เริ่มต้น คือ ผมรู้จัก น้องคนหนึ่งจากเฟสบุ้ค. เมื่อ ปี55 ผมเพิ่งเรียนจบ รัฐศาสตร์ การพัฒนาชุมชน น้องขึ้นอยู่. ปี3 คุรุศาสตร์ ม.ราชภัฏเดียวกัน
อายุห่างกันไม่มาก ผมเกิด พ.ศ.2533. น้องเขา 2534
เข้าเรื่องละกันครับ
คือ เราคุย กัน ไม่เชิงคบหาดูใจ. เเต่ เจอกันบางครั้ง แล้ว แต่ เขา จะ อนุญาติ ให้ผม ไปหา ที่ จริงผม ยากไปหาน้องเขาตลอด
เคยไปเที่ยว ด้วยกัน2ครั้ง. เลย ไปบ้านเขา 2ครั้ง. เคยดูหนังด้วยกัน3เรื่อง. ฐานะ บ้านผม ปานกลาง มีรถ ใช้ คนเดียว2คัน เป็นรถ ของป้า หลังเรียนจบ เวลาน้องเขา มีธุระ เขาจะเรียกใช้ ผม เสมอ เเต่ผม เต็มใจ ที่จะพาไปทำธุระ ทั้ง เที่ยว ทั้งไปหาโรงเรียนฝึกสอน ผมชอบน้องคนนี้มาก เขาไม่ใช่ ผู้หญิงที่สวย เขาเป็น คน จังหวัด ยโสธร เป็นคน ผิวสีน้ำตาล สาวบ้านๆ ธรรมดา คนนึง เขารู้นะว่าผมชอบรักเขา. แต่ ผม ด้วยความเป็นวัย ที่คิดได้ คือ ผมปล่อยให้เขามีคนอื่น มาคุย มาชอบ. แต่ผม เฝ้าดู อยู่ห่างๆ ทำเป็นไม่รู้ ทำเป็น ไม่ทราบ แต่เขา ก็อกหัก ตลอด เขาเคย พลาด มีลูก กับ ผช คนหนึ่ง แต่ ผช คนนั้น เขา ไม่รับผิดชอบ เขาเลยตัดสินใจเอา ออก เพื่อ อนาคต การเรียน แต่ผม แกล้ง ไม่รู้ ในเรื่องของเขาเพียงแต่ให้กำลังใจ อยู่เคียงข้างเขาเสมอ มา ในใจ ผม อยากรับผิดชอบ แทน ผช คนนั้น มาก เพราะ ผมรักเขา ยอมเขา ทุกเรื่อง ไม่กล้าเถียง ตามใจทุกอย่าง ในใจฝันอย่างได้เขามา เป็นแม่ของลูก มากเลย. ระหว่างที่คุยกัน ผมไม่เคย ล่วงเกินเธอเลย
เล่าให้เพื่อนฟัง. เพื่อนว่า ผมเป็นคนดีมาก. ผมเคยคุยกับเพื่อน เขา เขาบอกกับเพื่อนว่า เขารู้สึกละลายใจ. ในสิ่งที่ผมทำดีกับเขามาตลอดไม่เคยทำให้เขา เสียใจ
ผมรู้จักเขามา ถึงตอนนี้ จะเข้าปีที่3แล้ว. ตอนนี้ผมยังไม่มีงานทำเลย. จน คนที่ผมชอบ คนเขาจะจบ ครู แล้ว ผมรู้สึกต้องพยายาม หางาน ให้ได้ อีกอย่างกดดัน จากทางบ้าน เหมือนกัน ถึงแม้จะมีรถใช้ แต่ ยัง ขอเงิน จากแม่ พ่อ น้า. ในใจผมคิดว่า น้าๆรับราชการ กันหมด เหลือผม จบ มา ยังตกงาน. ดันไปจีบ แฟน เรียนครู อีก
สอบกี่สอบ ก็พลาด . รู้สึกท้อมาก ในใจ ผม คิดว่า เขาคงจะเจอคนที่ดีกว่าผมแน่นอน
