แก้ไข
สวัสดีเพื่อนๆทุกคนนะค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกถ้าพิมวนไปมายังไงก็ขอโทษก่อนเลยนะค่ะ คือเราอยากจะมาแชร์ประสบการณ์ๆของเราให้เพื่อนๆได้เป็นอุทาหรณ์กันนะค่ะ เราเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปี2แล้วค่ะ ก็ผ่านเรื่องราวอะไรมามากมายพอสมควร ในที่นี้จะขอเล่าเรื่องเกี่ยวกับความรักแล้วกันนะค่ะเป็นความรักที่พึ่งเกิดขึ้นได้ไม่นานค่ะแล้วก็พึ่งจบลงได้ไม่นานเช่นกัน..  ย้อนไปเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมาในช่วงก่อนมหาลัยจะเปิดเทอม เราได้รู้จักกับรุ่นน้องในเอกคนนึงผ่านทางเฟสบุ๊คค่ะ เค้าชื่อคริสค่ะ คริสเป็นรุ่นน้องที่ซิ่วมาจากที่อื่นอีกทีเอาง่ายๆก็อายุเท่าเรา คริสเป็นคนที่คุยเก่งคุยด้วยแล้วสนุกเป็นคนมีบุคลิคเข้ากับคนได้ง่ายอันนี้รู้สึกได้จากการได้คุยกันครั้งแรกเค้าก็เข้ามาทักทายทางแชทเราเหมือนรู้จักเรามาตั้งแต่ชาติปางก่อน ทั้งๆที่เราไม่เคยเจอหรือคุยกันเลยด้วยซ้ำ(เพราะเราไม่เคยไปรับน้องหรือเจอน้องเลยในช่วงที่น้องมารายงานตัว). เค้าเข้ามาทักเราแล้วก็ชวนเราคุยตามปกติประสารุ่นพี่รุ่นน้องไม่มีอะไร เราก็คุยกันเรื่อยๆค่ะถ้าเค้าไม่ทักมาเราก็จะทักไป จะถามเค้าประมานว่าพร้อมมาเรียนรึยังให้เค้าเตรียมตัวยังไงบ้างอะไรประมานนี้ จนเราก็คุยกันมาได้ซักพักก็เริ่มมีการคุยกันถามกันเรื่องส่วนตัวมากขึ้นจะไปไหนทำอะไรก็เริ่มบอกหันแล้ววันนึงเขาก็ขอไลน์เราค่ะเราก็ให้ไลน์ไป จากนั้นเราก็คุยกันมากขึ้นทุกวันๆจนเราคิดว่าเราไม่ได้รู้สึกกับคริสแค่รุ่นพี่รุ่นน้องอีกแล้ว จนวันมหาลัยเปิด..ที่เอกเราก็จะนัดรุ่นน้องมาคุยเรื่องกฏระเบียบของเอก เรากต้องเจอกันค่ะซึ่งเราสองคนก็ทำตัวปกติเหมือนไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ จนวันนึงเรานัดเจอกันแบบส่วนตัวเป็นครั้งแรกค่ะ เรานัดเจอกันที่ร้านไอติมค่ะ เดทครั้งแรกก็ผ่านไปด้วยดีค่ะ เราก็คุยกันมาเรื่อยๆเรื่องของเราสองคนก็เริ่มฮือฮากันในหมู่เพื่อนๆและรุ่นน้องก็จะมีแซวๆกัน แต่เราก็ยังคงสถานะแค่คนคุยๆกันอยู่แค่นั้น จากนั้นเราก็เริ่มสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆเริ่มไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้น เขามารับเราไปกินข้าวด้วยกันทุกเย็นเราเจอกันแทบทุกวันจนมันเริ่มกลายเป็นความผูกพัน. วันไหนไม่เจอเค้าก็จะงอแง บอกคิดถึงเราอยากเจอเราขอมาหาเราที่หอได้ไหม นี่แหละค่ะคือต้นเหตุของเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่เกิดขึ้น**เดี๋ยวมาต่อนะค่ะ