สวัสดีคะ เรื่องนี้เกิดขึ้นกับเราเกือบๆเดือนนึงแล้วคะ เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงทั้งหมดไม่ได้มีการบิดเบือนเนื้อหาอะไรทั้งนั้น เรื่องนี้อาจจะยาวหน่อยนะคะ เราสมัครไอดีพันทิปเพื่อที่จะมาเล่าเรื่องนี้โดยเฉพาะเลยคะ เพราะปกติได้แต่อ่านเรื่องราวคนอื่น วันนี้เลยได้มาเล่าเรื่องตัวเองซะเลย
เพราะเราว่าถ้าเรากุบางส่วนขึ้นมา ก็ไม่ต่างจากเรายอมรับว่าเราผิด ถ้าเรารู้ตัวว่าเราผิด เราคงจะให้เรื่องมันเงียบไปคะ เราอาย แต่เรื่องนี้เรารู้สึกว่าเราเป็นคนโดนกระทำ มาตั้งแต่ต้นยันจบเรื่องเลยคะ
เรื่องมันเริ่มขึ้นตั้งแต่ 1 ปีที่แล้วคะ เราเพิ่งสอบเข้ามหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในนครปฐม เราถือว่าเป็นคนที่หน้าตาดีคนนึงคะ ผิวขาว ตัวเล็ก ผมดำ ได้เลือกเป็นหลีดคณะ (ซึ่งตอนหลังได้ยกเลิกสแตนไป)
ช่วงที่เราเข้ามอใหม่ๆ คนมาจีบเราเยอะพอสมควร แต่เราไม่ได้สนใจ เราไม่ชอบ ผช คะ เราชอบ ผญ ตอนนั้น เลยไม่ได้สนใจอะไรมาก แต่ก็คุยเรื่อยๆเพราะเป็นเพื่อนร่วมคณะ พี่ร่วมคณะ อาจจะได้ร่วมงานกันในอนาคต เลยไม่ได้เสียมารยาทกับทุกคน แต่ก็เว้นช่องว่างไว้
จนผ่านมาได้เกือบๆครึ่งเทอม เรามีรุ่นพี่คนนึงคะ เข้ามาคุยด้วย เขาเป็นเพื่อนรุ่นพี่อีกคนที่เคยมาจีบเราคะ ในคณะเราไม่มีรับน้องคะ รุ่นพี่เลยบอกให้ไปล่าลายเซ็นกับเบอร์โทรศัพท์รุ่นพี่มาตามจำนวนที่กำหนด จะได้รู้จักกัน
เราจำไม่ได้หรอกคะว่าเราขอใครบ้าง เพราะให้เพื่อนส่งให้รุ่นพี่ต่อเป็นทอดๆ แล้วพอได้สมุดมาคืน ก็ครบกำหนดพอดี เราเลยเมมเบอร์รุ่นพี่ทุกคนเก็บไว้คะ รุ่นพี่คนนี้เห็นเราเมมเบอร์แล้วมันเด้งไลน์พี่เขาเลยทักมาคุยกับเราคะ
เราขอแทนชื่อพี่คนนี้ว่า “เจ” นะคะ นอกจากพี่เขาจะเป็น ผช แล้ว เขายังไม่ตรงสเปกหนุ่มๆที่เราเคยกรี๊ดๆมาด้วยคะ เขาออกจะอ้วน เตี้ย ดำ ล่ำๆหน่อย ละก็มีรอยสิวเต็มไปหมด พี่เขาก็ทักมาเรื่อยๆเราก็ตอบบ้าง ไม่ตอบบ้าง ทำเป็นไม่เห็นบ้าง
แต่พี่เจก็ชอบมาชวนไปนู่นนี่ ชวนกินข้าว คือง่ายๆเริ่มเยอะอะคะ เราก็เริ่มรำคาญเลยไม่ค่อยตอบ แต่พอเจอกันต่อหน้าเราก็คุยดีคะ เราเกรงใจเพราะพี่เขาเป็นรุ่นพี่ จนเวลาผ่านไปเรื่อยๆ เราเริ่มชอบเขาคะ
เขาดูเป็นคนดีมากๆ ใจดี ดูอบอุ่นน่ะคะ จนเรามองข้ามเรื่องหน้าตาไปเลย แล้วจากที่เราไม่ชอบ ผช เราก็เริ่มชอบเขาคะ แต่ไม่ได้ชอบมากถึงขั้นที่อยากเป็นแฟนอะไรงั้นนะคะ ไม่มีหึงหวง เราแค่รู้สึกดีด้วยแค่นั้นคะ เพราะก็มีบางเวลาที่เรารำคาญ
แล้วพี่เขาก็พาเราให้รู้จักเพื่อน ผญ เขาคนนึงคะ เรื่องมันก็เริ่มตรงนี้แหละคะ พี่เจบอกว่า คนนี้เป็นเพื่อนสนิด ผญ เขาอยากรู้จักเลยพามา เราก็ไหว้เขาอ่ะคะ สมมติชื่อพี่ ผญ คนนี้ชื่อ “แพร” นะคะ
พี่เขาดูไม่น่าจะสนิดกับพี่เจ แล้วก็อยู่ในกลุ่มพี่เจเลยคะ เราก็คิดแต่แรกแต่ก็ไม่ได้อะไรมาก เพราะกลุ่มพี่เจ มีแต่เด็กเรียนอะคะ ออกจะเรียบๆกันทั้งกลุ่ม แต่พี่เขาดูออกจะเปรี้ยวจี๊ดเลยคะ ซอยผมบ้อบสั้น ย้อมแดง แต่งหน้าฉ่ำมาทุกวัน ไอไลนเนอร์ รองพื้น สโมกกี้อาย ชิมเมอร์มาเต็ม แบบ เปรี้ยวจี๊ดเลยคะ
แล้วเราก็รู้สึกกับพี่คนนี้แปลกๆด้วยคะ คือพี่แพรเขาก็ดีกับเรานะคะ แต่มันรู้สึกแปลกๆ เข้าใจฟิวมั้ยคะ คือเรารู้สึกเหมือนพี่เขาดูไม่ชอบเราอะคะ แต่พี่เขาก็ทำดีกับเรา เราเลยสับสน งงๆ เลยคิดว่าตัวเองคิดมากไป
แล้วคำแรกที่ ผญ คนนี้มาคุยกับเราในตอนแรกที่รู้จักกันนะคะคือ “น้องคิดยังไงกับเจหรอ?”
