
...ยินดีต้อนรับทุกท่าน ท่านใดมีเรื่อง ตลก ขำขัน อกหัก รักคุด ผ่าฟันคุต ปวดตับ มาเล่าสู่กันฟังค่ะ...
...เรียน...
คุณ กุลมิตรา ฝ่ายศาสนา
คุณ Bit_Bloom ฝ่ายประชาสัมพันธ์คนสวยยยย
คุณ เจมส์บอน007 หรือ พี่โดม ฝ่ายต้อนรับส่วนหน้า
คุณ โอ้ ฝ่ายปฏิบัติการขับกล่อมและบรรเลง
สวัสดีสมาชิกห้องราขดำเนินทุกท่านค่ะ...

...ทู้ที่ 1.
http://pantip.com/topic/32768116
...ทู้ที่ 2.
http://pantip.com/topic/32772920/comment44-7
...รถจอดให้กินข้าวต้มรอบดึก
เรากับพี่เขาก็พากันลงมาจากรถ
แต่เราไม่ชอบกินข้าวตอนกลางคืน
พี่เขาบอกว่าต้องหารัยรองท้องหน่อย
กว่าจะถึงก็พรุ่งนี้เช้า เราบอกไม่เอาดีกว่า
หนูลงมานั่งเป็นเพื่อนเฉยๆ
พี่เขาก็เลยไปหาโอวัลตินร้อนมาให้แก้ว 1
ขนมเค๊กอีก ชิ้น 1งานนี้เราก็เลยฟาดเรียบ
ขนาดไม่หิวนะเนี่ย เอิ๊ก เอิ๊ก
กินกันเรียบร้อย พี่เขาก็บอกไปเข้าห้องน้ำให้เรียบร้อย
ตามเคยพี่เขาก็ไปยืนรอเราหน้าห้องน้ำ
ออกมาจากห้องน้ำก็พากันขึ้นไปนั่งรอบนรถ
ตอนนี้ไม่ค่อยกล้าคุยกันเท่าไหร่
เพราะคนนอนอยู่บนรถก็มี
เรา 2 คนก็เลยต่างคนต่างเงียบ
พอรถออกก็ต่างคนต่างหลับ...
...ซักประมาณ 6 โมง บัสโฮสเตส เอาผ้าเย็นมาแจก
เราก็เช็ดหน้าเช็ดตา พี่เขาเอาหมากฝรั่งออกมาแบ่งให้เรา 3 เม็ด
สงกะสัยกลัวคุยกันแล้วเหม็นขี้ฟันเรา
ตอนนี้คนตื่นกันหมดแล้ว เรากับพี่เขาก็คุยกันไปเรื่อยๆ
ผ่านไปตรงไหนสวยๆเราก็จะถามพี่เขาว่าที่ไหน
เราไม่เคยไปภาคใต้ นี่เป็นครั้งแรกในชีวิต
พี่เขาบอกเดี๋ยวถึงทะเลสาบสงขลา สวยกว่านี้อีก
เราจะต้องข้ามทะเลสาบสงขลาก่อนถึงจะเข้าตัวจังหวัด
เราก็ตื่นเต้น อยากเห็น เริ่มมีความรู้สึกว่ารถวิ่งช้ามาก
อยากเห็นทะเลสาบสงขลาว่าจะสวยแค่ไหน
แต่ก็คุยกันเพลินๆรถก็จอด เราถามพี่เขาว่าถึงแล้วหรา
พี่เขาบอกว่าเราต้องลงจากรถทัวร์ไปนั่งมอไซค์รับจ้าง
เพราะพี่เขารีบไปเข้างาน แกไม่อยากปล่อยเราไว้คนเดียว
แกถามว่าลงไปพร้อมพี่มั้ย เพราะกว่าจะถึงคิวรถทัวร์ขึ้นแพ
ต้องรอคิวอีกเป็นชั่วโมงหรือ 2 ชั่วโมง เราพยักหน้า
พี่เขาก็เลยบอกพนักงานเปิดเอากระเป๋าใต้ท้องรถให้เรา
คนลงเย๊อะเหมือนกัน เรานั่งมอไซค์กับพี่เขาคนละคัน...

