ขอเล่าประสบการณ์นะค่ะ
ขอบอกเลยว่า จขกท. โชคดีมาก
คือเราตรวจเจอตอนอายุ 14 ปี (ตอนนี้ก็ 15 อยู่เลย 5555)
คือเราไม่มีอาการอะไรปรากฏเลยจนกระทั่ง
ทาง รร. ได้จัดให้ตรวจสุขภาพ เราก็ไปตรวจปกติ
แล้วคุณหมอก็จับคอเราแล้วก็พูดกับเราว่ามีก้อนอยู่ตรงคอให้เราลองไปหาหมอที่ รพ เพื่อตรวจ
พอเรารู้เราก็รีบโทรไปบอกแม่เลย
แต่แม่บอกรอปิดเทอมก่อนจะได้ไม่เสียการเรียน
พอถึงช่วงปิดเทอมแม่ก็พาเราไปหาหมอ
ตอนช่วงวันแรกที่ไปตรวจหมอก็ยังไม่ได้บอกอะไรมากก็นัดให้มาตรวจอีกที
เราก็ไปตามนัดพอไปหมอก็บอกว่าจะเจาะคอเอาเนื้อเยื่อเราไปตรวจดู(แอบตกใจเจาะคอ-0-)
เราก็ไปเจาะแล้วก็รอฟังผลพอผลออกหมอบอกเป็นเนื้องอก(ตอนนั้นคิดเอาแล้วไงละ5555)
แต่เราเป็นเด็ก ผญ. ที่แบบเอาไงเอากันผ่าก็ผ่า5555
แล้วหมอก็นัดวันมานอน รพ. รอผ่าตัด
เราก็ไป (รพ.นี้เป็นของรัฐหาห้องพิเศษยากมากกกแต่เราไปได้พอดีโชคดีมาก)
พอวันไปนอนก็จะมีวิสัญญีแพทย์มาแนะนำการดมยาสลบที่เราจะได้เจอในวันรุ่งขึ้น
พอถึงวันผ่าตัดตอนเราไปห้องผ่าตัดแบบกลัวมากนอนตัวสั่นอยู่จนกระทั่งเค้าให้ยาสลบ
แล้วเราก็ตื่นขึ้นมาอีกทีในห้องพักฟื้นคือตอนนั้นแบบงงๆอยู่ว่าผ่าเสร็จแล้วหรอ
วันนั้นแบบเราขยับตัวไม่ได้เลยเพราะเจ็บแผลที่คอมากกกก
จะกลืนโจ๊กยังลำบากเลย
โอ้ลืมมันจะมีกระป๋องที่ไว้ใส่เลือดเป็นแบบสายเจาะไว้ตรงคอแล้วเราต้องหิ้วไอ้กระป๋องนั้นไปไหนมาไหนอีก
(ความรู้สึกคือไอ้กระป๋องนั่นมันน่ากลัวไงไม่รู้)
พอวันรุ่งขึ้นเราก็เดินไปไหนมาไหนได้ละคือฟื้นตัวเร็วมาก
พอไม่นานก็กลับบ้านได้เพราะไม่มีปัญหาอะไร
แล้วหมอก็นัดมาฟังผลการผ่าตัดอีก
พอถึงวันนัด
เราก็ไปกับแม่เหมือนเดิม
หมอก็บอกว่าเราเป็นมะเร็ง(ช็อคมากตอนนั้น)กอ้นเนื้อที่ตัดไปใหญ่ 2.7 ซม. ต้องผ่าตัดอีกข้าง
เราก็มาแนวเดิมเลยผ่าก็ผ่าเว้ยย55555
แล้วก็นัดวันผ่าอีกเราก็ได้(ได้ห้องพิเศษอีกแล้ว555)
ก็มาตามสเต็ปเดิมมีวิสัญญีแพทย์มา
แต่ครั้งนี้ไม่ใช่หมอคนเดิมเป็นหมอรีซืเดนต์ผ่าให้
พอวันรุ่งขึ้นเราก็ไปผ่าตัดก็เหมือนเดิมเลย
