ทิ้ง...ฉันไปเพราะอะไร???? เ..๋.า

เรื่องของเราไม่รู้จะมีใครอยากอ่านมั้ย เราคบกับ ผช คนนึงมาเกือบ 8 ปี เรารักกันมากใช้ชีวิตด้วยกัน ให้เค้าทุกอย่าง ดีกับเค้าทุกอย่าง เรารักกันมากเลย ตลอดเวลาที่คบกันทุกคนที่เห็นเราก็จะบอกว่าอิจฉาเรา 2 คนที่รักกันดี ซึ่งจริงๆเค้าดีกับเรามาก ครอบครัวเราก็รักเค้า แต่ครอบครัวเค้าไม่ชอบเราเราก็อดทนคบกับเค้ามาตลอดไม่เคยไปยุ่งกับครอบครัวของเค้า เราอยู่ด้วยกันตั้งแต่เรียนปีสาม แต่เราคบกันตั้งแต่มัธยมปลาย เราเข้ามาอยู่ กทม. กันสองคนเราไม่มีญาติที่ไหน ดูแลกันมาตลอดไม่เคยทิ้งกัน พอเราเรียนจบเราได้งานทำ พอเค้าเรียนจบเราก็พาเค้าไปฝากงานกับหัวหน้าเรา แล้วไม่นานเราก็ย้ายไปทำงานอีกที่นึง หลังจากนั้นไม่นานเค้าก็สอบติดงานรัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่ง ตลอดเวลาเราเคี่ยวเข็ญเค้าทุกอย่าง ให้กำลังใจเค้า อยู่ข้างๆเค้า ช่วงแรกๆที่เค้าเริ่มงานที่นี่เค้าไปเจอผู้หญิงที่ทำงานที่เดียวกับเค้า เจอกันในวันที่อบรมพนักงานใหม่ เค้าก็คุยติดต่อกันมาเรื่อยๆจนเราเห็นและสงสัยมากเพราะเค้าค่อนข้างจะสนิทสนมกัน รายงานทุกอย่างตั้งแต่ตื่นนอนจนเข้าห้องน้ำ พอเรารู้เราให้เค้าเลิกคุยกัน แต่ป่าวเลยเค้ากันแอบคุยกันลับๆมาเป็นปี (ตอนแรกไม่รู้เพิ่งจับได้) ส่วนเราต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัด พอเรากลับมาที่ห้อง เราแอบเจอข้อความที่แฟนเรากับเพื่อนสนิทเราคุยกัน คือคำพูดมันเกินกว่าคำว่าเพื่อนมากอ่ะ เราถามแฟนเราแต่เค้าก็ไม่ยอมรับนะ เราทะเลาะกันรุนแรงมาก เราทำร้ายตัวเราเอง จนเค้าก็บาดเจ็บ แต่เค้าก็ไม่ยอมรับนะ เค้าก็โกหกเราว่าไม่มีอะไรแล้วยังจะมาขอเลิกกับเราเพราะว่าเราไม่ฟังเค้าและทำให้เค้าต้องเจ็บตัว แต่เราก็เป็นคนง้อเค้านะ แล้วเราก็กลับมาคบกันอีกครั้ง แต่หลังจากนั้นเค้าก็เปลี่ยนไปไม่ใส่ใจไม่พูดไม่เล่นเหมือนก่อน ทำตัวเซ็งๆ ไม่ร่าเริงโดยเฉพาะเวลาที่อยู่กับเรา เราก็ได้แต่ถามเค้าว่าเค้าเป็นอะไร โกรธอะไรเรา เราทำอะไรผิดหรือป่าว แต่เค้าก็บอกว่าค้าไม่เป็นอะไรเหมือนเดิม จนมาวันนึงเราเข้าเฟสไปเจอรูปแฟนเรา แต่เฟสนั้นไม่ใช่ของแฟนเราแต่มันเหมือนเป็นเฟสของคนสองคนที่ใช้คุยกัน  ซึ่งดูแล้วสองคนนี้น่าจะรักกันมาก เราเปิดให้เเฟนเราดูแต่เค้าไม่ยอมรับแถมจะเลิกกับเราอีก แล้วเค้าก็เปลี่ยนใจ พอตอนเช้าเรากลับมา กทม.