...มอไซค์จอดปุ๊บ เราถามราคาค่าโดยสาร
พี่เขาเดินมาจ่ายเงินค่าโดยสารให้เราก่อน
เราก็ได้แต่ขอบคุณ แล้วพี่เขาก็ชี้ให้ดูทำเลสาบสงขลา
อุ๊ แม่เจ้าทำไมสวยอย่างนี้ เรามองไปแล้วอ้าปากหวอเลยอ๊ะ
พี่เขาก็หัวเราะ แกบอกว่าตอนพี่มาครั้งแรกพี่ก็อาการนี้แหล๊ะ
แล้วเรา 2 คนก็พากันหัวเราะ ยืนคุยกันรอขึ้นแพข้ามทะเลสาบ
ซักหน่อยแพมา พี่เขาถือกระเป๋าให้เรา กระเป๋าเราใบใหญ่มาก
ตามประสาผู้หญิงแหล๊ะเน๊าะ จะไปไหนก็ยังกับย้ายบ้าน
แกบอกเดินดีๆนะ ระวังลื่น พื้นแพเป็นเหล็ก พอดีเราใส่รองเท้าผ้าใบ
คล่องตัวไม่กลัวลื่นอยู่แล้ว แต่ก็เกือบลื่นเหมือนกัน
พอขึ้นไปบนแพ เรา 2 คนหาที่ยืน พี่เขาบอกเราว่า
มายืนตรงนี้จะได้ดูวิวสวยๆด้วย เราเดินไปยืนตรงที่พี่เขาบอก
ว๊าววว สวยจริงๆ เราถามพี่เขาว่า แหลมสมิหราอยู่ตรงไหนค่ะ
พี่เขาบอกอยู่ในตัวเมืองสงขลาแหล๊ะ แล้วพี่เขาก็ชี้มือไป
บอกว่าถ้ามีเรือเราไปทางนี้ก็จะถึงแหลมสมิหราเหมือนกัน
เราก็พยักหน้า แพก็เคลื่อนตัวช้าๆ ลมพัดแผ่วๆ
เหมือนในหนังเลยอ๊ะ เราก็ยื่นหน้าออกไปนอกแพ
พี่เขาบอกอย่าไปทำอย่างนั้น เดี๋ยวตกลงไปอันตรายน๊ะ
เรารีบเก็บหน้ากลับมาคืนอย่างรวดเร็ว กลัวตกเหมือนกัน
ไอ้ทีนี้พอมาอยู่กลางทะเลสาบ เราแบบตื่นตาตื่นใจมาก
ดูวิวอย่างตั้งใจไม่สนใจใครแหล๊ะทีนี้
แต่ก็ยังมิวาย โดนพี่เขาสะกิด เพราะเสียงแพข้อนข้างดัง
เสียงลมอีก พูดกันแทบไม่ได้ยิน ผมเราครัชท่าน
ผมยาวๆ พอโดนลม มันก็พัดไปตีหน้าคนอื่น
รวมทั้งพัดไปตีหน้าพี่เขาอ๊ะดิ เราหันกลับไปขอโทษ
รีบหาหนังยางมารัดผมให้เรียบร้อย
พอข้ามฝั่งมาเรียบร้อย เราต้องนั่งมอไซค์รับจ้างอีกแล้วครัช
พี่เขาเอาปากกามาจด ชื่อ ที่อยู่ เบอร์โทรที่ำงานพี่เขาให้เรา
แล้วบอกเราว่าถ้ามีปัญหาอะไร แก้ไขเองไม่ได้ น้องโทรหาพี่น๊ะ
เราจำอารมณ์ตอนนั้นได้เลยค่ะ เราน้ำตาซึมเลยอ๊ะ
เราเดินทางไกลคนเดียว เดินทางไปในที่ๆเราไม่รู้จักใคร
เราช่างโชดดีที่มาเจอพี่เขา เรายกมือไหว้ขอบคุณพี่เขา
แล้วพี่เขาก็บอกมอไซค์รับจ้างไปส่งเราที่สำนักงาน
พร้อมจ่ายเงินค่ามอไซค์ให้เราเรียบร้อย
พี่เขาเตือนเราอีกครั้งว่า น้องไม่ต้องเกรงใจพี่น๊ะ
แถวนี้ไม่ใช่บ้านของน้อง น้องต้องระวังตัวดีๆ
มีอะไรติดต่อพี่ได้ตลอดเวลา เรายกมือไหว้อีกครั้ง
พร้อมน้ำตาร่วงเผาะๆ พี่เขาก็หัวเราะ พร้อมกับพูดว่า
สาวมั่นอะไรขี้แยจริงๆ พี่ไปก่อนนะ เดี๋ยวเข้างานสาย
แล้วเรา 2 คนต่างแยกย้ายไปนั่งมอไซค์คนละคัน...

