สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกนะคะ พอดีมีเรื่องไม่สบายใจ ต้องการแง่คิดในหลายๆมุมมอง ถ้าใช้คำหรือ tag ห้องผิด ต้องขอโทษด้วยนะคะ
ตอนนี้เราอยู่ในช่วงปิดเทอมค่ะ เราเรียนสามเทอมเลยทำให้ระยะเวลาในการปิดเทอมสั้นมาก ซึ่งเทอมนี้เราปิด 2 สัปดาห์ค่ะ เราเรียนอยู่ชั้นปีที่ 3 แล้วค่ะ สาเหตุที่เรามาตั้งกระทู้นี้ก็คือ ถ้าไม่อยากอ่านยาวๆ ไปที่ 2 ค่ะ
1. เรามีน้องชายซึ่งกำลังเรียนอยู่ชั้น ม.6 โดยทั่วไปก็ควรที่จะต้องเตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว แต่น้องเราไม่ใช่ค่ะ เขาทำตัวสบายมาก ไปสอบมา 2 ที่ก็ไม่ติด เขาไม่เคยอ่านหนังสือเลย เราว่าเขาหลายครั้งมากว่าระวังจะไม่มีที่เรียน แต่เขาก็มิได้นำพาค่ะ ไม่สนใจ ยั่วโมโหเราอีกด้วยซ้ำ เราก็ชินบ้างไม่ชินบ้างครั้ง บางครั้งเขายั่วจนตีกันก็มี เราเป็นพี่แต่ไม่เคยบอกน้องได้เลย เราคิดว่าอาจจะเป็นเพราะว่าเขาเป็นลูกคนเล็ก เขาถูกแม่ตามใจบ่อยๆ ตั้งแต่เล็กจนโต อยากได้อะไรต้องได้ซะส่วนใหญ่เลยทำให้เขากลายเป็นคนเอาแต่ใจ แต่สำหรับเรามันไม่ใช่ เราเป็นคนที่ไม่ยอมใคร ถ้าเขาจะเอาอะไรที่เป็นของเรา เราจะไม่ให้ แต่แม่มักจะบอกให้เราเอาให้เขา เพราะว่าเขาเป็นน้อง เห้ย... ได้ไงอ่ะ ก็ของเราอ่ะ แต่บ่อยครั้งที่ต้องให้เพื่อให้เรื่องจบ เขาเป็นคนปากจัด ด่าได้เจ็บและหยาบมาก จนผู้หญิงอย่างเราอาย อายมากๆ
2. วันนี้เรากับน้องเข้ามาอยู่ในห้อง น้องเล่นเกมในคอมฯ เราจัดไฟล์ในโน๊ตบุ๊ค (เพิ่งเอาออกจากกระเป๋าวันแรก) แม่เขามาดุน้องว่าไม่อ่านหนังสือ บลาๆๆๆ ตอนแรกเราก็โอเค นั่งฟังเงียบๆ น้องไม่อ่านหนังสือ โดนแม่ดุ สมเหตุสมผลดีค่ะ เพราะที่จริงเขาต้องรู้ตัวเองด้วยซ้ำว่าต้องอ่าน ไม่ใช่ว่าต้องให้ใครมาจ้ำจี้จ้ำไช แต่ไปๆมาๆ อ้าว... เกี่ยวไรกับเราว้า "กลับมาก็กลับมาเล่นเกมแข่งกัน ถ้าจะกลับมาแล้วทำอย่างนี้ ไม่ต้องกลับมาหรอก อยู่คนละที่ไปเลยดีกว่า" เราก็งงดิ แข่งกันเล่นตรงไหน เราไม่ได้เล่นเกม ก็เลยถามแม่ไปว่า "แข่งกันเล่นยังไงแม่" แม่ก็ไม่ตอบแล้วเดินออกไป สักพักเดินกลับเข้ามาใหม่แล้วพูดว่า "แม่บอกอะไรไม่ได้เลยนะ เถึยงทุกคำ" เราก็อธิบาย "ก็หนูไม่ได้เล่นเกมน่ะแม่ หนูจัดไฟล์ แล้วก็เพิ่งเอาโน๊ตบุ๊คออกมาจากกระเป๋าวันนี้ด้วย" แม่พูดอะไรต่อเราก็จำไม่ได้ แต่ก่อนที่แม่จะออกไป แม่พูดกับเราว่า "ถ้ายังขอเงินพ่อกับแม่ใช้อยู่ แม่ก็มีสิทธ์จะสอน ไว้หาเงินได้เองเมื่อไหร่ค่อยปีกกล้าขาแข็งกับแม่"
คำถามของเราก็คือ
- น้องไม่อ่านหนังสือ เราผิดมากเลยหรอ?