คือเราก็ งง คะ ว่าถามไมเนี่ย ไม่ได้รู้จักกันเลยอยู่ๆมาถาม เราเลยยิ้มๆไป
หลังจากนั้น พี่แพรก็มีคนมาคุยด้วยคะ แต่พี่แพรบอกว่ายังไม่ได้ชอบ ดูไปเฉยๆ แต่เขาไม่ได้บอกเรานะคะ เขาบอกพี่เจ ละเรากำลังเดินไปหาพี่เจแล้วได้ยินพอดี
แล้วพี่แพรก็ชอบเอาเรามาคุยกันสองต่อสองกับพี่เขา แล้วพูดเหมือนเชียร์เรากับพี่เจอะคะ เราก็แบบ ทำไมต้องเชียร์ขนาดนี้วะ 5555555 พี่เขาบอกว่าถูกชะตาเรามากเลย บอกว่าเราเป็นน้องรัก งั้นงี้ แต่บางทีพี่เขาชอบพูดจาแปลกๆ ซึ่งเราจำได้บางเรื่องอะคะ เช่น
“ เนี่ย เจอะ ชอบ ผญ ผมดำมากเลยนะ เจเลยชอบน้อง แต่เจอะ ชอบบอกให้พี่ไปย้อมดำบ่อยๆ แล้วพี่อะ ก็ไม่ชอบไง เพราะพี่หน้าไม่ให้ผมดำ เจนี่บ้าไปละ “
อารมณ์ ประมาณนี้อะคะ แบบ นางต้องการอารายยย เราตอนนั้นก็ งงๆ เลยพยักหน้า หงึกๆ แบบอีเอ๋อไปอะคะ ยังไม่รู้เรื่องอะไร
เอ้อ คือเราเป็นคนไม่แต่งหน้าคะ เพราะเราตื่นสายมาก พี่แพรเนี่ยเขาเลยลองไม่แต่งหน้ามาบ้างคะ พูดได้เต็มปากเลยคะ ตกใจเวอร์ ถ้าพี่เจไม่ชี้ให้ดูละบอกว่านี่คือพี่แพรเนี่ย เราไม่เชื่อเลยคะ
นางบอกว่า ดีท็อกซ์หน้า ให้หน้าได้หายใจบ้าง แต่ขอโทษคะ เราก็เคยแต่งหน้า เราเห็นคราบไพรเมอร์กับบีบีมันกองๆแถวๆคิ้วกับร่องแก้มนิดๆอ่ะคะ คือเหมือนนางรีบ แล้วพอทาแป้งมันเลยไปกองรวมกัน ตอนนั้นเราไม่กล้าบอกคะ แต่แอบฮา เพราะนางบอกนางดีท็อกซ์หน้า แต่ยังโบกรองพื้นมา5555555
ต่อมาพี่เจเขาทำกำไลข้อมือลูกปัดสีชมพูให้เราคะ เพราะพี่เขาเข้าใจว่าเราชอบสีชมพู - -‘ แล้วหลังจากนั้นประมานสองวัน พี่เจก็ทำอีอันมาคะ บอกว่า แพรงอน เลยทำให้ แต่เป็นสีม่วงคะ
เดี๋ยวนะ...นี่พวกแกเป็นเพื่อนกันแน่หรอวะ มางงมางอนกันเรื่องทำกำไลให้สาวละตัวเองไม่ได้เนี่ยนะ ??? ตอนนั้นเราเริ่มมึนๆละคะ เพราะก่อนหน้านั้นมีเรื่องแปลกๆหลายอย่างเลยคือ
พี่เจกับพี่แพรชอบอยู่ในห้องทำการบ้านกันสองคนอะคะ ทั้งๆที่เราก็อยู่อีกห้องแต่พี่เจบอกว่ากลัวกวนเราจะไปอยู่กับพี่แพร ละก็เป็นบ่อยม๊ากมากคะ แล้วมีครั้งนึงไลน์โทรศัพท์พี่เจเด้งคะเป็นไลน์พี่แพรเราเลยกดเข้าไปอ่าน
เป็นอารมณ์แบบ อยู่ไหนอะ จิ๊บิ เหงาจุงเบย คิดถึงนะกระต่ายตัวใหญ่ของเก๊า ฝันดีนะจุ้บ เยิ้ปยูจังเลยคือพี่แพรนางเป็นมนุษย์แอ๊บอะคะ แล้วพอพี่เจเห็นเราหยิบโทรศัพท์นางมาเล่น นางรีบปรี่มาดูเลยคะแล้วถามว่า “ดูอะไรอยู่หรอ” เราก็ปล่าวแล้วคืนโทรศัพท์ให้
คิดว่า พน ค่อยมาอ่านใหม่ แต่พออีกวันเรามาอ่าน แชตทั้งหมดที่เราเคยอ่าน หายหมดเลยคะ ว่างปล่าว โบ๋เบ๋ ไม่มีอะไรเลย
เรียกแทนตัวเองว่าแพรกระต่ายน้อย แทนพี่เจว่าเจกระต่ายน้อย เพราะนางชอบกระต่ายแล้วพี่เจก็เลยชอบกระต่ายตามนางคะ หัว ดรอ มาก เลย คะ แต่นางก็ตั้งชื่อให้คนอื่นนะคะ แต่ทำไมชื่อที่นางตั้งให้พี่เจต้องคล้องกับนางก็ไม่รู้
