ทำไมเด็กไทยที่บอกว่าตัวเองเป็น"โอตาคุ"ถึงเป็นแบบนี้คะ

เรื่องมีอยู่ว่า ชั้นเป็นพนักงานพาร์ทไทมอยู่ที่ร้านขายของเกี่ยวกับอนิเมะหรือการ์ตูนน่ะคะ ส่วนใหญ่คนที่เข้าร้านก็เป็นพวกเด็กวัยรุ่นที่อยู่ช่วง ม.ปลายซะส่วนใหญ่ และวันนี้ก็เจอเด็ก(น่าจะอยู่ช่วง ม.ต้น)อยู่สองคนเข้ามาในร้านและเดินอยู่ในโซนDVDและคุยกัน พอดีโซนนั้นอยู่ใกล้ๆกับเคาน์เตอร์พอดี ก้เลยยืนฟังโดยไม่ได้คิดอะไรมาก

เด็กคนแรก : เฮ้ย..เรื่องนี้ดูหรือยังวะ
เด็กคนที่สอง : เออ.....สนุกใช้ได้เลย
เด็กคนแรก : อ้าว..ซื้อไปแล้วเหรอ
เด็กคนที่สอง : เปล่าหรอกกูหาโหลดเอา..ในเน็ตมีหมดนั่นแหละทั้งพากย์ไทยหรือซับอะ
เด็กคนแรก : อ้อ...งั้นก็อบให้กูด้วยนะ
เด็กคนที่สอง : เออ...โอตาคุอย่างพวกเราก็ต้องแบ่งปันกันอยู่แล้ว

จากนั้นเด็กสองคนนั้นก็ดูของในร้านไปเรื่องยๆ...ทั้งโซนนิยายโซนมังงะและนิตยาสารแต่ก็เหมือนที่คาดไว้ค่ะ..ไม่ซื้ออะไรเลยซักอยู่างโดยอ้างว่า..อ่านแล้ว ดูแล้ว โหลดมาแล้วกับเพื่อนและแบ่งกันอย่างสนุกสนานสบายใจ..ชั้นเลยไปหาความหมายของโอตาคุในญี่ปุ่นที่เขาเป็นกันส่วนใหญ่ผลที่ได้หลักๆก็คือ
1.พวกเขาซื้อของแท้
2.พวกเขาถ้าไม่มีก็ทำขึ้นมาเอง
เป็นต้นค่ะ...อาจเป็นเพราะว่ากฎหมายเขาแข้มเกี่ยวกับเรื่องลิขสิทธิ์ หรืออาจเป็นเพราะเขาอยากสนับสนุนคนที่สร้างสรรค์ผลงานหรืออาจเป็นเพราะจิตสำนึกของเขาก็ได้นะคะ

ก็เลยอยากบอกเหล่า"โอตาคุ วอนนา บี"ของไทยทั้งหลายว่า  โอตาคุเขาเป็นแบบไหนไม่ใช่ทำตัวเป็นปลิงนิสัยแย่แบบนี้...ถ้ายังทำแบบนี้ต่อไปอนาคตอาจไม่มีอนิเมะที่คุณๆรักอยู่อีกแล้วก็ได้นะคะ