ความรักของเค้า ความรักของชั้ล ความรักของเทอ และความรักของเรา

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ เพิ่งหัดเล่นค่ะ อาจมีข้อผิดพลาดต้องขอโทดทุกคนที่เสียสละเวลาเข้ามาอ่านนะค่ะ ไม่รู้ว่าแท็กกระทู้ถูกมั้ย
เรื่องอาจจะยาวนะค่ะต้องขอโทดด้วย แต่อยากเล่าทุกอย่างให้มันครบที่สุดค่ะ

เพื่อนที่อ่านหัวข้อคงพอเดาได้ใช่ไหมค่ะ มันเปนรักสามเศร้าค่ะ ระหว่างชั้ลกับสามีเก่าซึ่งเป็นพ่อของลูก กับ แฟนใหม่ผู้ชายที่แสนดี
เรื่องทุกอย่างมันคงจะไม่เป็นอย่างนี้แน่ค่ะ ถ้าไม่ใช่ความมักง่ายไม่รุจักพอของผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเปนพ่อของลูกดิชั้ลค่ะ
ชั้ลกับสามีคบกันมาประมาณ 7-8 ปีได้แร้วค่ะ มีลูกหนึ่งคนกำลังซนเรยค่ะ อ่านแร้วคงมีหลายคนคิดว่ามันดีแร้วใช่ไหมค่ะ ใช่ค่ะ มันเหมือนจะดี เราสร้างครอบครัวด้วยมือของเรา เราสองคนไม่ได้ร่ำรวยอะไร พูดง่ายๆว่าจนค่ะ เรารู้จักกันตั้งแต่สมัยเรียนเค้าเปนรุ่นพี่ชั้ลปีนึง ชั้ลคงไม่ได้เจอเค้าแน่ค่ะถ้าชั้ลตั้งจัยเรียนวิชาคณิตศาสตร์ให้มากกว่านี้ ใช่ค่ะ ชั้ลสอบตกวิชาคณิตศาสตร์จึงต้องมาลงเรียนซัมเมอร์ และการลงเรียนครั้งนี้ทำให้ชั้ลเจอเค้าผู้ชายเงียบๆ ไม่ค่อยพูด เค้าไม่ใช่สเป็กของชั้ลเรยค่ะ เค้าจะมาถึงห้องเรียนก่อนคั้ยเสมอ ซึ่งชั้ลก้อจะมาเปนคนที่สองเสมอเหมือนกัน ชั้ลเหนเค้ามาเร็วตลอด ด้วยความเปนคนคุยเก่ง ชั้ลจึงได้คุยกับเค้าเปนครั้งแรก
"บ้านพี่อยู่แถวนี้หราค่ะ เหนมาเช้าทุกวันเรย"
"เป่าคับ บ้านพี่อยู่.........ขี้เกียจนั่งรถติดๆ เรยมาเร็ว"
และนั้นเปนการพูดคุยครั้งแรกของเรา หลังจากนั้นชั้ลก้อไม่เคยสนจัยเค้าอีกเรย เพราะคนที่ชั้ลแอบเล็งคือเพื่อนของเค้าค่ะ หล่อมากกกก การลงเรียนซัมเมอร์ใช้เวลาประมาณ 2 เดือนก้อจบค่ะ วันสุดท้ายของการสอบวัดผล ชั้ลออกมานั่งรอฟังผลคะแนน ซึ่งตัวเค้ากับเพื่อนเค้าอีกหลายคนก้อมานั่งข้างๆชัลค่ะ แต่ตอนนั้นชั้ลไม่ได้สนใจหรอกค่ะ สนใจแต่คะแนนสอบ กลัวตกอีก จนเพื่อนเค้าที่นั่งข้างชัลมาสะกิดชั้ล
"เทอๆๆ เพื่อนเราที่นั่งข้างเทอ เค้าชอบอ่ะ ขอเบอหน่อย"
ตอนนั้นงงมากค่ะ คือคั้ยนั่งข้าง ไม่มีผู้ชายสักคน นอกจากคนที่มาสะกิด ชั้ลมองไปแบบงงๆ
"คนไหนหรา"  "ก้อคนที่นั่งข้างๆเนี่ย"
มองไปมองมาเรยถึงบางอ้อ นั่งข้างตรงไหนว่ะ นั่งถัดไปต่างหาก ชั้ลคิดสักพัก เพราะเค้าไม่ใช่แบบที่ชั้ลชอบเรยค่ะ ต่างสุดขั้ว ตอนนั้นชั้ลเองก้อมีแฟนแร้วหล่อมากด้วย เพื่อนๆต่างพากันอิจฉาเรยค่ะ ไม่รุตอนนั้นชั้ลคิดอะไรก้อให้เบอไป ไม่นานเค้าก้อโทมาคุย คุยไปมาสักพัก ก้อลองคบกันค่ะ เพราะตอนนั้นชั้ลกับแฟนก้อเริ่มห่างกัน เพราะเค้าเปนคนเงียบๆค่ะ อยุ่ด้วยแร้วน่าเบื่อ เรยเลิกกันไป เพื่อนๆต่างรุมประนามว่าชั้ลบ้าไปแร้ว ทิ้งคนหล่อแถมนิสัยดีมาคบกับผู้ชายที่แทบไม่มีความหล่อเรยค่ะ แต่เค้าเปนคนที่ชั้ลอยู่ด้วยแร้วมีความสุขค่ะ เค้าดูแลชั้ลดีค่ะ อยากกินอะไร อยากได้อะไรก้อตามใจตลอด