- เราไม่มีสิทธิ์ที่จะอธิบายเลยหรอว่าเราทำอะไร มันเป็นการเถียงหรอ?
- น้องเราสนิทกับแม่มาก แม่บอกยังไม่ฟัง แล้วกับเราที่เขาไม่เคยให้เกียรติ ไม่เคยเคารพ ไม่เคยฟัง เขาจะฟังเราหรอ?
- เราคิดว่ามันไม่ยุติธรรมกับเราเลย เราเรียนพอใช้ค่อนไปดี เราเครียดกับการสอบมาก กลับมาบ้านอยากกลับมาพักผ่อน กลับมาอยู่กับครอบครัว แต่มาดุเราว่าเราเพราะน้องไม่อ่านหนังสือ เราเสียใจที่ถูกดุในเรื่องที่เราไม่ได้ผิด
ปล. แม่เราให้ท้ายน้องมาก เราจะเป็นคนที่ไม่ยอมน้องมาก เวลาทะเลาะกันไม่มีใครยอมใคร แล้วเราก็เป็นฝ่ายที่ต้องถอยตลอด เพื่อให้เรื่องจบ แม้ว่าเรื่องนั้นเราจะผิดหรือถูก พ่อแม่มักจะให้เรายอมน้อง แล้วให้กับเหตุผลเวลาเราอยู่คนเดียวว่า "พ่อแม่บอกน้องไม่ได้ แต่พ่อแม่บอกหนูได้" เพราะเหตุนี้เลยอาจจะทำให้น้องเราเลยกลายเป็นคนที่ต้องถูกเสมอและไม่ฟังใคร
ขอทราบความคิดในมุมของคุณแม่หน่อยค่ะ
ตอนนี้เราอยู่ในช่วงปิดเทอมค่ะ เราเรียนสามเทอมเลยทำให้ระยะเวลาในการปิดเทอมสั้นมาก ซึ่งเทอมนี้เราปิด 2 สัปดาห์ค่ะ เราเรียนอยู่ชั้นปีที่ 3 แล้วค่ะ สาเหตุที่เรามาตั้งกระทู้นี้ก็คือ ถ้าไม่อยากอ่านยาวๆ ไปที่ 2 ค่ะ
1. เรามีน้องชายซึ่งกำลังเรียนอยู่ชั้น ม.6 โดยทั่วไปก็ควรที่จะต้องเตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว แต่น้องเราไม่ใช่ค่ะ เขาทำตัวสบายมาก ไปสอบมา 2 ที่ก็ไม่ติด เขาไม่เคยอ่านหนังสือเลย เราว่าเขาหลายครั้งมากว่าระวังจะไม่มีที่เรียน แต่เขาก็มิได้นำพาค่ะ ไม่สนใจ ยั่วโมโหเราอีกด้วยซ้ำ เราก็ชินบ้างไม่ชินบ้างครั้ง บางครั้งเขายั่วจนตีกันก็มี เราเป็นพี่แต่ไม่เคยบอกน้องได้เลย เราคิดว่าอาจจะเป็นเพราะว่าเขาเป็นลูกคนเล็ก เขาถูกแม่ตามใจบ่อยๆ ตั้งแต่เล็กจนโต อยากได้อะไรต้องได้ซะส่วนใหญ่เลยทำให้เขากลายเป็นคนเอาแต่ใจ แต่สำหรับเรามันไม่ใช่ เราเป็นคนที่ไม่ยอมใคร ถ้าเขาจะเอาอะไรที่เป็นของเรา เราจะไม่ให้ แต่แม่มักจะบอกให้เราเอาให้เขา เพราะว่าเขาเป็นน้อง เห้ย... ได้ไงอ่ะ ก็ของเราอ่ะ แต่บ่อยครั้งที่ต้องให้เพื่อให้เรื่องจบ เขาเป็นคนปากจัด ด่าได้เจ็บและหยาบมาก จนผู้หญิงอย่างเราอาย อายมากๆ