เพื่อจะมาเครียกับเค้าสองคนเค้าก็ยอมรับว่าเฟสนั่นเป็นของเค้ากับ ผญ ที่เค้าเคยเจอตอนอบรม เราแทบล้มทั้งยืน เราคุยไลน์เครียกับ ผู้หญิงคนนั้นทั้งคืน แต่สิ่งที่เรารู้ คือ แฟนเราแอบไปมีไรกับเค้าจนท้อง และ ผญ คนนั้นก็ไปทำแท้งโดยที่ไม่บอกแฟนเรา เพราะช่วงนั้นแฟนเราขอเลิกกับ ผญ คนนั้น เพราะเพิ่งรู้ว่า ผญ คนนั้นมีลูกมีครอบครัวอยู่แล้ว และทิ้งครอบครัวเพื่อมาเลือกแฟนเรา ผญ คนนั้นมาขอร้องให้แฟนเราเลิกกับเรา แต่แฟนเราไม่เลิกเพราะแฟนบอกว่าเค้าต้องดูแลและรักเรามาก แล้วแฟนเราก็ไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนนั้น (รึป่าว) เราคุยกับ ผญ คนนั้นจบเรามาถามแฟนเราแฟนเราตอนแรกก็ไม่ยอมรับ แต่พอเรามีหลักฐานแฟนเราถึงได้ยอม เค้าขอโทษเราสารพัด บอกเราให้เราให้อภัยเค้า และเริ่มต้นใหม่ เราก็โง่ต่อสิยอมให้อภัยเค้าแล้วเก็บความทุกข์ความเสียใจไว้กับตัวเองคนเดียว เราร้องไห้ทุกวันทะเลาะกันแทบทุกวันเราถามเค้าทุกวันว่าทำกับเราแบบนี้ได้ยังไง เรารอเค้ากลับมากินข้าวพร้อมกันกับเราทุกวัน แต่เค้ากลับไปนอนกับคนอื่น หลังจากเหตุการณ์นั้นเราก็อดทนมาเรื่อยๆ จนวันนึงแฟนเราอยู่ห้องที่ กทม.แต่เรากลับบ้าน วันนั้นเราแอบเซอร์ไพร้ส์เค้าโดยที่ไม่บอกว่ามาถึงห้องแล้ว แต่สิ่งที่เราเห็นคือแฟนเรากำลังโทรหาเพื่อนสนิทเราที่เค้าเคยแอบคุยกัน เราโมโหมากสติแตกคุมตัวเองไม่ได้ ตบหน้าเค้าด่าเค้า แต่พอเค้าง้อเค้าขอโทษเราก็ใจอ่อนยอมเค้าอีกครั้ง และก็เกิดเรื่องอีกครั้งนึง คือไลน์ที่แฟนเราเคยแอบคุยกับเพื่อนสนิทเรามันเด้งขึ้นมาทั้งๆที่มันบล็อคไปแล้ว เราเห็นเราอึ้งเลยคำพูดของพวกเค้าคือคำพูดของคนรักกันดีๆนี่เอง เค้าก็ขอโทษเราอีกแล้ว ทำดีกับเราสารพัด ดีมากกว่าเดิมด้วย จนเราเอ่ยปากถามเค้าว่าจะดีกับเราแบบนี้ทุกวันมั้ย เค้าก็สัญญานะ แต่ผ่านไปวันแล้ววันเล่า เรากับเค้าก็ทะเลาะกันทุกวัน ต่างคนก็ต่างเบื่อ เราก็เบื่อ เหนื่อย เสียใจ น้อยใจสารพัดเลย เราอยากรู้ว่าเราไม่ดีตรงไหน ทำไมถึงทำกับเราขนาดนี้ ส่วนเค้าก็พูดว่าเบื่อ รำคานที่เราเป็นแบบนี้เอาแต่ร้องไห้และทะเลาะกับเค้าทุกวัน บางครั้งเราก็พลั้งมือทำร้ายเค้าเหมือนกัน คือมันอัดอั้น โมโหจะอกจะแตกตายอยู่แล้ว แต่เราไม่ได้ตั้งใจ มันเจ็บอ่ะ มันสับสน เรารักเค้ามากนะ รักจนทำไรไม่ถูก อยากเลิกกับเค้าเหมือนกัน อยากเลิกมาตลอด ถามเค้าหลายครั้งแต่ก็ไม่เคยเลิกกันเลย