ละพี่แพรเนี่ย ตอนแรกที่พี่เจตามจีบเรา ตอนเรายังไม่ได้สนใจอะไรมาก เรายังไม่เคยเห็นในสารระบบ วิถีชีวิตของพี่เจเลยคะ
แต่พอเราเริ่มจะชอบ นางก็มาป้วนเปี้ยนในสารระบบ เราตลอดคะ ให้อารมณ์เหมือนพี่เจกับพี่แพรตัวติดกัน เรียนคลาสเดียวกันทู๊กกกวัน ขนาดกลับหอ เรายังขับรถไปส่งเลยคะ เพราะนางตัวติดกันม๊าก
จนครั้งสุดท้ายที่เราทนไม่ไหวแล้วคือ เรามีงานแสดงในคณะคะ แล้วมันชนกับพี่แพรพอดี พี่เจก็ถามว่าอยากให้ไปดูมั้ย เราก็บอกว่าไม่ต้องหรอก คือก่อนหน้านั้นก็มีงานแสดงเราคะ เราก็บอกแบบนี้ แต่พี่เจก็ดึงดันมาจนได้ เราแค่อยากลองใจคะ
กลายเป็นว่านะคะ นางเจ ไม่มางานแสดงเราคะ นางไปดูพี่แพรรรร ซึ่งเราก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเท่าไรคะตอนนั้น ออกจะจุกนิดๆ รู้สึกแย่หน่อยๆ แล้วงานเราเลิกก่อนคะ พี่เจเลยให้เรามาดูพี่แพรด้วย เราก็ อ๋อ ด่ายยยยยยยย
แล้วตอนเราไปดู พี่เจพาเราไปหาพี่แพรหลังเวทีอะคะ นางสองคนคุยกันแบบ เหมือนไม่มีเราอยู่ตรงนั้นอะคะ พี่แพรก็ไม่มองหน้าเราเลย แค่โบกมือเอ้อหวัดดีๆ ไรงี้คะ เหมือนเราเป็นอากาศเลย ณ จุดนั้น
แล้วที่พีคคือ ตอนที่ไปดูหน้าเวที พี่เจพามานั่งกับพวกเพื่อนๆพี่เขาคะ แล้วอยู่ๆพี่เขาก็บอกว่าย้ายที่กันเถอะ เราก็ หะ ย้ายไมเนี่ย ตรงที่นั่งมันตรงกลางจะย้ายไมก็ไม่รู้ไปอยู่ริมสุดฝั่งซ้าย แต่เราก็ไม่ว่าอะไรเดินตามไปนั่งด้วยคะ แล้วก็เลยถามว่าย้ายทำไมอะ
พี่เจตอบมาว่า
“อ๋อ ตรงนั้นมันมองแพรไม่ชัดอะ ตรงนี้มันชัดกว่า”
โอเคคคค เราพีคมากคะ เรารู้สึกว่ามันหยามเราเกินไปแล้ว ไม่ได้งั้นงี้นะคะ แค่เราไปคุยกับคนแบบพี่เขานี่ก็ไม่มีใครเชื่อแล้วคะว่าเราคุยกัน แต่นี่มาทำเหมือนเราเป็นตัวเลือกทั้งๆที่เราก็คิดว่าเราหาได้ดีกว่านี้เยอะเลยคะ
อ๋อ แล้วอีกเรื่องคะ ตอนที่เราล่ารายเซ็นรุ่นพี่แล้วไลน์เรามันเด้งเข้าเครื่องพี่เจ แล้วนางรีบมาชวนเราคุย นางเข้าใจว่าเราไปเสาะแสวงหาไลน์นางมาเพราะเราอยากคุยกับนาง อยากจีบนางประมาณนั้นคะ
คือ..นางไล่ไปบอกคนอื่นไปทั่วด้วยความภาคภูมิใจว่าเราแอดไลน์นางไป ซึ่งตอนเรารู้เราก็บอกนางไปคะ นางก็ช็อกๆหน่อย เพราะนางคิดว่าเราชอบนางเลยแอดนางไป คือนางหลงตัวเองมากคะ - -
วันนั้นพองานเลิกเราหนีกลับหอเลยคะ ไม่บอกอะไรด้วย พี่เจก็โทรตามเป็นสิบๆสาย ไลน์มาหา เราก็ไม่ตอบ จนดึกๆหน่อยเรามาตอบว่าเราจะเลิกคุยกับพี่เขาแล้ว เราไม่โอเคกับเรื่องพี่เขากับพี่แพร แล้วพี่เจทำยังไงรู้มั้ยคะ
ไปบอกพี่แพรคะ ว่า
“ห่างกันเหอะ”
หะะะะะะ อีกรอบคะ นางไปบอกพี่แพรคะ ว่า
“ ห่าง - กัน - เถอะ”
แล้วพี่แพรก็บอกนะ
“ อืมเราเข้าใจ เราก็รู้สึกว่าเราทำตัวเกินเพื่อนไปมากแล้ว น้องคงไม่ชอบ งั้นเราห่างๆกันดีกว่า”
เดี๋ยวนะคะ เดี๋ยวววว คือ พวก มิง เป็น เพื่อน กัน แน่ หราาาาาาา
