แบบผมเห็นหลายคู่น่ะ ที่อยู่ด้วยกันแล้วจากกันมีคิดถึงกัน แต่คู่ของผมไม่ได้อยู่ด้วยกัน คิดถึงมาก 4 เดือนก็เจอกันแค่ 5 ครั้ง เอง
ผมไม่รู้ว่าจะเริ่มตรงไหนก่อนดี เอาเป็นว่าผมจะเล่าเรื่องผมกับแฟนผมตั้งแต่รู้จักกันเลยน่ะครับ
ผมเป็นคนนครราชสีมา แต่อยู่แถบชนบท อำเภอไกลๆห่างจากตัวเมืองมาก ส่วนแฟนผมเค้าเป็นคนในเมืองนครราชสีมา
วันนั้น เดือนมิถุนายน ผมก็ได้ไปเข้าค่ายที่โรงเรียนจัดไปเป็นนักเรียนแกนนำ ผมเป็นนักเรียน ม.6 ผมได้ไปเข้าค่ายที่นั่น 2 วัน 1 คืน ผมได้เห็นผู้ชายคนหนึ่ง อยู่ ม.5 (ผู้ชาย 555+) เค้าหน้าคุ้นมาก ผมจำได้ว่าเป็นเพื่อนในเฟสผมแน่นอน ถึงตอนที่เค้าให้จัดกลุ่มกัน ผมก็ได้ลงกลุ่ม แล้วน้องคน(แฟนผม)นั้นได้เปลี่ยนกลุ่มกับเพื่อนมาอยู่กลุ่มเดียวกันกับผม (ผมก็แอบคิดน่ะว่าที่เปลี่ยนมาเพราะผมรึเปล่า แต่ไม่ได้คิดไรมาก เพราะเค้าเป็นผู้ชาย 55) เค้าก็ได้ถามกับผมว่า ใช่ชื่อเฟส ……….. ไหม ผมฟังเค้าไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ แต่ได้ยินชื่อเฟสผม ผมก็ตอบไปว่าใช่ๆ แบบงงๆ จริงๆแล้วผมก็ชอบเค้ามากน่ะ เป็นเพราะเป็นเพื่อนในเฟสมาก่อนไหมก็ไม่รู้ ออกจากห้องผมก็แอบมาดูรายชื่อที่ติดผนังห้อง ก็ลองค้นๆชื่อเฟสก็ไม่เจอ พอเย็นๆ มีน้องคนนึงให้ทุกคนในกลุ่มเขียนชื่อเฟส ผมก็เลยเห็นชื่อเฟสเค้า แล้วก็แอบๆถ่ายรูปเก็บไว้ เค้าก็คุยกับผมก็ดีมากแหละ เหมือนเพื่อนๆกันธรรมดาๆ วันนั้นมีแสดงละครด้วย ผมก็ได้แสดงเป็นคณะกรรมการตัดสินการแข่งขัน 55 เพราะเค้าให้ผมเป็น ถึงเวลาเข้าห้องนอน ผมก็แอบไปส่องเฟสเค้า แล้วผมก็ไปอาบน้ำ อยู่ดีๆเพื่อนก็เรียกว่ามีคนทักมา ก็เป็นเค้าจริงๆ แอบดีใจมาก พิมพ์ไปยิ้มไป ก็ดีใจน่ะ ที่คนที่เราแอบชอบทักมา เราก็คุยกันได้นิดนึง แล้วเค้าก็เงียบไป พอวันสุดท้ายของค่าย ผมก็แอบๆมองเค้าอยู่น่ะ แบบว่าแอบมองมากเลยแหละ ตั้งแต่เช้าออกกำลังกาย ผมยังจำได้ว่าเค้าใส่เสื้อสีดำ นุ่งผ้าเช็ดตัวเฉยมาออกกำลังกาย 55 พอแยกย้านไปอาบน้ำให้เข้ากลุ่ม แล้วแยกกลุ่มเป็นโรงเรียนเพื่อพรีเซ้นงาน ก็ได้เรียงแถวแล้วก็ไปนั่งข้างๆโรงเรียนเค้า แล้วผมก็ได้นั่งใกล้ๆ ที่จริงตั้งใจไปนั่งตรงนั้นพอดี ได้คุยกันนิดหน่อย ถึงเวลาต้องกลับ ผมก็ได้ขอเค้าถ่ายรูปด้วย แล้วก็ถ่ายรูปกลุ่มกัน ก็แยกย้ายกลับบ้าน ผมก็แอบมองเค้าตลอดน่ะ ถึงบ้านผมรู้สึกแปลกๆอ่ะ เหมือนขาดอะไรไม่รู้ จริงๆเพราะคิดถึงเค้าน่ะ คิดถึงจริงๆ วันนั้นเค้าก็ทักมาถึงบ้านยัง เป็นยังไงอะไรประมาณนี้ ผมนี่ดีใจมากกกก จากวันนั้นสักอาทิตย์นึงเลยแหละมั้งเราก็ไม่ค่อยได้คุยกัน ออนไม่ตรงกัน แต่ผมก็แอบส่องเฟสเค้าบ่อยมากน่ะ
