พอดีผมอยากลองแต่งนิยายก็เลยลองนั่งแต่งเล่นๆมาคร่าวๆรบกวนเพื่อนๆ แนะนำทีครับว่าควรปรับปรุงตรงไหนแล้วแนวแบบที่ผมทำคนเขาจะสนใจกันรึป่าวครับ คือถ้าเป็นแนวนี้มันอยู่ในหัวเต็มเลยอะครับ หรือจะต้องเขียนแนวอื่นจะดีกว่าครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับผม
ในวันที่ท้องฟ้าเป็นสีส้มอ่อน คิรินเด็กหนุ่มอายุ14ปีจะมานั่งดูพระอาทิตย์ตกที่เชิงสันเขา
ท้ายหมู่บ้านทุกวัน เพราะมันทำให้เขารู้สึกอบอุ่น มากกว่าที่จะอยู่ในหมู่บ้านที่มีแต่คน
คอยจับตามองด้วยท่าทีหวาดกลัว ทุกคนต่างหวาดกลัวเด็กหนุ่มเพียงเพราะรูปลักษณ์ภายนอก เพียงเพราะว่าคิรินมีดวงตาที่เป็นสีแดงและนัยน์ตาที่เป็นสีขาว คิรินอาศัยอยู่กับตาสองคน แม่และพ่อของคิรินจากไปตั้งแต่คิรินเกิด
คิรินไม่เคยเห็นหน้าพ่อและแม่แม้แต่ครั้งเดียว
ชีวิตที่ผ่านมา14ปี คิรินไม่เคยมีเพื่อนแม้แต่คนเดียว มีเพียงคุณตาคนเดียวที่คอยเป็นทุกๆอย่างสำหรับเขา
"ตุบๆ ตุบๆ" คิรินรีบหันไปทางเสียงฝีเท้าที่วิ่งมาด้วยความเร็ว เพียงแต่เสียงนั้นอยู่หางออกไปทางหมู่บ้าน คิรินยืนตกตะลึงกับเสียงที่ได้ยินว่าทำไมถึงดังมาถึงสันเขา
ไม่ทันที่จะคิดว่าเสียงที่ได้ยินนั้นเป็นเสียงอะไรคิรินก็วิ่งมาหยุดอยู่ต่อหน้าเจ้าของเสียงซะแล้ว
"ฟึด ฟึด" เสียงลมหายใจและไอร้อนที่มากระทบ ทำให้สติของคิรินกลับมาทันที สิ่งที่อยู่ตรงหน้าของคิรินคือ กระทิง เพียงแต่กระทิงที่เห็นอยู่ข้างหน้าไม่เหมือนกับที่คิรินเคยเจอเป็นประจำในป่า
ถึงแม้คิรินจะเป็นเด็กหนุ่มอายุเพียง14ปี แต่คิรินก็เป็นเด็กที่มีพละกำลังมากผู้กว่าผู้ใหญ่
ทั่วไปซะอีก คิรินเคยล้มกระทิงมาแล้วด้วยมือเปล่า เพื่อเอามาให้คุณตานำไปแจกจ่ายคนในหมู่บ้าน แต่กับเจ้ากระทิงที่ยืนอยู่ต่อหน้ามันต่างกันมาก กระทิงตัวนี้สูงไม่ต่ำกว่า10ฟุต เขาเป็นเหล็กดูแข็งแรงโค้งงอชี้ขึ้นฟ้า ลมหายใจร้อนราวกับไอน้ำเดือดๆ
ฟันของมันราวกับฟันของปลาฉลาม แหลมคมและเยอะจนไม่น่าเชื่อ ภายในปากเห็นเป็นเปลวเพลิงชัดเจน มันพร้อมที่จะถูกพ้นออกมาเผาผลาญทุกสิ่งที่อยู่ต่อหน้าของมัน
อันนี้ลองเขียนสั้นๆกลัวจะไม่เวิครบกวนเพื่อนๆพี่ๆแนะนำทีนะครับ
หัดแต่งนิยาย เข้ามาให้ความคิดเห็นทีครับ
ในวันที่ท้องฟ้าเป็นสีส้มอ่อน คิรินเด็กหนุ่มอายุ14ปีจะมานั่งดูพระอาทิตย์ตกที่เชิงสันเขา
ท้ายหมู่บ้านทุกวัน เพราะมันทำให้เขารู้สึกอบอุ่น มากกว่าที่จะอยู่ในหมู่บ้านที่มีแต่คน
คอยจับตามองด้วยท่าทีหวาดกลัว ทุกคนต่างหวาดกลัวเด็กหนุ่มเพียงเพราะรูปลักษณ์ภายนอก เพียงเพราะว่าคิรินมีดวงตาที่เป็นสีแดงและนัยน์ตาที่เป็นสีขาว คิรินอาศัยอยู่กับตาสองคน แม่และพ่อของคิรินจากไปตั้งแต่คิรินเกิด
คิรินไม่เคยเห็นหน้าพ่อและแม่แม้แต่ครั้งเดียว
ชีวิตที่ผ่านมา14ปี คิรินไม่เคยมีเพื่อนแม้แต่คนเดียว มีเพียงคุณตาคนเดียวที่คอยเป็นทุกๆอย่างสำหรับเขา
"ตุบๆ ตุบๆ" คิรินรีบหันไปทางเสียงฝีเท้าที่วิ่งมาด้วยความเร็ว เพียงแต่เสียงนั้นอยู่หางออกไปทางหมู่บ้าน คิรินยืนตกตะลึงกับเสียงที่ได้ยินว่าทำไมถึงดังมาถึงสันเขา
ไม่ทันที่จะคิดว่าเสียงที่ได้ยินนั้นเป็นเสียงอะไรคิรินก็วิ่งมาหยุดอยู่ต่อหน้าเจ้าของเสียงซะแล้ว
"ฟึด ฟึด" เสียงลมหายใจและไอร้อนที่มากระทบ ทำให้สติของคิรินกลับมาทันที สิ่งที่อยู่ตรงหน้าของคิรินคือ กระทิง เพียงแต่กระทิงที่เห็นอยู่ข้างหน้าไม่เหมือนกับที่คิรินเคยเจอเป็นประจำในป่า
ถึงแม้คิรินจะเป็นเด็กหนุ่มอายุเพียง14ปี แต่คิรินก็เป็นเด็กที่มีพละกำลังมากผู้กว่าผู้ใหญ่
ทั่วไปซะอีก คิรินเคยล้มกระทิงมาแล้วด้วยมือเปล่า เพื่อเอามาให้คุณตานำไปแจกจ่ายคนในหมู่บ้าน แต่กับเจ้ากระทิงที่ยืนอยู่ต่อหน้ามันต่างกันมาก กระทิงตัวนี้สูงไม่ต่ำกว่า10ฟุต เขาเป็นเหล็กดูแข็งแรงโค้งงอชี้ขึ้นฟ้า ลมหายใจร้อนราวกับไอน้ำเดือดๆ
ฟันของมันราวกับฟันของปลาฉลาม แหลมคมและเยอะจนไม่น่าเชื่อ ภายในปากเห็นเป็นเปลวเพลิงชัดเจน มันพร้อมที่จะถูกพ้นออกมาเผาผลาญทุกสิ่งที่อยู่ต่อหน้าของมัน
อันนี้ลองเขียนสั้นๆกลัวจะไม่เวิครบกวนเพื่อนๆพี่ๆแนะนำทีนะครับ