...ขอบคุณภาพประกอบจาดอากู๋...
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้...ฉันเคยท้อแท้ อ่อนแอในหัวใจ
หยุดคิดถึงวันใหม่
จนใจฉันเสื่อมโทรม
ฉันเคยสิ้นหวัง สิ้นพลังไร้สุขสม
หมกมุ่นกับความช้ำตรม
ขื่นขมจนดูหน้าอาย
แต่นี้ต่อไป (ไปต่อไปไป)
ฉันจะไม่หวั่นไหว
(ฉันจะไม่หวั่นไหว)
แต่นี้ต่อไป (ไปต่อไปไป)
ฉันจะไม่อ่อนแอ จะไม่ท้อแท้
จะดูแลตัวเองให้ดี
จะเพิ่มพลังให้กับจิตใจ
จะคิดและทำวันใหม่ ให้ดีกว่าเดิม
จะอยู่จะทน ซ่อมแซมเพิ่มเติม
ปรับปรุงสร้างเสริมความคิดสิ่งดีดี
จะเพิ่มพลังให้กับจิตใจ
ปรับปรุงหัวใจให้ยิ่งใหญ่สุดทรวง
จะมีความรักให้สรรพสิ่งทั้งปวง
แม้นเวลาเลยล่วง จะไม่ท้อเลย
ดนตรี 5 Bars..3...
4...5 ฉันเคยท้อแท้อ่อนแอในหัวใจ
ถึงวันนี้วันใหม่
ฉันจะไม่เหมือนเดิม
ฉันเคยสิ้นหวังสิ้นพลังสร้างเสริม
วันนี้จะไม่เหมือนเดิม
ฉันขอเริ่มใหม่อีกหน
แต่นี้ต่อไป (ไปต่อไปไป)
ฉันจะไม่หวั่นไหว
(ฉันจะไม่หวั่นไหว)
แต่นี้ต่อไป (ไปต่อไปไป)
ฉันจะไม่อ่อนแอ จะไม่ท้อแท้
จะดูแลตัวเองให้ดี
จะเพิ่มพลังให้กับจิตใจ
จะคิดและทำวันใหม่ ให้ดีกว่าเดิม
จะอยู่จะทน ซ่อมแซมเพิ่มเติม
ปรับปรุงสร้างเสริมความคิดสิ่งดีดี
จะเพิ่มพลังให้กับจิตใจ
ปรับปรุงหัวใจให้ยิ่งใหญ่สุดทรวง
จะมีความรักให้สรรพสิ่งทั้งปวง
แม้นเวลาเลยล่วง จะไม่ท้อเลย
ฉันจะไม่ท้อเลย
ฉันจะไม่ท้อเลย...
จึงเรียนมาเพื่อทราบว่าประธานสวย
"รอวันฟ้าใส ...กลุ่มอดีตคนเคยสวยรักประชาธิปไตย นอนตะแคงจนตาแข็ง"
...มุมนี้อารมณ์ดี..."รอวันฟ้าใส...กลุ่มอดีตคนเคยสวยรักประชาธิปไตย นอนตะแคงจนตาแข็ง" ... 28 ต.ค. 2557...!!!
คุณ กุลมิตรา ฝ่ายศาสนา
คุณ Bit_Bloom ฝ่ายประชาสัมพันธ์คนสวยยยย
คุณ เจมส์บอน007 หรือ พี่โดม ฝ่ายต้อนรับส่วนหน้า
คุณ โอ้ ฝ่ายปฏิบัติการขับกล่อมและบรรเลง
สวัสดีสมาชิกห้องราขดำเนินทุกท่านค่ะ...
