ก่อนอื่นต้องบอกก่อนเลยนะครับว่าเรื่องของผมอาจจะเป็นเรื่องไร้สาระและอาจจะเป็นเรื่องที่สมควรแล้วที่มันเป็นแบบนี้
แล้วผมก็ไม่ได้ต้องการจะอวด อันที่จิงถ้าอ่านจบจะรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องที่ต้องอวดหรือตลกเลยนะ ^^
เรื่องมีอยู่ว่า
ตอนนั้นผมติดเที่ยวมากออกเที่ยวทุกคืนตามประสาคนโสดกับพวกเพื่อนชายหญิงในกลุ่ม จนมาวันนึงผมก็เจอผู้หญิงสองคนซึ่งรู้จักกับเพื่อนผู้หญิงในกลุ่มของผมอยู่แล้ว ในสองคนนั้นมีหนึ่งคนที่ผมชอบเค้ามากจนไม่กล้าที่จะจีบก็เครื่องบินกับหมาวัดอ่ะคับ555ให้ทำไงนอกเรื่องส่ะละ ต่อๆ
ผมเลยให้เพื่อนของผมที่รู้จักกับสองคนนั้นเป็นคนกลางให้จนได้คุยได้คบกับคนที่ผมชอบเค้าเอาง่ายหน้าหม้อจนได้เรื่องอะครับ ก็คบกันอยู่พักนึงจนต้องมาเลิกกันด้วยประโยคแบบบ้านๆคือเข้ากันไม่ได้ ผมก็ไม่คิดอะไรเพราะว่าผมก็รู้เริ่มต้นจากตรงนั้นจิงจังจิงใจมันคงเป็นไปไม่ได้ แต่เรื่องทั้งหมดมันเริ่มที่อีกคนนึง
ซึ่งผมไม่รู้ตัวมาก่อนเลยว่าอีกคนนึงที่เป็นเพื่อนกับคนที่ผมคบนั้นเค้าชอบผมอยู่ก่อนหน้านี้แล้วแต่เค้าไม่กล้าที่จะบอกกับผมตรงๆแต่ไอ่คนที่ผมคบไปนั้นมันก็รู้ว่าเค้าชอบผมแต่ไม่ได้บอก แล้วหลังจากที่ผมเลิกกับคนที่เคยมาคบที่เอ่ยนั้นแล้ว ผมก็ใช้ชีวิตแบบเดิมกินๆเที่ยวๆเหมือนเดิมกลุ่มเดิมโดยมีเพื่อนสาวเพิ่มอีกคนคือเพื่อนของคนที่ผมเคยคบนั้นเราเที่ยวเราไปไหนด้วยกันบ่อยมากจนรู้นิสัยกันพอสมควร แต่ช่วงนึงที่ผมต้องหยุดเที่ยวแต่เธอก็ใช้ชีวิตเหมือรเดิมและผมบังเอิญนึกทักเธอไปในแชทแซวเล่นเหมือนเคยๆคือผมเป็นคนชอบกวนตรีนเพื่อนผู้หญิงอ่ะครับ ผมก็เปิดเฟสไปเจอสเตตัสที่เธอโพสที่ทำให้ผมรู้สึกว่ามี่ส่วนเข้าตัวผมมากๆแต่ตอนนั้นไม่กล้าเอ่ยอะไร เลยกดไลค์ตีเนียนต่อไป สักแปปในเวลานั้นเธอก็เอ่ยขึ้นมาเลยว่าประมานว่า
'' รู้มั้ยตั้งแต่ที่หายไปมันทำให้นึกถึงคนคนนึง '' ผมก็งงแล้วตอบกลับไปทันทีโดยไม่คิดอะไรว่าเมาป้าววะกุว่าเมาแน่เลยไม่ก็พิมผิดคน
