ผู้หญิงหลายคนคงรู้สึกเจ็บจี๊ดในใจเวลาได้ยินคนบอกว่าตัวเองไม่ใช่สเปคของเขา ไม่ว่าเราจะชอบคนๆนั้นหรือไม่ก็ตาม ขอถามว่า"อยากเปลี่ยนใจเขามั้ย?"
ขอปูพื้นกระเบื้องตัวละครก่อนนะ เราเป็นผู้หญิงหน้าตาแล้วแต่คนมอง น่ารัก สวย ธรรมดา เรามีหมด ส่วนตัวเรามองว่าต้องแต่งถึงจะดูดี555 เป็นผู้หญิงผมยาวไม่ย้อมสี ผิวกลางๆ บางอารมณ์ก็ขาว55 อวบๆไม่ผอมไม่หุ่นดีไม่อ้วนซะทีเดียว เราเรียนมหาลัย เป็นรุ่นพี่ละค่ะ เรียนคณะที่คนสวยๆหล่อๆเขาชอบเรียนกัน ><!
เรื่องมันเริ่มที่ว่ามีรุ่นน้องคนนึง เป็นคนสูงๆ ผิวขาว หน้าธรรมดา เขาทำเหมือนชอบเรา เราก็ถามความเห็นคนโน้นคนนี้ ทุกคนลงความเห็นว่าชอบ ซึ่งสุดท้ายแต่ไม่ท้ายที่สุด! เขาบอกเราว่า "เทอยังไม่ใช่สเปค!" โอ้ยยย น้ำตาแทบร่วง ไม่ใช่อกหักนะ แต่ตูเสียเซลฟ์555 แถมแอบเคืองด้วยแหละ ไม่ชอบแต่ทำมายให้ความสำคัญกันจ๊างง -3- เผอิญว่าตอนที่ถามเรายังคบแฟนด้วยแหละ เลยขอเข้าข้างตัวเองก่อน ว่าเขาอาจเกรงใจ555
หลังจากนั้นเราก็เลิกกับแฟนค่ะ ก็ลองเปิดโอกาสให้ตัวเองได้เจอคนที่เหมาะกับเรา แต่มันยังมีอะไรตกค้างในใจ(พูดซะเหมือนสิ่งสกปรก) ก็ความสงสัยนั่นแหละ ตอนแรกเราก็เชื่อแล้วนะว่าเขาไม่ชอบ แต่เพราะคนบอกว่าเรามีแฟน ใครมันจะกล้าพูดตรงๆว่าชอบ เออ..ก็น่าคิด(เข้าข้างตัวเองอีกละ)
ดังนั้นเราเลยอยากพิสูจน์ทฤษฎีที่ตั้งเองว่า(?!) "สเปคที่ผู้ชายตั้ง หรือจะสู้ความรู้สึกของเขาเมื่อแพ้พ่ายให้กับความดี" โดยเฉพาะเมื่อเจอผู้หญิงที่ไม่ได้เลวร้ายอะไร ออกจะน่าค้นหา(อย่ามโน) อ้อ!ลืมบอกไป พอเขาปฏิเสธเรา เราก็สบัดผมเชิ่ดๆแล้วบอกไปว่า "งั้นเราเลิกคุยกันเถอะ" อู้ยยย ประหนึ่งฉากในละคร >3< แต่ใครๆมักจะพูดเสมอว่า....ผู้หญิงปากไม่ตรงกับใจ เพราะเราไม่ได้อยากเลิกคุยจริงๆ(น่าเตะมั้ย?) เราก็คิดหาทางอยากกลับไปคุยเหมือนเดิม แต่ไม่ใช่ในLineนะ เพราะสื่อสารกันผ่านแค่ตัวอักษร จะสรุปเลยว่าไม่ใช่สเปคมันก็กระไรอยู่ (ป.ล.เราไม่เคยได้คุยกับเขาต่อหน้าเลย)
คุณผู้อ่าน ในวันนี้เราได้เลือกแล้วว่าอยากจะใช้ความเป็นตัวเราจริงๆเพื่อชนะใจเขา บางคนอาจจะกำลังด่าเรา "ถ้าไม่ชอบ จะไปทำให้เขาชอบทำเพื่อ" ตอนแรกเราไม่ได้รู้สึกอะไรมากกว่าเพื่อน แค่รู้สึกว่าเขาเป็นคนมีน้ำใจ คุยสนุก น่าคบหา แต่หลังจากที่เราได้กลับไปคุยกับเขาวันแรก ความรู้สึกก็เปลี่ยนไป....