จนเราพยายามคิดในแง่ดีคะว่า เราอาจจะทำผิดพี่เขาเป็นเพื่อนกันแท้ๆเราไปทำให้เขาแตกเพื่อนกัน เรามานั่งคิดว่าเราควรจะไปคุยกับพี่แพรเลยดีมั้ย ก็ไม่ดีเท่าไร เพราะคนที่บอกว่า พี่เขาสองคนดูมีอะไรกันคือเรา แล้วถ้าเราเข้าไปคุยมันเหมือนเราไปหาเรื่องพี่แพร
เราเลยคิดว่า ถ้าเวลาผ่านไปอีกสองสามวัน พี่แพรคงมาคุยกับเราเองคะ เพราะถ้าพี่เขายังอยากรักษาความเป็นเพื่อนกับพี่เจไว้เหมือนเดิม แล้วยังอยากรักษาความเป็นพี่น้องกับเรา เขาต้องมาอธิบายคะ ว่าเขาไม่ได้เป็นแบบนั้น เขาไม่ได้ตั้งใจ หรืออะไรก็ได้คะ
แต่พอผ่านไปเกือบสองอาทิตย์ พี่แพรหลบหน้าคะ หลบทั้งเรา หลบทั้งพี่เจ แต่ตอนที่พี่เจไม่ได้อยู่กับเรา ก็ไปคุยกัน แล้วบอกว่าเราหลบหน้าพี่เขา งง มั้ยคะ -_-
จนเรามาถามพี่เจคะ ว่า ทำไมพี่เขายังไม่มาคุยกับเราหรอ คือถ้าพี่เขายังอยากเป็นเพื่อน ยังอยากให้ความสัมพันธ์เราสามคนมันเหมือนเดิม ก็ต้องมาคุย ไม่ใช่หลบไปแบบนี้
เราพูดกับพี่เจคะว่า
“คือถ้าเป็นเรานะ เราจะเข้าไปคุย เพราะเราก็ยังอยากสนิดกับเพื่อนเหมือนเดิม เรายังอยากคุยกับน้องเหมือนเดิม เราจะเข้าไปอธิบาย ขอโทษ ทั้งๆที่เราไม่ผิด แต่เราก็จะทำ เพราะบางอย่างที่ทำไปเราไม่ได้ตั้งใจก็จริง แต่เราก็ไปทำให้ความสัมพันธ์ของคนอื่นเขาร้าว “
เราบอกอีกว่า
“เราไม่ได้อยากให้มันมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นนะ เราผิดเองแหละที่เราคิดมาก แต่อย่างน้อยพี่แพรก็นาจะมาอธิบายอะไรก็ยังดี"
พี่เจก็ตอบ แค่ “อืม” อย่างเดียว
หลังจากวันนั้น พอพี่แพรเห็นเราเดินมา พี่เขาจะรีบเดินผ่านไป หรือถ้าเจอจังๆก็จะยิ้มๆให้ แล้วมีวันนึงคะ เรากำลังจอดรถเสร็จ เดินขึ้นคณะ เจอพี่แพรคุยกับพี่เจแล้วก็เพื่อนอีกคนเรื่องคนที่มาจีบพี่แพร
พี่แพรบอกว่า “ แพรไม่ได้คิดอะไรเลย บอยเป็นแค่เพื่อน แพรคิดเกินกว่านั้นไม่ได้จริงๆ แต่ก็คุยไว้เพราะกลัวเสียเพื่อน”
เราจำคำพูดนั้นได้ดีคะ เพราะเราเดินไปได้ยินพอดี แล้วพอพี่แพรเห็นเรามา พี่เขาก็รีบขอตัวไปที่อื่นเลย
แล้วประมานสองวันหลังจากคำพูดที่เราไปได้ยินพอดีนั้นเรื่องก็เกิดขึ้นคะ พี่เจไปบอกพี่แพรว่า เราอยากให้พี่แพรมาขอโทษเรา พี่แพรเดือดเลยคะ บอกจะมาตบเรา (หะ?) บอกว่าเราปากพร่อย จะมาเจอให้ได้ เราก็เลยไปเจอคะ
ตอนที่เกิดเรื่อง พี่เขาเอาเพื่อนเกือบทั้งกลุ่มพี่เจมาเลยคะ เอาคนที่เขาคุยอยู่มาด้วย มาด่าเราสาดเสียเทเสียเลยคะ เราเดินไปจับแขนก็สะบัดเราอย่างแรง แล้วก็ด่าๆๆ
เดี๋ยวมาต่อคะ มันพิมได้ไม่เกินหนึ่งพันตัวอักษร
โดนตบ แต่ไม่รู้ว่าทำอะไรผิด
เพราะเราว่าถ้าเรากุบางส่วนขึ้นมา ก็ไม่ต่างจากเรายอมรับว่าเราผิด ถ้าเรารู้ตัวว่าเราผิด เราคงจะให้เรื่องมันเงียบไปคะ เราอาย แต่เรื่องนี้เรารู้สึกว่าเราเป็นคนโดนกระทำ มาตั้งแต่ต้นยันจบเรื่องเลยคะ