เธอก็นิ่งไปสักแปปผมก็เริ่มเริ่มรู้สึกเอะใจ เลยถามต่อคือพยามหาความชัดเจนว่ามันพูดเล่นพูดจิงว้า ที่นี้ เธอก็พิมแบบชัดเจนมาเลยบอกถึงความรู้สึกและเหตุผลว่าทำไมถึงยอมไปไหนมาไหนด้วยทั้งๆที่เพื่อนเธอก็มีตั้งเยอะแยะ จนผมตกใจกับเหตุผลทั้งหมดตอนนั้นไม่รู้จะตอบไงเลยเลือกที่จะรักษาคำว่าเพื่อนไว้ แต่เธอก็ยังยืนยันคำตอบในแบบเดิมอยู่เลื่อยๆ ผมก็ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็ไปไหนมาไหนชวนเธอเหมือนเดิม แล้วมีอยู่แวปนึงที่เริ่มรู้สึกแล้ว
ว่าเริ่มรักเธอคนนี้ทั้งๆที่ตอนนั้นหาเหตุผลไม่ได้เลยว่าทำไมถึงเป็นงั้น ผ่านไปประมาน2วันผมก็ตัดสินใจถามทักแชทไปแซวเล่นเพื่อหวังว่าเธอจะเข้าเรื่องนั้น จนเธอเข้าเรื่องผมก็เลยลองพยายามถามว่าเพราะอะไร ดันบังเอิญ
มีคำตอบที่เหมือนกันแป๊ะๆ อึ้งสิครับคราวนี้ เลยตัดสินใจดูใจกันสักพักจนได้คบกันจิง ตอนนั้นผมก็รู้แหละว่าเป้นเรื่องที่ไม่ควรแต่ทำไงได้ผมก็ไม่อยากฝืนความรู้สึกและไม่เคยเจออะไรแบบนี้ ง่ายๆอ่อนต่อโลก (หึหึ)
ก็คบกันมาเลื่อยๆ จนผมเริ่มรุ้สึกว่าผมรักผู้หญิงคนนี้มาก มากกว่าหลายๆคนที่เคยคบมา จนตอนนั้นผมคิดไปถึงเรื่องแต่งงานเลยด้วยซ้ำ
แต่ด้วยความคิดแบบนั้นผมจึงพยายามหาวิธีเพื่อให้เธอได้ใช้ชีวิตกับผมแบบจริงๆจังๆ ไม่ใช่ไปๆมาๆ อยากเจอเธอทุกวัน อยากนอนตื่นมาก็ได้เจออะไรงี้
จนต้องหาวิธีบีบเธอเพื่อลองได้มีโอกาสใช้ชีวิตร่วมกันดูสักพัก จนเป็นต้นเหตุให้ต้องทะเลาะกันถึงขั้นลงไม้ลงมืออันนี้ผมโดนนะ แต่ด้วยความที่ผมเคยผิดพลาดมาแล้วครั้งนึงผมก็สัญญากับตัวเองอยู่ตลอดที่คบกับเธอว่ามันต้องไม่เกิดขึ้นกับคนๆนี้ แต่วันนั้นผมโดนเธอตบ ต่อย ทุบ ทั้งคืนเพราะผมไม่ยอมไปส่งเธอกลับบ้านและพยายามดึงเธอไว้ที่ห้อง จนผมเริ่มมีอาการบ้างผมหลบไปนั่งเก็บอาการพักนึงแล้วเข้าไปคุยก็โดนแบบเดิมอีกจนผมรู้สึกทนไม่ไหวเผลอตบเธอกลับไป วินาทีนั้นพูดตรงๆเลยว่าทั้งผมทั้งเธอนั่งมองน้ำตากันและกัน เธอไม่พูดอะไรกับผมสักคำผมก็ได้แต่พูดว่าขอโทษ ทะเลาะกันจนเช้า ผมทนดูเทอร้องไห้ต่อไปไม่ไหวผมจึงต้องยอมไปส่งเธอในตอนเช้า แต่ผมนั่งคิดหลังจากตอนที่ผมทำแล้วว่า ถ้าเมื่อไหร่ที่เธอกลับบ้านผมอาจไม่ได้เจอเธออีกเลยก็ได้ แต่สองวันต่อมาก็ได้อยู่ด้วยกันอีกผมก็พยายามทำดีกับเธอเพื่อชดใช้ในสิ่งที่ทำพลาดไปและตั้งใจว่าจะทำต่อๆไป แล้วเธอก็จะพูดอยุ๋เสมอว่า
