ไม่คิดว่าจะรักกันมาได้ถึงตอนนี้ ><

เป็นเรื่องของเราเองคะ มันเกิดขึ้นแบบไม่รุ้ตัวเหมือนกันมันมีทั้ง สุข แล้วก็ เศร้ามากกถึงกับแย่เลยย แต่เราผ่านมันมาแล้วเลยอยากมาเล่าประสบการณ์ให้อ่านกันเล่นๆ ^^
เรากับแฟนเจอกันครั้งแรกวันสงกรานเค้าชื่อวิน มันเป็นความบังเอิญมากๆคะ เราเคยคุยกันแบบผ่านๆก่อนจะเจอกันได้ไม่นานเค้าเป็นรุ่นพี่ของเพื่อนคะ ฟังๆมาจากเพื่อนเ่ามาว่า พี่เค้าเจ้าชู้คุยยอะะ ไม่คิดว่าจะได้คุยกันเพราะเค้าก็จัดว่าหน้าตาดีเลยออะคะ  สูง ขาว จมูกโด่ง  แต่เราก็หน้าตาดีใช่ย่อยนะค้ะ
เค้าทักมาคือวันที่12ตอนดึก เลยได้คุยกันนิดหน่อยเค้าก้ถามเราเล่นแถวไหนเราก็บอกๆไปงั้น เราก้ไม่คิดว่าจะเล่นใกล้กันมากกกกพอถึงวันจริงๆ เราอยู่ใกล้กันมากคะแค่คนละกลุ่มแบบเรียกดังๆก็ได้ยินแล้วอ่าาาาาา
ประจวบกับตอนนั้นเราเริ่มเมาคะ (ก่อนอื่นบอกเลยว่าเป็นผญที่แรงคะ ปากหมาใจกล้าหน้าด้านน)  เราเห็นเค้านั่งอยุ่กับเพื่อนเราก้เดินไปทักเค้าเลยจ้าา   ชวนเค้าไปขับรถเล่นนเลยชิวๆจ้าาาาาาา เขาก็ยืมรถเพื่อนพาเราไปป มันบอกไม่ถูกอะคะมันเป็นความรู้สึกดีจริงๆ คนไม่เคยเจอกันพึ่งรู้จักกัน ><
หลังจากตอนนั้นกลับบ้านมาเราก้คุยกันมันเป็นความรู้สึกดีๆอะค้าหลังจากนั้นวันที่14เราก้เล่นด้วยกันอีกกเค้าพาเราไปเจอพ่อกับแม่เลยย เขินมากก อ่อลืมบออกไป บ้านเราอยู่ไม่ไกลกันคะะ นั่งวินก็40บาท  จนมาวันที่15เราก้เล่นด้วยกันอีกคะที่นี้เราพาเค้ามาเจอกับป้าๆเรา เค้ามาอยุ่กับเราตลอดดพอเรากลับบ้าน เค้าก้แวะไปหาเพื่อนเค้า )เค้าก็บอกนะคะว่าเค้าจีบเรา เราก็บอกเค้าว่าเพื่อนเราบอกว่าเค้าอะคุยเยอะไรงี้ เค้าก้บอกเราว่า แล้ว3วันที่ผ่านมาอยู่กับเราคนเดียวยังพิสูจไม่ได้หรอว่าเค้าเองไม่ได้มีใครเราเองก็เขินเลยค้าาาาา หลังจากวันนั้นมาทุกอย่างมันดีขึ้นนอะมันเป็ความรู้สึกดีๆ    แล้ววันหยุดดก็ผ่านไปป เราต้องฝึกงานคะใกล้ๆบ้านเรานี่แหละ เค้าก้อาสามารับเราตอนเลิกงานแล้วก้ไปบ้านเค้า หลังจากนั้นก้เปนอย่างงี้มาตลอดดจนเริ่มเกินเลยย ขอข้ามจุดนี้ไปนะคะ555555555555 เราสนิทกับพ่อแม่เค้ามากค่ะคุยไลน์กับแม่ตลอดด เป็นอย่างนี้มาเรื่อยคะพอฝึกงานเสดเวลาก้ผ่านไปซักพักจนเราเปิดเทอมคะ เค้าก้ยังมารับมาส่งบ้างคะทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิมบอกเลยคะว่าเราอยู่ด้วยกันบ่อยมากเลิกเรียนเจอ เสาอาทิตย์ก็เจอ อ่อเค้าอยุ่ในช่วงเข้ามหาลัยคะปิดเทอมนาน เค้าชอบอยุ่แต่บ้านคะไม่ไปไหนเลยเพื่อนมาหาที่บ้านตลอดด  
