เรื่องของเรื่อง คือ ก่อนที่เราจะแต่งงานกัน เราก็รู้ค่ะว่าสามีชอบเล่นเกมส์ แต่ไม่ถึงขั้นเล่นได้ทั้งวัน เวลาไปช็อปปิ้งด้วยกัน เดินผ่านพวกบู๊ธของเล่น เช่น รถแข่ง เครื่องบินบังคับวิทยุงี้ เราสังเกตสามีว่าสายตาจะเป็นประกาย รู้สึกเหมือนเด็กๆเจอของเล่น ชอบไปลูบไปคลำ คือรู้ว่าเค้าอยากได้นะ แต่เราก็นิสัยไม่ดี ปากเสีย ทั้งบ่นทั้งว่าเค้า ไม่มีสาระ นิสัยเด็ก เวลาเค้าเล่นเกมส์เราก็บ่นอีกค่ะ คือพูดกรอกหูสามีทุกครั้งเวลาเค้าเจอของเล่น หรือเกมส์ "อย่ามาทำตัวเด็กๆ นิสัยเด็กๆอย่างนี้นะ เค้าไม่ชอบ" สามีอยากได้รถบังคับวิทยุ ราคาหลักหมื่นเราก็เบรคเค้าจนตัวโก่ง ยังไงก็ไม่ให้ซื้อ เราเบรคทุกครั้ง จนวันนี้เราจะเข้าไปทำความสะอาดห้องนอนเล็ก รอต้อนรับแม่สามีที่จะมา ปกติไม่ค่อยได้เข้ามาห้องนอนเล็กเลย จะมีแต่แม่บ้านเข้ามาทำความสะอาด แต่ครั้งนี้แม่บ้านลา เราเองเลยต้องมาปัดกวาดเองค่ะ อะไรไม่รู้ดลใจให้เปิดตู้เสื้อผ้า
....โอ้โหหห ของเล่นเต็มตู้เลยค่ะ ทุกอย่างเลยที่เราห้ามไม่ให้เค้าซื้อ เค้าแอบซื้อมาทุกอย่าง ในขณะที่เรากำลังคิดว่าจะจัดการกับสามีตัวแสบยังไงดี แม่สามีก็มาถึงบ้าน เราเลยเรียกแม่มาดูตู้แห่งความลับ กะจะให้แม่บ่นช่วย พอแม่มาเห็น แม่พูดว่า "แม่ไม่กล้าบ่น ไม่กล้าว่าเค้าหรอก ตอนเด็กๆ แม่ไม่ค่อยได้ซื้อของเล่นให้เค้าเลย เงินโบนัสแม่ออก เค้าก็ไม่เคยขอไปซื้อของพวกนี้ ใจแม่ก็อยากให้ แต่เราต้องเก็บไว้ใช้จ่าย ตั้งแต่เด็กจนโต แม่มีแค่รถตักดิน 1 คันกับจักรยานให้เค้าแค่นั้น อย่าว่าอะไรเค้าเลย วันนี้เค้ามีตังค์ซื้อ ก็ให้เค้าซื้อวัยเด็กกลับมาบ้างนะ คนเราทำงานหนักทำงานเหนื่อยมาหลายปี ทุกคนก็อยากให้รางวัลชีวิตตัวเองทั้งนั้น เค้ามีความสุขกับของพวกนี้ ก็ปล่อยให้เค้าได้ซื้อ"
ฟังที่แม่พูด มันก็ทำให้เราต้องเก็บมานั่งคิดทบทวนกับคำพูดที่เราว่าสามีไป บางครั้งเห็นสามีน้ำตาคลอ เราก็คิดว่าเค้าเริ่มงี่เง่า งอแงจะเอาของเล่น แต่ตอนนี้เราคิดว่าเค้าคงเสียใจที่เราว่าเค้ามากกว่า กระเป๋าราคาหลายหมื่น เสื้อผ้าดีๆ รองเท้าแพง เราซื้อ เราอยากได้ สามีไม่เคยบ่น แหวน สร้อย สามีก็ชอบซื้อมาเซอร์ไพรส์ เราแค่เอ่ยปากว่าอยากได้อะไร สามีก็จะพยายามหามาให้ ได้แต่คิดว่าทำไมเราเอาแต่ใจจัง เห็นแก่ตัว ไม่เข้าใจสามี มองข้ามความรู้สึกของเค้าไป เราคงใช้ชีวิตวัยเล็กมาจนพอแล้วมั้งคะ โตขึ้นมาเลยคิดว่าผู้ใหญ่ทำตัวเด็กๆนี่นิสัยเสีย โดยลืมไปว่าผู้ใหญ่บางคนไม่มีวัยเด็กเลย เช่น สามีเราที่ไม่เคยมีของเล่น นี่ก็คิดว่าจะเอายังไงดีกับคำพูดตัวเอง จะขอโทษแล้วพาสามีไปช็อปของเล่นที่เค้าอยากได้ โดยที่เราเป็นฝ่ายซื้อให้เองดีไหม? ไม่คิดว่าเรื่องแค่นี้ มันจะเป็นเรื่องที่ทำให้เราไม่สบายใจ ดูเหมือนเราเป็นภรรยาที่แย่ไปไหมคะ?