ต่อให้ผมทำดีสักแค่ไหนมันก็ลบภาพในวันนั้นไม่ได้ ตอนนั้นเจอคำนี้นึกอะไรไม่ออกเลย ได้แต่พูดว่าขอโทดเหมือนเดิมไปเลื่อยๆอยู่ประมานอีก2เดือน
จนมาวันนึงวันเกิดเธอผมก็ตั้งใจทำเซอร์ไพร์สุดๆ จนเธอต้องร้องไห้ละพูดกับผมว่าอย่าทิ้งเธอและอย่าทำแบบนั้นกับเธออีกนะผมก็ให้สัญญา ต้องบอกก่อนว่าวันเกิดของเธอกับผมห่างกันเพียงไม่กี่วัน แล้วพอวันเกิดผมเธอก็ซื้อของขวัญให้แต่ผมไม่รู้หลอกว่านั้นจะเป็นวันสุดท้ายที่จะได้อยู่ด้วยกัน ผมเลยมากเรื่องเพราะเธอซื้อเสื้อมาให้ผมไม่ชอบเลยให้เธอเอากลับไปเปลี่ยนใหม่เธอก็ยินดีนะในตอนนั้นก็ไม่มีปัญหาอะไร พอวันรุ่งขึ้นจู่ๆผมก็ขาดการติดต่อกับเธอจนผ่านไปประมานหนึ่งอาทิต เธอโทรมาบอกผมว่าเทอต้องมาอยู่ ตจว เลยไม่กล้าที่จะบอกไม่อยากทะเลาะซึ่งเธอไม่ชอบเลย แต่ผมดันหัวรั้นเอาเรื่องไปทะเลาะกับเธอจนได้ จนเธอโมโหแล้วบอกสาเหตุที่เธอต้องไปอยู่ที่นั้นประมานว่า เป็นเพราะผมแล้วถ้าจะถามว่าอ้าวแล้วทำไมเรื่องก็ตั้งนานละแต่ทำไมพึ่งต้องไปอยู่ที่นั้นก็คือว่า ก่อนที่เธอจะไปแม่ของเธอคุยกับเธอเรื่องผม ผมก็ไม่รู้นะคุยไรกันบ้างจนเธอหลุดปากพูดออกไปว่าผมเคยทำร้ายเธอ แม่เธอไม่พอใจที่ผมทำกับลูกเค้าแบบนั้นเลยต้องแยกเธอกับผม หัวอกคนเป็นแม่อันนี้เราก็เข้าใจกันอยู่แล้วผมก้อกัวว่าเรื่องนี้จะเกิดตั้งแต่ต้นแล้วเลยต้องทำใจเลยถามเธอไปว่าแล้วงี้เมื่อไหร่จะได้กลับคำตอบคือไม่มีกำหนดแต่เธออยากกลับจนต้องร้องไห้แต่เธอก็รู้ตัวว่าต้องนาน เธอก็เลยพูดขึ้นมาว่าถ้าผมรักเธอจิงอ่ะผมต้องรอเธอได้ ผมก็ตอบแบบมั่นใจว่า ยังไงก็รอและสัญญาว่าจะไม่มีใคร จนเวลาผ่านไปสักพักเธอเริ่มไปเปลี่ยน คุยกันน้อยลง จากที่คุยแทบทุกวันเปลี่ยนไปเป็น อาทิด ละ 2-3ครั้ง คุยๆหายๆ อันนี้นผมก็พยายามเข้าใจเธอและพยายามไม่หาเรื่องเข้าไปให้ปวดหัวอีก เลยได้แต่รอเป็นแบบนี้อยู่เกือบ 3 เดือน เธอก็บอกกับผมว่าจะได้กลับแล้วและจะมาหาผมก่อน ซึ่งตอนนั้นผมดีใจมากรอมาเกือบ3เดือนเต็มๆมีคำถามมากมายอยากจะได้คำตอบเลยนั่งรอตั้งแต่เช้ายันเที่ยงคืนก็โทมาอีกว่าถึงบ้านผมแล้ว ผมวิ่งไปดูแต่ไม่มีใครทั้งนั้น