ขนมปังกรอบไหม้
แปลโดย พรรณบัว
ตอนที่ผมยังเป็นเด็กตัวน้อยๆ แม่ชอบทำอาหารเย็นง่ายๆแบบอาหารเช้าบ้างเป็นบางครั้ง จำได้ว่ามีอยู่คืนหนึ่ง แม่ทำอาหารง่ายๆแบบนั้นอีกหลังจากที่เหนื่อยงานมาทั้งวัน คืนนั้นเมื่อนานมาแล้ว แม่วางจานไข่ กับไส้กรอกพร้อมกับ ขนมปังกรอบที่ไหม้เกรียมตรงหน้าพ่อ ผมจำได้ว่าคอยมองดู ว่าจะมีใครสังเกตเห็นหรือเปล่า พ่อ…ก็ยังเอื้อมไปหยิบขนมปังกรอบ ยิ้มให้แม่ แล้วหันมาถามผมเรื่องที่โรงเรียน ผมจำไม่ได้หรอกว่าตอบพ่อไปว่าอะไร แต่ที่จำได้แม่นคือ มองพ่อทาเนยกับเยลลี่บนขนมปังกรอบ และพ่อก็กินมันจนหมดทุกชิ้น ตอนลุกจากโต๊ะอาหารคืนนั้นผมได้ยินแม่ขอโทษพ่อเรื่องขนมปังกรอบไหม้ ผมจะไม่มีวันลืมสิ่งที่พ่อพูดกับแม่เลย “ที่รัก ผมชอบกินขนมปังกรอบไหม้จ้ะ”
คืนนั้นเอง ผมไปจูบลาพ่อก่อนนอน ถามพ่อว่า พ่อชอบขนมปังกรอบไหม้จริงๆเหรอครับ พ่อโอบผมไว้ในอ้อมกอดแล้วบอกว่า “วันนี้แม่เค้าทำงานเหนื่อยมาทั้งวัน แม่เหนื่อยมากนะ แล้วอีกอย่างหนึ่ง ขนมปังกรอบ ไหม้นิดๆหน่อยๆ ก็ไม่ได้ทำร้ายใครเลย ลูกรู้มั้ย ชีวิตนี้ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ แล้วก็ไม่มีใครสมบูรณ์แบบเช่นกัน พ่อเองก็ไม่ใช่พ่อบ้านที่ดี หรือทำกับข้าวเก่ง สิ่งที่พ่อได้เรียนรู้ตลอดเวลาหลายปีมานี่คือ การยอมรับในข้อผิดพลาดของคนอื่น และยินดีกับความแตกต่างของกันและกัน สิ่งพวกนี้เป็นกุญแจดอกสำคัญที่นำเราสู่ความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง เพิ่มพูน และยั่งยืน วันนี้พ่อขออวยพรให้ลูกเรียนรู้ที่จะรับเอาไว้ไม่ว่า สิ่งดี สิ่งเลว และสิ่งที่น่ารังเกียจในชีวิตของลูก และวางเอาไว้ยังเบื้องบาทของพระเจ้า เพราะในที่สุดแล้ว พระเจ้าคือผู้เดียวที่จะหยิบยื่นความสัมพันธ์แบบที่ .ขนมปังกรอบไหม้ ก็ไม่อาจทำลายได้.”
เรื่องนี้นำไปใช้กับความสัมพันธ์ได้ทุกรูปแบบ ไม่ว่า สามีภรรยา พ่อแม่ลูก หรือมิตรภาพในหมู่เพื่อน
“อย่าวางความสุขของท่านไว้ในกระเป๋าคนอื่น จงเก็บมันไว้กับตัวเอง”
ผลงานแปลชิ้นแรกค่ะ
แปลโดย พรรณบัว
ตอนที่ผมยังเป็นเด็กตัวน้อยๆ แม่ชอบทำอาหารเย็นง่ายๆแบบอาหารเช้าบ้างเป็นบางครั้ง จำได้ว่ามีอยู่คืนหนึ่ง แม่ทำอาหารง่ายๆแบบนั้นอีกหลังจากที่เหนื่อยงานมาทั้งวัน คืนนั้นเมื่อนานมาแล้ว แม่วางจานไข่ กับไส้กรอกพร้อมกับ ขนมปังกรอบที่ไหม้เกรียมตรงหน้าพ่อ ผมจำได้ว่าคอยมองดู ว่าจะมีใครสังเกตเห็นหรือเปล่า พ่อ…ก็ยังเอื้อมไปหยิบขนมปังกรอบ ยิ้มให้แม่ แล้วหันมาถามผมเรื่องที่โรงเรียน ผมจำไม่ได้หรอกว่าตอบพ่อไปว่าอะไร แต่ที่จำได้แม่นคือ มองพ่อทาเนยกับเยลลี่บนขนมปังกรอบ และพ่อก็กินมันจนหมดทุกชิ้น ตอนลุกจากโต๊ะอาหารคืนนั้นผมได้ยินแม่ขอโทษพ่อเรื่องขนมปังกรอบไหม้ ผมจะไม่มีวันลืมสิ่งที่พ่อพูดกับแม่เลย “ที่รัก ผมชอบกินขนมปังกรอบไหม้จ้ะ”
คืนนั้นเอง ผมไปจูบลาพ่อก่อนนอน ถามพ่อว่า พ่อชอบขนมปังกรอบไหม้จริงๆเหรอครับ พ่อโอบผมไว้ในอ้อมกอดแล้วบอกว่า “วันนี้แม่เค้าทำงานเหนื่อยมาทั้งวัน แม่เหนื่อยมากนะ แล้วอีกอย่างหนึ่ง ขนมปังกรอบ ไหม้นิดๆหน่อยๆ ก็ไม่ได้ทำร้ายใครเลย ลูกรู้มั้ย ชีวิตนี้ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ แล้วก็ไม่มีใครสมบูรณ์แบบเช่นกัน พ่อเองก็ไม่ใช่พ่อบ้านที่ดี หรือทำกับข้าวเก่ง สิ่งที่พ่อได้เรียนรู้ตลอดเวลาหลายปีมานี่คือ การยอมรับในข้อผิดพลาดของคนอื่น และยินดีกับความแตกต่างของกันและกัน สิ่งพวกนี้เป็นกุญแจดอกสำคัญที่นำเราสู่ความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง เพิ่มพูน และยั่งยืน วันนี้พ่อขออวยพรให้ลูกเรียนรู้ที่จะรับเอาไว้ไม่ว่า สิ่งดี สิ่งเลว และสิ่งที่น่ารังเกียจในชีวิตของลูก และวางเอาไว้ยังเบื้องบาทของพระเจ้า เพราะในที่สุดแล้ว พระเจ้าคือผู้เดียวที่จะหยิบยื่นความสัมพันธ์แบบที่ .ขนมปังกรอบไหม้ ก็ไม่อาจทำลายได้.”
เรื่องนี้นำไปใช้กับความสัมพันธ์ได้ทุกรูปแบบ ไม่ว่า สามีภรรยา พ่อแม่ลูก หรือมิตรภาพในหมู่เพื่อน
“อย่าวางความสุขของท่านไว้ในกระเป๋าคนอื่น จงเก็บมันไว้กับตัวเอง”