แต่เราก็ทนอยู่ในสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เอาจริงๆสาเหตุหลักที่ทะเลาะกัน ก็คือเราทำใจยอมรับเรื่องเค้าไม่ได้ แต่เราก็ขอร้องเค้านะว่าทำดีกับเราพูดดีๆกับเราเอาใจใส่และพยายามกลับมารักกันเหมือนเดิม แต่เค้าก็ไม่ได้ทำไรมากมาย มีแต่เราที่ทำทุกอย่าง คือเค้าพยายามแล้ว แต่มันก็ทำได้เท่านี้ว่างั้นเถอะ (เค้าบอกเราแบบนี้นะ) คือเราทำดีกับเค้ามากกว่าเดิมแต่ก็ทะเลาะกันอยู่ด้วยความน้อยใจหลายอย่าง จนวันเสาร์เราทำบุญครบรอบวันตายแม่เรา เค้าก็ไปแต่ไม่เต็มใจ เราก็ถามเค้าตลอดว่าเป็นไร แต่ก็เหมือนเดิมคือไม่เป็นอะไร เราก็กลับมาทะเลาะกัน เราร้องไห้ พี่สาวเราได้ยินก็เข้ามาด่าแฟนเราผ่านโทรศัพท์คือเราเปิดโฟนไว้ให้เค้าได้ยินว่าบ้านเราทนกับเค้ามามากแล้ว แต่รู้มั้ยเค้ากับบอกเลิกเรา ตลกเนอะ เลิกเราโดยที่บอกเราว่าเราจบแค่นี้เถอะ ทั้งบ้านเราและบ้านเค้าต่างก็มีปัญหากัน แล้วเค้าก็วางโทรศัพท์ไป จากนั้นเราติดต่อเค้าไม่ได้อีกเลยเพราะเค้าไม่รับโทศัพท์ ไม่อ่านไลน์ไม่ติดต่อ เราก็เลยโทรเข้าบ้านเค้า พี่สาวเค้ามาด่าเรา เรางงมาก เค้าบอกว่าเราเอาน้องเขาไปอยู่กับครอบครัวเรามากเกินไป ตลกมั้ย เรายอมให้พี่สาวเค้าด่าสารพัด ง้อทุกทาง ไม่นอนทั้งคืนเพราะโทรหาเค้า แต่เค้าหนีเรา จนเมื่อวันอังคารเราโทรเข้าที่ทำงานเค้าเพราะเราจะตายอยู่แล้ว พี่สาวเค้าโทรมาด่าเรา จะเอาตำรวจมาจับเราเพราะเราไปโทรระรานตามรังควานน้องเค้า ขู่ว่าไม่ให้เราไปยุ่งกับที่ทำงานเค้า เพราะอะไรล่ะ ก็เพราะถ้าเราเปิดโปงเรื่องชู้สาวในที่ทำงานแฟนเรา เค้าก็โดนไล่ออก ประวัติเสีย บ้านเค้ากลัวเรามากขู่เราสารพัด และแฟนเราก็หนีเราทุกทางเหมือนกัน เราเจ็บมากนะ เพราะเราให้อภัย ยกโทษ ไม่โกรธไม่เกลียดสิ่งที่เค้าทำกับเรา แต่วันนี้สิ่งที่เค้ากำลังทำกับเราอ่ะมันน้อยกว่าที่เราเจอมาอีกแต่เค้ากลับทิ้งเราไป ไม่บอกเราสักคำ บอกเรามาสิว่าเราผิดอะไร เกลียดเรา เราไม่ดี หรือว่าอะไรทิ้งเราไปเฉยหนีเรา เค้าบอกว่าเราโทรไประรานเค้า เราโทรไปจริงแหลล่ะโทไปเพื่อตามหาน้องเขา ง้อน้องเขา เราอยากรู้ว่าเราผิดอะไรถึงทิ้งเราไป สุดท้ายพี่สาวเค้าก็ด่าเรามา เราก็เหมือนหมาตัวนึงที่ซื่อสัตย์กับเค้าจนวินาทีสุดท้าย ตอนนี้เราทรมานมาก เหมือนคนจะตาย เราใช้ชีวิตอยู่กับเค้ามาตลอด เราเริ่มไม่ถูกเราจะต้องทำอะไรดี เราจะเริ่มจากตรงไหนดี เรางงไปหมด