สวัสดีค่ะ นี่เป็นการเขียนกระทู้ครั้งเเรกของเรา ถ้าผิดพลาดประการใดก็ขอโทษด้วยนะค่ะ เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องจริงคะ ทุกคนในเรื่องมีตัวตนจริงคะ เเต่ขอใช้นามสมมุติดีกว่าเนอะ

เรื่องเริ่มขึ้นช่วงปิดเทอมคะ เป็นช่วงที่เราอยู่ม.4กำลังจะขึ้นม.5 ปิดเทอมว่างมากกกอยู่บ้านไม่มีไรทำเลย แล้วพอดีมีรุ่นพี่คนนึงชื่อพี่จอย(นามสมมุติ)มาชวนเราเต้นcoverตอนปิดเทอมคะ เราเองปิดเทอมไม่มีไรทำอยู่เเล้วเลยตอบตกลงไป พี่จอยจึงนัดวันเวลามาซ้อมเเล้วบอกว่าจะช่วยฝึกให้เอง

พอถึงวันนัด พี่จอยพาเราเข้ามาที่ห้องซ้อมเเล้วก็แนะนำเรากับคนอื่นๆในวง มีทั้งผู้หญิงผู้ชายส่วนใหญ่ยังเรียนมัธยมอยู่คะ บางคนเรียนมหาลัยเเล้ว เราก็ทักทายทุกคนตามที่พี่จอยแนะนำคะ แต่มีอยู่คนนึงที่เราสะดุดตา เขาตัวสูง ผิวไม่ขาวมาก หน้าตาใช้ได้ รวมๆถือว่าโอเคเลย เห็นต่อแรกเราก็รู้สึกแบบ อุ๊ย น่ารักดี แต่ก็ไม่ได้อะไรมาก ตอนนั้นก็เห็นเป็นพี่น้อง(เขาอายุน้อยกว่าเรา1ปีคะ)

ต่อมาพอได้เจอน้องเขาบ่อยๆเราก็เริ่มชอบเขาคะ เขาเป็นคนขี้เล่น น่ารักมากๆ แต่เราก็ไม่ได้แสดงออกอะไรมาก จนมาช่วงนึงที่คนในกลุ่มตกลงว่าจะพักซ้อมกันอาทิตย์นึงเพราะหลายคนไปต่างจังหวัดพร้อมกันคะ เราก็แอบเศร้านะว่าจะไม่ได้เจอน้องเขาอาทิตย์นึง แต่ตอนเย็นวันนั้นน้องเขาก็ทักเฟสเรามาคะ ดีใจมากกกก หลังจากนั้นเรากับน้องเขาคุยกันเยอะมาก มันทำให้เรายิ่งชอบน้องเขาเข้าไปอีกคะ ตอนที่คุยกันเรารู้เเล้วล่ะคะว่าน้องเขาก็ชอบเราเหมือนกัน แต่ก็ไม่กล้าถามไปตรงๆ จนพอเวลาผ่านไปอีกประมาณสองอาทิตย์ เรากับน้องเขาก็ได้ตกลงคบกันเป็นแฟนคะ

ช่วงปิดเทอมเจอหน้ากันทุกวันเลยแบบปริ่มมากกก มีความสุขมากคะ  เราติดเป็นคนขี้บ่นคะ อารมณ์ประมานแม่บ่นลูกอะ5555 ทำไมไม่ชอบกินผักรู้มั้ยว่ามันมีประโยชน์ ออกกำลังกายหน่อยนะเริ่มอ้วนเเล้วเนี่ย ตั้งใจเรียนหน่อยสิขึ้นม.ปลายแล้วนะ บลาๆๆ เเล้วน้องเขาพอรู้ว่าเราเป็นคนขี้บ่นเเทนที่จะทำตัวดีๆกลับดื้อใส่เราอีกคะ แต่เราว่ามันก็น่ารักดี เรากับน้องเขาเข้ากันได้ดีทีเดียวคะ ชอบอะไรเหมือนๆกัน นิสัยคล้ายกัน จนพอมาช่วงใกล้เปิดเทอมลางร้ายก็มาเเล้วคะ คือน้องเขาอยู่ม.3เรียนค่อนข้างเเย่เลยต่อม.4ที่โรงเรียนเดิมไม่ได้คะ เราก็แอบใจหายเเล้วว่าจะต้องย้ายไปเรียนที่ไกลๆรึเปล่า(โรงเรียนเรากับโรงเรียนน้องเขาอยู่ไม่ไกลกันคะ บ้านเรากับน้องเขาก็อยู่ใกล้กันด้วย)แต่น้องเขาก็บอกว่าจะหาที่ใกล้ๆดู แต่พ่อบอกว่าถ้าหาในกรุงเทพไม่ได้จะให้ไปอยู่กับย่าที่ต่างจังหวัดเเล้วเรียนม.ปลายที่นั่นไปเลย เรานี่ใจหล่นวูบเลยค่ะแต่ก็ยังคิดว่าคงไม่ถึงกับไปเรียนต่างจังหวัดหรอก

แต่ที่เราคิดนี่ผิดถนัดเลยคะ พ่อเขาตัดสินใจให้เขาไปเรียนต่างจังหวัด ตอนแรกน้องเขาก็ไม่ยอมคะ เเต่ก็ทำอะไรไม่ได้ วันที่น้องมาบอกเรา น้องเขาร้องไห้เลยคะ บอกว่าไม่อยากไปเเต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เราเองก็เสียใจคะ แต่ก็ไม่ได้เสียใจอะไรมากมายนักคิดว่าเเค่ไม่ได้เจอกันช่วงเปิดเทอม ปิดดทอมก็เจอกันได้ปกติ หลังจากวันนั้นเรากับน้องเขาก็พยายามใช้ทุกนาทีอยู่ด้วยกันให้มากที่สุดคะ เรารู้สึกไม่ค่อยเศร้าเท่าไหร่ จนมาวันที่เขาจะไปจริงๆค่ะ ก่อนไปเขาส่งข้อความมาหาเราว่า

เอ(นามสมมุติ)ขอโทษจริงๆนะที่ต้องมาอยู่ไกล แต่เอรอบี(นามสมมุติ)ก่อนนะ บีสัญญาว่าจะรักเอเหมือนเดิม ถือว่าที่บีมาไกลนี่คือการให้บีปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้นสำหรับเอ
บีจะพยายามกินผัก ออกกำลังกายบ่อยขึ้นเเล้วจะตั้งใจเรียนให้มากๆเลย รอบีก่อนนะ รอบีแป๊บเดียว เดี๋ยวบีก็กลับไปหาเอเเล้ว

อ่านจบปุ๊บร้องไห้โฮเลยจ้าา คือรู้สึกเหมือนมีอะไรกำลังจะหายไป เรารีบหยิบโทรศัพท์โทรหาเขาทันทีเลยคะ เราถามว่าอยู่ไหน เขาบอกว่าอยู่บนรถทัวเเล้วกำลังไปบ้านย่า เราก็ร้องไห้เลยคะ เอาเเต่ร้องไม่พูดอะไรเลย เขาก็บอกเราว่า เออย่าร้องเลยนะ บีไม่ชอบฟังเอร้องไห้เลย อย่าร้องไห้ตอนที่บีไม่ได้อยู่ด้วยกันสิ แบบนี้บีจะปลอบเอยังไงล่ะ  ยิ่งฟังเขาปลอบเหมือนยิ่งทำให้เราร้องหนักกว่าเดิมอีก นานทีเดียวเลยกว่าเราจะหยุดร้องไห้ เขาก็พยายามชวนเราคุยเหมือนปกติคะ เหมือนว่าเราไม่ได้อยู่ห่างกัน คุยกันจนถึงประมานห้าทุ่ม เขาก็บอกให้เราไปนอนคะ บอกว่าดึกเเล้ว ถ้าถึงบ้านย่าเมื่อไหร่จะไลน์ไปบอกนะ