2. วันนี้เรากับน้องเข้ามาอยู่ในห้อง น้องเล่นเกมในคอมฯ เราจัดไฟล์ในโน๊ตบุ๊ค (เพิ่งเอาออกจากกระเป๋าวันแรก) แม่เขามาดุน้องว่าไม่อ่านหนังสือ บลาๆๆๆ ตอนแรกเราก็โอเค นั่งฟังเงียบๆ น้องไม่อ่านหนังสือ โดนแม่ดุ สมเหตุสมผลดีค่ะ เพราะที่จริงเขาต้องรู้ตัวเองด้วยซ้ำว่าต้องอ่าน ไม่ใช่ว่าต้องให้ใครมาจ้ำจี้จ้ำไช แต่ไปๆมาๆ อ้าว... เกี่ยวไรกับเราว้า "กลับมาก็กลับมาเล่นเกมแข่งกัน ถ้าจะกลับมาแล้วทำอย่างนี้ ไม่ต้องกลับมาหรอก อยู่คนละที่ไปเลยดีกว่า" เราก็งงดิ แข่งกันเล่นตรงไหน เราไม่ได้เล่นเกม ก็เลยถามแม่ไปว่า "แข่งกันเล่นยังไงแม่" แม่ก็ไม่ตอบแล้วเดินออกไป สักพักเดินกลับเข้ามาใหม่แล้วพูดว่า "แม่บอกอะไรไม่ได้เลยนะ เถึยงทุกคำ" เราก็อธิบาย "ก็หนูไม่ได้เล่นเกมน่ะแม่ หนูจัดไฟล์ แล้วก็เพิ่งเอาโน๊ตบุ๊คออกมาจากกระเป๋าวันนี้ด้วย" แม่พูดอะไรต่อเราก็จำไม่ได้ แต่ก่อนที่แม่จะออกไป แม่พูดกับเราว่า "ถ้ายังขอเงินพ่อกับแม่ใช้อยู่ แม่ก็มีสิทธ์จะสอน ไว้หาเงินได้เองเมื่อไหร่ค่อยปีกกล้าขาแข็งกับแม่"
คำถามของเราก็คือ
- น้องไม่อ่านหนังสือ เราผิดมากเลยหรอ?
- เราไม่มีสิทธิ์ที่จะอธิบายเลยหรอว่าเราทำอะไร มันเป็นการเถียงหรอ?
- น้องเราสนิทกับแม่มาก แม่บอกยังไม่ฟัง แล้วกับเราที่เขาไม่เคยให้เกียรติ ไม่เคยเคารพ ไม่เคยฟัง เขาจะฟังเราหรอ?
- เราคิดว่ามันไม่ยุติธรรมกับเราเลย เราเรียนพอใช้ค่อนไปดี เราเครียดกับการสอบมาก กลับมาบ้านอยากกลับมาพักผ่อน กลับมาอยู่กับครอบครัว แต่มาดุเราว่าเราเพราะน้องไม่อ่านหนังสือ เราเสียใจที่ถูกดุในเรื่องที่เราไม่ได้ผิด
ปล. แม่เราให้ท้ายน้องมาก เราจะเป็นคนที่ไม่ยอมน้องมาก เวลาทะเลาะกันไม่มีใครยอมใคร แล้วเราก็เป็นฝ่ายที่ต้องถอยตลอด เพื่อให้เรื่องจบ แม้ว่าเรื่องนั้นเราจะผิดหรือถูก พ่อแม่มักจะให้เรายอมน้อง แล้วให้กับเหตุผลเวลาเราอยู่คนเดียวว่า "พ่อแม่บอกน้องไม่ได้ แต่พ่อแม่บอกหนูได้" เพราะเหตุนี้เลยอาจจะทำให้น้องเราเลยกลายเป็นคนที่ต้องถูกเสมอและไม่ฟังใคร