เรื่องมันเริ่มขึ้นตั้งแต่ 1 ปีที่แล้วคะ เราเพิ่งสอบเข้ามหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในนครปฐม เราถือว่าเป็นคนที่หน้าตาดีคนนึงคะ ผิวขาว ตัวเล็ก ผมดำ ได้เลือกเป็นหลีดคณะ (ซึ่งตอนหลังได้ยกเลิกสแตนไป)
ช่วงที่เราเข้ามอใหม่ๆ คนมาจีบเราเยอะพอสมควร แต่เราไม่ได้สนใจ เราไม่ชอบ ผช คะ เราชอบ ผญ ตอนนั้น เลยไม่ได้สนใจอะไรมาก แต่ก็คุยเรื่อยๆเพราะเป็นเพื่อนร่วมคณะ พี่ร่วมคณะ อาจจะได้ร่วมงานกันในอนาคต เลยไม่ได้เสียมารยาทกับทุกคน แต่ก็เว้นช่องว่างไว้
จนผ่านมาได้เกือบๆครึ่งเทอม เรามีรุ่นพี่คนนึงคะ เข้ามาคุยด้วย เขาเป็นเพื่อนรุ่นพี่อีกคนที่เคยมาจีบเราคะ ในคณะเราไม่มีรับน้องคะ รุ่นพี่เลยบอกให้ไปล่าลายเซ็นกับเบอร์โทรศัพท์รุ่นพี่มาตามจำนวนที่กำหนด จะได้รู้จักกัน
เราจำไม่ได้หรอกคะว่าเราขอใครบ้าง เพราะให้เพื่อนส่งให้รุ่นพี่ต่อเป็นทอดๆ แล้วพอได้สมุดมาคืน ก็ครบกำหนดพอดี เราเลยเมมเบอร์รุ่นพี่ทุกคนเก็บไว้คะ รุ่นพี่คนนี้เห็นเราเมมเบอร์แล้วมันเด้งไลน์พี่เขาเลยทักมาคุยกับเราคะ
เราขอแทนชื่อพี่คนนี้ว่า “เจ” นะคะ นอกจากพี่เขาจะเป็น ผช แล้ว เขายังไม่ตรงสเปกหนุ่มๆที่เราเคยกรี๊ดๆมาด้วยคะ เขาออกจะอ้วน เตี้ย ดำ ล่ำๆหน่อย ละก็มีรอยสิวเต็มไปหมด พี่เขาก็ทักมาเรื่อยๆเราก็ตอบบ้าง ไม่ตอบบ้าง ทำเป็นไม่เห็นบ้าง
แต่พี่เจก็ชอบมาชวนไปนู่นนี่ ชวนกินข้าว คือง่ายๆเริ่มเยอะอะคะ เราก็เริ่มรำคาญเลยไม่ค่อยตอบ แต่พอเจอกันต่อหน้าเราก็คุยดีคะ เราเกรงใจเพราะพี่เขาเป็นรุ่นพี่ จนเวลาผ่านไปเรื่อยๆ เราเริ่มชอบเขาคะ
เขาดูเป็นคนดีมากๆ ใจดี ดูอบอุ่นน่ะคะ จนเรามองข้ามเรื่องหน้าตาไปเลย แล้วจากที่เราไม่ชอบ ผช เราก็เริ่มชอบเขาคะ แต่ไม่ได้ชอบมากถึงขั้นที่อยากเป็นแฟนอะไรงั้นนะคะ ไม่มีหึงหวง เราแค่รู้สึกดีด้วยแค่นั้นคะ เพราะก็มีบางเวลาที่เรารำคาญ
แล้วพี่เขาก็พาเราให้รู้จักเพื่อน ผญ เขาคนนึงคะ เรื่องมันก็เริ่มตรงนี้แหละคะ พี่เจบอกว่า คนนี้เป็นเพื่อนสนิด ผญ เขาอยากรู้จักเลยพามา เราก็ไหว้เขาอ่ะคะ สมมติชื่อพี่ ผญ คนนี้ชื่อ “แพร” นะคะ
พี่เขาดูไม่น่าจะสนิดกับพี่เจ แล้วก็อยู่ในกลุ่มพี่เจเลยคะ เราก็คิดแต่แรกแต่ก็ไม่ได้อะไรมาก เพราะกลุ่มพี่เจ มีแต่เด็กเรียนอะคะ ออกจะเรียบๆกันทั้งกลุ่ม แต่พี่เขาดูออกจะเปรี้ยวจี๊ดเลยคะ ซอยผมบ้อบสั้น ย้อมแดง แต่งหน้าฉ่ำมาทุกวัน ไอไลนเนอร์ รองพื้น สโมกกี้อาย ชิมเมอร์มาเต็ม แบบ เปรี้ยวจี๊ดเลยคะ
แล้วเราก็รู้สึกกับพี่คนนี้แปลกๆด้วยคะ คือพี่แพรเขาก็ดีกับเรานะคะ แต่มันรู้สึกแปลกๆ เข้าใจฟิวมั้ยคะ คือเรารู้สึกเหมือนพี่เขาดูไม่ชอบเราอะคะ แต่พี่เขาก็ทำดีกับเรา เราเลยสับสน งงๆ เลยคิดว่าตัวเองคิดมากไป
แล้วคำแรกที่ ผญ คนนี้มาคุยกับเราในตอนแรกที่รู้จักกันนะคะคือ “น้องคิดยังไงกับเจหรอ?”