เราอยากคุยกับเค้าอยากถามว่าเราผิดอะไรถึงทิ้งเราไป หรือเป็นเพราะเค้ามีหน้าที่การงานที่ดีมั่นคงแล้วไม่ต้องพึ่งพาเราอีกต่อไปเค้าถึงทิ้งเราไป  และเราก็ได้คุยกับเค้าอีกครั้งหลังจากที่เค้าหายไปอาทิตย์กว่าๆ เราโทรเข้าที่ทำงานเค้า เค้ารับสาย เราคุยกับเค้าดีๆเราถามว่าเราผิดอะไร ทิ้งเราไปทำไม ไม่รักเราแล้วเหรอ 8 ปีที่คบกันมาไม่มีความหมายกับเค้าบ้างเหรอ แต่เค้ากับบอกเราว่าเค้าไม่รักเราแล้ว พอเถอะเลิกติดต่อ เลิกยุ่ง เลิกรอ เลิกตามหาเค้า เค้าไม่กลับมาแล้วเค้าตัดสินใจแล้ว เราถามว่าเราผิดอะไร เค้าก็บอกว่าให้เราถามตัวเราเองดูว่าเราผิดอะไร เค้าเบื่อแล้วที่จะต้องทนอยู่กับสภาพแบบนี้ เค้าตัดสินใจดีแล้ว จะไม่กลับมาคบกับเราอีก และที่สำคัญ บ้านเค้าก็คงไม่ให้เรากลับมาคบกันอีกแล้ว เพราะเค้าบอกว่าเราไปด่าพี่สาวเค้า และพี่สาวเราก็อยากให้เลิกคบกัน ตั้งแต่ทะเลาะกันเค้าทิ้งเราไป เราไม่เคยด่าพี่เค้าสักคำมีแต่พี่สาวเค้าที่ด่าเรา จะแจ้งความจับเรา บ้านเราไม่เคยโทรไปว่าเค้าสักคำที่เค้าทิ้งเราไป เค้าไม่รับผิดชอบอะไรทั้งสิ้นทิ้งไป ไม่ลา ไม่บอก ไม่อะไรทั้งนั้น พ่อเราเห็นเราร้องไห้เขาก็ร้องไห้สงสารเรา กลัวเราจะคิดสั้น ครอบครัวเราเดือดร้อนกันหมด แต่ไม่เคยโทรไปด่าแฟนเราบ้านแฟนเราเลยสักครั้งเดียว มีแต่เราที่โทรไปขอคุยกับแฟนเราแล้วโดนแฟนเราแล้วก็พี่สาวแฟนเราด่ากลับมา เราเสียใจนะ ครอบครัวเรารักเค้าเอ็นดูเค้าเหมือนลูก แต่เค้าไม่เคยให้เกียรติเราเลย วันนี้เราตัดใจจากเค้าไม่ได้จริงๆ เรารักเค้ามาก เราอยากบอกว่าเรายังรอเค้าอยู่ เรายังให้อภัยเค้าได้เสมอ วันนี้เค้ามีครอบครัวที่คอยปกป้องเค้าทุกอย่าง จนเค้าลืมไปแล้วมั้ง ว่าเค้าโตพอที่จะต้องดูแลตัวเองได้แล้ว ทุกคนก็รักครอบครัวตัวเองทั้งนั้น แต่ชีวิตคู่กับครอบครัว เราต้องรู้จักแยกแยะ และเข้าใจชีวิตมากกว่านี้ ถ้าเค้าได้อ่านกระทู้นี้ เค้าก็คงรู้ว่านี่คือตัวเค้าเอง หยุดอ้างเหตุผลว่าทามเพื่อครอบครัว และถ้าเค้ารักเราจริงเค้าก็คงไม่ทิ้งเราไปด้วยเหตูผลเพียงแค่นี้ เราไม่รู้ว่าแบบนี้เรียกว่าเป็นลูกผู้ชายมั้ย แต่เราเชื่อว่าผู้ชายหลายคนเขาก็คงไม่ทำกันแบบนี้ วันนึงสิ่งที่เค้าทำกับเราไว้ครอบครัวเราไว้ เค้าและครอบครัวก็จะได้รับสิ่งนั้นเช่นเดียวกัน เราจะไม่โกรธ ไม่เกลียดเค้าเลยสักนิดเดียว เราขอให้เวรกรรมเราจบสิ้นกันแค่นี้ เราจะอวยพรและเฝ้าดูเค้าอยู่ห่างๆอย่างนี้ตลอดไป