เรื่องของเรื่องคืออยากหาที่ระบาย พร้อมกับอยากได้รับความคิดเห็นต่างๆ
มีใครเป็นแบบเราบ้างไหม... คำพูดของคนในบ้าน มักฟังแต่ไม่ค่อยทำตาม แต่คนภายนอกอย่างแฟนพูดอะไรฟังเสมอ!
ตอนนี้จขกท.อยู่ในวัยทำงานเริ่มทำมาได้เกือบครึ่งปีแล้ว
แต่คุณแฟนตัวดีเลือกที่จะเรียนต่อด้วยเหตุผลที่ว่ายังไม่พร้อมเข้าสู้โลกแห่งความจริงและค้นหาตัวเองไม่เจอ
จขกท.ไม่ใช่คนเรียนเก่ง ออกแนวจะไม่ชอบการเรียนการอ่านด้วยซ้ำเลยเลือกที่จะทำงานทั้งๆที่ก็ไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร
ลองผิดลองถูกมาเรื่อยๆ ไม่เคยว่าตัวเองเป็นคนดีกว่าใครแต่ก็ไม่ได้ว่าแย่ไปกว่าใคร
เข้าเรื่องดีกว่า...
เมื่อทำงานแบบเต็มตัวและจริงจังก็ต้องยุ่งเป็นธรรมดา (มีใครทำงานแล้วว่างสุดๆเหมือนตอนเรียนบ้างไหมค่ะ?)
คุณแฟนบ่นว่าเราไม่มีเวลาให้ ทุกวันนี้ก็อยู่ตัวคนเดียว
จะคบหรือจะเลิกก็ค่าเท่ากันแหละเพราะเค้าอยู่ได้
เราเป็นคนติดแฟนมากมีอะไรก็จะเลือกที่จะปรึกษา ระบาย คุยด้วยก่อนเป็นคนแรก
แต่ในทางกลับกันเค้าไม่เคยมองว่าเราเลือกเค้ามาก่อนใครอื่น
เค้ามองว่าเราน่ารำคาญ ขี้บ่น เกะกะ ลูกตาเค้า
การที่ยังคบกันอยู่เค้าว่าเค้าทนคบกับเราแต่เรากลับไม่ได้ทำตัวน่าสนใจเลย
เราเองไม่รู้ว่าเค้ามีใครอื่นหรือเปล่าแต่ก็พยายามเชื่อใจให้ได้มากที่สุด
ที่ผ่านมาก็มีแต่ปัญหาเค้าไม่ให้เรามีเพื่อนหรือสังคมเลย
เหตุผลที่ให้เราคือเพราะอดีตเราไม่น่าจดจำ เค้าไม่อยากให้เป็นขี้ปากคนอื่น
แต่ในทางกลับกันเค้าก็ไม่เคยอยู่ตรงนั้นเพื่อเรา
ทำให้เรารู้สึกเหมือนต้องเก็บทุกอย่างไว้กับตัวเองคนเดียว
จนบางครั้งคิดว่าตัวเองเหมือนจะเป็นคนบ้าขึ้นทุกวันๆ
เราไม่โทษเค้าที่ทำให้เราจิตตกแบบนี้แต่โทษตัวเองที่เข้มแข็งไม่พอที่จะหยุด
เรายอมเค้าทุกอย่างไม่ว่าจะบอกอะไรก็พยายามทำให้ทุกอย่าง
เราคิดว่าทำตามยอมแล้วจะมีอะไรดีขึ้นแต่เค้ากลับทำเหมือนมันเป็นหน้าที่เราที่จะต้องทำ
เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ คิดว่าเราควรทำยังไงถ้าวันนี้เราคิดว่าเราอยากหยุดแล้ว
แต่เราไม่ชินกับการที่ไม่มีเค้า ไม่มีใครอยู่เคียงข้าง และกลัวที่จะกลับมาอยู่ตัวคนเดียว
คนเราที่มีอดีตไม่ดีแปลว่าทุกวันนี้เราต้องเป็นคนไม่ดีหร๋อ? คนเราจะเปลี่ยนแปลงกันไม่ได้เลยหร๋อ
มีใครที่อยู่ตัวคนเดียวโดยไม่มีเพื่อน ไม่มีคนสนิท ไม่มีที่ปรึกษา เลยสักคนเดียวแล้วมีความสุขที่สุด มีไหมค่ะ?