เราคบกันประมาณปีนึงได้ค่ะ ชั้ลก้อท้อง แต่ดีค่ะที่ท้องตอนเรียนจบพอดี เราย้ายไปอยู่ด้วยกันโดยไม่มีพิธีแต่งงาน ตอนนั้นชั้ลยอมรับว่าทำให้พ่อกับแม่เสียใจมาก แต่พวกท่านก้อให้ชั้ลเลือกทางเดินของตัวเอง เค้าดูแลชั้ลกับลูกในท้องได้ดีมากค่ะ จนชั้ลไม่อยากจะเชื่อ ว่าเค้าจะสามารถทำได้ เค้าทำงานเลี้ยงดูชั้ลเพียงคนเดว ส่วนชั้ลอยู่บ้านเฉยๆ กินกับนอน เสื้อผ้า อาหาร เค้าจัดการให้ค่ะ จนชั้ลคลอดก้อยังอยู่บ้านเลี้ยงลูกจนเกือบๆปีถึงออกหางานทำค่ะ เราสองคนช่วยกันสร้างทุกอย่างเพื่อลูก และฝันของเราค่ะ ตลอด 5 ปีที่เราใช้ชีวิตร่วมกันชั้ลไม่เคยนอกใจเค้าเรยสักครั้งค่ะ แม้ว่าจะมีคนมาจีบๆบ้าง แต่ชั้ลก้อไม่เปิดทางให้เข้ามา ส่วนตัวเค้าเองเปนคนคุยเก่งค่ะ สนุกสนาน มีเพื่อนเยอะค่ะ แต่ก้อยังไม่เคยนอกใจชั้ลสักครั้ง