......  พอเวลาผ่านมาซัก2-3เดือนทกอย่างมันก้เปลี่ยนไปคะ เค้าดูเบื่อเรา แต่เราก้เข้าใจนะคะะเพราะเราก้คงเจอกันบ่อยด้วยอะไรๆมันก้เก่าๆเดิม สิ่งที่เราไม่เคยคิดว่าเค้าจะพูดด เค้าพูดมันออกมา วันนั้นไอโฟนเค้าพังคะ แล้วเราไปกินข้าวกับที่บ้านเลยไม่ค่อยได้สนใจเค้าเท่าไหร่ กลับมาเราก้โทรไปเบอร์แม่เค้า เค้าก้ทำเหมือนไม่อยากกคุย เราก้เลยวาง ไม่มีเลยคะที่จะโทรมาง้อหรืออะไร เราก้ใจเสียร้องไห้จนหลับไป จนตื่นมาเราก้ออนเฟส เจอข้อความของเค้าเด้งขึ้นมาว่า ..  เราเลิกกันเถอะนะ ความรู้สีกมันไม่เหมือนเดิมแล้ว ขอโทษนะๆเราเลิกกันเถอะนะๆ              
เราก้อึ้งเลยจ้าน้ำตาไหลแบบไม่เคยคิดว่าจะเป็นขนาดนี้มันแย่มากจริงๆ
เราโทรหาเพื่อนที่เราสนิทมากแล้วเพื่อนเราก้รุ้จักแฟนเราให้ไปบ้านเป็นเพื่อนหน่อยเรากะว่าจะไปคุยให้รู้เรื่องเลยวันนั้นเป็นวันเสาร์คะ พอไปถึงบ้านเค้า เค้าก้นอนอยุ่เราเลยปลุกถามว่า จะเอาแบบนี้จริงๆหรอ จะเลิกกันจริงๆหรอ เราก้ร้องไห้เลยคะมันเป็นความรู้สึกที่เสียใจเราไม่ได้แกล้งร้องหรืออะไร มันเป็นความรู้สึกจากข้างในจริงๆ เค้าก็กอดเรา ปลอบเราเช็ดน้ำตาเรา แล้วก้เงียบ เราไม่ไหวคะไม่รู้จะทำยังเลยวิ่งออกมาประชดเค้าไม่ต้องให้เค้าไปส่ง (ลืมบอกคะตอดเวลาที่ผ่านมาเวลาเราไปหาเค้า เค้าจะมาส่งเราตลอดไม่ว่าจะกี่โมงก้ตาม) เค้าก้วิ่งตามคะ เราเลยขอให้แม่เค้าไปส่งเรากับเพื่อนที่หน้าปากซอยแทน เราก็กลับมาร้องไห้กับเพื่อนนอยู่คนเดียวเก็บตัวอยุในห้อง มันเคว้งคว้างมากเรารักเค้ามากะะไม่คิดว่ารื่องอย่างนี้จะเกิดขึ้นนจริงๆ เราก็หลับไปคะพอตื่นมาแม่ของแฟนเราโทรมาาให้ไปงานทุญที่บ้านเค้า เราก้หน้าด้านไปคะไปถึงเราก่เจอเค้าแล้วก้เพื่อนๆเค้า เราสนิทกับเพื่อนเค้าดีคะแบบกินเหล้ากินดบียกันบ่อย55555 เพื่อนเค้ารุ้แล้วว่าเราเลิกกัน เพื่อนเค้าเชียร์เรามากๆเพราะพวกเคาบอกว่าเราเข้ากับพวกเค้าได้เราดีกับวินมากเห็นรักกันดีไรงี้ วันนั้นเราก้ยังคุยกับวินอยุ่นะแต่ก็เกรงๆ ทุกครั้งที่ใกล้ๆกันเราก้ทำหน้าจะร้องไห้เค้าก้พูดเบาไว่าอย่าร้องไห้นะ ญาติเค้าอยุ่เยอะเดี๋ยวไม่สวยนะ เราก้ยิ้มออกมาซะงั้น หลังจากเสร๋จงานเค้าเพลียๆเลยไปนอนก่อน เรากับเพื่อนเค้าแล้วก้แม่เค้ามานั่งกินเหล้าฉลองเสร็จงานคะก็พอดีแหละคุยไปคุยมาาเพื่อนเค้าก้ถามเราว่าทำไมเลิกกัน เราตอบเค้าไม่ได้หรอกคะเราเองยังไม่รู้เลยย นั่งไปซักพักเราเลยไปปลุกวินมาคุยเลยเราบอกวินว่า เราจะกลับบ้านละนะ วินก้บอกโอเคบายแล้วก้ลงไปนอนต่อบอกเลยคะว่ามมันร้องไห้ออกมาเอง