ผมเป็นคุณครู
ช่วงนี้ บรรยากาศ แถวบ้าน ก็ใกล้หน้าหนาว ตอนเช้า เริ่มมีหมอก แล้ว ไม่ว่าเด็ก หรือ ผู้ใหญ่ ที่ชื่นชอบ ในฤดูนี้ ก็จะเริ่มแฮปปี้ กัน
เมื่อกี้ สัก บ่ายสามโมงกว่า มีนักเรียน ชายหนุ่ม อยู่ ชั้น ม. 6 แล้ว หน้าตา ก็ แน่พอตัว เช่นกัน เดินกระเผลก ๆ มาหา
ชาย หนุ่ม ดวงไม่ค่อยดี : ครูครับ ช่วยผมหน่อยเถอะ
ผม : มีอะไร ให้ครูช่วยหนอ (แหมหน้า ยังกะนักเลง มาขอให้ครูช่วย)
ชาย หนุ่ม ดวงไม่ค่อยดี : โทรศัพท์ ผม หายครับ เมื่อเช้า คาบ 1-2 เพิ่งจะรู้ตัวเมื่อกี้ นี่ครับ ผมเรียน ที่ห้องคอมฯ 3 นี่แหละครับ
ผม : แหม รูปหล่อหนอ ตอนนี้ ใกล้หมด คาบ 7 เราจะเลิก กลับบ้าน กันแล้ว หนา
ชาย หนุ่ม ดวงไม่ค่อยดี : ผมเพิ่งรู้ตัว เมื่อกี้ นี้ เองครับ กลับบ้าน แม่ด่า เอา ตาย แน่
ผม : เดี่ยวครูจะเปิดห้องคอมฯ ช่วยหา ให้เนาะ แล้ว หลัง คาบ 1-2 มีห้อง กิ๊ดเตท เด็ก ผู้ดี มีสกุล เรียนต่อ ผมมาเปิดห้องคอมฯ ช่วยหา ๆ ตรงที่โต๊ะ ที่นั่งเมื่อเช้า และใกล้เคียง และ ทุก ๆ ตัว ก็ไม่มี พร้อมกับปลอบใจ ไปว่า
ห้องนี้ เด็กมีคุณภาพ คงจะไม่จิ๊ก เอาของคนอื่น มาเป็นของ ตัว ละเนาะ ไปหาน้องหัวหน้า อยู่บ้านนี่นะ ถ้าไม่เจอ หัวหน้า ก็ไปหา นาย.. นี่อีกคน เพราะว่า เป็นเด็กสร้างของ ห้องคอมฯ อะไร ในห้องคอมฯ เขาจะรู้หมด ขอให้โชคดี ถามทั้งสองคน ได้เรื่อง ได้ราว นะ
ชาย หนุ่ม ดวงไม่ค่อยดี : กลับมานั่งหน้าห้องคอมฯ หน้าตา หมดอาลัยตายอยาก พร้อมเอ่ย กับผมว่า
ครู ครับ วันนี้ หนา ผมไม่รู้ เป็นอะไร กลางวัน ไปห้องสมุด ใครไม่รู้ ก็มาเปลี่ยน รองเท้าผม ใส่ก็ไม่เหมาะ เท้า เล็กไปครับ
และเมื่อกี้ จะไปซ้อมวิ่ง กีฬาสี ที่สนาม ผมก็ไปเหยียบ ตะปู ที่สนามหญ้า อีก เดินกระเผลก ๆ ที่ครูเห็นนี่แหละ
ผม : (ในใจหนึ่ง ก็อยากจะด่า ซักหน่อยว่า แหม ตัวเอง ก็ หน้ายังกะนักเลง แถม ยังอยู่ ม. 6 โทรศัพท์ หาย ตั้งแต่ เช้า เพิ่งจะมารู้ตัว เมื่อกี้ และ รองเท้าอีก อยู่มา ตั้ง 6 ปี เพิ่งจะมาหาย วันนี้ ถ้าอยู่ ม. 1 เพิ่ง เข้าโรงเรียน อันนี้ พอจะเห็นใจบ้าง ยิ่ง ตะปู ตำเท้า อีก รู้ทั้งรู้ว่า สนามเขากำลังปรับปรุง ใหม่ คนอื่นเขาวิ่งเป็น ร้อย ตรงลู่วิ่ง เรา ดันไปวิ่ง สนามหญ้า มันเลยซวย ไม่เหมือนชาวบ้าน นะสิ)
อีกใจหนึ่ง ก็ สงสาร เธอเอ๋ย รู้ถึงไหน อายถึง นั่น รองเท้าถูกเปลี่ยน ตอน อยู่ ม.6 โทรศัพท์ อันเดียว ก็ รักษา ไม่ได้ กลับบ้าน แม่ด่า เป็น ชุด ๆ แน่ เลย สนามหญ้า กำลัง เขียว ... เวร ที่ไหน ดันเอา เศษไม้ แถมมีตะปู อีก มาทิ้งแถวนี้
เท้า เจ็บ ก็ เจ็บ โทรศัพท์ ก็มาหาย รองเท้า ก็มาถูก เปลี่ยน อีก ทำไม ถึงเป็นเช่นนี้หนอ วันนี้ ผมปลอบใจ ด้วย ความสงสาร
ชาย หนุ่ม ดวงไม่ค่อยดี : ครูครับ ผมขอบคุณมากครับ ที่ช่วยผมหา และ แนะนำ ไปหาน้อง ๆ เด็กกิฟเตท ที่ว่า
ผม : มอง หน้า ด้วยความสงสาร เลยบอกไปว่า ถ้ามีอะไร ก็มาบอกครู เน้อ อย่าไปเก็บไว้ คนเดียว เดี่ยวครู จะไปช่วยถาม เด็ก ห้องกิฟเตท อีกทีหนึ่ง
ในมุมมอง ของ ครู และ เป็นผู้ปกครอง ของนักเรียน ในโรงเรียนคนหมู่มาก ย่อม มีทั้ง คนดี และ ไม่ดี
เรื่องรองเท้า บางคน ก็ สับเปลี่ยน โดย ไม่ทันดู แต่ บาง คน ก็ ตั้งใจเปลี่ยน เอาของ เก่า ๆ มาทิ้งไว้ต่างหน้า บางคน ก็ ตั้งใจเอาของ เขาไป โดย ให้เขา เดินเท้าเปล่า กลับบ้าน
ถ้าท่าน เป็นผู้ปกครอง ทำเครื่องหมาย ตำหนิ ทรัพย์ สิ่ง ของ บุตรหลาน เวลามีปัญหา จะตามได้
ถ้ามันหาย จริง ๆ ก็ ควรบอก ปลอบ เขา ดี ๆ ว่า คราวหน้า ต้องระมัด ระวัง ให้ดี ๆ ถือว่า เรา โชค ไม่ดี มันถึงหาย อย่าไปด่า ไม่ดูดำ ดูดี สงสาร เขาเนาะ ใคร ๆ ก็ไม่อยากให้ ของ ตนเอง หาย
ยิ่ง โทรศัพท์ เงิน อีก ต้องเก็บไว้ กับตัว จะดีมาก ถ้า บางวิชา ปฎิบัติ เช่น พละ เก็บไว้ในกระเป๋า นักเรียน เอาไว้ ใกล้ หู ใกล้ ตา หรือว่า เก็บไว้ในห้อง ล๊อก ประตู ให้ดี ๆ
แต่ถ้าพวก มันปีนหน้าต่าง เข้า มา ลัก ก็ ไม่รู้จะว่ายังไง ดวงซวย ทั้งห้อง ละเนาะ
พรุ่งนี้ จะไปติดตาม ความคืบหน้า ว่า อาการเจ็บ และ ของหาย มีข่าวดีบ้าง หรือเปล่า
ซวยซ้ำ ซวยซ้อน จะมีใครโชคร้าย แบบนี้บ้างหนอ
ช่วงนี้ บรรยากาศ แถวบ้าน ก็ใกล้หน้าหนาว ตอนเช้า เริ่มมีหมอก แล้ว ไม่ว่าเด็ก หรือ ผู้ใหญ่ ที่ชื่นชอบ ในฤดูนี้ ก็จะเริ่มแฮปปี้ กัน
เมื่อกี้ สัก บ่ายสามโมงกว่า มีนักเรียน ชายหนุ่ม อยู่ ชั้น ม. 6 แล้ว หน้าตา ก็ แน่พอตัว เช่นกัน เดินกระเผลก ๆ มาหา
ชาย หนุ่ม ดวงไม่ค่อยดี : ครูครับ ช่วยผมหน่อยเถอะ
ผม : มีอะไร ให้ครูช่วยหนอ (แหมหน้า ยังกะนักเลง มาขอให้ครูช่วย)
ชาย หนุ่ม ดวงไม่ค่อยดี : โทรศัพท์ ผม หายครับ เมื่อเช้า คาบ 1-2 เพิ่งจะรู้ตัวเมื่อกี้ นี่ครับ ผมเรียน ที่ห้องคอมฯ 3 นี่แหละครับ
ผม : แหม รูปหล่อหนอ ตอนนี้ ใกล้หมด คาบ 7 เราจะเลิก กลับบ้าน กันแล้ว หนา
ชาย หนุ่ม ดวงไม่ค่อยดี : ผมเพิ่งรู้ตัว เมื่อกี้ นี้ เองครับ กลับบ้าน แม่ด่า เอา ตาย แน่
ผม : เดี่ยวครูจะเปิดห้องคอมฯ ช่วยหา ให้เนาะ แล้ว หลัง คาบ 1-2 มีห้อง กิ๊ดเตท เด็ก ผู้ดี มีสกุล เรียนต่อ ผมมาเปิดห้องคอมฯ ช่วยหา ๆ ตรงที่โต๊ะ ที่นั่งเมื่อเช้า และใกล้เคียง และ ทุก ๆ ตัว ก็ไม่มี พร้อมกับปลอบใจ ไปว่า