จากนั้น มีวันนึงเค้าตัดผมทรงสกินเฮด ผมก็เลยทักแชทไปว่า นี่ ทรงผมน่ารักดีน่ะ ก็คุยกันไปเรื่อยๆ วันแรกจนถึง ตี2 เลย ไม่รู้คุยได้ไง จากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆทุกวันๆ จนเกือบครบ 2 เดือน แล้วใน เดือนกว่าๆนั้น เราก็แอบๆตกลงเป็นแฟนกันตั้งแต่เดือนแรกแล้วมั้ง ผมก็เลยได้รู้ว่าที่จริงเค้าน่ะก็เคยมาแฮปวันเกิดผมตั้งแต่เดือนกุมภาแล้ว เค้าก็แอบชอบผมน่ะ แล้วมีวันนึงเค้าก็ได้มาบอกความในใจกับผม ว่าเค้าชอบผมตั้งแต่วันแรกแล้วมั้ง แอบมองผมอยู่บ่อยๆ แล้วผมก็ได้ไปดูรูปที่ถ่ายหมู่ เพิ่งเห็นว่าเค้าชี้นิ้วมาทางผมด้วยตั้งหลายรูปแหละ 55 โครตน่ารักอ่ะ แล้ววันนั้นผมก็ได้บอกความในใจไป ที่จริงผมก็รู้แล้วแหละว่าเค้าก็แอบชอบผมมานานแล้ว ในเฟสที่โพสของเค้า ผมก็แอบคิดว่าเป็นผม จนแน่ใจเพราะเห็นเค้าโพสรูปแผนที่เป็นอำเภอผมด้วย แคปชันประมาณว่า “ถ้าความคิดถึงมันฆ่าคนได้จริงๆ ให้ทายว่าในวันนี้ฉันจะต้องตาย” ดีใจมากๆเลยแหละ เค้าเคยขอผมขึ้นสถานะด้วยน่ะ แต่ผมไม่กล้าน่ะ ต่างคนก็เป็นผู้ชาย
ปลายๆเดือนที่ 2 ที่เราคุยกัน เค้าก็ได้บอกว่าเนี้ยะ จะมีเข้าค่ายนี้ รอบที่ 2 แบบว่าแสดงผลงานในรอบ 2 เดือน ตอนนั้นผมก็ดีใจน่ะ ที่จะได้เจอเค้าอีกครั้ง เพราะตลอดที่คุยกันผมก็เคยแอบถามว่า เราจะได้เจอกันอีกไหม ถึงกลางเดือนสิงหา ก็ได้เข้าค่าย รอบ 2 แต่แค่วันเดียว ผมก็ไปถึงค่ายก่อน แล้วผมก็เห็นเค้า ตอนนั้นเขิลมากกกกก มากที่สุด ไม่กล้ามองหน้าตรงๆ ได้แต่แอบมอง แล้วเค้าก็โครตน่ารัก เอากล้องมาถ่ายรูปผมไว้ด้วย แบบแอบถ่าย ที่จริงก็รู้แหละว่าแอบถ่ายเรา แต่เราก็เชิงๆไป แล้วก่อนกลับบ้าน เค้าก็ได้ให้อมยิ้มผมอันนึง แล้วผมก็ขอเค้าถ่ายรูปด้วย แบบว่าวันนั้นได้คุยกันน้อยมากกกก แต่ก็ดีใจที่ได้เจอ คือใน 2 เดือนแรกเนี้ยะ ถามว่าคิดถึงไหมก็คิดถึง แต่แบบไม่เจอก็ได้ ก็อยู่ได้ จากที่เราเจอกันครั้งที่ 2 สัปดาห์นึงเค้าก็ได้ซื้อโทรศัพท์ใหม่ เราก็เลยได้เปิดกล้องคุยกัน แบบว่าโครตตื่นเต้น วันแรกเค้าก็หลับให้เราดูสะแล้ว 55 แบบว่าถ้าวันไหนไม่ได้เห็นหน้าแทบจะอยู่ไม่ได้ แต่เราก็คุยกันได้ทุกวัน จนมาถึงเดือนกันยา ผมได้มีโอกาสเข้าไปสมัครสอบของ มทร มีโอกาสได้เจอแฟนเก่าเค้าเป็นผู้หญิงน่ะ ซึ่งเค้าก็เคยได้บอก แต่ผมก็เคยแอบๆคุยกับแฟนเก่าเค้า เพราะแฟนเก่าเค้าทักมา เพราะผมส่องเฟสเค้าบ่อยมั้ง ก็คุยกันเหมือนเพื่อนๆ เคยแอบเปิดกล้องคุยกัน ไม่รู้ว่าตอนนั้นผมคิดอะไร ผมทำไปได้ยังไง แฟนเก่าเค้าก็ได้ขอผมถ่ายรูป แล้วก็ไปเที่ยวด้วยนิดนึง ตอนนั้นไม่รุว่าทำได้ไงไปเดินเที่ยวกับแฟนเก่าของแฟนใหม่ ตอนนั้นผมอยู่ที่มอล ก็อยากให้แฟนผมมาหามาก ก็แอบๆโพส แล้วก็บอกๆว่าเนี้ยะอยู่มอล เค้าก็มาหา แล้วก็ให้กระเป๋าตังผมอันนึง