สวัสดีครับ ... กระทูยาวอีกหนึ่งอัน ผิดพลาดอะไรขออภัยครับ
ผมกับแฟนคบกันมา 1 เดือนกว่าได้ พึ่งตกลงคบกันครับ แต่ก่อนหน้านั้นคุยกันมานาน แม่ฝ่ายหญิงรู้จักผมเรียบร้อยครับ
เรามีความสุขกันมากๆ ผมอยู่ม.6 ครับ ไม่ขอบอกว่าแฟนอยู่ม.อะไร เด็กกว่าผมครับ เรารู้จักกันโดยบังเอิญ จะว่าบังเอิญก็ไม่ใช่ รุ่นน้องเป็นสื่อให้อีกที เราคุยกันทุกๆวันครับ เดินไปส่ง เจอหน้ากันหลังเลิกเรียน แต่ผมยังไม่เคยมีอะไรลึกซึ้งมากกว่านั้น มากสุดๆแค่จับมือ เพราะถ้าเกินเลย จะดูไม่ให้เกรียติเขาครับ
ทุกๆวัน ตอนเช้า เราเจอหน้ากันบ้าง บ๊ายบายกันบ้าง แต่ระหว่างวัน ก็ไม่ได้คุย เพราะต่างคนต่างตั้งใจเรียน (แม่เค้าบอกให้ช่วยกันเรียน) ไปส่งที่ขึ้นรถทุกวัน แปะมือกัน ก่อนจากกัน บ๊ายบายกัน บอกคิดถึงกัน แซวกันเล่น เป็นอย่างรี้เรื่อยไปทุกวัน
เค้าเป็นคนดีมากๆเลยล่ะ คอยเป็นห่วงเสมอ ไม่ว่าจะทำอะไร เธอไม่เคยขัดซักครั้ง อะไรมีความสุขก็ทำไป แต่ผมว่า บางครั้งผมใส่ใจเกมส์มากกว่าแฟนของผมเอง ผมรู้สึกผิดนะ และขอโทษเธอทุกครั้ง ที่ให้เธอรอคุยกับผม
แต่ช่วงนี้ ม.6 ทุกๆคน สอบแกทแพท ผมก็คือนักเรียนคนหนึ่งที่ตามหาฝัน ผมต้องทำให้ได้ล่ะครับ ทุกอย่างนี่ขึ้นอยู่กับอนาคต เราไม่ได้คุยกันบ่อยมากนัก บางวันอาจจะแค่ส่งเข้านอน ผมต้องอ่านหนังสือ เธอคือกำลังใจของผม นางฟ้าตัวน้อยของผม
อยู่มาวันหนึ่ง ทุกสิ่งอย่างเหมือนโดนพรากไป
"ตัวๆ เค้าจะไปต่อฮอลแลนด์" ผมได้ยิน โลกหยุดหมุน เธอบอกกับผมว่าญาติทางบ้าน จะให้เธอไป ผมบอก ผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ เธอบอก เธออยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีผม และผม ทำอะไรไม่ได้นอกจาก ได้แค่เงียบและฟังเธอปลอบโยนผม คำพูดนั้นมันทำให้ผมหนาวถึงสุดขั้วหัวใจ ผมบอกเธอแบบกัดฟันว่า "ไปเถอะ เค้าโอเค อยู่ได้"
แปะมือ ลากันก่อนกลับบ้าน มันจะไม่มีอีกละครับ ถึงผมจะเรียนมหาลัย ผมยังไปมาหาสู่เธอได้ แต่นี่เมืองนอก จะไปยังไง ผมได้แต่คิด เราวางแผนกันไว้มากมาย จะทำโน่นนี่ด้วยกัน ใส่เสื้อคู่ เราทะเลาะกันน้อยมาก เป็นเพราะรู้จักการยอมกัน และที่สำคัญ ผมไม่เคยสัญญา เพราะถ้าสัญญาแล้ว พอผิดสัญญาขึ้นมา ความเชื่อใจจะลดลงทันที
ผมได้แต่รอครับ เธอมีแพลนไปปีหน้า ช่วงเมษา ผมคงต้องอ่านหนังสือ สอบให้ติดเป้าหมายของผม จากนั้นเวลาที่เหลืออยู่แจะทำให้ดี เพราะ เธอมีแค่คนเดียวบนโลกใบนี้ ไม่มีใครแทน (แต่ยังไง ผมก็รักพ่อแม่มากกว่าแฟนอยู่ดี)
ผมต้องรอครับ skype line ไว้ติดต่อได้เสมอ ผมรักเธอครับ บ้างก็บอก ตั้งใจเรียนก่อนเถอะเด็กน้อย อายุแค่นี้จะไปรู้อะไร โลกใบตั้งกว้าง
จะไม่พูดว่าหยุดที่คนนี้ รักที่คนนี้ ผมรู้แต่ว่า ยังไงแล้ว ความรักเกิดขึ้นแล้ว มันสวยงามเสมอ ส่วนเรื่องเรียน ผมแยกแยะออกนะครับ สิ้นสุดเสียงแผ่วเบาปลายสาย "ฝันดีนะ" ทำเอาผมปล่อยโฮ
แต่ยังไงทุกวินาทีต้อจากนี้ มันมีค่าเสมอ "สิ่งหนึ่งที่คุณไม่อาจรีไซเคิลได้ คื เวลาที่เสียไป" ยังไงก็แล้วแต่ มัวแต่อาลัยอาวรณ์ก็ไม่ได้อะไร ผมคิดแต่เพียงว่า เธอยังอยู่บนโลกใบนี้ สักวันหนึ่ง ถ้าเราไม่ได้เจอกัน ผมจะต้องไปหาเธอให้ได้
#ฝันคือนดร
ผมทำได้แค่คิดถึง...