หลังจากที่เขาย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดมันก็ไม่ได้แย่มากอย่างที่คิดค่ะ เราคุยกันผ่านเฟส ไลน์ เเล้วส่วนใหญ่จะfacetimeคุยกันค่ะ คุยวิดีโอ ได้ยินเสียงกันได้เห็นหน้ากัน รู้สึกว่าก็ไม่ได้แย่มากเท่าไรนัก เเล้วพอถึงวันเปิดเทอม(เขาเปิดเทอมก่อนเรา)ตอนเย็นกลับมาเขาก็facetimeมาหาเราตามปกติคะ เขาเล่าให้ฟังว่ามีผู้หญิงมาจีบเขาเต็มเลยค่ะ ตอนแรกเราก็ไม่เชื่อเพราะถึงเขาจะหน้าตาโอเคเเต่ก็ไม่ได้หล่อมากมายขนาดนั้น คิดว่าเขาคงโม้ให้ฟังเฉยๆ แต่ตอนที่เราคุยกันนั่นแหละคะ จู่ๆก็มีเสียงแชทเฟสดังขึ้นมาไม่หยุด เราถามว่าใครทักมา เขาบอกว่าเหมือนจะเป็นเด็กในโรงเรียนคะ เขาขอพักหน้าfacetimeที่คุยกับเราไว้ก่อนเเล้วเปิดไปตอบเฟสพวกนั้นค่ะ เรายังได้ยินเสียงกันอยู่เเต่เเค่ไม่เห็นหน้ากันคะ พอเขาพักหน้าเราไปตอบเฟส ด้วยความอยากรู้เราเลยพักหน้าที่facetimeกับเขาไว้เเล้วไปล็อคอินเข้าเฟสเขาทันทีเลยค่ะ(เขาเคยให้รหัสเฟสเราไว้)

สิ่งที่เห็นคือมีผู้หญิงทักเฟสเขามาสามสี่คนคะ พยายามชวนคุยนู่นนี่นั่น แต่เขาก็พยายามตอบเเบบตัดบทเพื่อมาคุยกับเราค่ะ เรานี่โคตรปลื้มเลยที่เขาตอบแบบขอไปทีแบบนั้น เเต่เรานี่ไม่ปลื้มพวกผู้หญิงที่ทักมาเลยคะ ขนาดเขาบอกว่ามีแฟนเเล้วกำลังคุยกับแฟนอยู่ ไม่ว่างคุยด้วย พวกนั้นยังพยายามยื้อคุยกับเขาต่อเลย เราเห็นเเลัวหงุดหงิดมากกก ไม่ได้หงุดหงิดแฟนตัวเองเเต่หงุดหงิดผู้หญิงที่ทักแฟนเรามา พอเขาเลิกคุยกับพวกนั้นเเล้วกลับมาfacetimeกับเรา เขาถามเราทันทีเลยว่า หน้าบูดแบบนั้น เข้าไปดูที่บีคุยกับผู้หญิงในเฟสเมื่อกี้เเล้วใช่มั้ย ตอนเเรกเราว่าจะทำเนียนๆเหมือนว่ายังไม่รู้เรื่องเเต่สงสัยหน้าคงจะบูดบึ้งจริงๆจนเขาผิดสังเกตุ55555 เราก็บอกเขาไปตรงๆคะว่าเห็นเเล้ว เเล้วก็ไม่ชอบด้วย จบด้วยการงอนใส่ เขาก็ง้อเราคะ จนเราใจอ่อนหายโกรธ แล้วจริงๆมันก็ไม่ใช่ความผิดเขาด้วยเลยเลิกงอนไป

คบกันมาประมาณเดือนที่สองก็ยังปกติคะ กลับจากโรงเรียนเขาก็จะเล่าให้ฟังว่าวันนี้ทำไรมา เขาบอกเราทุกอย่างค่ะ แต่เราก็ยังชอบไปเช็คเฟสเขาว่าคุยอะไรกับใครบ้าง ไว้ใจแฟนตัวเองนะ เเต่ไม่ไว้ใจผู้หญิงที่มาคุยกับแฟน55555 เช็คไปไม่นานเราก็เลิกเช็คค่ะ เพราะเห็นว่าคนที่ชอบทักมาก็หน้าเดิมๆ คงไม่มีอะไร