ที่ผมเคยบอกว่าอยากได้ แบบว่าพอเจอหน้าก็ดีใจมากอ่ะ แต่เราก็ไม่ได้อยู่นานเพราะต้องกลับบ้านกับเพื่อน เพื่อนก็รออยู่ด้วย ต้องรีบๆ ตอนนั้น ตอนจจากกันก็ดีใจที่ได้เจอ แต่ก็ไม่ได้คิดถึงมาก แบบว่าไม่เจอก็อยู่ไม่ได้ จากวันนี้อีก 1 อาทิตย์ ก็เป็นวันครบรอบ 3 เดือนด้วย ถึงวันนั้น เราก็ได้ขึ้นสถานะกัน 55 แบบแฟนเก่าของเค้า ที่เคยเจอผม ก็เห็นแล้วก็โกรธผมมาก จริงๆตอนนั้นก็หนักใจ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก จนแบบมีเพื่อนแฟนเก่าเค้ามาถาม แบบไม่รู้จะตอบไง แล้วก็แถๆไปเรื่อยๆ จนจบ
พอปิดเทอมได้สักอาทิตย์ ผมก็ได้นัดเค้าอาทิตย์หน้าว่าจะไปหา แต่ผมต้องไปติวที่ขอนแก่น ผมพึ่งออก ผมก็เลยส่งข้อความไปว่าขอโทษที่ไม่ได้ไป แต่ผมไม่รู้คิดอะไรในวันนั้น ผมก็เลยรีบอาบน้ำ แต่งตัว แล้วรีบเข้าเมืองโคราชไปเลย เป็นเพราะคิดถึงเค้ามากด้วยแหละมั้ง เราก็ได้เที่ยวด้วยกันสองคน แบบวันนั้นมีความสุขมาก มากที่สุด ก่อนจะกลับผมก็แอบๆจะร้องน่ะ ไม่อยากกลับเลย พอขึ้นรถ ผมก็แอบมองเค้าตลอดจนไม่เห็นเค้า พอถึงสถานีขนส่ง ก่อนจะขึ้นรถกลับบ้านก็นั่งร้องไห้ที่สถานีอ่ะ แบบร้องไห้มากกก พอถึงเวลาขึ้นรถกลับบ้าน ก็นั่งร้องไห้บนรถเหมือนเดิม โครตได้บรรยากาศ มืดก็มืด กลับก็กลับคนเดียว และวันต่อมาผมก็ต้องไปขอนแก่นไปติวอาทิตย์นึง ตื่นนอนก่อนไป ผมก็ได้โทรไปหาเค้าแล้วก็ร้องไห้ด้วย เพราะเมื่อวานเรายังได้คุยกัน ได้อยู่ด้วยกันแต่แบบว่าวันนี้ไม่มีเค้าแล้ว แล้วเราก็ต้องไปขอนแก่นอีก พอได้ไปขอนแก่น เราก็คุยกับเค้าปกติ เปิดกล้องคุยบ้าง ได้คุยทุกวัน คิดถึง แต่ไม่ร้องไห้ ไม่เจอก็ไม่เป็นไร เป็นเพราะเรามีอะไรทำด้วยแล้วได้เที่ยวด้วยแหละ วันที่อยู่ขอนแก่นเพื่อนของแฟนเก่าเค้าก็กลับมาถามเรา ว่าเราคิดอะไรกับเค้า คบกับเค้าหรอ ตอนนั้นไม่กล้าตอบอะไร ก็ได้แต่ตอบไปว่าผมแอบชอบเค้าฝ่ายเดียว ผมไม่รู้ว่าเค้าชอบผมรึเหล่า ผมก็พูดประมาณนี้ แล้วกก็เล่าๆเรื่องนี้ให้เค้าฟังตลอด แต่ผมก็ไม่เข้าใจว่าคนสองคนรักกัน มันจะเป็นอะไรนักหนา แต่พอกลับมาจากขอนแก่นเท่านั้นแหละ ผมรู้สึกแปลกๆ ยังไงไม่รู้หลังจากวันนั้น ผมก็ร้องไห้ตลอดเลย ร้องทุกวัน แบบคิดถึงมาก ไม่รู้จะทำอะไร เค้าก็ให้กำลังใจน่ะ อย่าฟุ้งซ่าน แบบอดทนหน่อย ผมก็เลยนัดกับเค้าว่าจะไปหาวันครบรอบ 4 เดือน พอมาถึงวันนี้ เราก็ได้ไปเที่ยวที่เดิม ไปดูหนังกัน เค้าดีกับผมมากๆๆ มากที่สุด ถึงเวลาที่จะต้องกลับ ผมก็แอบๆ แบบจะร้อง เพราะคิดถึงเค้ามากกกกก ก็เลยตัดสินใจ เค้าก็ชวนไปบ้าน ผมก็ตอบตกลง ก็ได้ไปเล่นบ้านเค้าสักพัก แต่ถึงเวลาก็จะต้องกลับ เค้าก็อยากให้นอนด้วย ผมก็คิดแหละว่ายังไงก็ต้องกลับ แต่อีกใจก็อยากนอนเหมือนกัน