ผมกับแฟนคบกันมา 1 เดือนกว่าได้ พึ่งตกลงคบกันครับ แต่ก่อนหน้านั้นคุยกันมานาน แม่ฝ่ายหญิงรู้จักผมเรียบร้อยครับ
เรามีความสุขกันมากๆ ผมอยู่ม.6 ครับ ไม่ขอบอกว่าแฟนอยู่ม.อะไร เด็กกว่าผมครับ เรารู้จักกันโดยบังเอิญ จะว่าบังเอิญก็ไม่ใช่ รุ่นน้องเป็นสื่อให้อีกที เราคุยกันทุกๆวันครับ เดินไปส่ง เจอหน้ากันหลังเลิกเรียน แต่ผมยังไม่เคยมีอะไรลึกซึ้งมากกว่านั้น มากสุดๆแค่จับมือ เพราะถ้าเกินเลย จะดูไม่ให้เกรียติเขาครับ
ทุกๆวัน ตอนเช้า เราเจอหน้ากันบ้าง บ๊ายบายกันบ้าง แต่ระหว่างวัน ก็ไม่ได้คุย เพราะต่างคนต่างตั้งใจเรียน (แม่เค้าบอกให้ช่วยกันเรียน) ไปส่งที่ขึ้นรถทุกวัน แปะมือกัน ก่อนจากกัน บ๊ายบายกัน บอกคิดถึงกัน แซวกันเล่น เป็นอย่างรี้เรื่อยไปทุกวัน
เค้าเป็นคนดีมากๆเลยล่ะ คอยเป็นห่วงเสมอ ไม่ว่าจะทำอะไร เธอไม่เคยขัดซักครั้ง อะไรมีความสุขก็ทำไป แต่ผมว่า บางครั้งผมใส่ใจเกมส์มากกว่าแฟนของผมเอง ผมรู้สึกผิดนะ และขอโทษเธอทุกครั้ง ที่ให้เธอรอคุยกับผม
แต่ช่วงนี้ ม.6 ทุกๆคน สอบแกทแพท ผมก็คือนักเรียนคนหนึ่งที่ตามหาฝัน ผมต้องทำให้ได้ล่ะครับ ทุกอย่างนี่ขึ้นอยู่กับอนาคต เราไม่ได้คุยกันบ่อยมากนัก บางวันอาจจะแค่ส่งเข้านอน ผมต้องอ่านหนังสือ เธอคือกำลังใจของผม นางฟ้าตัวน้อยของผม
อยู่มาวันหนึ่ง ทุกสิ่งอย่างเหมือนโดนพรากไป
"ตัวๆ เค้าจะไปต่อฮอลแลนด์" ผมได้ยิน โลกหยุดหมุน เธอบอกกับผมว่าญาติทางบ้าน จะให้เธอไป ผมบอก ผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ เธอบอก เธออยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีผม และผม ทำอะไรไม่ได้นอกจาก ได้แค่เงียบและฟังเธอปลอบโยนผม คำพูดนั้นมันทำให้ผมหนาวถึงสุดขั้วหัวใจ ผมบอกเธอแบบกัดฟันว่า "ไปเถอะ เค้าโอเค อยู่ได้"
แปะมือ ลากันก่อนกลับบ้าน มันจะไม่มีอีกละครับ ถึงผมจะเรียนมหาลัย ผมยังไปมาหาสู่เธอได้ แต่นี่เมืองนอก จะไปยังไง ผมได้แต่คิด เราวางแผนกันไว้มากมาย จะทำโน่นนี่ด้วยกัน ใส่เสื้อคู่ เราทะเลาะกันน้อยมาก เป็นเพราะรู้จักการยอมกัน และที่สำคัญ ผมไม่เคยสัญญา เพราะถ้าสัญญาแล้ว พอผิดสัญญาขึ้นมา ความเชื่อใจจะลดลงทันที
ผมได้แต่รอครับ เธอมีแพลนไปปีหน้า ช่วงเมษา ผมคงต้องอ่านหนังสือ สอบให้ติดเป้าหมายของผม จากนั้นเวลาที่เหลืออยู่แจะทำให้ดี เพราะ เธอมีแค่คนเดียวบนโลกใบนี้ ไม่มีใครแทน (แต่ยังไง ผมก็รักพ่อแม่มากกว่าแฟนอยู่ดี)
ผมต้องรอครับ skype line ไว้ติดต่อได้เสมอ ผมรักเธอครับ บ้างก็บอก ตั้งใจเรียนก่อนเถอะเด็กน้อย อายุแค่นี้จะไปรู้อะไร โลกใบตั้งกว้าง
จะไม่พูดว่าหยุดที่คนนี้ รักที่คนนี้ ผมรู้แต่ว่า ยังไงแล้ว ความรักเกิดขึ้นแล้ว มันสวยงามเสมอ ส่วนเรื่องเรียน ผมแยกแยะออกนะครับ สิ้นสุดเสียงแผ่วเบาปลายสาย "ฝันดีนะ" ทำเอาผมปล่อยโฮ
แต่ยังไงทุกวินาทีต้อจากนี้ มันมีค่าเสมอ "สิ่งหนึ่งที่คุณไม่อาจรีไซเคิลได้ คื เวลาที่เสียไป" ยังไงก็แล้วแต่ มัวแต่อาลัยอาวรณ์ก็ไม่ได้อะไร ผมคิดแต่เพียงว่า เธอยังอยู่บนโลกใบนี้ สักวันหนึ่ง ถ้าเราไม่ได้เจอกัน ผมจะต้องไปหาเธอให้ได้
#ฝันคือนดร