทำทุกอย่างเหมือนเปนแฟนกัน ทะเลาะกัน หึงกัน หวงกัน บอกรักกัน เที่ยวด้วยกัน บลาๆ (ทำทุกอย่างที่คนเปนแฟนกันเขาทำอะ) แต่เราไม่ได้เปนแฟนกัน เราก็ถามน้องตลอดว่าทำไมละทำไมไม่ขอเราเปนแฟน(คือเราอึดอัดกับสถานะแบบนี้มากกกกก) น้องบอก “ก็อ้วนคนบอกเค้าเองไม่ใช่หรอว่าคุยกันแบบนี้นี่แหละยาวนานที่สุดไม่มีเลิกกันด้วย” ก็ใช่เราพูดแต่ตอนนั้นเราเปนพี่น้องตอนนั้นเรามีแฟนอยู่แล้วเราพูดไปเพราะไม่อยากให้น้องชอบเราแบบอื่นเพราะเรามีคนของเราอยู่แล้ว แต่ตอนนี้คือมันไม่ใช่ไง เขาคนนั้นทิ้งเราไปแล้ว และก็มีแต่น้องที่อยู่ข้างๆเรา ทุกๆครั้งที่เราถามแบบนี้เรา2คนก็จะทะเลาะกันทุกครั้ง จนเราเริ่มเบื่อและไม่กล้าถามแล้วเรากลัวเราเหนื่อยที่จะทะเลาะ ถึงเราจะทะเลาะกันแรงแค่ไหน แต่เราทั้งคู่ก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม ตอนนั้นเรา2คนรักกัน รักกันมาก(เราอาจจะคิดไปเอง5555) เขายอมเราแทบทุกอย่าง เพื่อนเราบอกว่า เรากับน้อง แลดูแตกต่างกันมาก5555 ก็จริงแหละ น้องจะเป็นคนอารมเย็น พูดเพราะ นิสัยดี แต่เราจะเป็นคนอารมร้อน พูดก็ไม่ค่อยเพราะแถมเสียงดังอีก55 แต่หารู้ไม่ว่ามันเป็นความแตกต่างที่ลงตัวนะ แต่เรา2คนก็มีอะไรเหมือนกันเยอะอยู่นะ ทั้งดีและไม่ดี เรากับน้องอยู่ในสถานะแบบนี้เกือบ2ปีแต่คบกันจิงๆไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ - - ต้นเดือนมีนาปี58 ก็2ปีละ แต่หลังๆเราทะเลาะกันบ่อยมากก มากจิงๆ และตอนนี้เราก็เลิกกันขาดแล้ว เราเสียใจมาก แต่เราไม่แสดงออกมาให้ใครเห็นเลยว่าเราร้องไห้ว่าเราเสียใจแค่ไหน ไม่มีใครรู้ ทุกคนคิดว่าเราสบายดี เพราะถ้าอยู่ต่อหน้าคนอื่นเราจะพยายามปิดบังความเศร้านั้นเอาไว้เพราะปกติเราก็เปนคนสดใสร่าเริงตลกเฮฮาอยู่แล้ว แต่ที่จิงแล้วเราเสียใจมาก เราได้แต่โทษตัวเอง มันคงผิดที่เราเองเรามันนิสัยไม่ดีเองไม่ค่อยเชื่อฟัง ฟอร์มเยอะเกินไปมีอะไรไม่ค่อยพูดไม่ค่อยทำให้ แต่มันเจ็บคูณ10ไปเลยก็ได้เมื่อตอนรู้ว่าเขามีคนใหม่แล้ว เขาแอบคุยกันตั้งแต่เรายังไม่เลิกกันด้วยซ้ำมั้ง ทั้งเจ็บทั้งแค้น เรารักเราไว้ใจเขามากแต่ดูเขาทำกับเราซิ มันโหดร้ายเกินไปรึป่าว ที่ปล่อยให้เราร้องไห้เสียใจคนเดียวแต่เธอกลับไปมีความสุขกัน จิตใจเธอทำด้วยอะไร ตอนนั้นรู้สึกทั้งโกรธทั้งเกลียดทั้งรู้สึกว่าตัวเองโง่มาก แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้เลย เพราะต่อให้เราเกลียดเขามากแค่ไหนแต่สุดเราก็เกลียดเขาไม่ลงจิงๆ เรายังรู้สึกดีกับเขาเหมือนเดิม นึกถึงช่วงแรกๆทีไรก็รู้สึกดีทุกทีเลย เด็กน้อยตาตี่ๆขี้อายๆคนนึงที่จะพยายามเข้าหาแต่เจอกันทีไรก็ได้แต่ก้มหน้าหลบตาตลอดเลย จากที่ยังไม่ค่อยมีใครรู้จัก ยังเล่นบาสไม่ค่อยเป็น แต่ตอนนี้เขาโตละโตเป็นหนุ่มแล้ว ยืนด้วยตัวเองได้แล้ว ไม่ขี้อายแล้ว กล้าเล่นมุขแป้กๆเสี่ยวๆกับสาวๆแล้ว เล่นบาสเก่งแล้วใครๆก็รู้จัก นึกๆดูแล้วเราก็รู้จักกันมานานมากเลยเนาะ เฮ้อออ จากคนไม่รู้จักกัน เข้ามาพูดจาทักทาย สนิทกัน จับมือกัน กอดกัน รักกัน เริ่มๆห่าง กลายเป็นคนไม่รู้จักกันอีกครั้ง
เรายังจำทุกๆอย่างเกี่ยวกับรักครั้งนี้ได้หมดตั้งแต่ครั้งแรกที่รู้จักกัน จนถึงตอนเลิกกัน...
ปล.ถึงแม้เค้าจะไม่มีโอกาสได้บอกแกแล้วแต่ถ้าแกมาอ่านเจอก็อยากจะบอกแกว่าเค้ารักแกนะ อะไรที่แกไม่ชอบให้เค้าทำเค้าเลิกหมดแล้วนะ เป็นห่วงแกเสมอแหละ คิดถึงแกมากๆเลย อยากจะเดินเข้าไปกอดแน่นๆอีกสักครั้งให้หายคิดถึงจัง
ความรักกับความไม่ชัดเจน :(
ช่วงนั้นเป็นช่วงแข่งบาสของเยาวชนต้านยาเสพติด เราก็ไปดูแฟนเล่นบาสปกติทุกวัน ผ่านไปประมาน2วันก็มีเด็ก ผช คนนึงทักแชทเรามา เราไม่รู้จักน้องเลยด้วยซ้ำทั้งๆที่เรากับน้องอยู่ รร เดียวกัน เราไม่เคยเห็นน้อง(หรืออาจเป็นเพราะเราไม่ได้สนใจ)แต่เราก็ตอบปกติเป็นมารยาทไม่ได้สนใจอะไรเพราะตอนนั้นเรามีแฟนอยู่แล้ว เรากับน้องกูคุยกันมาเรื่อยๆจนน้องถามว่า “วันนี้ไปดูบาสตอนไหนครับ” เราก็เลยคิด เอ้ะ รู้จักเราด้วยอ่อวะแล้วรู้ได้ไงว่าเราไปดูบาส เราก็เลยไปส่องเฟสน้องดู ก็เลยรู้ว่าน้องเป็นเพื่อนของคนที่เคยมาจีบเราแล้วก็เปนรุ่นน้องนักบาสของแฟนเราด้วย 555ตลกดี(ตอนนั้นน้องอยู่ ม2 เราอยู่ ม3) พอตกเย็นเราไปดูบาสก็เลยมองหาน้องว่าตัวจิงหน้าตาเป็นไง สักพักนึงน้องก็มา (นี่คือที่แรกที่เค้าเจอแกนะ) ตั้งแต่นั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไร (เราก็บอกแฟนเรานะว่าน้องทักมา) น้องก็เหมือนชอบๆเราเพราะชอบมาที่ร้านบ้าง(เป็นร้านขายจินจูหน่ายฉ๋าหรือชาไข่มุกจีนอะ)จะซื้อข้าวมาให้กินบ้าง มาเล่นบ้าง บลาๆ ตอนนั้นน้องเป็นคนที่นิสัยดีมาก ขี้อาย เวลาเจอกันไม่ค่อยกล้าสบตา น้องก็ทักเรามาทุกวันตอนเช้าตื่นมาก็เห็นข้อความบอกมอนิ่งทุกเช้าชวนคุยนู่นนี่นั่นตลอด จนเราเลิกกับแฟน น้องเป็นคนแรกที่เราบอกตอนนั้นเราก็เสียใจแต่น้องก็อยู่ข้างๆเราตลอด น้องทำให้เรายิ้มได้หัวเราะได้ น้องช่วยเยียวยาความเจ็บปวดนั้น แต่เราก็ไม่รู้หรอกว่าน้องดูแลคนอื่นเปนห่วงคนอื่นเหมือนที่ดูแลเราห่วงเรามั้ย เราชอบน้อง เราก็คุยกันมาเรื่อยๆ เราสนิทกันมากขึ้น สรรพนามของเราก็เปลี่ยนเรื่อยๆ จากที่เรียกกัน พี่ น้อง ก็เรียกชื่อเฉยๆแทน แล้วก็เปลี่ยนมาเป็น อ้วน ตี่(นางตาตี่น่ะ55555) หลังๆมาก็เป็น หมู หมา เราสนิทกันมากเราทำทุกอย่างเหมือนเปนแฟนกัน ทะเลาะกัน หึงกัน หวงกัน บอกรักกัน เที่ยวด้วยกัน บลาๆ (ทำทุกอย่างที่คนเปนแฟนกันเขาทำอะ) แต่เราไม่ได้เปนแฟนกัน เราก็ถามน้องตลอดว่าทำไมละทำไมไม่ขอเราเปนแฟน(คือเราอึดอัดกับสถานะแบบนี้มากกกกก) น้องบอก “ก็อ้วนคนบอกเค้าเองไม่ใช่หรอว่าคุยกันแบบนี้นี่แหละยาวนานที่สุดไม่มีเลิกกันด้วย” ก็ใช่เราพูดแต่ตอนนั้นเราเปนพี่น้องตอนนั้นเรามีแฟนอยู่แล้วเราพูดไปเพราะไม่อยากให้น้องชอบเราแบบอื่นเพราะเรามีคนของเราอยู่แล้ว แต่ตอนนี้คือมันไม่ใช่ไง เขาคนนั้นทิ้งเราไปแล้ว และก็มีแต่น้องที่อยู่ข้างๆเรา ทุกๆครั้งที่เราถามแบบนี้เรา2คนก็จะทะเลาะกันทุกครั้ง จนเราเริ่มเบื่อและไม่กล้าถามแล้วเรากลัวเราเหนื่อยที่จะทะเลาะ ถึงเราจะทะเลาะกันแรงแค่ไหน แต่เราทั้งคู่ก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม ตอนนั้นเรา2คนรักกัน รักกันมาก(เราอาจจะคิดไปเอง5555) เขายอมเราแทบทุกอย่าง เพื่อนเราบอกว่า เรากับน้อง แลดูแตกต่างกันมาก5555 ก็จริงแหละ น้องจะเป็นคนอารมเย็น พูดเพราะ นิสัยดี แต่เราจะเป็นคนอารมร้อน พูดก็ไม่ค่อยเพราะแถมเสียงดังอีก55 แต่หารู้ไม่ว่ามันเป็นความแตกต่างที่ลงตัวนะ แต่เรา2คนก็มีอะไรเหมือนกันเยอะอยู่นะ ทั้งดีและไม่ดี เรากับน้องอยู่ในสถานะแบบนี้เกือบ2ปีแต่คบกันจิงๆไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ - - ต้นเดือนมีนาปี58 ก็2ปีละ แต่หลังๆเราทะเลาะกันบ่อยมากก มากจิงๆ และตอนนี้เราก็เลิกกันขาดแล้ว เราเสียใจมาก แต่เราไม่แสดงออกมาให้ใครเห็นเลยว่าเราร้องไห้ว่าเราเสียใจแค่ไหน ไม่มีใครรู้ ทุกคนคิดว่าเราสบายดี เพราะถ้าอยู่ต่อหน้าคนอื่นเราจะพยายามปิดบังความเศร้านั้นเอาไว้เพราะปกติเราก็เปนคนสดใสร่าเริงตลกเฮฮาอยู่แล้ว แต่ที่จิงแล้วเราเสียใจมาก เราได้แต่โทษตัวเอง มันคงผิดที่เราเองเรามันนิสัยไม่ดีเองไม่ค่อยเชื่อฟัง ฟอร์มเยอะเกินไปมีอะไรไม่ค่อยพูดไม่ค่อยทำให้ แต่มันเจ็บคูณ10ไปเลยก็ได้เมื่อตอนรู้ว่าเขามีคนใหม่แล้ว เขาแอบคุยกันตั้งแต่เรายังไม่เลิกกันด้วยซ้ำมั้ง ทั้งเจ็บทั้งแค้น เรารักเราไว้ใจเขามากแต่ดูเขาทำกับเราซิ มันโหดร้ายเกินไปรึป่าว ที่ปล่อยให้เราร้องไห้เสียใจคนเดียวแต่เธอกลับไปมีความสุขกัน จิตใจเธอทำด้วยอะไร ตอนนั้นรู้สึกทั้งโกรธทั้งเกลียดทั้งรู้สึกว่าตัวเองโง่มาก แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้เลย เพราะต่อให้เราเกลียดเขามากแค่ไหนแต่สุดเราก็เกลียดเขาไม่ลงจิงๆ เรายังรู้สึกดีกับเขาเหมือนเดิม นึกถึงช่วงแรกๆทีไรก็รู้สึกดีทุกทีเลย เด็กน้อยตาตี่ๆขี้อายๆคนนึงที่จะพยายามเข้าหาแต่เจอกันทีไรก็ได้แต่ก้มหน้าหลบตาตลอดเลย จากที่ยังไม่ค่อยมีใครรู้จัก ยังเล่นบาสไม่ค่อยเป็น แต่ตอนนี้เขาโตละโตเป็นหนุ่มแล้ว ยืนด้วยตัวเองได้แล้ว ไม่ขี้อายแล้ว กล้าเล่นมุขแป้กๆเสี่ยวๆกับสาวๆแล้ว เล่นบาสเก่งแล้วใครๆก็รู้จัก นึกๆดูแล้วเราก็รู้จักกันมานานมากเลยเนาะ เฮ้อออ จากคนไม่รู้จักกัน เข้ามาพูดจาทักทาย สนิทกัน จับมือกัน กอดกัน รักกัน เริ่มๆห่าง กลายเป็นคนไม่รู้จักกันอีกครั้ง
ปล.ถึงแม้เค้าจะไม่มีโอกาสได้บอกแกแล้วแต่ถ้าแกมาอ่านเจอก็อยากจะบอกแกว่าเค้ารักแกนะ อะไรที่แกไม่ชอบให้เค้าทำเค้าเลิกหมดแล้วนะ เป็นห่วงแกเสมอแหละ คิดถึงแกมากๆเลย อยากจะเดินเข้าไปกอดแน่นๆอีกสักครั้งให้หายคิดถึงจัง