ต่อ Chapter2 นะคะ
สเปคที่เทอตั้ง Vs ความดีที่ฉันมี #Chapter1
ขอปูพื้นกระเบื้องตัวละครก่อนนะ เราเป็นผู้หญิงหน้าตาแล้วแต่คนมอง น่ารัก สวย ธรรมดา เรามีหมด ส่วนตัวเรามองว่าต้องแต่งถึงจะดูดี555 เป็นผู้หญิงผมยาวไม่ย้อมสี ผิวกลางๆ บางอารมณ์ก็ขาว55 อวบๆไม่ผอมไม่หุ่นดีไม่อ้วนซะทีเดียว เราเรียนมหาลัย เป็นรุ่นพี่ละค่ะ เรียนคณะที่คนสวยๆหล่อๆเขาชอบเรียนกัน ><!
เรื่องมันเริ่มที่ว่ามีรุ่นน้องคนนึง เป็นคนสูงๆ ผิวขาว หน้าธรรมดา เขาทำเหมือนชอบเรา เราก็ถามความเห็นคนโน้นคนนี้ ทุกคนลงความเห็นว่าชอบ ซึ่งสุดท้ายแต่ไม่ท้ายที่สุด! เขาบอกเราว่า "เทอยังไม่ใช่สเปค!" โอ้ยยย น้ำตาแทบร่วง ไม่ใช่อกหักนะ แต่ตูเสียเซลฟ์555 แถมแอบเคืองด้วยแหละ ไม่ชอบแต่ทำมายให้ความสำคัญกันจ๊างง -3- เผอิญว่าตอนที่ถามเรายังคบแฟนด้วยแหละ เลยขอเข้าข้างตัวเองก่อน ว่าเขาอาจเกรงใจ555
หลังจากนั้นเราก็เลิกกับแฟนค่ะ ก็ลองเปิดโอกาสให้ตัวเองได้เจอคนที่เหมาะกับเรา แต่มันยังมีอะไรตกค้างในใจ(พูดซะเหมือนสิ่งสกปรก) ก็ความสงสัยนั่นแหละ ตอนแรกเราก็เชื่อแล้วนะว่าเขาไม่ชอบ แต่เพราะคนบอกว่าเรามีแฟน ใครมันจะกล้าพูดตรงๆว่าชอบ เออ..ก็น่าคิด(เข้าข้างตัวเองอีกละ)
ดังนั้นเราเลยอยากพิสูจน์ทฤษฎีที่ตั้งเองว่า(?!) "สเปคที่ผู้ชายตั้ง หรือจะสู้ความรู้สึกของเขาเมื่อแพ้พ่ายให้กับความดี" โดยเฉพาะเมื่อเจอผู้หญิงที่ไม่ได้เลวร้ายอะไร ออกจะน่าค้นหา(อย่ามโน) อ้อ!ลืมบอกไป พอเขาปฏิเสธเรา เราก็สบัดผมเชิ่ดๆแล้วบอกไปว่า "งั้นเราเลิกคุยกันเถอะ" อู้ยยย ประหนึ่งฉากในละคร >3< แต่ใครๆมักจะพูดเสมอว่า....ผู้หญิงปากไม่ตรงกับใจ เพราะเราไม่ได้อยากเลิกคุยจริงๆ(น่าเตะมั้ย?) เราก็คิดหาทางอยากกลับไปคุยเหมือนเดิม แต่ไม่ใช่ในLineนะ เพราะสื่อสารกันผ่านแค่ตัวอักษร จะสรุปเลยว่าไม่ใช่สเปคมันก็กระไรอยู่ (ป.ล.เราไม่เคยได้คุยกับเขาต่อหน้าเลย)
คุณผู้อ่าน ในวันนี้เราได้เลือกแล้วว่าอยากจะใช้ความเป็นตัวเราจริงๆเพื่อชนะใจเขา บางคนอาจจะกำลังด่าเรา "ถ้าไม่ชอบ จะไปทำให้เขาชอบทำเพื่อ" ตอนแรกเราไม่ได้รู้สึกอะไรมากกว่าเพื่อน แค่รู้สึกว่าเขาเป็นคนมีน้ำใจ คุยสนุก น่าคบหา แต่หลังจากที่เราได้กลับไปคุยกับเขาวันแรก ความรู้สึกก็เปลี่ยนไป....
ต่อ Chapter2 นะคะ