กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของผมนะครับ ผิดพลาดประการใดของอภัยด้วยครับ
ปล.แท็กผิดห้อง ตั้งกระทู้ผิดประเภทยังไงก็ขออภัยนะครับ
ผมได้รู้จักกับผู้หญิง.คนหนึ่งเพราะเธอเป็นแฟนของเพื่อน ตั้งแต่รู้จักก็ทักทายกันบ้างตามประสาคนรู้จัก ก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษนะแต่ผมก็คิดว่าเธอน่ารักดี แต่คือเราไม่ได้คิดจะเป็นกิ๊กเป็นอะไรกับเธอเลยนะ แต่เราแค่ชอบผู้หญิงสไตล์นี้ คือเธอบ๊องๆ น่าตาก็ไม่ถึงกับสวยแต่ก็ไม่ขี้เหร่ ชอบแสดงออกทางความรัก แล้วก็เป็นคนที่ไม่ยุ่งยาก ประเภทอะไรก็ได้หมด คือผมชอบผู้หญิงไสตล์นี้อยู่แล้ว จนกระทั่งผ่านไปประมา1ปีกว่าๆ ผมเห็นเธออกหัก เพ้ออะไรในเฟส แล้วก็มีรูปเธอกับผู้ชายคนใหม่ซึ่งถ่ายไว้โดยเพื่อนเธอ เพื่อนเธอก็แกล้งเธอโดยการมาโพสลงในเฟสบุ๊คแล้วแซวทำนองว่ามีแฟนใหม่แล้ว อะไรประมาณนี้ ด้วยความที่รู้จักกันผมก็ไปคอมเม้นต์ในรูปในโดยทำหน้าตกใจ (O_O แบบนี้ครับ) ซักพักเธอก็ทักผมมาในแชทครับ
เธอ : ไม่มีอะไรหรอกนะ เพื่อนแกล้งเค้า
ผม : อ่อ รู้แล้วแหละ ก็แค่อยากแซวเล่นๆ
เธอ : ทำประชด… (ชื่อแฟนเธอ) แล้ว…(ชื่อแฟนเธอ) จะต้องเสียใจที่ทิ้งเค้า
ผม : นั้นดิ ตัวออกจะน่ารักดี ทำไมถึงเลิกกันได้ละ?
หลังจากนั้นก็คุยมาเรื่อยๆแหละครับ ผมคิดว่าเธอคงต้องการที่จะพูดหรือระบาย ซึ่งผมก็เป็นคนชอบเป็นที่รับฟังของคนอื่นอยู่แล้ว (ประมาณว่าชอบไปเผือกว่างั้นเหอะ) ก็คุยมาเรื่อยครับ ผมก็ปลอบเธอตลอดว่าอย่าคิดมาก มีอะไรก็ระบายกับผมได้ ซึ่งเธอก็บอกว่าเธอโอเค แต่ผมก็รู้แหละว่าเธอไม่โอเค เพราะเธอเป็นคนที่รักใครรักจริง รักมากๆ จากคุยในแชทเฟสบุ๊คก็มาเป็นไลน์ จากไลน์ก็มาเป็นคุยโทรสับจนมีการเฟสไทม์ ซึ่งผมก็รู้สึกดีกับเธอนะ แต่ก็รู้แหละว่ามันเป็นไปไม่ได้ เพราะเธอก็เป็นแฟนเก่าของเพื่อน และเธอก็ยังไม่ตัดใจจากคนนั้น ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากก็คุยๆไปเรื่อยๆจนกระทั่งถึงวันที่ผมได้พัก(ผมทำงานเป็นทหารที่จังหวัดยะลา) ผมก็ได้ไปกทม.