แต่พอจะเข้าเดือนที่สามเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป จากที่พูดจาดีๆก็เริ่มห้วน จากที่ชอบเล่านู่นนี่ให้ฟังก็เริ่มน้อยลง จากที่คุยกันกลายเป็นเหมือนเราพูดคนเดียวคะ เมื่อก่อนจะทำอะไรเขาจะบอกเราก่อนทำคะ เดี๋ยวนี้นี่ไม่บอกสักคำ ต้องให้เรารู้เองเเล้วค่อยไปถาม พอเขาเริ่มเปลี่ยนไป เราก็เข้าไปเช็คเขาคะ เราก็ยังเห็นคนเดิมๆที่คุยกับเขา เขาเองก็ไม่ได้อะไรมาก เเต่มีอยู่คนนึงที่แปลกไปค่ะ ผู้หญิงคนนั้นชื่อปอนคะ(นามสมมุติ) เวลาเขาคุยกับปอนดูเขามีความสุขมาก มันทำให้เราเริ่มรู้สึกเเย่คะ ประมานว่าทำไมเวลาคุยกับเราไม่เห็นดูมีความสุขเวลาคุยกับปอนเลย เรารู้สึกอึดอัดมาก ที่เห็นสองคนนั้นคุยกัน เข้ากันได้ดี ในขณะที่เราเป็นแฟนเขาเเต่เขากลับทำท่าทีเฉยเมยกับเรา เเต่เราก็ทนเก็บไว้คะ เเต่ก็เก็บได้ไม่นานเลยถามเขาออกไปตรงๆ

เขาบอกว่าเป็นเเค่เพื่อนกัน อยู่โรงเรียนเดียวกันแต่คนล่ะห้อง รู้จักกันในเฟส เราก็งี่เง่าใส่เขาคะ เเต่เขาก็ง้อเราจนเราใจอ่อน หลังจากนั้นเขาก็ยังคุยกับปอนอยู่ ส่วนเราเห็นก็ได้เเค่เก็บเอาไว้ กลายเป็นว่าเราเก็บกดอยู่คนเดียว เวลาคุยกันก็ชวนทะเลาะตลอด จนมีอยู่วันนึงคะเราต้องไปค้างต่างจังหวัดกับที่บ้าน ก่อนไปเราก็ยังทะเลาะกับเขาอยู่ค่ะ สิ่งสุดท้ายที่เราบอกกับเขาคือ บีคิดดูนะว่าตัวเองเปลี่ยนไปขนาดไหน เอจะไปค้างที่ต่างจังหวัดสามวัน คิดได้ก็โทรมาเเล้วกัน หลังจากนั้นเราคิดว่าเขาคงไม่โทรมาเเล้ว เเต่เขาก็โทรมาคะ เเต่ก็ยังทำตัวเหมือนเดิม ไม่ได้มีอะไรดีขึ้น เราคุยกันไม่เหมือนช่วงที่คบกันเเรกๆเเต่ก็ยังดีที่ไม่ได้ทะเลาะกัน เราคิดว่าอย่างน้อยที่ไม่ทะเลาะก็ถือว่าดีมากเเล้วคะ พอถึงวันกลับกรุงเทพ เราเข้าไปเช็คเฟสเขาคะ เเต่ปรากฎว่าเข้าเฟสไม่ได้!! เขาเปลี่ยนรหัสคะ เรานี่โมโหมาก เเต่ก็ไม่ได้พูดอะไรค่ะ กะว่าจะเก็บเอาไว้ทำเหมือนไม่รู้เรื่อง แต่พอวันต่อมาเขาทำเราปรี๊ดมากค่ะ เขาบอกเราว่าขอไปทำการบ้านก่อนเเล้วค่อยคุย เราก็บอกโอเคคะ ให้รีบมานะ พอเขาไปจู่ๆไม่รู้อะไรดนใจให้เราพยายามเข้าเฟสเขาให้ได้ เราเลยลองใส่รหัสมั่วดูอยู่หลายรอบปรากฎว่ามั่วถูกค่ะ55555 เรารีบดูเลยคะว่าตอนนี้เขาคุยกับใครอยู่รึเปล่า เเต่พอเห็นเเล้วน้ำตาแทบไหลเลยคะ เขาคุยกับปอนอยู่! เราร้องไห้เลยคะ ทำไมต้องโกหกด้วย ไหนบอกว่าไปทำการบ้านเเล้วมาคุยกับผู้หญิงคนอื่นนี่คืออะไร? เราทนไม่ไหวโทรหาเขาเเล้วรัวคำถามใส่ทันทีคะ

