บางครั้งเราก็ไม่เข้าใจตัวเองค่ะว่าตกลงเราคิดยังไงกันแน่

ขอบอกนิสัยใจคอของเราก่อนเลยนะคะ
เราเป็นคนสองบุคลิกค่ะ ทั้งในเรื่องของอารมณ์และการแสดงออก
เปนคนขรึมๆ เงียบๆ แต่จะเป็นคนขี้เล่นในบางครั้งบางคราว
เป็นคนที่ค่อนข้างสนใจในรายละเอียด แต่จะไม่ค่อยติดตาม (คือจะสนใจเป็นช่วงๆประมาณนั้นอะค่ะ)
เป็นคนที่แคร์คนอื่นเสมอแต่จะไม่บอกหรือแสดงออกอะไร
เอาคร่าวๆประมาณนี้หล่ะค่ะที่เราเข้าใจในตัวเอง

ปัญหาของเรามันเกิดขึ้นตรงที่เราคุยกับคนๆนึงอยู่ค่ะ (เพียงแค่คุยกันเท่านั้นนะคะไม่เรียกว่าคบเพราะไม่ได้บอกว่าคบกัน)
ก้คุยกันไปตามปกติค่ะเราก็รู้สึกดีกับเค้านะคะ เรียกว่าชอบเลยก็ได้ แต่ก็ไม่พูดอะไรชัดเจนกันทั้งสองฝ่าย
แต่อยู่ๆเค้าก็หายไป เราก็รู้สึกแปลกใจว่าทำไมแต่ก็ไม่ได้ถามไปอะค่ะ หลังจากนั้นก็หายไปสองเดือน
แล้วก็กลับมาคุยกับเราอีก เราก็คุยด้วยเหมือนเดิม แล้วก็เป็นแบบนี้อีกเรื่อยๆ มาๆหายๆ
มีเพื่อนเคยถามเราว่าไม่รู้สึกอะไรบ้างหรอที่เป็นแบบนี้ เราก็บอกไปว่ารู้สึกนะ แต่ถ้าเค้าจะไปก็ปล่อยเค้าไปเถอะ แล้วเราก็เฉย
เราไม่ใช่คนหวานอะไรอะค่ะ คือออกจะห้าวซะด้วยซ้ำ (มากถึงมากที่สุด) และเป็นคนไม่ค่อนแสดงความรู้สึกอะไร
เคยถามตัวเองอยู่เหมือนกันว่าถ้ามีเค้าหรือขาดเค้าเราจะรู้สึกยังไง เราก็ได้คำตอบแค่ว่า ก็เฉยๆ
ไม่ใช่ว่าเราไม่เคยมีความรักนะคะ แต่ความรักที่ผ่านมาก็เปนแบบนี้ตลอดคือเราไม่อะไรมากถ้าคบเราก็รักนะแต่เราไม่ค่อยแสดงออกอะไร
ถ้าจะไปก็ไปเราก็ไม่ห้ามแต่ไม่ใช่ไม่รักนะ เวลาเรารักใครเรารักมากจริงๆ แต่ถ้าเค้าจะไปทำไมเราไม่เคยรั้งและไม่เคยถามหาเหตุผล

แต่ไม่ใช่ว่าเราทำตัวเป็นของตายนะ ไม่ใช่ว่าใครเข้ามาเราก็คบหมดนะ
และคนที่ทิ้งเราไป เราก็ไม่เคยกลับไปคบกับเค้าอีกถึงเค้าจะกลับมา

แต่กับคนนี้เราคิดว่าเรายังไม่ได้คบกัน เราจึงไม่ถามว่าเค้าหายไปไหน ไม่อยากไปก้าวก่ายอะไร
แต่เค้าก็กลับมาถามเราว่าไม่คิดจะโทรหาหรืออะไรบ้างหรอในช่วงที่เค้าหายไป
เราก้ตอบไปว่าเราเป็นอะไรกัน ทำไมเราต้องโทร
เค้าก็บอกเรามาว่า นั่นสิ

55555 พอมาถึงตรงนี้แล้วก็นะ เราก็ไม่รู้จะว่ายังไง
แล้วทุกคนหล่ะคะคิดว่ายังไงกันบ้างคะ