คือเราก็ งง คะ ว่าถามไมเนี่ย ไม่ได้รู้จักกันเลยอยู่ๆมาถาม เราเลยยิ้มๆไป
หลังจากนั้น พี่แพรก็มีคนมาคุยด้วยคะ แต่พี่แพรบอกว่ายังไม่ได้ชอบ ดูไปเฉยๆ แต่เขาไม่ได้บอกเรานะคะ เขาบอกพี่เจ ละเรากำลังเดินไปหาพี่เจแล้วได้ยินพอดี
แล้วพี่แพรก็ชอบเอาเรามาคุยกันสองต่อสองกับพี่เขา แล้วพูดเหมือนเชียร์เรากับพี่เจอะคะ เราก็แบบ ทำไมต้องเชียร์ขนาดนี้วะ 5555555 พี่เขาบอกว่าถูกชะตาเรามากเลย บอกว่าเราเป็นน้องรัก งั้นงี้ แต่บางทีพี่เขาชอบพูดจาแปลกๆ ซึ่งเราจำได้บางเรื่องอะคะ เช่น
“ เนี่ย เจอะ ชอบ ผญ ผมดำมากเลยนะ เจเลยชอบน้อง แต่เจอะ ชอบบอกให้พี่ไปย้อมดำบ่อยๆ แล้วพี่อะ ก็ไม่ชอบไง เพราะพี่หน้าไม่ให้ผมดำ เจนี่บ้าไปละ “
อารมณ์ ประมาณนี้อะคะ แบบ นางต้องการอารายยย เราตอนนั้นก็ งงๆ เลยพยักหน้า หงึกๆ แบบอีเอ๋อไปอะคะ ยังไม่รู้เรื่องอะไร
เอ้อ คือเราเป็นคนไม่แต่งหน้าคะ เพราะเราตื่นสายมาก พี่แพรเนี่ยเขาเลยลองไม่แต่งหน้ามาบ้างคะ พูดได้เต็มปากเลยคะ ตกใจเวอร์ ถ้าพี่เจไม่ชี้ให้ดูละบอกว่านี่คือพี่แพรเนี่ย เราไม่เชื่อเลยคะ
นางบอกว่า ดีท็อกซ์หน้า ให้หน้าได้หายใจบ้าง แต่ขอโทษคะ เราก็เคยแต่งหน้า เราเห็นคราบไพรเมอร์กับบีบีมันกองๆแถวๆคิ้วกับร่องแก้มนิดๆอ่ะคะ คือเหมือนนางรีบ แล้วพอทาแป้งมันเลยไปกองรวมกัน ตอนนั้นเราไม่กล้าบอกคะ แต่แอบฮา เพราะนางบอกนางดีท็อกซ์หน้า แต่ยังโบกรองพื้นมา5555555
ต่อมาพี่เจเขาทำกำไลข้อมือลูกปัดสีชมพูให้เราคะ เพราะพี่เขาเข้าใจว่าเราชอบสีชมพู - -‘ แล้วหลังจากนั้นประมานสองวัน พี่เจก็ทำอีอันมาคะ บอกว่า แพรงอน เลยทำให้ แต่เป็นสีม่วงคะ
เดี๋ยวนะ...นี่พวกแกเป็นเพื่อนกันแน่หรอวะ มางงมางอนกันเรื่องทำกำไลให้สาวละตัวเองไม่ได้เนี่ยนะ ??? ตอนนั้นเราเริ่มมึนๆละคะ เพราะก่อนหน้านั้นมีเรื่องแปลกๆหลายอย่างเลยคือ
พี่เจกับพี่แพรชอบอยู่ในห้องทำการบ้านกันสองคนอะคะ ทั้งๆที่เราก็อยู่อีกห้องแต่พี่เจบอกว่ากลัวกวนเราจะไปอยู่กับพี่แพร ละก็เป็นบ่อยม๊ากมากคะ แล้วมีครั้งนึงไลน์โทรศัพท์พี่เจเด้งคะเป็นไลน์พี่แพรเราเลยกดเข้าไปอ่าน
เป็นอารมณ์แบบ อยู่ไหนอะ จิ๊บิ เหงาจุงเบย คิดถึงนะกระต่ายตัวใหญ่ของเก๊า ฝันดีนะจุ้บ เยิ้ปยูจังเลยคือพี่แพรนางเป็นมนุษย์แอ๊บอะคะ แล้วพอพี่เจเห็นเราหยิบโทรศัพท์นางมาเล่น นางรีบปรี่มาดูเลยคะแล้วถามว่า “ดูอะไรอยู่หรอ” เราก็ปล่าวแล้วคืนโทรศัพท์ให้
คิดว่า พน ค่อยมาอ่านใหม่ แต่พออีกวันเรามาอ่าน แชตทั้งหมดที่เราเคยอ่าน หายหมดเลยคะ ว่างปล่าว โบ๋เบ๋ ไม่มีอะไรเลย
เรียกแทนตัวเองว่าแพรกระต่ายน้อย แทนพี่เจว่าเจกระต่ายน้อย เพราะนางชอบกระต่ายแล้วพี่เจก็เลยชอบกระต่ายตามนางคะ หัว ดรอ มาก เลย คะ แต่นางก็ตั้งชื่อให้คนอื่นนะคะ แต่ทำไมชื่อที่นางตั้งให้พี่เจต้องคล้องกับนางก็ไม่รู้