ผมเลยเดินกลับเข้ามาในบ้านสักพักเธอก็โทรมาบอกว่าหยอกเล่นแต่เธอนั้นกลับมาแล้วจิงๆแต่แค่อยากรู้ว่าผมจะทำไงถ้ารู้ว่าเธอกลับมาแล้ว ผมคิดในใจเลยว่านี่สรุปว่าความรู้สึกกุนี่เป็นเรื่องล้อเล่นเลยใช่ไหมเนี้ย แต่ไม่ได้ต่อว่าอะไรออกไปเลยตอบกลับไปแบบปากไม่ตรงกับใจว่าไม่เป็นไร แล้วก็เฝ้ารอวันที่จะได้เจอ จนทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไปแบบ ชัดขึ้นกว่าเดิมเลื่อยๆ
คุยกันก็น้อยลงเข้าทุกที คุยได้แต่ในโทรศัพท์พูดให้ความหวังแค่ไม่กี่โปรโยคก็วาง แต่ผมก็ปลอบใจตัวเองอยู่ตลอด เพราะทำไม่รุ้จะทำไง ทั้งรักทั้งคิดถึง
อยู่แบบนั้นอีกประมาน 3 เดือน มาวันนึงเธอก็พูดกับผมว่ามีคนใหม่แล้วนะ ตอนนั้นยอมรับเลย อยากระบายมากแทบจะไปวิ่งไปต่อยกับคนแถวบ้านให้เจ็บตัวเล่นไปเลยแต่วันนั้นเพื่อนดึงไม่ให้ออกไปไหน555เลยอด พอวันรุ่งขึ้นผมเลยคิดว่าผมควรทำไรสักอย่างอย่างน้อยถ้าไม่เป็นอย่างที่ต้องการก็ขอกอดอีกสักครั้งก็ดีใจแล้วถึงแม้จะเจ็บก็เถอะ ตกดึกก็ขับรถไปที่หน้าบ้านเธอเพื่อหวังจะให้เธอลงมาคุย แต่ทุกอย่างแย่ลงไปกว่าเดิม ทั้งโดนเธอด่าทั้งโดนแม่เธอมองว่าเป้นอีกอย่างตอนนั้นเจ็บสุดๆ แทบจะเอาสเปรย์ฉีดกำแพงบ้านมันไว้เลยว่า กุมาเพื่อบอกว่ากุรัก 5555555555555
วันนั้นยืนรอเป็นเสี่ยวอยู่ยันเช้า จนรู้ละว่าวันนั้นเธอไม่ยอมลงมาแน่พร้อมกับแม่เธอคงต้องเกียจผมเข้าเส้นละแน่ๆ เดินน้ำตาคลอกับมาที่รถขับกลับบ้าน
ผมก็ไปตามตื้อแบบนี้อยู่ประมาน 2 3 วัน จนรุ้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนอะไรไม่ทันแล้วได้แต่โทดตัวเองกับสิ่งที่พลาด 4เดือนแล้วที่ผมเลิกกับเธอมาแล้วไม่เคยหยุดรักหรือเกียจเธอเลยแม้แต่นิดเดียว
ใครเคยมีประสบการ์ณแบบนี้บ้างอ่ะคับ และถ้าบอกว่าผมรักเธอจิงๆมันจะพอมีทางแก้ไขอะไรตรงไหนได้บ้างรึป่าว
ผมมืดแปดด้าน ตลอดเวลาที่เลิกกันฝันแมร่งทุกวันเลย ทรมานมากๆเลยครับ ใครมีแนวทางดีๆ ช่วยแนะนำทีนะครับ
ผมเข้าใจหัวอกคนเป็นแม่ และเข้าใจกับหลายๆเหตุผลทั่อาจเป็นต้นเหตุ
แต่ผมแค่อยากจะหาวิธีที่ผมอาจจะไม่ได้นึกเลย
เพราะพูดตรงๆก็คือ ผมรักผู้หญิงคนนี้มาก อยากได้เค้ากลับมาอยากได้โอกาสแก้ไข้หลายๆอย่างอีกสักครั้งอะครับ
XXทุกวันนี้เธอก็ยังโทรหาผมนะ แต่นานน๊านจะโทมาถามว่าเป็นไงบ้างไรประมานเนี้ยXX
ใครเคยเจอปันหาความรักแบบนี้ช่วยทีคับ
แล้วผมก็ไม่ได้ต้องการจะอวด อันที่จิงถ้าอ่านจบจะรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องที่ต้องอวดหรือตลกเลยนะ ^^
เรื่องมีอยู่ว่า
ตอนนั้นผมติดเที่ยวมากออกเที่ยวทุกคืนตามประสาคนโสดกับพวกเพื่อนชายหญิงในกลุ่ม จนมาวันนึงผมก็เจอผู้หญิงสองคนซึ่งรู้จักกับเพื่อนผู้หญิงในกลุ่มของผมอยู่แล้ว ในสองคนนั้นมีหนึ่งคนที่ผมชอบเค้ามากจนไม่กล้าที่จะจีบก็เครื่องบินกับหมาวัดอ่ะคับ555ให้ทำไงนอกเรื่องส่ะละ ต่อๆ
ผมเลยให้เพื่อนของผมที่รู้จักกับสองคนนั้นเป็นคนกลางให้จนได้คุยได้คบกับคนที่ผมชอบเค้าเอาง่ายหน้าหม้อจนได้เรื่องอะครับ ก็คบกันอยู่พักนึงจนต้องมาเลิกกันด้วยประโยคแบบบ้านๆคือเข้ากันไม่ได้ ผมก็ไม่คิดอะไรเพราะว่าผมก็รู้เริ่มต้นจากตรงนั้นจิงจังจิงใจมันคงเป็นไปไม่ได้ แต่เรื่องทั้งหมดมันเริ่มที่อีกคนนึง
ซึ่งผมไม่รู้ตัวมาก่อนเลยว่าอีกคนนึงที่เป็นเพื่อนกับคนที่ผมคบนั้นเค้าชอบผมอยู่ก่อนหน้านี้แล้วแต่เค้าไม่กล้าที่จะบอกกับผมตรงๆแต่ไอ่คนที่ผมคบไปนั้นมันก็รู้ว่าเค้าชอบผมแต่ไม่ได้บอก แล้วหลังจากที่ผมเลิกกับคนที่เคยมาคบที่เอ่ยนั้นแล้ว ผมก็ใช้ชีวิตแบบเดิมกินๆเที่ยวๆเหมือนเดิมกลุ่มเดิมโดยมีเพื่อนสาวเพิ่มอีกคนคือเพื่อนของคนที่ผมเคยคบนั้นเราเที่ยวเราไปไหนด้วยกันบ่อยมากจนรู้นิสัยกันพอสมควร แต่ช่วงนึงที่ผมต้องหยุดเที่ยวแต่เธอก็ใช้ชีวิตเหมือรเดิมและผมบังเอิญนึกทักเธอไปในแชทแซวเล่นเหมือนเคยๆคือผมเป็นคนชอบกวนตรีนเพื่อนผู้หญิงอ่ะครับ ผมก็เปิดเฟสไปเจอสเตตัสที่เธอโพสที่ทำให้ผมรู้สึกว่ามี่ส่วนเข้าตัวผมมากๆแต่ตอนนั้นไม่กล้าเอ่ยอะไร เลยกดไลค์ตีเนียนต่อไป สักแปปในเวลานั้นเธอก็เอ่ยขึ้นมาเลยว่าประมานว่า
'' รู้มั้ยตั้งแต่ที่หายไปมันทำให้นึกถึงคนคนนึง '' ผมก็งงแล้วตอบกลับไปทันทีโดยไม่คิดอะไรว่าเมาป้าววะกุว่าเมาแน่เลยไม่ก็พิมผิดคน