เพื่อนๆพี่ๆ คิดว่า ผม ควร ถอดใจ ไหมครับ
รู้สึกกดดัน จากคนที่ผมชอบ เมื่อเขากำลังจะเรียนจบ ครู
อายุห่างกันไม่มาก ผมเกิด พ.ศ.2533. น้องเขา 2534
เข้าเรื่องละกันครับ
คือ เราคุย กัน ไม่เชิงคบหาดูใจ. เเต่ เจอกันบางครั้ง แล้ว แต่ เขา จะ อนุญาติ ให้ผม ไปหา ที่ จริงผม ยากไปหาน้องเขาตลอด
เคยไปเที่ยว ด้วยกัน2ครั้ง. เลย ไปบ้านเขา 2ครั้ง. เคยดูหนังด้วยกัน3เรื่อง. ฐานะ บ้านผม ปานกลาง มีรถ ใช้ คนเดียว2คัน เป็นรถ ของป้า หลังเรียนจบ เวลาน้องเขา มีธุระ เขาจะเรียกใช้ ผม เสมอ เเต่ผม เต็มใจ ที่จะพาไปทำธุระ ทั้ง เที่ยว ทั้งไปหาโรงเรียนฝึกสอน ผมชอบน้องคนนี้มาก เขาไม่ใช่ ผู้หญิงที่สวย เขาเป็น คน จังหวัด ยโสธร เป็นคน ผิวสีน้ำตาล สาวบ้านๆ ธรรมดา คนนึง เขารู้นะว่าผมชอบรักเขา. แต่ ผม ด้วยความเป็นวัย ที่คิดได้ คือ ผมปล่อยให้เขามีคนอื่น มาคุย มาชอบ. แต่ผม เฝ้าดู อยู่ห่างๆ ทำเป็นไม่รู้ ทำเป็น ไม่ทราบ แต่เขา ก็อกหัก ตลอด เขาเคย พลาด มีลูก กับ ผช คนหนึ่ง แต่ ผช คนนั้น เขา ไม่รับผิดชอบ เขาเลยตัดสินใจเอา ออก เพื่อ อนาคต การเรียน แต่ผม แกล้ง ไม่รู้ ในเรื่องของเขาเพียงแต่ให้กำลังใจ อยู่เคียงข้างเขาเสมอ มา ในใจ ผม อยากรับผิดชอบ แทน ผช คนนั้น มาก เพราะ ผมรักเขา ยอมเขา ทุกเรื่อง ไม่กล้าเถียง ตามใจทุกอย่าง ในใจฝันอย่างได้เขามา เป็นแม่ของลูก มากเลย. ระหว่างที่คุยกัน ผมไม่เคย ล่วงเกินเธอเลย
เล่าให้เพื่อนฟัง. เพื่อนว่า ผมเป็นคนดีมาก. ผมเคยคุยกับเพื่อน เขา เขาบอกกับเพื่อนว่า เขารู้สึกละลายใจ. ในสิ่งที่ผมทำดีกับเขามาตลอดไม่เคยทำให้เขา เสียใจ
ผมรู้จักเขามา ถึงตอนนี้ จะเข้าปีที่3แล้ว. ตอนนี้ผมยังไม่มีงานทำเลย. จน คนที่ผมชอบ คนเขาจะจบ ครู แล้ว ผมรู้สึกต้องพยายาม หางาน ให้ได้ อีกอย่างกดดัน จากทางบ้าน เหมือนกัน ถึงแม้จะมีรถใช้ แต่ ยัง ขอเงิน จากแม่ พ่อ น้า. ในใจผมคิดว่า น้าๆรับราชการ กันหมด เหลือผม จบ มา ยังตกงาน. ดันไปจีบ แฟน เรียนครู อีก
สอบกี่สอบ ก็พลาด . รู้สึกท้อมาก ในใจ ผม คิดว่า เขาคงจะเจอคนที่ดีกว่าผมแน่นอน
เพื่อนๆพี่ๆ คิดว่า ผม ควร ถอดใจ ไหมครับ