ละพี่แพรเนี่ย ตอนแรกที่พี่เจตามจีบเรา ตอนเรายังไม่ได้สนใจอะไรมาก เรายังไม่เคยเห็นในสารระบบ วิถีชีวิตของพี่เจเลยคะ
แต่พอเราเริ่มจะชอบ นางก็มาป้วนเปี้ยนในสารระบบ เราตลอดคะ ให้อารมณ์เหมือนพี่เจกับพี่แพรตัวติดกัน เรียนคลาสเดียวกันทู๊กกกวัน ขนาดกลับหอ เรายังขับรถไปส่งเลยคะ เพราะนางตัวติดกันม๊าก
จนครั้งสุดท้ายที่เราทนไม่ไหวแล้วคือ เรามีงานแสดงในคณะคะ แล้วมันชนกับพี่แพรพอดี พี่เจก็ถามว่าอยากให้ไปดูมั้ย เราก็บอกว่าไม่ต้องหรอก คือก่อนหน้านั้นก็มีงานแสดงเราคะ เราก็บอกแบบนี้ แต่พี่เจก็ดึงดันมาจนได้ เราแค่อยากลองใจคะ
กลายเป็นว่านะคะ นางเจ ไม่มางานแสดงเราคะ นางไปดูพี่แพรรรร ซึ่งเราก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเท่าไรคะตอนนั้น ออกจะจุกนิดๆ รู้สึกแย่หน่อยๆ แล้วงานเราเลิกก่อนคะ พี่เจเลยให้เรามาดูพี่แพรด้วย เราก็ อ๋อ ด่ายยยยยยยย
แล้วตอนเราไปดู พี่เจพาเราไปหาพี่แพรหลังเวทีอะคะ นางสองคนคุยกันแบบ เหมือนไม่มีเราอยู่ตรงนั้นอะคะ พี่แพรก็ไม่มองหน้าเราเลย แค่โบกมือเอ้อหวัดดีๆ ไรงี้คะ เหมือนเราเป็นอากาศเลย ณ จุดนั้น
แล้วที่พีคคือ ตอนที่ไปดูหน้าเวที พี่เจพามานั่งกับพวกเพื่อนๆพี่เขาคะ แล้วอยู่ๆพี่เขาก็บอกว่าย้ายที่กันเถอะ เราก็ หะ ย้ายไมเนี่ย ตรงที่นั่งมันตรงกลางจะย้ายไมก็ไม่รู้ไปอยู่ริมสุดฝั่งซ้าย แต่เราก็ไม่ว่าอะไรเดินตามไปนั่งด้วยคะ แล้วก็เลยถามว่าย้ายทำไมอะ
พี่เจตอบมาว่า
“อ๋อ ตรงนั้นมันมองแพรไม่ชัดอะ ตรงนี้มันชัดกว่า”
โอเคคคค เราพีคมากคะ เรารู้สึกว่ามันหยามเราเกินไปแล้ว ไม่ได้งั้นงี้นะคะ แค่เราไปคุยกับคนแบบพี่เขานี่ก็ไม่มีใครเชื่อแล้วคะว่าเราคุยกัน แต่นี่มาทำเหมือนเราเป็นตัวเลือกทั้งๆที่เราก็คิดว่าเราหาได้ดีกว่านี้เยอะเลยคะ
อ๋อ แล้วอีกเรื่องคะ ตอนที่เราล่ารายเซ็นรุ่นพี่แล้วไลน์เรามันเด้งเข้าเครื่องพี่เจ แล้วนางรีบมาชวนเราคุย นางเข้าใจว่าเราไปเสาะแสวงหาไลน์นางมาเพราะเราอยากคุยกับนาง อยากจีบนางประมาณนั้นคะ
คือ..นางไล่ไปบอกคนอื่นไปทั่วด้วยความภาคภูมิใจว่าเราแอดไลน์นางไป ซึ่งตอนเรารู้เราก็บอกนางไปคะ นางก็ช็อกๆหน่อย เพราะนางคิดว่าเราชอบนางเลยแอดนางไป คือนางหลงตัวเองมากคะ - -
วันนั้นพองานเลิกเราหนีกลับหอเลยคะ ไม่บอกอะไรด้วย พี่เจก็โทรตามเป็นสิบๆสาย ไลน์มาหา เราก็ไม่ตอบ จนดึกๆหน่อยเรามาตอบว่าเราจะเลิกคุยกับพี่เขาแล้ว เราไม่โอเคกับเรื่องพี่เขากับพี่แพร แล้วพี่เจทำยังไงรู้มั้ยคะ
ไปบอกพี่แพรคะ ว่า
“ห่างกันเหอะ”
หะะะะะะ อีกรอบคะ นางไปบอกพี่แพรคะ ว่า
“ ห่าง - กัน - เถอะ”
แล้วพี่แพรก็บอกนะ
