** โอ้ราตรี นี้หนา ข่มตาหลับ
ดวงเดือนอับ ดาวแพรง ส่องแสงขรึม
พระพายดึก คึกจัด แสร้งพัดพึม
เมฆาครึ้ม ครึมคราง ระหว่างคืน **

** เสียงขลุ่ยแผ่ว แว่วมา จากฟ้ากว้าง
อันเวิ้งว้าง เคล้าลม แสนขมขื่น
สำเนียงเหงา เศร้าระคน กร่นกล้ำกลืน
สลดฝืน โศกศัลย์ ขั้นจาบัลย์ **

** สร้อยสลด ทดท้อ พ้อหลงเหลี่ยม
หมองไหม้เกรียม แปร้ทุกข์ สุขเหหัน
ถ้อยร้าวราน ซ่านวิเวก เสกประพันธ์
ทำนองสั่น บรรสาน สะท้านสะเทือน **

** หมู่เมฆมืด ยืดเหยียด เบียดเสียดถู
ฟ้าหดหู่ หมดสิ้นพราย คล้ายเฉี่ยวเฉือน
ขื่นระทก เอ๋ยอกข้า คราไร้เดือน
เปรียบก็เหมือน รักเสียสิทธิ์ อนิจจัง **

** หวีดหวิวสูง ขลุ่ยจูงจิต คิดหวนโหย
ขลุ่ยหวิวโบย ดุจดั่งแส้ แล่เนื้อหนัง
ปร่าปวดแปลบ แสบร้อน อ่อนกำลัง
รักถูกขัง ถูกฝังกลบ ลบเลือนเอย ยยยย **