ทุกอย่างที่อดกลั้นไว้ตั้งแต่งานเริ่มมันร้องออกมาเองเค้ายังไม่รุ้ตัวหรอกคะ แต่แม่เค้าเดินมาผ่านเห็นเราร้องไห้แม่เค้ามาปลอบเรา แล้ววินก้ลุกขึ้นมาปลอบเราอ่อตอนนั้นแม่เรียกเพื่อนวินมาดูเราคะช่วยกันปลอบแต่มันอดร้องไม่ได้จริงๆ เพื่อนเลยเรียกวินออกไปคุยตอนนั้นแม่กอดเราอยุคะร้องไห้ตามเราเลย พอวินกลับมาก้ไม่ได้ทำไรก้ กอดเราปอบเราเช็ดน้ำตาเรา ขอโทษเราา ยังโอ๋เรา เราก้งงนะถ้าคนไม่รักแล้วจะทำแบบนี้อีกทำไม แม่บอกไม่อยากให้เลิกกันแม่กับพ่อรักเราเหมือนลูกคะ พ่อยื่นคำคาดกับมันเลยว่าต่อไปนี้ ไม่ต้องให้วินพาผญคนไหนมาบ้านอีกเลยจะพาไปไหนก้ไป เราก็โล่งใจเลยคะะ  พอันจันทร์เราก้ไปเรียนสภาพสบคะเพื่อนตกใจมากปกติเราจะไปแบบเริ่ดๆคะ เขียนคิ้วแต่งหน้าเป๊ะ แต่ันนั้นนี้แค่ใส่คอนแทคก้ออกไปโรงเรียนเลย เรารู้สึกไม่อยากทำอะไรไม่อยากกินอะไรไม่อยากคุยกับใคร วันนั้นทั้งวันเรียนไม่รุ้เลย พอเลิกเรียกปกติเราจะไปหาเค้าา แต่วันนี้เราไม่มีสิทไปถึงถึงแม่เค้าจะบอกให้เราไปหาก้เถอะ แต่อยุ่ดีๆก้ฉุกคิดขึ้นมาว่าหน้าด้านไปอีกซักันจะเป็นไรไปป เราก้ตัดสินใจบอกเพื่อนเลยจ้าา เราไปหาวินไปวันนี้ เพื่อนด่ายิ้มยยเลยค้าเราก้เลยบอกครั้งนี้ครั้งสุดท้ายจริงๆๆ เราก้เลยไปจริงๆ หลายๆคนคงคิดว่าเราหน้าด้านใช่มั้ยหล่าาา
เราก็หน้าด้านจริงๆแหละแต่ทำไงได้ .... วันนั้นแม่กับพ่อเค้าพาเราไปกินข้าวนอกบ้านกับเพื่อนพ่อคะ แต่วินไม่ยอมไปพ่อเค้าโกระมากเลยลอคบ้านไม่ให้วินไปไหนน เราก็เฟลนะไม่คิดว่าจะไม่ไป แต่ทำไงได้เรารับปากพ่อกับแม่ไว้แล้วว่าจะไปเราก็เลยไป พอกินเสร็จแม่เดินมาส่งเรา เราขอกลับก่อนพ่อก็ให้ตังเราทิ้งไว้ค่ารถ แม่วินเล่าให้ฟังว่า เสาร์อาทิตที่ผ่านมาวินเดินมาหาแม่ที่ห้องว่า วินนอนไม่หลับคถ.แต่หน้าเราสงสาร เราก้ดีใจนะที่วินยังคถ.เราบ้างยังสงสารเราบ้างง หลังจากวันนันเราไม่ได้ไปหาวินอีกเลยอาทิตนึงที่ผ่านมาเรารอวินตลอดเผื่อวินจะกลับมาช่วงนั้นเราหงอยมากคะอยู้แต่กับเพื่อนตลอดเราไม่ได้กินข้าวมา4วันแล้วกินแต่น้ำไม่รุ้ว่าอยุ่มาได้ยังไงเหมือนกันน้ำหนักลงเลยจ้า ไม่คุยกับใครที่บ้านเลยเก็บตัวอยุ่ในห้อง พอครบอาทิตย์นึงแล้วเราก้คิดว่าวินคงไม่กลับมาจริงๆ
          ........   เราเลยตัดสินใจคุยกับคนๆนึงคะเราก็ยิ้มได้อีกครั้งเสาร์อาทิตเราก็ยังคุบเค้าตลอด เค้าชื่อตี๋คะ พอมาถึงวันจันทร์ตี๋มารับเราแถวบ้าน แล้วมันก็เป็นวันเดียวกับที่วินต้องไปสอบเข้ามหาลัย เราเลยทักเค้าไปอวยพร แต่เค้าตอบกลับมาทำเราอึ้งมากๆคะ