จนมาเมื่อประมาณปลายปี 56 ชั้ลก้อเริ่มรุสึกถึงความเปลี่ยนแปลงของสามีค่ะ เค้าชอบเล่นไลน์ เล่นเฟส ไม่สนใจชั้ล ทุกอย่างตั้งรหัสผ่านซึ่งเค้าก้อไม่ยอมบอกชั้ล เราทะเลาะกันหลายครั้ง เพราะชั้ลระแวง แต่ก้อพยายามที่จะเชื่อใจ ยิ่งหลังๆเค้าดูแลตัวเองดีมากขึ้นกว่าเดิมค่ะ ซึ่งชั้ลก้อยังไม่แปลกใจมากเท่าไหร่ เพราะครีมบำรุงผิวหน้า นำ้หอมของพวกนี้ชั้ลซื้อมาให้เค้าใช้เองค่ะ เพราะชั้ลก้ออยากให้สามีดูดี จนวันนึงชั้ลแอบดูเค้าเล่นไลน์กับผู้หญิงคนนึง แบบว่าหวานอ่ะค่ะ ชั้ลก้อถามเค้าว่าผู้หญิงคนนี้เปนคัย เค้าก้อบอกว่าเพื่อนค่ะ ชั้ลก้อถามกลับว่าถ้าเะปนเพื่อนจิงเค้าไม่คุยกันแบบนี้ เค้าก้อบอกเปนเพื่อนสมัยเรียนที่ชั้ลไม่รุจัก แต่ตอนนั้นชั้ลเลือกที่จะนิ่งค่ะ ไม่โวยวายเพื่อจับคนโกหก ชั้ลปล่อยเวลาล่วงเลยมาหลายเดือนจนวันนึงชั้ลก้อแอบจำรหัสผ่านของเค้าจนได้ แต่ชั้ลก้อยังไม่พบอะไรค่ะ จนวันนึงเค้ากลับมาจากการทำงานที่ต่างจังหวัด เค้าทำงานที่ต้องออกต่างจังหวัดบ่อย ไม่มีวันหยุดแน่นอน วันนั้นเค้ากลับมาชั้ลก้อบอกให้เค้าขับรถไปซื้อยาให้ลูก

ความลับไม่มีในโลกค่ะ เค้าลืมไอแพดไว้ ชั้ลเองก้อไม่ได้ตั้งใจจะจับผิดหรอกค่ะ แค่อยากรู้ว่าเค้ามีอะไรปิดบังหรือเปล่าถึงไม่ยอมให้ชั้ลรู้รหัสผ่าน พอชั้ลเปิดมาก้อเจอไลน์ที่คุยค้างไว้เปนผูหญิงคนนั้น ข้อความในนั้นชั้ลไม่อยากจะบรรยายความเลวเรย เพิ่งไปมีอะไรกันมาเมื่อวานก่อน แต่อ้างกับชั้ลว่าไปทำงาน แร้วยังกลับมาทำหน้าตาได้ปกติเหมือนไม่มีอะไร ชั้ลโทเรียกเค้ากลับมาเดวนั้นเรยค่ะ เหมือนจะรู้ว่าความชั่วที่ทำไว้ถูกเปิดเผย รีบบอกให้ชั้ลใจเย็นแต่ชั้ลไม่เย็นแร้วค่ะ ชั้ลส่งข้อความไปบอกให้ผู้หญิงคนนั้นรับรู้ว่ากำลังทำบาปและให้รู้ด้วยว่าเปนแค่เมียน้อยควรจะเจียมตัวอย่าได้มาราวีชั้ล ไม่งั้นชั้ลจะไม่พูดดีแบบนี้อีก เพราะชั้ลถือว่า คนที่ผิดมากที่สุดคือผัวของชั้ลเองค่ะ

จากการบอกเล่าซึ่งไม่รู้ว่าหรือเปล่านั้น สรุปได้ว่าผู้หญิงคนนั้นไม่รู้เรื่องค่ะว่าผู้ชายมีลูกเมียแร้ว เพราะมันกับเพื่อนชั่วๆของมันไปกันไว้ ซึ่งเพื่อนของมันก้อรับรู้ค่ะว่ามันมีลูกเมียแร้ว แต่สันดานไม่รู้จักพอของผู้ชายค่ะ เพื่อนก้อยุให้ได้กัน ฝ่ายผัวก้อเลวค่ะเห็น....ไม่ได้ ผู้หญิงคนนั้นก้อพอกันค่ะแฟนก้อมีแร้วแต่บอกว่ากำลังจะเลิกกันค่ะ เปนไงค่ะผีเน่ากับโลงผุมาเจอกัน