เพราะผมก็เคยขอเค้านอนด้วยเหมือนกัน ก็เลยโทรคุยกับพ่อ แม่ ขอนอนค้างบ้านเพื่อน พ่อกับแม่ก็โอเค ก็เลยได้นอน เค้าดีกับผมมาก มากที่สุด ผมรักเค้ามาก นอนไปก็หลับบ้าง พอตื่นขึ้นกลางดึกผมก็หอมแก้ม กอดเค้า อยากอยู่กับเค้านานๆ ตื่นแบบนี้ประมาณ 3 ครั้ง ถึงตอนเช้า ก็คิดไว้แล้วยังไงก็ต้องกลับ ก็เลยถ่ายรูป นอนฟังเพลงกัน ผมก็นอนร้องไห้ตลอดเลย ผมไม่อยากจากเค้าไป เพราะเราก็อยู่ไกลกันมากกก ผมเคยคุยกับเค้าเรื่องเลิกไม่รู้ว่าเพราะเหตุผลอะไร เป็นเพราะคิดถึงเค้ามากมั้ง แบบทนไม่ไหว หรือไม่ก็เรื่องเรียน แบบว่าเรื่องเรียนต้องมาก่อน ผมก็คุยกับเค้าน่ะว่าต้องเห็นเรื่องเรียนมาก่อนแฟน แต่สำหรับผม เรื่องเรียนกับเรื่องแฟนเสมอๆกัน เพราะมีแฟนก็พอให้มีกำลังใจเรียน แล้วเค้าก็ชวนไปกินข้าว เวลานั่งซ้อนรถเค้าโครตได้อารมณ์แบบจะร้องไห้ทุกครั้งที่รู้ว่าจะต้องกลับบ้าน เราก็ได้กลับมาที่บ้านเค้า แล้วผมก็เตรียมตัวกลับบ้าน เค้าก็ได้ให้รูปเค้า เสื้อ กับผ้าของเค้าให้ผม แล้วเค้าก็ไปส่งผมที่ สถานีขนส่ง แบบตอนนั้นจะร้องไห้มากอ่ะ พอถึงสถานีก็ถ่ายรูปสักแปป แล้วผมก็ไปซื้อตั๋วแล้วต้องขึ้นรถตอนนั้นเลย จับมือกับเค้าผมก็ไม่ได้จับ เห็นหน้าเค้าตอนผมขึ้นรถก็แทบจะร้องไห้ออกมาเลย นั่งบนรถสักพักผมก็ร้องไห้ออกมาก ก็อายๆยายข้างๆอยู่น่ะ แต่มันห้ามไม่ได้จริงๆ ร้องไห้มากๆๆอ่ะ ก็คุยกับเค้าตลอดทาง เค้าก็บอกห้ามร้อง แต่ผมก็ห้ามไม่ได้จริงๆ ห้ามไม่ได้เลย เวลาผมได้กลิ่นเค้ากับเสื้อ และผ้าที่เค้าให้มาผมร้องไห้ทุกครั้ง เห็นรูปนักเรียนที่เค้าให้ผมมาที่อยู่ในกระเป๋าตังผมก็ร้องไห้เหมือนเดิม คือตอนนี้ก็คิดมากบ้าง แบบว่าคนรักกัน ทำไมต้องได้อยู่ไกลกันด้วย ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ผมกลับมาจากบ้านเค้าจนถึงวันนี้นี่ก็ยังไม่ถึงอาทิตย์ผมก็ร้องไห้ทุกวัน และช่วงเช้าจะคิดมากตลอด ต้องคุยกับเค้าตลอด เค้าก็ปลอบผมตลอด แบบว่าเป็นคนดีมาก ดีกับผมมาก แล้วเมื่อคืนผมก็คุยกับเค้าบ้าง ตอนนอนก็นอนไปสักพักเอาเสื้อเค้ามากอด พอรู้สึกตัวมันได้กลิ่นของเค้าที่เสื้อ ก็ร้องไห้ออกมาเลย
ผมไม่รู้ว่าจะทำไงต่อไปดี แต่ตอนนี้ผมก็พอทำใจได้บ้าง ไม่เจอก็คือไม่ได้เจอ ไม่ได้อยู่ด้วยกันก็คือไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่สักวันก็หวังไว้ว่าเราก็คงจะได้อยู่ด้วยกัน มันไม่ใช่ช่วงโปรน่ะที่แรกๆรักกันมาก นานๆไปรู้สึกเฉยๆ แต่ตอนนี้ 4 เดือนแล้ว ผมยังรักเค้าไม่เปลี่ยนไป และรักมากขึ้นทุกๆวัน แต่ไม่รู้ว่าจะทำใจไม่ให้เลิกร้องยังไงดี ทุกครั้งที่ฟังเพลงเศร้าๆ จะร้องไห้ออกมาตลอดเลย TT
ผมก็อยากให้ผมกลับมาเป็นเหมือนเดิมแหละ แบบว่าไม่คิดถึงมาก จนต้องร้องไห้ออกมา แบบไม่อยากร้องไห้ ไม่อยากคิดมากอีกแล้วครับ
