ก้ไม่รุ้จะเริ่มยังไงดี ผมอายุ 17 นะครับ อยู่ ม.5
วันนึงพ่อกับแม่ผมได้หย่าร้างกัน ผมได้มายุกับพ่อส่วนน้องสาวตอนนั้นคงได้ขวบกว่าๆ
ปิดเทมอที่ผ่านมาแม่ได้ขอพ่อให้ผมได้ไปอยู่กับแม่ ร่วม 1 เดือน น้องผมก้อยู่ ชั้น ป1
ผมก้ได้นำโน้ตบุคไปเพื่อเล่นเกม ในความคิดของผมว่ายุบ้านแม่ไปวันๆมันก้น่าเบื่อ
ผมใช้ชีวิตยุที่บ้านแม่ด้วยวันๆเอาแต่เล่นเกมคุยกะเพื่อนในเฟสบุ๊ค ผมไม่เคยที่จะสนใจ
น้องสาว ตัวน้อยๆของผมเลย น้องผมมาชวนเล่นนู้นนี่ก้ไม่ค่อยสนใจ กวนใจมากๆผมก้ดุ เพราะไม่ชอบคนมาเซ้าซี้ กว่าผมจะยอมเล่นก้นานพอควร
อาทิตย์ละครั้งได้ละมั้ง
จนผมได้กลับมาที่บ้าน เปิดกระเป๋าออกมา ได้มีกระดาษใบเล็กๆเขียนข้อความ ไว้ว่า ''ฉันรักพี่ชายมากที่สุด
เขาน่ารักมากจึงเขาจะกลับบ้านแล้วแต่ฉันไม่อยากให้กลับเลยเพราะ ฉันรักเขามาก พี่อย่าเล่นเกมมาก ปิดเทมอหน้ามาหาหนูอิกนะ''
เปนลายมือของเดกน้อยที่เขียนผิดเขียนถูก ก้คือน้องสาวของผม ทั้งๆที่ผมไม่เคยสนใจเขาเลยทำไมถึงต้องรักผมขนาดนี้ พร้อมกับกระเป๋าลายดอกไม้
พร้อมขนมโอวันตินอัดเม็นอิก 1 ซองกับเงิน 20บาท แล้วก้ตุ๊กตาพร้อมกระดาษอิกใบว่า นี่ไงตุ๊กตาที่พี่ชอบหนูให้ (ผมเลือกตุ๊กตาตัวนี้ตอนเล่นกับน้อง)
ผมไม่ได้ดราม่านะคับ แต่น้ำตายุๆมันก้ไหลเอง พูดกับตัวเองว่า ผมทำอะไรลงไปเนี่ย
''ผมเป็นพี่ที่แย่มากเลย พวกพี่ๆผู้อ่านว่างั้นไหมคับ'' อยากให้รักคนข้างๆตัวไว้ให้มากๆนะคับ เขาอาจจะไม่อยู่กับเราไปตลอด อาจจะพรุ่งนี้ ใครจะไปรู้ละคับ แท๊กมั่วก้ขออภัยนะคับพึ่งเขียนครั้งแรก #เรื่องจิงของผมนะคับไม่ใช่นิยาย
เตือนใจ เรื่องความรักของคนใกล้ตัวคับ ตักเตือนได้ไม่ว่าไรครับ
วันนึงพ่อกับแม่ผมได้หย่าร้างกัน ผมได้มายุกับพ่อส่วนน้องสาวตอนนั้นคงได้ขวบกว่าๆ
ปิดเทมอที่ผ่านมาแม่ได้ขอพ่อให้ผมได้ไปอยู่กับแม่ ร่วม 1 เดือน น้องผมก้อยู่ ชั้น ป1
ผมก้ได้นำโน้ตบุคไปเพื่อเล่นเกม ในความคิดของผมว่ายุบ้านแม่ไปวันๆมันก้น่าเบื่อ
ผมใช้ชีวิตยุที่บ้านแม่ด้วยวันๆเอาแต่เล่นเกมคุยกะเพื่อนในเฟสบุ๊ค ผมไม่เคยที่จะสนใจ
น้องสาว ตัวน้อยๆของผมเลย น้องผมมาชวนเล่นนู้นนี่ก้ไม่ค่อยสนใจ กวนใจมากๆผมก้ดุ เพราะไม่ชอบคนมาเซ้าซี้ กว่าผมจะยอมเล่นก้นานพอควร
อาทิตย์ละครั้งได้ละมั้ง
จนผมได้กลับมาที่บ้าน เปิดกระเป๋าออกมา ได้มีกระดาษใบเล็กๆเขียนข้อความ ไว้ว่า ''ฉันรักพี่ชายมากที่สุด
เขาน่ารักมากจึงเขาจะกลับบ้านแล้วแต่ฉันไม่อยากให้กลับเลยเพราะ ฉันรักเขามาก พี่อย่าเล่นเกมมาก ปิดเทมอหน้ามาหาหนูอิกนะ''
เปนลายมือของเดกน้อยที่เขียนผิดเขียนถูก ก้คือน้องสาวของผม ทั้งๆที่ผมไม่เคยสนใจเขาเลยทำไมถึงต้องรักผมขนาดนี้ พร้อมกับกระเป๋าลายดอกไม้
พร้อมขนมโอวันตินอัดเม็นอิก 1 ซองกับเงิน 20บาท แล้วก้ตุ๊กตาพร้อมกระดาษอิกใบว่า นี่ไงตุ๊กตาที่พี่ชอบหนูให้ (ผมเลือกตุ๊กตาตัวนี้ตอนเล่นกับน้อง)
ผมไม่ได้ดราม่านะคับ แต่น้ำตายุๆมันก้ไหลเอง พูดกับตัวเองว่า ผมทำอะไรลงไปเนี่ย
''ผมเป็นพี่ที่แย่มากเลย พวกพี่ๆผู้อ่านว่างั้นไหมคับ'' อยากให้รักคนข้างๆตัวไว้ให้มากๆนะคับ เขาอาจจะไม่อยู่กับเราไปตลอด อาจจะพรุ่งนี้ ใครจะไปรู้ละคับ แท๊กมั่วก้ขออภัยนะคับพึ่งเขียนครั้งแรก #เรื่องจิงของผมนะคับไม่ใช่นิยาย