“ อืมเราเข้าใจ เราก็รู้สึกว่าเราทำตัวเกินเพื่อนไปมากแล้ว น้องคงไม่ชอบ งั้นเราห่างๆกันดีกว่า”
เดี๋ยวนะคะ เดี๋ยวววว คือ พวก มิง เป็น เพื่อน กัน แน่ หราาาาาาา
จนเราพยายามคิดในแง่ดีคะว่า เราอาจจะทำผิดพี่เขาเป็นเพื่อนกันแท้ๆเราไปทำให้เขาแตกเพื่อนกัน เรามานั่งคิดว่าเราควรจะไปคุยกับพี่แพรเลยดีมั้ย ก็ไม่ดีเท่าไร เพราะคนที่บอกว่า พี่เขาสองคนดูมีอะไรกันคือเรา แล้วถ้าเราเข้าไปคุยมันเหมือนเราไปหาเรื่องพี่แพร
เราเลยคิดว่า ถ้าเวลาผ่านไปอีกสองสามวัน พี่แพรคงมาคุยกับเราเองคะ เพราะถ้าพี่เขายังอยากรักษาความเป็นเพื่อนกับพี่เจไว้เหมือนเดิม แล้วยังอยากรักษาความเป็นพี่น้องกับเรา เขาต้องมาอธิบายคะ ว่าเขาไม่ได้เป็นแบบนั้น เขาไม่ได้ตั้งใจ หรืออะไรก็ได้คะ
แต่พอผ่านไปเกือบสองอาทิตย์ พี่แพรหลบหน้าคะ หลบทั้งเรา หลบทั้งพี่เจ แต่ตอนที่พี่เจไม่ได้อยู่กับเรา ก็ไปคุยกัน แล้วบอกว่าเราหลบหน้าพี่เขา งง มั้ยคะ -_-
จนเรามาถามพี่เจคะ ว่า ทำไมพี่เขายังไม่มาคุยกับเราหรอ คือถ้าพี่เขายังอยากเป็นเพื่อน ยังอยากให้ความสัมพันธ์เราสามคนมันเหมือนเดิม ก็ต้องมาคุย ไม่ใช่หลบไปแบบนี้
เราพูดกับพี่เจคะว่า
“คือถ้าเป็นเรานะ เราจะเข้าไปคุย เพราะเราก็ยังอยากสนิดกับเพื่อนเหมือนเดิม เรายังอยากคุยกับน้องเหมือนเดิม เราจะเข้าไปอธิบาย ขอโทษ ทั้งๆที่เราไม่ผิด แต่เราก็จะทำ เพราะบางอย่างที่ทำไปเราไม่ได้ตั้งใจก็จริง แต่เราก็ไปทำให้ความสัมพันธ์ของคนอื่นเขาร้าว “
เราบอกอีกว่า
“เราไม่ได้อยากให้มันมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นนะ เราผิดเองแหละที่เราคิดมาก แต่อย่างน้อยพี่แพรก็นาจะมาอธิบายอะไรก็ยังดี"
พี่เจก็ตอบ แค่ “อืม” อย่างเดียว
หลังจากวันนั้น พอพี่แพรเห็นเราเดินมา พี่เขาจะรีบเดินผ่านไป หรือถ้าเจอจังๆก็จะยิ้มๆให้ แล้วมีวันนึงคะ เรากำลังจอดรถเสร็จ เดินขึ้นคณะ เจอพี่แพรคุยกับพี่เจแล้วก็เพื่อนอีกคนเรื่องคนที่มาจีบพี่แพร
พี่แพรบอกว่า “ แพรไม่ได้คิดอะไรเลย บอยเป็นแค่เพื่อน แพรคิดเกินกว่านั้นไม่ได้จริงๆ แต่ก็คุยไว้เพราะกลัวเสียเพื่อน”
เราจำคำพูดนั้นได้ดีคะ เพราะเราเดินไปได้ยินพอดี แล้วพอพี่แพรเห็นเรามา พี่เขาก็รีบขอตัวไปที่อื่นเลย
แล้วประมานสองวันหลังจากคำพูดที่เราไปได้ยินพอดีนั้นเรื่องก็เกิดขึ้นคะ พี่เจไปบอกพี่แพรว่า เราอยากให้พี่แพรมาขอโทษเรา พี่แพรเดือดเลยคะ บอกจะมาตบเรา (หะ?) บอกว่าเราปากพร่อย จะมาเจอให้ได้ เราก็เลยไปเจอคะ
ตอนที่เกิดเรื่อง พี่เขาเอาเพื่อนเกือบทั้งกลุ่มพี่เจมาเลยคะ เอาคนที่เขาคุยอยู่มาด้วย มาด่าเราสาดเสียเทเสียเลยคะ เราเดินไปจับแขนก็สะบัดเราอย่างแรง แล้วก็ด่าๆๆ
เดี๋ยวมาต่อคะ มันพิมได้ไม่เกินหนึ่งพันตัวอักษร