ซึ่งเธอก็เรียนในกทม. แล้วผมก็ไปดูหนังกับเธอแล้วไปเที่ยวเอเชียทีค ไปขึ้นชิงช้าสวรรค์ด้วยกัน ซึ่งช่วงเวลานั้นผมยอมรับว่าผมมีความสุขมาก และคิดกับเธอมากกว่าเพื่อน ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าเธอคิดยังไงกับผมแต่ช่วงเวลานั้นผมได้บอกความรู้สึกทุกอย่างที่มีต่อเธอให้เธอได้รับรู้ครับ (ตอนที่ผมบอกเรายืนอยู่ข้างแม่น้ำแล้วจับมือกันอยู่) เธอก็บอกว่าเธอก็รู้สึกดีกับผมนะ แต่เธอยังไม่มั่นใจ ซึ่งผมก็คิดอยู่แล้วแหละว่าคำตอบเธอจะต้องออกมาประมาณนี้ หลังจากนั้นผมก็กลับไปส่งเธอที่หอครับ ซึ่งผมอยากบอกว่าผมรักเธอคนนี้ด้วยความจริงใจครับ หลังจากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆเหมือนเดิมครับ
อยู่มาวันหนึ่งผมก็รู้สึกว่าคุยๆกันไปแบบนี้ยังไงมันก็ไม่คืบหน้า ก็เลยอยากถามเธอว่าจะเอายังไงดี ถ้าเธอไม่โอเคผมก็จะตัดใจจากเธอ เพราะผมเป็นคนที่ชอบความชัดเจน พอผมถามเธอก็ตอบว่าก็ไม่รู้สิ ไม่รู้สิ อย่างเดียว แล้วก็พอดีที่แฟนของเธอกับมาง้อครับ เธอก็กลับไปหาแฟนเธอ แต่เธอก็ยังคุยกับผมอยู่นะครับ ผมก็เลยบอกเธอว่ามันไม่ดีอะไรแบบนี้ ผมเลยตัดสินใจเลิกคุยเลิกติดต่อกับเธอเลยครับ แต่ก็ยังกดไลค์รุป กดไลค์สถานะของเธอในเฟสบุ๊คนะครับ ซึ่งมันก็ดีขึ้นเรื่อยแหละครับ
ไว้จะมาต่อนะครับ!!
ความรักที่อยากให้เป็นไปได้เเต่รู้ว่าไม่มีทาง
ปล.แท็กผิดห้อง ตั้งกระทู้ผิดประเภทยังไงก็ขออภัยนะครับ
ผมได้รู้จักกับผู้หญิง.คนหนึ่งเพราะเธอเป็นแฟนของเพื่อน ตั้งแต่รู้จักก็ทักทายกันบ้างตามประสาคนรู้จัก ก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษนะแต่ผมก็คิดว่าเธอน่ารักดี แต่คือเราไม่ได้คิดจะเป็นกิ๊กเป็นอะไรกับเธอเลยนะ แต่เราแค่ชอบผู้หญิงสไตล์นี้ คือเธอบ๊องๆ น่าตาก็ไม่ถึงกับสวยแต่ก็ไม่ขี้เหร่ ชอบแสดงออกทางความรัก แล้วก็เป็นคนที่ไม่ยุ่งยาก ประเภทอะไรก็ได้หมด คือผมชอบผู้หญิงไสตล์นี้อยู่แล้ว จนกระทั่งผ่านไปประมา1ปีกว่าๆ ผมเห็นเธออกหัก เพ้ออะไรในเฟส แล้วก็มีรูปเธอกับผู้ชายคนใหม่ซึ่งถ่ายไว้โดยเพื่อนเธอ เพื่อนเธอก็แกล้งเธอโดยการมาโพสลงในเฟสบุ๊คแล้วแซวทำนองว่ามีแฟนใหม่แล้ว อะไรประมาณนี้ ด้วยความที่รู้จักกันผมก็ไปคอมเม้นต์ในรูปในโดยทำหน้าตกใจ (O_O แบบนี้ครับ) ซักพักเธอก็ทักผมมาในแชทครับ
เธอ : ไม่มีอะไรหรอกนะ เพื่อนแกล้งเค้า
ผม : อ่อ รู้แล้วแหละ ก็แค่อยากแซวเล่นๆ
เธอ : ทำประชด… (ชื่อแฟนเธอ) แล้ว…(ชื่อแฟนเธอ) จะต้องเสียใจที่ทิ้งเค้า
ผม : นั้นดิ ตัวออกจะน่ารักดี ทำไมถึงเลิกกันได้ละ?