เธอก็นิ่งไปสักแปปผมก็เริ่มเริ่มรู้สึกเอะใจ เลยถามต่อคือพยามหาความชัดเจนว่ามันพูดเล่นพูดจิงว้า ที่นี้ เธอก็พิมแบบชัดเจนมาเลยบอกถึงความรู้สึกและเหตุผลว่าทำไมถึงยอมไปไหนมาไหนด้วยทั้งๆที่เพื่อนเธอก็มีตั้งเยอะแยะ จนผมตกใจกับเหตุผลทั้งหมดตอนนั้นไม่รู้จะตอบไงเลยเลือกที่จะรักษาคำว่าเพื่อนไว้ แต่เธอก็ยังยืนยันคำตอบในแบบเดิมอยู่เลื่อยๆ ผมก็ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็ไปไหนมาไหนชวนเธอเหมือนเดิม แล้วมีอยู่แวปนึงที่เริ่มรู้สึกแล้ว
ว่าเริ่มรักเธอคนนี้ทั้งๆที่ตอนนั้นหาเหตุผลไม่ได้เลยว่าทำไมถึงเป็นงั้น ผ่านไปประมาน2วันผมก็ตัดสินใจถามทักแชทไปแซวเล่นเพื่อหวังว่าเธอจะเข้าเรื่องนั้น จนเธอเข้าเรื่องผมก็เลยลองพยายามถามว่าเพราะอะไร ดันบังเอิญ
ก็คบกันมาเลื่อยๆ จนผมเริ่มรุ้สึกว่าผมรักผู้หญิงคนนี้มาก มากกว่าหลายๆคนที่เคยคบมา จนตอนนั้นผมคิดไปถึงเรื่องแต่งงานเลยด้วยซ้ำ
แต่ด้วยความคิดแบบนั้นผมจึงพยายามหาวิธีเพื่อให้เธอได้ใช้ชีวิตกับผมแบบจริงๆจังๆ ไม่ใช่ไปๆมาๆ อยากเจอเธอทุกวัน อยากนอนตื่นมาก็ได้เจออะไรงี้
จนต้องหาวิธีบีบเธอเพื่อลองได้มีโอกาสใช้ชีวิตร่วมกันดูสักพัก จนเป็นต้นเหตุให้ต้องทะเลาะกันถึงขั้นลงไม้ลงมืออันนี้ผมโดนนะ แต่ด้วยความที่ผมเคยผิดพลาดมาแล้วครั้งนึงผมก็สัญญากับตัวเองอยู่ตลอดที่คบกับเธอว่ามันต้องไม่เกิดขึ้นกับคนๆนี้ แต่วันนั้นผมโดนเธอตบ ต่อย ทุบ ทั้งคืนเพราะผมไม่ยอมไปส่งเธอกลับบ้านและพยายามดึงเธอไว้ที่ห้อง จนผมเริ่มมีอาการบ้างผมหลบไปนั่งเก็บอาการพักนึงแล้วเข้าไปคุยก็โดนแบบเดิมอีกจนผมรู้สึกทนไม่ไหวเผลอตบเธอกลับไป วินาทีนั้นพูดตรงๆเลยว่าทั้งผมทั้งเธอนั่งมองน้ำตากันและกัน เธอไม่พูดอะไรกับผมสักคำผมก็ได้แต่พูดว่าขอโทษ ทะเลาะกันจนเช้า ผมทนดูเทอร้องไห้ต่อไปไม่ไหวผมจึงต้องยอมไปส่งเธอในตอนเช้า แต่ผมนั่งคิดหลังจากตอนที่ผมทำแล้วว่า ถ้าเมื่อไหร่ที่เธอกลับบ้านผมอาจไม่ได้เจอเธออีกเลยก็ได้ แต่สองวันต่อมาก็ได้อยู่ด้วยกันอีกผมก็พยายามทำดีกับเธอเพื่อชดใช้ในสิ่งที่ทำพลาดไปและตั้งใจว่าจะทำต่อๆไป แล้วเธอก็จะพูดอยุ๋เสมอว่า
ต่อให้ผมทำดีสักแค่ไหนมันก็ลบภาพในวันนั้นไม่ได้ ตอนนั้นเจอคำนี้นึกอะไรไม่ออกเลย ได้แต่พูดว่าขอโทดเหมือนเดิมไปเลื่อยๆอยู่ประมานอีก2เดือน