เราอยากรู้ว่าเราบ้าหรือเปล่าที่เราคิดว่าสิ่งที่เราทำอยู่มันไม่ถูกต้องแต่เราไม่เข้มแข็งพอที่จะหยุด
รู้สึกเหมือนตัวเองโรคจิตเลยจริงๆ เคยอยากจะไปพบจิตแพทย์ด้วยแต่ก้ไม่กล้าที่จะไป
ขอขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคนที่เข้ามาอ่านและให้คำแนะนำกับเรื่องที่หลายๆคนมองว่าไร้สาระ
แต่เรารู้สึกหลงทางจริงๆ การที่เราไม่ปรึกษาคนในครอบครัวเพราะเราไม่สนิทกับใครเลย
โตมาคนเดียวใน โรงเรียนประจำ ที่ไม่ได้มีสังคมดีสักเท่าไหร่
ไปที่ไหนก็มีแต่คนหมั่นไส้ อาจจะเป็นเพราะเราเข้ากับคนอื่นไม่ค่อยเป็น
พูดจาตรงไปตรงมาจนหลายๆคนรับไม่ได้ หรือเป็นเพราะอะไรก็ไม่แน่ใจ
แต่เรารู้ว่าตอนนี้เราเหงามากถึงมากที่สุดในชีวิต
ต้องบอกว่าที่ผ่านมาเราพยายามทนและทำสิ่งที่เค้าต้องการ
เป็นเพราะเราคิดว่าถ้าเราทำแล้วอะไรๆจะดีขึ้น
เราอยากจะหยุดที่คนนี้ทั้งๆที่เราอายุก็ยังน้องแต่เราคิดว่า คนเราจะตายเมื่อไหร่ไม่มีใครรู้
สิ่งที่เราคิดหลายๆคนรวมถึงคุณแฟนมองว่าเราไร้สาระ
เค้าไม่เคยคิดเรื่องอนาคตระหว่างเราสองคนเลย.....
แค่อยากระบาย........
ชีวิตสับสน// ขอระบาย // ความรักที่ไม่มีความสุข
มีใครเป็นแบบเราบ้างไหม... คำพูดของคนในบ้าน มักฟังแต่ไม่ค่อยทำตาม แต่คนภายนอกอย่างแฟนพูดอะไรฟังเสมอ!
ตอนนี้จขกท.อยู่ในวัยทำงานเริ่มทำมาได้เกือบครึ่งปีแล้ว
แต่คุณแฟนตัวดีเลือกที่จะเรียนต่อด้วยเหตุผลที่ว่ายังไม่พร้อมเข้าสู้โลกแห่งความจริงและค้นหาตัวเองไม่เจอ
จขกท.ไม่ใช่คนเรียนเก่ง ออกแนวจะไม่ชอบการเรียนการอ่านด้วยซ้ำเลยเลือกที่จะทำงานทั้งๆที่ก็ไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร
ลองผิดลองถูกมาเรื่อยๆ ไม่เคยว่าตัวเองเป็นคนดีกว่าใครแต่ก็ไม่ได้ว่าแย่ไปกว่าใคร
เข้าเรื่องดีกว่า...
เมื่อทำงานแบบเต็มตัวและจริงจังก็ต้องยุ่งเป็นธรรมดา (มีใครทำงานแล้วว่างสุดๆเหมือนตอนเรียนบ้างไหมค่ะ?)