หลังจากนั้นก็คุยมาเรื่อยๆแหละครับ ผมคิดว่าเธอคงต้องการที่จะพูดหรือระบาย ซึ่งผมก็เป็นคนชอบเป็นที่รับฟังของคนอื่นอยู่แล้ว (ประมาณว่าชอบไปเผือกว่างั้นเหอะ) ก็คุยมาเรื่อยครับ ผมก็ปลอบเธอตลอดว่าอย่าคิดมาก มีอะไรก็ระบายกับผมได้ ซึ่งเธอก็บอกว่าเธอโอเค แต่ผมก็รู้แหละว่าเธอไม่โอเค เพราะเธอเป็นคนที่รักใครรักจริง รักมากๆ จากคุยในแชทเฟสบุ๊คก็มาเป็นไลน์ จากไลน์ก็มาเป็นคุยโทรสับจนมีการเฟสไทม์ ซึ่งผมก็รู้สึกดีกับเธอนะ แต่ก็รู้แหละว่ามันเป็นไปไม่ได้ เพราะเธอก็เป็นแฟนเก่าของเพื่อน และเธอก็ยังไม่ตัดใจจากคนนั้น ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากก็คุยๆไปเรื่อยๆจนกระทั่งถึงวันที่ผมได้พัก(ผมทำงานเป็นทหารที่จังหวัดยะลา) ผมก็ได้ไปกทม.ซึ่งเธอก็เรียนในกทม. แล้วผมก็ไปดูหนังกับเธอแล้วไปเที่ยวเอเชียทีค ไปขึ้นชิงช้าสวรรค์ด้วยกัน ซึ่งช่วงเวลานั้นผมยอมรับว่าผมมีความสุขมาก และคิดกับเธอมากกว่าเพื่อน ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าเธอคิดยังไงกับผมแต่ช่วงเวลานั้นผมได้บอกความรู้สึกทุกอย่างที่มีต่อเธอให้เธอได้รับรู้ครับ (ตอนที่ผมบอกเรายืนอยู่ข้างแม่น้ำแล้วจับมือกันอยู่) เธอก็บอกว่าเธอก็รู้สึกดีกับผมนะ แต่เธอยังไม่มั่นใจ ซึ่งผมก็คิดอยู่แล้วแหละว่าคำตอบเธอจะต้องออกมาประมาณนี้ หลังจากนั้นผมก็กลับไปส่งเธอที่หอครับ ซึ่งผมอยากบอกว่าผมรักเธอคนนี้ด้วยความจริงใจครับ หลังจากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆเหมือนเดิมครับ
อยู่มาวันหนึ่งผมก็รู้สึกว่าคุยๆกันไปแบบนี้ยังไงมันก็ไม่คืบหน้า ก็เลยอยากถามเธอว่าจะเอายังไงดี ถ้าเธอไม่โอเคผมก็จะตัดใจจากเธอ เพราะผมเป็นคนที่ชอบความชัดเจน พอผมถามเธอก็ตอบว่าก็ไม่รู้สิ ไม่รู้สิ อย่างเดียว แล้วก็พอดีที่แฟนของเธอกับมาง้อครับ เธอก็กลับไปหาแฟนเธอ แต่เธอก็ยังคุยกับผมอยู่นะครับ ผมก็เลยบอกเธอว่ามันไม่ดีอะไรแบบนี้ ผมเลยตัดสินใจเลิกคุยเลิกติดต่อกับเธอเลยครับ แต่ก็ยังกดไลค์รุป กดไลค์สถานะของเธอในเฟสบุ๊คนะครับ ซึ่งมันก็ดีขึ้นเรื่อยแหละครับ
ไว้จะมาต่อนะครับ!!