จนมาวันนึงวันเกิดเธอผมก็ตั้งใจทำเซอร์ไพร์สุดๆ จนเธอต้องร้องไห้ละพูดกับผมว่าอย่าทิ้งเธอและอย่าทำแบบนั้นกับเธออีกนะผมก็ให้สัญญา ต้องบอกก่อนว่าวันเกิดของเธอกับผมห่างกันเพียงไม่กี่วัน แล้วพอวันเกิดผมเธอก็ซื้อของขวัญให้แต่ผมไม่รู้หลอกว่านั้นจะเป็นวันสุดท้ายที่จะได้อยู่ด้วยกัน ผมเลยมากเรื่องเพราะเธอซื้อเสื้อมาให้ผมไม่ชอบเลยให้เธอเอากลับไปเปลี่ยนใหม่เธอก็ยินดีนะในตอนนั้นก็ไม่มีปัญหาอะไร พอวันรุ่งขึ้นจู่ๆผมก็ขาดการติดต่อกับเธอจนผ่านไปประมานหนึ่งอาทิต เธอโทรมาบอกผมว่าเทอต้องมาอยู่ ตจว เลยไม่กล้าที่จะบอกไม่อยากทะเลาะซึ่งเธอไม่ชอบเลย แต่ผมดันหัวรั้นเอาเรื่องไปทะเลาะกับเธอจนได้ จนเธอโมโหแล้วบอกสาเหตุที่เธอต้องไปอยู่ที่นั้นประมานว่า เป็นเพราะผมแล้วถ้าจะถามว่าอ้าวแล้วทำไมเรื่องก็ตั้งนานละแต่ทำไมพึ่งต้องไปอยู่ที่นั้นก็คือว่า ก่อนที่เธอจะไปแม่ของเธอคุยกับเธอเรื่องผม ผมก็ไม่รู้นะคุยไรกันบ้างจนเธอหลุดปากพูดออกไปว่าผมเคยทำร้ายเธอ แม่เธอไม่พอใจที่ผมทำกับลูกเค้าแบบนั้นเลยต้องแยกเธอกับผม หัวอกคนเป็นแม่อันนี้เราก็เข้าใจกันอยู่แล้วผมก้อกัวว่าเรื่องนี้จะเกิดตั้งแต่ต้นแล้วเลยต้องทำใจเลยถามเธอไปว่าแล้วงี้เมื่อไหร่จะได้กลับคำตอบคือไม่มีกำหนดแต่เธออยากกลับจนต้องร้องไห้แต่เธอก็รู้ตัวว่าต้องนาน เธอก็เลยพูดขึ้นมาว่าถ้าผมรักเธอจิงอ่ะผมต้องรอเธอได้ ผมก็ตอบแบบมั่นใจว่า ยังไงก็รอและสัญญาว่าจะไม่มีใคร จนเวลาผ่านไปสักพักเธอเริ่มไปเปลี่ยน คุยกันน้อยลง จากที่คุยแทบทุกวันเปลี่ยนไปเป็น อาทิด ละ 2-3ครั้ง คุยๆหายๆ อันนี้นผมก็พยายามเข้าใจเธอและพยายามไม่หาเรื่องเข้าไปให้ปวดหัวอีก เลยได้แต่รอเป็นแบบนี้อยู่เกือบ 3 เดือน เธอก็บอกกับผมว่าจะได้กลับแล้วและจะมาหาผมก่อน ซึ่งตอนนั้นผมดีใจมากรอมาเกือบ3เดือนเต็มๆมีคำถามมากมายอยากจะได้คำตอบเลยนั่งรอตั้งแต่เช้ายันเที่ยงคืนก็โทมาอีกว่าถึงบ้านผมแล้ว ผมวิ่งไปดูแต่ไม่มีใครทั้งนั้น ผมเลยเดินกลับเข้ามาในบ้านสักพักเธอก็โทรมาบอกว่าหยอกเล่นแต่เธอนั้นกลับมาแล้วจิงๆแต่แค่อยากรู้ว่าผมจะทำไงถ้ารู้ว่าเธอกลับมาแล้ว ผมคิดในใจเลยว่านี่สรุปว่าความรู้สึกกุนี่เป็นเรื่องล้อเล่นเลยใช่ไหมเนี้ย แต่ไม่ได้ต่อว่าอะไรออกไปเลยตอบกลับไปแบบปากไม่ตรงกับใจว่าไม่เป็นไร แล้วก็เฝ้ารอวันที่จะได้เจอ จนทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไปแบบ ชัดขึ้นกว่าเดิมเลื่อยๆ