ชั้ลไม่พูดอะไร บอกได้แค่ว่า ชั้ลอโหสิกรรมให้ แร้วขอให้ออกไปจากชีวิตของชั้ลกับลูก ไปแต่ตัวไม่มีอะไรติดตัวเรยนอกจากเสื้อผ้า กับรถที่ชั้ลเปนคนซื้อซึ่งเค้าขอร้องว่ายืมไปใช้ทำงานก่อน จนกว่าจะหารถใหม่ได้ ตอนนั้นชั้ลแทบจะทุบทิ้งให้แหลกคามือเรยค่ะ รถที่ชั้ลผ่อนส่งมาจนหมดหวังใช้มีใช้อย่างสบาย เค้ากลับใช้มันไปรับส่งเมียน้อยได้อย่างไม่กระดากใจ แต่ชั้ลก้อไม่อยากได้คืนค่ะ สั่งว่าสิ้นปีต้องขายแร้วเอาเงินมาคืนชั้ลทุกบาททุกสตางค์ เพราะรถเปนชื่อเค้าค่ะ เหมือนคนโง่นะค่ะ เงินตัวเอง แต่ชื่อผัว แร้วเค้าก้อไปค่ะ ตอนนั้นชั้ลเหมือนคนที่ตายทั้งเป็นเรยค่ะ อนาคตความฝัน ทุกสิ่งทุกอย่างมันพังลงมา ชั้ลแทบล้มทั้งยืน ทำงานไปร้องไห้ไป ไม่อยากร้องนะค่ะ แต่น้ำตามันหยุดไหลไม่ได้จิงๆ น่าสมเพชมากเรยค่ะ จากคนที่เข็มแข็ง กลายเปนคนอ่อนแอ ชั้ลติดบุหรี่ทั้งที่ไม่เคยสูบมาก่อน ติดเหล้า แต่ไม่กินให้เมาหรอกค่ะ กินแก้เครียดหลังเลิกงานกับเพื่อนร่วมงานแค่ไม่กี่ขวดก่อนกลับแต่ก้อกินได้เกือบทุกวัน ตลอดเวลาชั้ลคิดถึงเค้ามากค่ะ

จนสุดท้ายยอมทิ้งศักดิ์ศรี โทรไปหาเค้า ขอร้องให้เค้ากลับมา เพื่อรักษาครอบครัวไว้ให้ลูก เค้าก้อมาค่ะ ชั้ลถามว่าเค้าไปอยู่ที่ไหนมา เค้าก้อบอกว่าอยู่คนเดว กับผู้หญิงคนนั้นก้อเลิกติดต่อกันค่ะ แต่ชั้ลก้อไม่ได้เชื่อนะค่ะ แค่รับฟัง เค้ามาอยู่เหมือนคนไม่มีหัวใจค่ะ พูดให้ชั้ลว่าเค้าหมดรักชั้ลแร้ว สารพัดค่ะ บอกว่าชั้ลตามเค้ากลับมาทำไม สารพัดค่ะ ชั้ลก้อทนค่ะ เพราะชั้ลรักเค้ามาก รักคนที่ลำบากด้วยกันมา แต่ดูเหมือนเค้าจะลืมมันไป ชั้ลทนอยู่สภาพนั้นได้ไม่นานค่ะ ชั้ลก้อได้มาเจอกับผู้ชายที่แสนดี เกือบจะเพอร์เฟ็ก ตรงตามความต้องการของผู้หญิงหลายคน เปนการพบกันที่ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าอะไรดี บังเอิญหรือโชคชะตา ทำให้เรามาเจอกัน

ขอค้างไว้ก่อนนะค่ะ เพราะต้องกลับไปทำหน้าที่คุณแม่ต่อ แร้วจะกลับมาเล่าต่อนะค่ะ