...ทู้ที่ 2. http://pantip.com/topic/32772920/comment44-7
...รถจอดให้กินข้าวต้มรอบดึก
เรากับพี่เขาก็พากันลงมาจากรถ
แต่เราไม่ชอบกินข้าวตอนกลางคืน
พี่เขาบอกว่าต้องหารัยรองท้องหน่อย
กว่าจะถึงก็พรุ่งนี้เช้า เราบอกไม่เอาดีกว่า
หนูลงมานั่งเป็นเพื่อนเฉยๆ
พี่เขาก็เลยไปหาโอวัลตินร้อนมาให้แก้ว 1
ขนมเค๊กอีก ชิ้น 1งานนี้เราก็เลยฟาดเรียบ
ขนาดไม่หิวนะเนี่ย เอิ๊ก เอิ๊ก
กินกันเรียบร้อย พี่เขาก็บอกไปเข้าห้องน้ำให้เรียบร้อย
ตามเคยพี่เขาก็ไปยืนรอเราหน้าห้องน้ำ
ออกมาจากห้องน้ำก็พากันขึ้นไปนั่งรอบนรถ
ตอนนี้ไม่ค่อยกล้าคุยกันเท่าไหร่
เพราะคนนอนอยู่บนรถก็มี
เรา 2 คนก็เลยต่างคนต่างเงียบ
พอรถออกก็ต่างคนต่างหลับ...
...ซักประมาณ 6 โมง บัสโฮสเตส เอาผ้าเย็นมาแจก
เราก็เช็ดหน้าเช็ดตา พี่เขาเอาหมากฝรั่งออกมาแบ่งให้เรา 3 เม็ด
สงกะสัยกลัวคุยกันแล้วเหม็นขี้ฟันเรา
ตอนนี้คนตื่นกันหมดแล้ว เรากับพี่เขาก็คุยกันไปเรื่อยๆ
ผ่านไปตรงไหนสวยๆเราก็จะถามพี่เขาว่าที่ไหน
เราไม่เคยไปภาคใต้ นี่เป็นครั้งแรกในชีวิต
พี่เขาบอกเดี๋ยวถึงทะเลสาบสงขลา สวยกว่านี้อีก
เราจะต้องข้ามทะเลสาบสงขลาก่อนถึงจะเข้าตัวจังหวัด
เราก็ตื่นเต้น อยากเห็น เริ่มมีความรู้สึกว่ารถวิ่งช้ามาก
อยากเห็นทะเลสาบสงขลาว่าจะสวยแค่ไหน
แต่ก็คุยกันเพลินๆรถก็จอด เราถามพี่เขาว่าถึงแล้วหรา
พี่เขาบอกว่าเราต้องลงจากรถทัวร์ไปนั่งมอไซค์รับจ้าง
เพราะพี่เขารีบไปเข้างาน แกไม่อยากปล่อยเราไว้คนเดียว
แกถามว่าลงไปพร้อมพี่มั้ย เพราะกว่าจะถึงคิวรถทัวร์ขึ้นแพ
ต้องรอคิวอีกเป็นชั่วโมงหรือ 2 ชั่วโมง เราพยักหน้า
พี่เขาก็เลยบอกพนักงานเปิดเอากระเป๋าใต้ท้องรถให้เรา
คนลงเย๊อะเหมือนกัน เรานั่งมอไซค์กับพี่เขาคนละคัน...