คุยกันก็น้อยลงเข้าทุกที คุยได้แต่ในโทรศัพท์พูดให้ความหวังแค่ไม่กี่โปรโยคก็วาง แต่ผมก็ปลอบใจตัวเองอยู่ตลอด เพราะทำไม่รุ้จะทำไง ทั้งรักทั้งคิดถึง
อยู่แบบนั้นอีกประมาน 3 เดือน มาวันนึงเธอก็พูดกับผมว่ามีคนใหม่แล้วนะ ตอนนั้นยอมรับเลย อยากระบายมากแทบจะไปวิ่งไปต่อยกับคนแถวบ้านให้เจ็บตัวเล่นไปเลยแต่วันนั้นเพื่อนดึงไม่ให้ออกไปไหน555เลยอด พอวันรุ่งขึ้นผมเลยคิดว่าผมควรทำไรสักอย่างอย่างน้อยถ้าไม่เป็นอย่างที่ต้องการก็ขอกอดอีกสักครั้งก็ดีใจแล้วถึงแม้จะเจ็บก็เถอะ ตกดึกก็ขับรถไปที่หน้าบ้านเธอเพื่อหวังจะให้เธอลงมาคุย แต่ทุกอย่างแย่ลงไปกว่าเดิม ทั้งโดนเธอด่าทั้งโดนแม่เธอมองว่าเป้นอีกอย่างตอนนั้นเจ็บสุดๆ แทบจะเอาสเปรย์ฉีดกำแพงบ้านมันไว้เลยว่า กุมาเพื่อบอกว่ากุรัก 5555555555555
วันนั้นยืนรอเป็นเสี่ยวอยู่ยันเช้า จนรู้ละว่าวันนั้นเธอไม่ยอมลงมาแน่พร้อมกับแม่เธอคงต้องเกียจผมเข้าเส้นละแน่ๆ เดินน้ำตาคลอกับมาที่รถขับกลับบ้าน
ผมก็ไปตามตื้อแบบนี้อยู่ประมาน 2 3 วัน จนรุ้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนอะไรไม่ทันแล้วได้แต่โทดตัวเองกับสิ่งที่พลาด 4เดือนแล้วที่ผมเลิกกับเธอมาแล้วไม่เคยหยุดรักหรือเกียจเธอเลยแม้แต่นิดเดียว
ใครเคยมีประสบการ์ณแบบนี้บ้างอ่ะคับ และถ้าบอกว่าผมรักเธอจิงๆมันจะพอมีทางแก้ไขอะไรตรงไหนได้บ้างรึป่าว
ผมมืดแปดด้าน ตลอดเวลาที่เลิกกันฝันแมร่งทุกวันเลย ทรมานมากๆเลยครับ ใครมีแนวทางดีๆ ช่วยแนะนำทีนะครับ
ผมเข้าใจหัวอกคนเป็นแม่ และเข้าใจกับหลายๆเหตุผลทั่อาจเป็นต้นเหตุ
แต่ผมแค่อยากจะหาวิธีที่ผมอาจจะไม่ได้นึกเลย
เพราะพูดตรงๆก็คือ ผมรักผู้หญิงคนนี้มาก อยากได้เค้ากลับมาอยากได้โอกาสแก้ไข้หลายๆอย่างอีกสักครั้งอะครับ
XXทุกวันนี้เธอก็ยังโทรหาผมนะ แต่นานน๊านจะโทมาถามว่าเป็นไงบ้างไรประมานเนี้ยXX