แต่ผ่าครั้งนี้ฟื้นตัวเรากว่าเดิมผ่าตอนเช้าฟื้นตอนเที่ยงตอนเย็นเดินได้ทั่วแผนกเลย55555
แล้วเค้าก็พาเราไปแผนกเวชศาสตร์นิวเคลียร์
เราก็ไปฟังเรื่องต้องกลืนนแร่ I-131
แล้วหมอก็บอกอีกว่าอาจจะมีโอกาศที่แคลเซียมเราจะต่ำ
คือกลืนแร่ต้องห้ามอยู่ใกล้สิ่งมีชีวิตเลย 2 อาทิตย์
แล้วช่วงนั้นใกล้จะสอบต่อ ม.4 ด้วยคือกังวลมาก
แต่แม่ก็บอกว่าสุขภาพต้องมาก่อนเราก็เลยไปกลืน
ตอนช่วงที่กลืนบอกตรงๆเหงามากเข้าใกล้ใครไม่ได้เลย
พอถึงกำหนดแล้าคือดีใจมากๆ
แล้วแคลเซียมเราก็ไม่ได้ต่ำด้วย
แต่ก็ต้องไปหาหมอทุกๆ 3เดือนเพื่อเช็คอาการ
หมอบอกว่ามีโอกาสหายขาดนะถ้ารักษาสุขภาพดี
แต่ก็อาจจะกลับมาเป็นอีกก็ได้
ตอนนี้ก็ใกล้จะได้กลืนแร่อีกครั้งแล้ว
ตอนแรกที่ป่วยเพื่อนบอกส่าเราโทรมมากแต่แม่บอกว่าเหมือนซากศพเดินได้5555
แต่ตอนนี้เราหันมาออกกำลังกายบอกเลยว่าดีมากทำให้แข็งแรงขึ้นดูสุขภาพดีขึ้น
พอแค่นี้ละกันนะค่ะ
ปล.ขออภัยถ้าข้อมูลอะไรผิดพลาดนะค่ะ
ปล.อาจจะอ่านแล้วงงๆ5555
ปล.ขออภัยถ้ายาวไป
มะเร็งไทรอยด์ไม่น่ากลัวอย่างที่คิด
ขอบอกเลยว่า จขกท. โชคดีมาก
คือเราตรวจเจอตอนอายุ 14 ปี (ตอนนี้ก็ 15 อยู่เลย 5555)
คือเราไม่มีอาการอะไรปรากฏเลยจนกระทั่ง
ทาง รร. ได้จัดให้ตรวจสุขภาพ เราก็ไปตรวจปกติ
แล้วคุณหมอก็จับคอเราแล้วก็พูดกับเราว่ามีก้อนอยู่ตรงคอให้เราลองไปหาหมอที่ รพ เพื่อตรวจ
พอเรารู้เราก็รีบโทรไปบอกแม่เลย
แต่แม่บอกรอปิดเทอมก่อนจะได้ไม่เสียการเรียน
พอถึงช่วงปิดเทอมแม่ก็พาเราไปหาหมอ
ตอนช่วงวันแรกที่ไปตรวจหมอก็ยังไม่ได้บอกอะไรมากก็นัดให้มาตรวจอีกที
เราก็ไปตามนัดพอไปหมอก็บอกว่าจะเจาะคอเอาเนื้อเยื่อเราไปตรวจดู(แอบตกใจเจาะคอ-0-)
เราก็ไปเจาะแล้วก็รอฟังผลพอผลออกหมอบอกเป็นเนื้องอก(ตอนนั้นคิดเอาแล้วไงละ5555)
แต่เราเป็นเด็ก ผญ. ที่แบบเอาไงเอากันผ่าก็ผ่า5555
แล้วหมอก็นัดวันมานอน รพ. รอผ่าตัด
เราก็ไป (รพ.นี้เป็นของรัฐหาห้องพิเศษยากมากกกแต่เราไปได้พอดีโชคดีมาก)
พอวันไปนอนก็จะมีวิสัญญีแพทย์มาแนะนำการดมยาสลบที่เราจะได้เจอในวันรุ่งขึ้น
