รายละเอียด ก็ ผมสีออกดำๆแดงๆครับ(ตามสไตน์คนกัดสีผม)
ใส่แว่นกลมๆกรอบสีดำ เสื้อสีน้ำตาลอ่อนๆ กระเป๋าเป็นแบบผ้ายีนลายสตาร์บัค(แอบเห็น)
การเกงยีนขาสั้นสีฟ้าๆขาวๆ (ตามในรูป)
เล่าโดยคร่าวๆว่า ผมไปเมื่อวันที่ 25 (วันเสาร์ที่ผ่านมา)
ผมไปคนเดียวครับ ผมกะจะไปหาหนังสือที่มีแต่ภาษาอังกฤษล้วนๆเลย
แต่ผเอิญว่าตังดันหมดกลางงานโทรบอกให้พี่สาวโอนตังเข้าบัญชี(พี่สางยืมไปใช้)
พี่สาวก็บอกรอบ่ายๆเพราะทำงานอยู่ ผมว่างๆเลยหยิบโทรศัพท์มาตั้ง lapse (ตั้งกล้องแล้วเร่วความเร็วVideo)
แล้วผมก็เจอเธอเข้า แต่มองตามเธอไป และก็ชมเธอในใจว่าเธอสวยจัง
แต่แล้วผมก็ได้รู้ทันทีว่าเธอคือขโมย ใช่ครับมุกเสี่ยว เธอได้ขโมยหัวใจของผมไปซะแหล่ว
แต่เวลานานแล้วที่เธอเดินไป ผมไม่คิดว่าจะหาเธอเจอหรอก
แต่.... ยังๆๆๆ พี่สาวผมโทรมาบอกว่านี่โอนตังเสร็จแล้วนะ ผมเลยปิด lapse แล้วก็เดินดูหนังสือไปเรื่อยๆ
พอไปถึงก็โจ้ะเลยครับ คราวนี้อยู่ตรงหน้าเลย ... แบบ โอ้วววว สวยมากครับ ผมแบบทำอะไรไม่ถูกทำหนังสือในบูธหล่นไปหลายเล่ม
แล้วแบบ โอ้ยยยยยย อยากตะบ้าตาย แล้วเธอก็หยิบหนังสือไปถามสตาฟครับ ผมจำคำและเสียงของเธอได้เลย
เธอพูดว่า "พี่คะๆ แคชเชียร์ อยู่ตรงไหน" พี่สตาฟบอกไปผมที่มีหนังสือในมืออยู่แล้วก็ตามเธอไปคิดตัง
เธอก็คิดตังครับ ผมอยู่ข้างหลังเธอก้าวเดียว แต่พอถึงคิวผม ผมพยายามมองตามแต่แค่วินาทีที่คาดสายตา
เธอก็หายไปแล้ว
รูปครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ตามหาผู้หญิงคนนึงในงานมหกรรมหนังสือแห่งชาติครั้งที่19(คนละคน)
ใส่แว่นกลมๆกรอบสีดำ เสื้อสีน้ำตาลอ่อนๆ กระเป๋าเป็นแบบผ้ายีนลายสตาร์บัค(แอบเห็น)
การเกงยีนขาสั้นสีฟ้าๆขาวๆ (ตามในรูป)
เล่าโดยคร่าวๆว่า ผมไปเมื่อวันที่ 25 (วันเสาร์ที่ผ่านมา)
ผมไปคนเดียวครับ ผมกะจะไปหาหนังสือที่มีแต่ภาษาอังกฤษล้วนๆเลย
แต่ผเอิญว่าตังดันหมดกลางงานโทรบอกให้พี่สาวโอนตังเข้าบัญชี(พี่สางยืมไปใช้)
พี่สาวก็บอกรอบ่ายๆเพราะทำงานอยู่ ผมว่างๆเลยหยิบโทรศัพท์มาตั้ง lapse (ตั้งกล้องแล้วเร่วความเร็วVideo)
แล้วผมก็เจอเธอเข้า แต่มองตามเธอไป และก็ชมเธอในใจว่าเธอสวยจัง
แต่แล้วผมก็ได้รู้ทันทีว่าเธอคือขโมย ใช่ครับมุกเสี่ยว เธอได้ขโมยหัวใจของผมไปซะแหล่ว
แต่เวลานานแล้วที่เธอเดินไป ผมไม่คิดว่าจะหาเธอเจอหรอก
แต่.... ยังๆๆๆ พี่สาวผมโทรมาบอกว่านี่โอนตังเสร็จแล้วนะ ผมเลยปิด lapse แล้วก็เดินดูหนังสือไปเรื่อยๆ
พอไปถึงก็โจ้ะเลยครับ คราวนี้อยู่ตรงหน้าเลย ... แบบ โอ้วววว สวยมากครับ ผมแบบทำอะไรไม่ถูกทำหนังสือในบูธหล่นไปหลายเล่ม
แล้วแบบ โอ้ยยยยยย อยากตะบ้าตาย แล้วเธอก็หยิบหนังสือไปถามสตาฟครับ ผมจำคำและเสียงของเธอได้เลย
เธอพูดว่า "พี่คะๆ แคชเชียร์ อยู่ตรงไหน" พี่สตาฟบอกไปผมที่มีหนังสือในมืออยู่แล้วก็ตามเธอไปคิดตัง
เธอก็คิดตังครับ ผมอยู่ข้างหลังเธอก้าวเดียว แต่พอถึงคิวผม ผมพยายามมองตามแต่แค่วินาทีที่คาดสายตา
เธอก็หายไปแล้ว
รูปครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้