เราถามเขาว่าเปลี่ยนรหัสเฟสเหรอ เปลี่ยนทำไม จะดู ตอนนั้นเรากลั้นสะอื้นไว้คะ อารมณ์ทั้งโกรธทั้งเสียใจปนกันไปหมด เเต่เขากลับตอบเรามาว่า เขาอยากมีเวลาส่วนตัวบ้างเฟสบุ๊คมันเป็นของส่วนตัว ไม่อยากให้เข้ามายุ่งมากนัก พอได้ยินเขาตอบแบบนั้นเรานี่เเบบแทบจะปล่อยโฮเลย คือตอนเเรกที่ได้รหัสมาเราไม่ได้เป็นคนขอ เขาให้เราเองด้วยซ้ำ เเล้วตอนนี้บอกว่าอยากมีพื้นที่ส่วนตัวคือไร? เราเสียใจ น้อยใจ โกรธมากๆเลยประชดถามว่า อยากมีพื้นที่ส่วนตัวไว้คุยกับปอนเหรอ ชอบปอนใช่มั้ย เราคิดว่าเขาจะปฏิเสษเหมือนครั้งที่แล้ว เเต่ครั้งนี้เขากลับตอบเราว่า รู้สึกดีเวลาคุยกับปอน เรานี่เหมือนโดนแทง ร้องไห้ทันทีเลยคะ เขาก็เหมือนคิดได้ว่าพูดอะไรไปก็ง้อคะ เราก็ใจอ่อนเหมือนเดิม สุดท้ายเขาก็ไม่ได้ให้รหัสใหม่มาคะ(เเต่เราก็ไม่ได้ตื้อขอให้ได้ ยังไงก็มั่วรู้เองเเล้วหนิ55555)แกล้งทำเป็นไม่รู้ต่อไปคงดีกว่า

หลังจากนั้นเขาก็ยังคุยกับปอนอยู่เเต่ก็เหมือนจะน้อยลง เราเองก็พยายามไม่ชวนทะเลาะคะ จนกระทั่งทะเลาะเรื่องปอนกันอีกเหมือนเดิม เเต่รอบนี้ทะเลาะหนักมาก เราแบบไม่ไหวเเล้วมันเหนื่อย เสียใจ เก็บกด รู้ทุกอย่างว่าเขาคุยอะไรกันแต่พูดไม่ได้ เขาเองก็เหมือนจะเบื่อที่ต้องทะเลาะกับเราด้วย เราถามเขาว่าห่างกันสักพักมั้ยเราไม่ไหวเเล้ว เขาก็ตอบตกลงคะ ตอนที่เราทะเลาะกันยังเช้าอยู่ แล้ววันนั้นเราต้องออกไปทำธุระด้วยเลยไม่ได้คุยกันทั้งวันคะ พอเรามาถึงบ้านตอนเย็นๆ เราคิดถึงเขาคะแต่ไม่กล้าทักไปก่อน เราเลยแอบเข้าเฟสเขาคะ เเต่พอเข้าไปเห็นเราร้องไห้ทันทีเลย เขากำลังคุยกับปอน เเล้วสิ่งที่เขาคุยมันทำเราแทบทรุดเลยคะ

เดี๋ยวมาต่อให้นะค่ะว่าสองคนนั้นคุยอะไรกัน วันนี้นั่งพิมยาวมว๊ากกก เมื่อยมากเลย55555 นี่เเค่รอบแรกก็ยาวขนาดนี้แล้ว รับรองมีเด็ดกว่านี้อีกแน่ๆคะ ไว้จะรีบมาต่อให้นะค่ะ