ตั้งใจจะช่วยคุณตาเดินลงสะพานลอย แต่ ..

เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า ปกติเราจะเป็นพวกชอบ ช่วยคนแก่ เด็ก คนพิการ
ช่วยในที่นี้หมายถึง ถ้าอยู่บนรถเมล์ก็จะลุกให้นั่ง เจอริมถนนก็จะพาข้าม เจอขายของก็ช่วยซื้อขายสิบบาทให้ร้อยนึง คือทำจนติดนิสัย
แต่ละครั้งที่ช่วย พอได้เห็นคำขอบคุณเห็นรอยยิ้มมันก็มีความสุขแล้ว
แต่วันนี้ เรากำลังเดินข้ามสะพานลอยตรงหน้า ซอยลาดพร้าว101 เราก็เดินขึ้นไปปกติ
แต่ระหว่างทางที่เดิน ก็เห็นคุณตาคนนึง เดินมือนึงถือร่ม มือนึงถือแก้วน้ำใช้ร่มต่างไม้เท้า
แล้วรู้สึกว่าขาแกจะไม่ค่อยปกติ เราเห็นเราก็หยุดยืนรอ กะว่าเดี๋ยวจะช่วยพาลงไป
พอแกเดินมาถึงเราท่านก็หยุดแล้วก็มองเรา เราก็ยิ้ม แล้วแกก็เดินต่อไป
พอกำลังจะก้าวลงตรงขั้นบันไดแกก็ไม่มีมือจับคือเราก็กลัวแกตก เลยรีบเข้าไปช่วย
แต่แกเอาร่มมาตวัดไล่เรา แล้วขึ้นเสียงใส่ว่า ไปไปไป!! ไม่ต้องมาช่วย เราก็แบบเงิบนิดหน่อยเพราะไม่เคยโดนใครไล่แบบนี้
เราเลยหันกลับจะเดินไปลงทางของเรา แล้วแกก็ด่าเรามาอีกว่า ไอเหี้- ย เอ้ยแบบเสียงดังอะ
แม่ค้าที่เขานั่งขายลูกอมอยู่ตรงสะพานลอยยังหันมามองเรา เรารู้สึกหน้าชามากเลย 5555 หรือเราจะโลกสวยไปนะ
ระหว่างทางทีเดินลงสะพานเราก็นึกถึงแต่คำว่า ไอ้เหี้-ย ที่แกด่าเราอะ เลยคิดว่าคงเข็ดกับการจะช่วยคนแก่ๆไปสักพักนึง
ทุกคนเคยเจอแบบนี้มั้ยคะ แล้วคิดว่าเราคิดมากไปรึเปล่า ?
เราก็พยายามคิดนะว่าคุณตาแกอาจจะไม่อยากให้เรามองแกเป็นคนช่วยเหลือตัวเองไม่ได้
แต่สำหรับการตั้งใจจะไปช่วยแล้วโดนด่าว่า ไอ้เหี้-ย นี่เรารู้สึกแย่เลยอะ