ขออภัยกระทู้แรกนะคะ
ว่าด้วยเรื่องขัดใจสามี ไม่เข้าใจสามี...นี่เราเป็นภรรยาที่แย่หรือเปล่า?
....โอ้โหหห ของเล่นเต็มตู้เลยค่ะ ทุกอย่างเลยที่เราห้ามไม่ให้เค้าซื้อ เค้าแอบซื้อมาทุกอย่าง ในขณะที่เรากำลังคิดว่าจะจัดการกับสามีตัวแสบยังไงดี แม่สามีก็มาถึงบ้าน เราเลยเรียกแม่มาดูตู้แห่งความลับ กะจะให้แม่บ่นช่วย พอแม่มาเห็น แม่พูดว่า "แม่ไม่กล้าบ่น ไม่กล้าว่าเค้าหรอก ตอนเด็กๆ แม่ไม่ค่อยได้ซื้อของเล่นให้เค้าเลย เงินโบนัสแม่ออก เค้าก็ไม่เคยขอไปซื้อของพวกนี้ ใจแม่ก็อยากให้ แต่เราต้องเก็บไว้ใช้จ่าย ตั้งแต่เด็กจนโต แม่มีแค่รถตักดิน 1 คันกับจักรยานให้เค้าแค่นั้น อย่าว่าอะไรเค้าเลย วันนี้เค้ามีตังค์ซื้อ ก็ให้เค้าซื้อวัยเด็กกลับมาบ้างนะ คนเราทำงานหนักทำงานเหนื่อยมาหลายปี ทุกคนก็อยากให้รางวัลชีวิตตัวเองทั้งนั้น เค้ามีความสุขกับของพวกนี้ ก็ปล่อยให้เค้าได้ซื้อ"
ฟังที่แม่พูด มันก็ทำให้เราต้องเก็บมานั่งคิดทบทวนกับคำพูดที่เราว่าสามีไป บางครั้งเห็นสามีน้ำตาคลอ เราก็คิดว่าเค้าเริ่มงี่เง่า งอแงจะเอาของเล่น แต่ตอนนี้เราคิดว่าเค้าคงเสียใจที่เราว่าเค้ามากกว่า กระเป๋าราคาหลายหมื่น เสื้อผ้าดีๆ รองเท้าแพง เราซื้อ เราอยากได้ สามีไม่เคยบ่น แหวน สร้อย สามีก็ชอบซื้อมาเซอร์ไพรส์ เราแค่เอ่ยปากว่าอยากได้อะไร สามีก็จะพยายามหามาให้ ได้แต่คิดว่าทำไมเราเอาแต่ใจจัง เห็นแก่ตัว ไม่เข้าใจสามี มองข้ามความรู้สึกของเค้าไป เราคงใช้ชีวิตวัยเล็กมาจนพอแล้วมั้งคะ โตขึ้นมาเลยคิดว่าผู้ใหญ่ทำตัวเด็กๆนี่นิสัยเสีย โดยลืมไปว่าผู้ใหญ่บางคนไม่มีวัยเด็กเลย เช่น สามีเราที่ไม่เคยมีของเล่น นี่ก็คิดว่าจะเอายังไงดีกับคำพูดตัวเอง จะขอโทษแล้วพาสามีไปช็อปของเล่นที่เค้าอยากได้ โดยที่เราเป็นฝ่ายซื้อให้เองดีไหม? ไม่คิดว่าเรื่องแค่นี้ มันจะเป็นเรื่องที่ทำให้เราไม่สบายใจ ดูเหมือนเราเป็นภรรยาที่แย่ไปไหมคะ?
ขออภัยกระทู้แรกนะคะ