เคยไหม? คิดถึงใครมากๆจนต้องร้องไห้ออกมา
ผมไม่รู้ว่าจะเริ่มตรงไหนก่อนดี เอาเป็นว่าผมจะเล่าเรื่องผมกับแฟนผมตั้งแต่รู้จักกันเลยน่ะครับ
ผมเป็นคนนครราชสีมา แต่อยู่แถบชนบท อำเภอไกลๆห่างจากตัวเมืองมาก ส่วนแฟนผมเค้าเป็นคนในเมืองนครราชสีมา
วันนั้น เดือนมิถุนายน ผมก็ได้ไปเข้าค่ายที่โรงเรียนจัดไปเป็นนักเรียนแกนนำ ผมเป็นนักเรียน ม.6 ผมได้ไปเข้าค่ายที่นั่น 2 วัน 1 คืน ผมได้เห็นผู้ชายคนหนึ่ง อยู่ ม.5 (ผู้ชาย 555+) เค้าหน้าคุ้นมาก ผมจำได้ว่าเป็นเพื่อนในเฟสผมแน่นอน ถึงตอนที่เค้าให้จัดกลุ่มกัน ผมก็ได้ลงกลุ่ม แล้วน้องคน(แฟนผม)นั้นได้เปลี่ยนกลุ่มกับเพื่อนมาอยู่กลุ่มเดียวกันกับผม (ผมก็แอบคิดน่ะว่าที่เปลี่ยนมาเพราะผมรึเปล่า แต่ไม่ได้คิดไรมาก เพราะเค้าเป็นผู้ชาย 55) เค้าก็ได้ถามกับผมว่า ใช่ชื่อเฟส ……….. ไหม ผมฟังเค้าไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ แต่ได้ยินชื่อเฟสผม ผมก็ตอบไปว่าใช่ๆ แบบงงๆ จริงๆแล้วผมก็ชอบเค้ามากน่ะ เป็นเพราะเป็นเพื่อนในเฟสมาก่อนไหมก็ไม่รู้ ออกจากห้องผมก็แอบมาดูรายชื่อที่ติดผนังห้อง ก็ลองค้นๆชื่อเฟสก็ไม่เจอ พอเย็นๆ มีน้องคนนึงให้ทุกคนในกลุ่มเขียนชื่อเฟส ผมก็เลยเห็นชื่อเฟสเค้า แล้วก็แอบๆถ่ายรูปเก็บไว้ เค้าก็คุยกับผมก็ดีมากแหละ เหมือนเพื่อนๆกันธรรมดาๆ วันนั้นมีแสดงละครด้วย ผมก็ได้แสดงเป็นคณะกรรมการตัดสินการแข่งขัน 55 เพราะเค้าให้ผมเป็น ถึงเวลาเข้าห้องนอน ผมก็แอบไปส่องเฟสเค้า แล้วผมก็ไปอาบน้ำ อยู่ดีๆเพื่อนก็เรียกว่ามีคนทักมา ก็เป็นเค้าจริงๆ แอบดีใจมาก พิมพ์ไปยิ้มไป ก็ดีใจน่ะ ที่คนที่เราแอบชอบทักมา เราก็คุยกันได้นิดนึง แล้วเค้าก็เงียบไป พอวันสุดท้ายของค่าย ผมก็แอบๆมองเค้าอยู่น่ะ แบบว่าแอบมองมากเลยแหละ ตั้งแต่เช้าออกกำลังกาย ผมยังจำได้ว่าเค้าใส่เสื้อสีดำ นุ่งผ้าเช็ดตัวเฉยมาออกกำลังกาย 55 พอแยกย้านไปอาบน้ำให้เข้ากลุ่ม แล้วแยกกลุ่มเป็นโรงเรียนเพื่อพรีเซ้นงาน ก็ได้เรียงแถวแล้วก็ไปนั่งข้างๆโรงเรียนเค้า แล้วผมก็ได้นั่งใกล้ๆ ที่จริงตั้งใจไปนั่งตรงนั้นพอดี ได้คุยกันนิดหน่อย ถึงเวลาต้องกลับ ผมก็ได้ขอเค้าถ่ายรูปด้วย แล้วก็ถ่ายรูปกลุ่มกัน ก็แยกย้ายกลับบ้าน ผมก็แอบมองเค้าตลอดน่ะ ถึงบ้านผมรู้สึกแปลกๆอ่ะ เหมือนขาดอะไรไม่รู้ จริงๆเพราะคิดถึงเค้าน่ะ คิดถึงจริงๆ วันนั้นเค้าก็ทักมาถึงบ้านยัง เป็นยังไงอะไรประมาณนี้ ผมนี่ดีใจมากกกก จากวันนั้นสักอาทิตย์นึงเลยแหละมั้งเราก็ไม่ค่อยได้คุยกัน ออนไม่ตรงกัน แต่ผมก็แอบส่องเฟสเค้าบ่อยมากน่ะ
