แอน ทองประสม อย่าลืมฉัน ไม่เหมาะกับรางวัลนำหญิง การแสดงคงที่ บทแอบคล้ายสวรรค์เบี่ยงซึ่งแสดงได้ดีกว่ามาก !

เราว่าคุณแอนเล่นดีนะเรื่องนี้ สุริยาวดีไม่เหมือนนารินนะคะ

คุณแอนเป็นสุริยาวดีที่เดินออกมาจากบทประพันธ์เลย เล่นน้อยแต่รู้สึกเยอะ
เราว่านารินเป็นผู้ถูกกระทำแนวน่าสงสารเหมือนไม่มีทางสู้ไม่มีทางไปแต่ก็
ได้โอกาสโจมตีในตอนหลัง

แต่ผู้หญิงแบบสุริยาวดีเป็นหน้าตาของผู้หญิงที่แบกโลกไว้แต่ก็รู้ตัวว่าทำไปทำไม
ทำไปเพื่ออะไร มีอารมณ์หลายอย่างปน ๆ กันภายใต้ฉากหน้าเรียบ ๆ คุณแอนเล่น
ละเอียดนะเราว่า คือ แค่มองสายตารู้ว่าสุริยาวดีคิดอะไร ทั้ง ๆ ที่ไม่พูด ทั้ง ๆ ที่หน้านิ่ง
ในพาร์ทของความเจ็บปวด ก็แสดงความเจ็บปวดได้หลายแบบอีกตามวาระต่าง ๆ กัน
เจ็บปวดเพราะเห็นเขมชาติเจ็บก็แบบนึง เจ็บปวดพอเห็นเขมอยู่กับเกนหลงก็แบบนึง
เจ็บปวดเพราะอายการกระทำของตัวเองก็แบบนึง

การร้องไห้ก็หลากหลาย ร้องไห้แต่ละครั้งไม่เหมือนกันเลย ร้องไห้ให้กับอดีตที่ผ่านมาก็แบบนึง
ร้องไห้ให้เพราะโกรธก็แบบนึง ร้องไห้เพราะความรักความเชื่อใจมันพังพินาศหมดก็แบบนึง
จริง ๆ การแสดงที่ดีและโดดเด่นไม่จำเป็นต้องเป็นบทที่ฉูดฉาด หรือ บทร้ายที่ต้องแสดงอารมณ์
มากมายก็ได้ การเล่นละเอียดพลิกรายละเอียดน้อยนิดให้คนดูรู้สึกถึงความแตกต่าง ให้รู้สึกถึง
ชั้นเชิง ลำดับชั้นของอารมณ์ก็เป็นบทที่ใช้ความสามารถมากนะ