พอถึงวันผ่าตัดตอนเราไปห้องผ่าตัดแบบกลัวมากนอนตัวสั่นอยู่จนกระทั่งเค้าให้ยาสลบ
แล้วเราก็ตื่นขึ้นมาอีกทีในห้องพักฟื้นคือตอนนั้นแบบงงๆอยู่ว่าผ่าเสร็จแล้วหรอ
วันนั้นแบบเราขยับตัวไม่ได้เลยเพราะเจ็บแผลที่คอมากกกก
จะกลืนโจ๊กยังลำบากเลย
โอ้ลืมมันจะมีกระป๋องที่ไว้ใส่เลือดเป็นแบบสายเจาะไว้ตรงคอแล้วเราต้องหิ้วไอ้กระป๋องนั้นไปไหนมาไหนอีก
(ความรู้สึกคือไอ้กระป๋องนั่นมันน่ากลัวไงไม่รู้)
พอวันรุ่งขึ้นเราก็เดินไปไหนมาไหนได้ละคือฟื้นตัวเร็วมาก
พอไม่นานก็กลับบ้านได้เพราะไม่มีปัญหาอะไร
แล้วหมอก็นัดมาฟังผลการผ่าตัดอีก
พอถึงวันนัด
เราก็ไปกับแม่เหมือนเดิม
หมอก็บอกว่าเราเป็นมะเร็ง(ช็อคมากตอนนั้น)กอ้นเนื้อที่ตัดไปใหญ่ 2.7 ซม. ต้องผ่าตัดอีกข้าง
เราก็มาแนวเดิมเลยผ่าก็ผ่าเว้ยย55555
แล้วก็นัดวันผ่าอีกเราก็ได้(ได้ห้องพิเศษอีกแล้ว555)
ก็มาตามสเต็ปเดิมมีวิสัญญีแพทย์มา
แต่ครั้งนี้ไม่ใช่หมอคนเดิมเป็นหมอรีซืเดนต์ผ่าให้
พอวันรุ่งขึ้นเราก็ไปผ่าตัดก็เหมือนเดิมเลย
แต่ผ่าครั้งนี้ฟื้นตัวเรากว่าเดิมผ่าตอนเช้าฟื้นตอนเที่ยงตอนเย็นเดินได้ทั่วแผนกเลย55555
แล้วเค้าก็พาเราไปแผนกเวชศาสตร์นิวเคลียร์
เราก็ไปฟังเรื่องต้องกลืนนแร่ I-131
แล้วหมอก็บอกอีกว่าอาจจะมีโอกาศที่แคลเซียมเราจะต่ำ
คือกลืนแร่ต้องห้ามอยู่ใกล้สิ่งมีชีวิตเลย 2 อาทิตย์
แล้วช่วงนั้นใกล้จะสอบต่อ ม.4 ด้วยคือกังวลมาก
แต่แม่ก็บอกว่าสุขภาพต้องมาก่อนเราก็เลยไปกลืน
ตอนช่วงที่กลืนบอกตรงๆเหงามากเข้าใกล้ใครไม่ได้เลย
พอถึงกำหนดแล้าคือดีใจมากๆ
แล้วแคลเซียมเราก็ไม่ได้ต่ำด้วย
แต่ก็ต้องไปหาหมอทุกๆ 3เดือนเพื่อเช็คอาการ
หมอบอกว่ามีโอกาสหายขาดนะถ้ารักษาสุขภาพดี
แต่ก็อาจจะกลับมาเป็นอีกก็ได้
ตอนนี้ก็ใกล้จะได้กลืนแร่อีกครั้งแล้ว
ตอนแรกที่ป่วยเพื่อนบอกส่าเราโทรมมากแต่แม่บอกว่าเหมือนซากศพเดินได้5555
แต่ตอนนี้เราหันมาออกกำลังกายบอกเลยว่าดีมากทำให้แข็งแรงขึ้นดูสุขภาพดีขึ้น
พอแค่นี้ละกันนะค่ะ
ปล.ขออภัยถ้าข้อมูลอะไรผิดพลาดนะค่ะ
ปล.อาจจะอ่านแล้วงงๆ5555
ปล.ขออภัยถ้ายาวไป