จากนั้น มีวันนึงเค้าตัดผมทรงสกินเฮด ผมก็เลยทักแชทไปว่า นี่ ทรงผมน่ารักดีน่ะ ก็คุยกันไปเรื่อยๆ วันแรกจนถึง ตี2 เลย ไม่รู้คุยได้ไง จากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆทุกวันๆ จนเกือบครบ 2 เดือน แล้วใน เดือนกว่าๆนั้น เราก็แอบๆตกลงเป็นแฟนกันตั้งแต่เดือนแรกแล้วมั้ง ผมก็เลยได้รู้ว่าที่จริงเค้าน่ะก็เคยมาแฮปวันเกิดผมตั้งแต่เดือนกุมภาแล้ว เค้าก็แอบชอบผมน่ะ แล้วมีวันนึงเค้าก็ได้มาบอกความในใจกับผม ว่าเค้าชอบผมตั้งแต่วันแรกแล้วมั้ง แอบมองผมอยู่บ่อยๆ แล้วผมก็ได้ไปดูรูปที่ถ่ายหมู่ เพิ่งเห็นว่าเค้าชี้นิ้วมาทางผมด้วยตั้งหลายรูปแหละ 55 โครตน่ารักอ่ะ แล้ววันนั้นผมก็ได้บอกความในใจไป ที่จริงผมก็รู้แล้วแหละว่าเค้าก็แอบชอบผมมานานแล้ว ในเฟสที่โพสของเค้า ผมก็แอบคิดว่าเป็นผม จนแน่ใจเพราะเห็นเค้าโพสรูปแผนที่เป็นอำเภอผมด้วย แคปชันประมาณว่า “ถ้าความคิดถึงมันฆ่าคนได้จริงๆ ให้ทายว่าในวันนี้ฉันจะต้องตาย” ดีใจมากๆเลยแหละ เค้าเคยขอผมขึ้นสถานะด้วยน่ะ แต่ผมไม่กล้าน่ะ ต่างคนก็เป็นผู้ชาย
ปลายๆเดือนที่ 2 ที่เราคุยกัน เค้าก็ได้บอกว่าเนี้ยะ จะมีเข้าค่ายนี้ รอบที่ 2 แบบว่าแสดงผลงานในรอบ 2 เดือน ตอนนั้นผมก็ดีใจน่ะ ที่จะได้เจอเค้าอีกครั้ง เพราะตลอดที่คุยกันผมก็เคยแอบถามว่า เราจะได้เจอกันอีกไหม ถึงกลางเดือนสิงหา ก็ได้เข้าค่าย รอบ 2 แต่แค่วันเดียว ผมก็ไปถึงค่ายก่อน แล้วผมก็เห็นเค้า ตอนนั้นเขิลมากกกกก มากที่สุด ไม่กล้ามองหน้าตรงๆ ได้แต่แอบมอง แล้วเค้าก็โครตน่ารัก เอากล้องมาถ่ายรูปผมไว้ด้วย แบบแอบถ่าย ที่จริงก็รู้แหละว่าแอบถ่ายเรา แต่เราก็เชิงๆไป แล้วก่อนกลับบ้าน เค้าก็ได้ให้อมยิ้มผมอันนึง แล้วผมก็ขอเค้าถ่ายรูปด้วย แบบว่าวันนั้นได้คุยกันน้อยมากกกก แต่ก็ดีใจที่ได้เจอ คือใน 2 เดือนแรกเนี้ยะ ถามว่าคิดถึงไหมก็คิดถึง แต่แบบไม่เจอก็ได้ ก็อยู่ได้ จากที่เราเจอกันครั้งที่ 2 สัปดาห์นึงเค้าก็ได้ซื้อโทรศัพท์ใหม่ เราก็เลยได้เปิดกล้องคุยกัน แบบว่าโครตตื่นเต้น วันแรกเค้าก็หลับให้เราดูสะแล้ว 55 แบบว่าถ้าวันไหนไม่ได้เห็นหน้าแทบจะอยู่ไม่ได้ แต่เราก็คุยกันได้ทุกวัน จนมาถึงเดือนกันยา ผมได้มีโอกาสเข้าไปสมัครสอบของ มทร มีโอกาสได้เจอแฟนเก่าเค้าเป็นผู้หญิงน่ะ ซึ่งเค้าก็เคยได้บอก แต่ผมก็เคยแอบๆคุยกับแฟนเก่าเค้า เพราะแฟนเก่าเค้าทักมา เพราะผมส่องเฟสเค้าบ่อยมั้ง ก็คุยกันเหมือนเพื่อนๆ เคยแอบเปิดกล้องคุยกัน ไม่รู้ว่าตอนนั้นผมคิดอะไร ผมทำไปได้ยังไง แฟนเก่าเค้าก็ได้ขอผมถ่ายรูป แล้วก็ไปเที่ยวด้วยนิดนึง ตอนนั้นไม่รุว่าทำได้ไงไปเดินเที่ยวกับแฟนเก่าของแฟนใหม่ ตอนนั้นผมอยู่ที่มอล ก็อยากให้แฟนผมมาหามาก ก็แอบๆโพส แล้วก็บอกๆว่าเนี้ยะอยู่มอล เค้าก็มาหา แล้วก็ให้กระเป๋าตังผมอันนึง ที่ผมเคยบอกว่าอยากได้ แบบว่าพอเจอหน้าก็ดีใจมากอ่ะ แต่เราก็ไม่ได้อยู่นานเพราะต้องกลับบ้านกับเพื่อน เพื่อนก็รออยู่ด้วย ต้องรีบๆ ตอนนั้น ตอนจจากกันก็ดีใจที่ได้เจอ แต่ก็ไม่ได้คิดถึงมาก แบบว่าไม่เจอก็อยู่ไม่ได้ จากวันนี้อีก 1 อาทิตย์ ก็เป็นวันครบรอบ 3 เดือนด้วย ถึงวันนั้น เราก็ได้ขึ้นสถานะกัน 55 แบบแฟนเก่าของเค้า ที่เคยเจอผม ก็เห็นแล้วก็โกรธผมมาก จริงๆตอนนั้นก็หนักใจ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก จนแบบมีเพื่อนแฟนเก่าเค้ามาถาม แบบไม่รู้จะตอบไง แล้วก็แถๆไปเรื่อยๆ จนจบ
พอปิดเทอมได้สักอาทิตย์ ผมก็ได้นัดเค้าอาทิตย์หน้าว่าจะไปหา แต่ผมต้องไปติวที่ขอนแก่น ผมพึ่งออก ผมก็เลยส่งข้อความไปว่าขอโทษที่ไม่ได้ไป แต่ผมไม่รู้คิดอะไรในวันนั้น ผมก็เลยรีบอาบน้ำ แต่งตัว แล้วรีบเข้าเมืองโคราชไปเลย เป็นเพราะคิดถึงเค้ามากด้วยแหละมั้ง เราก็ได้เที่ยวด้วยกันสองคน แบบวันนั้นมีความสุขมาก มากที่สุด ก่อนจะกลับผมก็แอบๆจะร้องน่ะ ไม่อยากกลับเลย พอขึ้นรถ ผมก็แอบมองเค้าตลอดจนไม่เห็นเค้า พอถึงสถานีขนส่ง ก่อนจะขึ้นรถกลับบ้านก็นั่งร้องไห้ที่สถานีอ่ะ แบบร้องไห้มากกก พอถึงเวลาขึ้นรถกลับบ้าน ก็นั่งร้องไห้บนรถเหมือนเดิม โครตได้บรรยากาศ มืดก็มืด กลับก็กลับคนเดียว และวันต่อมาผมก็ต้องไปขอนแก่นไปติวอาทิตย์นึง ตื่นนอนก่อนไป ผมก็ได้โทรไปหาเค้าแล้วก็ร้องไห้ด้วย เพราะเมื่อวานเรายังได้คุยกัน ได้อยู่ด้วยกันแต่แบบว่าวันนี้ไม่มีเค้าแล้ว แล้วเราก็ต้องไปขอนแก่นอีก พอได้ไปขอนแก่น เราก็คุยกับเค้าปกติ เปิดกล้องคุยบ้าง ได้คุยทุกวัน คิดถึง แต่ไม่ร้องไห้ ไม่เจอก็ไม่เป็นไร เป็นเพราะเรามีอะไรทำด้วยแล้วได้เที่ยวด้วยแหละ วันที่อยู่ขอนแก่นเพื่อนของแฟนเก่าเค้าก็กลับมาถามเรา ว่าเราคิดอะไรกับเค้า คบกับเค้าหรอ ตอนนั้นไม่กล้าตอบอะไร ก็ได้แต่ตอบไปว่าผมแอบชอบเค้าฝ่ายเดียว ผมไม่รู้ว่าเค้าชอบผมรึเหล่า ผมก็พูดประมาณนี้ แล้วกก็เล่าๆเรื่องนี้ให้เค้าฟังตลอด แต่ผมก็ไม่เข้าใจว่าคนสองคนรักกัน มันจะเป็นอะไรนักหนา แต่พอกลับมาจากขอนแก่นเท่านั้นแหละ ผมรู้สึกแปลกๆ ยังไงไม่รู้หลังจากวันนั้น ผมก็ร้องไห้ตลอดเลย ร้องทุกวัน แบบคิดถึงมาก ไม่รู้จะทำอะไร เค้าก็ให้กำลังใจน่ะ อย่าฟุ้งซ่าน แบบอดทนหน่อย ผมก็เลยนัดกับเค้าว่าจะไปหาวันครบรอบ 4 เดือน พอมาถึงวันนี้ เราก็ได้ไปเที่ยวที่เดิม ไปดูหนังกัน เค้าดีกับผมมากๆๆ มากที่สุด ถึงเวลาที่จะต้องกลับ ผมก็แอบๆ แบบจะร้อง เพราะคิดถึงเค้ามากกกกก ก็เลยตัดสินใจ เค้าก็ชวนไปบ้าน ผมก็ตอบตกลง ก็ได้ไปเล่นบ้านเค้าสักพัก แต่ถึงเวลาก็จะต้องกลับ เค้าก็อยากให้นอนด้วย ผมก็คิดแหละว่ายังไงก็ต้องกลับ แต่อีกใจก็อยากนอนเหมือนกัน เพราะผมก็เคยขอเค้านอนด้วยเหมือนกัน ก็เลยโทรคุยกับพ่อ แม่ ขอนอนค้างบ้านเพื่อน พ่อกับแม่ก็โอเค ก็เลยได้นอน เค้าดีกับผมมาก มากที่สุด ผมรักเค้ามาก นอนไปก็หลับบ้าง พอตื่นขึ้นกลางดึกผมก็หอมแก้ม กอดเค้า อยากอยู่กับเค้านานๆ ตื่นแบบนี้ประมาณ 3 ครั้ง ถึงตอนเช้า ก็คิดไว้แล้วยังไงก็ต้องกลับ ก็เลยถ่ายรูป นอนฟังเพลงกัน ผมก็นอนร้องไห้ตลอดเลย ผมไม่อยากจากเค้าไป เพราะเราก็อยู่ไกลกันมากกก ผมเคยคุยกับเค้าเรื่องเลิกไม่รู้ว่าเพราะเหตุผลอะไร เป็นเพราะคิดถึงเค้ามากมั้ง แบบทนไม่ไหว หรือไม่ก็เรื่องเรียน แบบว่าเรื่องเรียนต้องมาก่อน ผมก็คุยกับเค้าน่ะว่าต้องเห็นเรื่องเรียนมาก่อนแฟน แต่สำหรับผม เรื่องเรียนกับเรื่องแฟนเสมอๆกัน เพราะมีแฟนก็พอให้มีกำลังใจเรียน แล้วเค้าก็ชวนไปกินข้าว เวลานั่งซ้อนรถเค้าโครตได้อารมณ์แบบจะร้องไห้ทุกครั้งที่รู้ว่าจะต้องกลับบ้าน เราก็ได้กลับมาที่บ้านเค้า แล้วผมก็เตรียมตัวกลับบ้าน เค้าก็ได้ให้รูปเค้า เสื้อ กับผ้าของเค้าให้ผม แล้วเค้าก็ไปส่งผมที่ สถานีขนส่ง แบบตอนนั้นจะร้องไห้มากอ่ะ พอถึงสถานีก็ถ่ายรูปสักแปป แล้วผมก็ไปซื้อตั๋วแล้วต้องขึ้นรถตอนนั้นเลย จับมือกับเค้าผมก็ไม่ได้จับ เห็นหน้าเค้าตอนผมขึ้นรถก็แทบจะร้องไห้ออกมาเลย นั่งบนรถสักพักผมก็ร้องไห้ออกมาก ก็อายๆยายข้างๆอยู่น่ะ แต่มันห้ามไม่ได้จริงๆ ร้องไห้มากๆๆอ่ะ ก็คุยกับเค้าตลอดทาง เค้าก็บอกห้ามร้อง แต่ผมก็ห้ามไม่ได้จริงๆ ห้ามไม่ได้เลย เวลาผมได้กลิ่นเค้ากับเสื้อ และผ้าที่เค้าให้มาผมร้องไห้ทุกครั้ง เห็นรูปนักเรียนที่เค้าให้ผมมาที่อยู่ในกระเป๋าตังผมก็ร้องไห้เหมือนเดิม คือตอนนี้ก็คิดมากบ้าง แบบว่าคนรักกัน ทำไมต้องได้อยู่ไกลกันด้วย ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ผมกลับมาจากบ้านเค้าจนถึงวันนี้นี่ก็ยังไม่ถึงอาทิตย์ผมก็ร้องไห้ทุกวัน และช่วงเช้าจะคิดมากตลอด ต้องคุยกับเค้าตลอด เค้าก็ปลอบผมตลอด แบบว่าเป็นคนดีมาก ดีกับผมมาก แล้วเมื่อคืนผมก็คุยกับเค้าบ้าง ตอนนอนก็นอนไปสักพักเอาเสื้อเค้ามากอด พอรู้สึกตัวมันได้กลิ่นของเค้าที่เสื้อ ก็ร้องไห้ออกมาเลย
ผมไม่รู้ว่าจะทำไงต่อไปดี แต่ตอนนี้ผมก็พอทำใจได้บ้าง ไม่เจอก็คือไม่ได้เจอ ไม่ได้อยู่ด้วยกันก็คือไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่สักวันก็หวังไว้ว่าเราก็คงจะได้อยู่ด้วยกัน มันไม่ใช่ช่วงโปรน่ะที่แรกๆรักกันมาก นานๆไปรู้สึกเฉยๆ แต่ตอนนี้ 4 เดือนแล้ว ผมยังรักเค้าไม่เปลี่ยนไป และรักมากขึ้นทุกๆวัน แต่ไม่รู้ว่าจะทำใจไม่ให้เลิกร้องยังไงดี ทุกครั้งที่ฟังเพลงเศร้าๆ จะร้องไห้ออกมาตลอดเลย TT
ผมก็อยากให้ผมกลับมาเป็นเหมือนเดิมแหละ แบบว่าไม่คิดถึงมาก จนต้องร้องไห้ออกมา แบบไม่อยากร้องไห้ ไม่อยากคิดมากอีกแล้วครับ