พี่เขาเดินมาจ่ายเงินค่าโดยสารให้เราก่อน
เราก็ได้แต่ขอบคุณ แล้วพี่เขาก็ชี้ให้ดูทำเลสาบสงขลา
อุ๊ แม่เจ้าทำไมสวยอย่างนี้ เรามองไปแล้วอ้าปากหวอเลยอ๊ะ
พี่เขาก็หัวเราะ แกบอกว่าตอนพี่มาครั้งแรกพี่ก็อาการนี้แหล๊ะ
แล้วเรา 2 คนก็พากันหัวเราะ ยืนคุยกันรอขึ้นแพข้ามทะเลสาบ
ซักหน่อยแพมา พี่เขาถือกระเป๋าให้เรา กระเป๋าเราใบใหญ่มาก
ตามประสาผู้หญิงแหล๊ะเน๊าะ จะไปไหนก็ยังกับย้ายบ้าน
แกบอกเดินดีๆนะ ระวังลื่น พื้นแพเป็นเหล็ก พอดีเราใส่รองเท้าผ้าใบ
คล่องตัวไม่กลัวลื่นอยู่แล้ว แต่ก็เกือบลื่นเหมือนกัน
พอขึ้นไปบนแพ เรา 2 คนหาที่ยืน พี่เขาบอกเราว่า
มายืนตรงนี้จะได้ดูวิวสวยๆด้วย เราเดินไปยืนตรงที่พี่เขาบอก
ว๊าววว สวยจริงๆ เราถามพี่เขาว่า แหลมสมิหราอยู่ตรงไหนค่ะ
พี่เขาบอกอยู่ในตัวเมืองสงขลาแหล๊ะ แล้วพี่เขาก็ชี้มือไป
บอกว่าถ้ามีเรือเราไปทางนี้ก็จะถึงแหลมสมิหราเหมือนกัน
เราก็พยักหน้า แพก็เคลื่อนตัวช้าๆ ลมพัดแผ่วๆ
เหมือนในหนังเลยอ๊ะ เราก็ยื่นหน้าออกไปนอกแพ
พี่เขาบอกอย่าไปทำอย่างนั้น เดี๋ยวตกลงไปอันตรายน๊ะ
เรารีบเก็บหน้ากลับมาคืนอย่างรวดเร็ว กลัวตกเหมือนกัน
ไอ้ทีนี้พอมาอยู่กลางทะเลสาบ เราแบบตื่นตาตื่นใจมาก
ดูวิวอย่างตั้งใจไม่สนใจใครแหล๊ะทีนี้
แต่ก็ยังมิวาย โดนพี่เขาสะกิด เพราะเสียงแพข้อนข้างดัง
เสียงลมอีก พูดกันแทบไม่ได้ยิน ผมเราครัชท่าน
ผมยาวๆ พอโดนลม มันก็พัดไปตีหน้าคนอื่น
รวมทั้งพัดไปตีหน้าพี่เขาอ๊ะดิ เราหันกลับไปขอโทษ
รีบหาหนังยางมารัดผมให้เรียบร้อย
พอข้ามฝั่งมาเรียบร้อย เราต้องนั่งมอไซค์รับจ้างอีกแล้วครัช
พี่เขาเอาปากกามาจด ชื่อ ที่อยู่ เบอร์โทรที่ำงานพี่เขาให้เรา
แล้วบอกเราว่าถ้ามีปัญหาอะไร แก้ไขเองไม่ได้ น้องโทรหาพี่น๊ะ
เราจำอารมณ์ตอนนั้นได้เลยค่ะ เราน้ำตาซึมเลยอ๊ะ
เราเดินทางไกลคนเดียว เดินทางไปในที่ๆเราไม่รู้จักใคร
เราช่างโชดดีที่มาเจอพี่เขา เรายกมือไหว้ขอบคุณพี่เขา
แล้วพี่เขาก็บอกมอไซค์รับจ้างไปส่งเราที่สำนักงาน
พร้อมจ่ายเงินค่ามอไซค์ให้เราเรียบร้อย
พี่เขาเตือนเราอีกครั้งว่า น้องไม่ต้องเกรงใจพี่น๊ะ
แถวนี้ไม่ใช่บ้านของน้อง น้องต้องระวังตัวดีๆ
มีอะไรติดต่อพี่ได้ตลอดเวลา เรายกมือไหว้อีกครั้ง
พร้อมน้ำตาร่วงเผาะๆ พี่เขาก็หัวเราะ พร้อมกับพูดว่า
สาวมั่นอะไรขี้แยจริงๆ พี่ไปก่อนนะ เดี๋ยวเข้างานสาย
แล้วเรา 2 คนต่างแยกย้ายไปนั่งมอไซค์คนละคัน...