คุณแฟนบ่นว่าเราไม่มีเวลาให้ ทุกวันนี้ก็อยู่ตัวคนเดียว
จะคบหรือจะเลิกก็ค่าเท่ากันแหละเพราะเค้าอยู่ได้
เราเป็นคนติดแฟนมากมีอะไรก็จะเลือกที่จะปรึกษา ระบาย คุยด้วยก่อนเป็นคนแรก
แต่ในทางกลับกันเค้าไม่เคยมองว่าเราเลือกเค้ามาก่อนใครอื่น
เค้ามองว่าเราน่ารำคาญ ขี้บ่น เกะกะ ลูกตาเค้า
การที่ยังคบกันอยู่เค้าว่าเค้าทนคบกับเราแต่เรากลับไม่ได้ทำตัวน่าสนใจเลย
เราเองไม่รู้ว่าเค้ามีใครอื่นหรือเปล่าแต่ก็พยายามเชื่อใจให้ได้มากที่สุด
ที่ผ่านมาก็มีแต่ปัญหาเค้าไม่ให้เรามีเพื่อนหรือสังคมเลย
เหตุผลที่ให้เราคือเพราะอดีตเราไม่น่าจดจำ เค้าไม่อยากให้เป็นขี้ปากคนอื่น
แต่ในทางกลับกันเค้าก็ไม่เคยอยู่ตรงนั้นเพื่อเรา
ทำให้เรารู้สึกเหมือนต้องเก็บทุกอย่างไว้กับตัวเองคนเดียว
จนบางครั้งคิดว่าตัวเองเหมือนจะเป็นคนบ้าขึ้นทุกวันๆ
เราไม่โทษเค้าที่ทำให้เราจิตตกแบบนี้แต่โทษตัวเองที่เข้มแข็งไม่พอที่จะหยุด
เรายอมเค้าทุกอย่างไม่ว่าจะบอกอะไรก็พยายามทำให้ทุกอย่าง
เราคิดว่าทำตามยอมแล้วจะมีอะไรดีขึ้นแต่เค้ากลับทำเหมือนมันเป็นหน้าที่เราที่จะต้องทำ
เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ คิดว่าเราควรทำยังไงถ้าวันนี้เราคิดว่าเราอยากหยุดแล้ว
แต่เราไม่ชินกับการที่ไม่มีเค้า ไม่มีใครอยู่เคียงข้าง และกลัวที่จะกลับมาอยู่ตัวคนเดียว
คนเราที่มีอดีตไม่ดีแปลว่าทุกวันนี้เราต้องเป็นคนไม่ดีหร๋อ? คนเราจะเปลี่ยนแปลงกันไม่ได้เลยหร๋อ
มีใครที่อยู่ตัวคนเดียวโดยไม่มีเพื่อน ไม่มีคนสนิท ไม่มีที่ปรึกษา เลยสักคนเดียวแล้วมีความสุขที่สุด มีไหมค่ะ?
เราอยากรู้ว่าเราบ้าหรือเปล่าที่เราคิดว่าสิ่งที่เราทำอยู่มันไม่ถูกต้องแต่เราไม่เข้มแข็งพอที่จะหยุด
รู้สึกเหมือนตัวเองโรคจิตเลยจริงๆ เคยอยากจะไปพบจิตแพทย์ด้วยแต่ก้ไม่กล้าที่จะไป
ขอขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคนที่เข้ามาอ่านและให้คำแนะนำกับเรื่องที่หลายๆคนมองว่าไร้สาระ
แต่เรารู้สึกหลงทางจริงๆ การที่เราไม่ปรึกษาคนในครอบครัวเพราะเราไม่สนิทกับใครเลย
โตมาคนเดียวใน โรงเรียนประจำ ที่ไม่ได้มีสังคมดีสักเท่าไหร่
ไปที่ไหนก็มีแต่คนหมั่นไส้ อาจจะเป็นเพราะเราเข้ากับคนอื่นไม่ค่อยเป็น
พูดจาตรงไปตรงมาจนหลายๆคนรับไม่ได้ หรือเป็นเพราะอะไรก็ไม่แน่ใจ
แต่เรารู้ว่าตอนนี้เราเหงามากถึงมากที่สุดในชีวิต
ต้องบอกว่าที่ผ่านมาเราพยายามทนและทำสิ่งที่เค้าต้องการ
เป็นเพราะเราคิดว่าถ้าเราทำแล้วอะไรๆจะดีขึ้น
เราอยากจะหยุดที่คนนี้ทั้งๆที่เราอายุก็ยังน้องแต่เราคิดว่า คนเราจะตายเมื่อไหร่ไม่มีใครรู้
สิ่งที่เราคิดหลายๆคนรวมถึงคุณแฟนมองว่าเราไร้สาระ
เค้าไม่เคยคิดเรื่องอนาคตระหว่างเราสองคนเลย.....
แค่อยากระบาย........