ห้องนี้ เด็กมีคุณภาพ คงจะไม่จิ๊ก เอาของคนอื่น มาเป็นของ ตัว ละเนาะ ไปหาน้องหัวหน้า อยู่บ้านนี่นะ ถ้าไม่เจอ หัวหน้า ก็ไปหา นาย.. นี่อีกคน เพราะว่า เป็นเด็กสร้างของ ห้องคอมฯ อะไร ในห้องคอมฯ เขาจะรู้หมด ขอให้โชคดี ถามทั้งสองคน ได้เรื่อง ได้ราว นะ
ชาย หนุ่ม ดวงไม่ค่อยดี : กลับมานั่งหน้าห้องคอมฯ หน้าตา หมดอาลัยตายอยาก พร้อมเอ่ย กับผมว่า
ครู ครับ วันนี้ หนา ผมไม่รู้ เป็นอะไร กลางวัน ไปห้องสมุด ใครไม่รู้ ก็มาเปลี่ยน รองเท้าผม ใส่ก็ไม่เหมาะ เท้า เล็กไปครับ
และเมื่อกี้ จะไปซ้อมวิ่ง กีฬาสี ที่สนาม ผมก็ไปเหยียบ ตะปู ที่สนามหญ้า อีก เดินกระเผลก ๆ ที่ครูเห็นนี่แหละ
ผม : (ในใจหนึ่ง ก็อยากจะด่า ซักหน่อยว่า แหม ตัวเอง ก็ หน้ายังกะนักเลง แถม ยังอยู่ ม. 6 โทรศัพท์ หาย ตั้งแต่ เช้า เพิ่งจะมารู้ตัว เมื่อกี้ และ รองเท้าอีก อยู่มา ตั้ง 6 ปี เพิ่งจะมาหาย วันนี้ ถ้าอยู่ ม. 1 เพิ่ง เข้าโรงเรียน อันนี้ พอจะเห็นใจบ้าง ยิ่ง ตะปู ตำเท้า อีก รู้ทั้งรู้ว่า สนามเขากำลังปรับปรุง ใหม่ คนอื่นเขาวิ่งเป็น ร้อย ตรงลู่วิ่ง เรา ดันไปวิ่ง สนามหญ้า มันเลยซวย ไม่เหมือนชาวบ้าน นะสิ)
อีกใจหนึ่ง ก็ สงสาร เธอเอ๋ย รู้ถึงไหน อายถึง นั่น รองเท้าถูกเปลี่ยน ตอน อยู่ ม.6 โทรศัพท์ อันเดียว ก็ รักษา ไม่ได้ กลับบ้าน แม่ด่า เป็น ชุด ๆ แน่ เลย สนามหญ้า กำลัง เขียว ... เวร ที่ไหน ดันเอา เศษไม้ แถมมีตะปู อีก มาทิ้งแถวนี้
เท้า เจ็บ ก็ เจ็บ โทรศัพท์ ก็มาหาย รองเท้า ก็มาถูก เปลี่ยน อีก ทำไม ถึงเป็นเช่นนี้หนอ วันนี้ ผมปลอบใจ ด้วย ความสงสาร
ชาย หนุ่ม ดวงไม่ค่อยดี : ครูครับ ผมขอบคุณมากครับ ที่ช่วยผมหา และ แนะนำ ไปหาน้อง ๆ เด็กกิฟเตท ที่ว่า
ผม : มอง หน้า ด้วยความสงสาร เลยบอกไปว่า ถ้ามีอะไร ก็มาบอกครู เน้อ อย่าไปเก็บไว้ คนเดียว เดี่ยวครู จะไปช่วยถาม เด็ก ห้องกิฟเตท อีกทีหนึ่ง
ในมุมมอง ของ ครู และ เป็นผู้ปกครอง ของนักเรียน ในโรงเรียนคนหมู่มาก ย่อม มีทั้ง คนดี และ ไม่ดี
เรื่องรองเท้า บางคน ก็ สับเปลี่ยน โดย ไม่ทันดู แต่ บาง คน ก็ ตั้งใจเปลี่ยน เอาของ เก่า ๆ มาทิ้งไว้ต่างหน้า บางคน ก็ ตั้งใจเอาของ เขาไป โดย ให้เขา เดินเท้าเปล่า กลับบ้าน
ถ้าท่าน เป็นผู้ปกครอง ทำเครื่องหมาย ตำหนิ ทรัพย์ สิ่ง ของ บุตรหลาน เวลามีปัญหา จะตามได้
ถ้ามันหาย จริง ๆ ก็ ควรบอก ปลอบ เขา ดี ๆ ว่า คราวหน้า ต้องระมัด ระวัง ให้ดี ๆ ถือว่า เรา โชค ไม่ดี มันถึงหาย อย่าไปด่า ไม่ดูดำ ดูดี สงสาร เขาเนาะ ใคร ๆ ก็ไม่อยากให้ ของ ตนเอง หาย
ยิ่ง โทรศัพท์ เงิน อีก ต้องเก็บไว้ กับตัว จะดีมาก ถ้า บางวิชา ปฎิบัติ เช่น พละ เก็บไว้ในกระเป๋า นักเรียน เอาไว้ ใกล้ หู ใกล้ ตา หรือว่า เก็บไว้ในห้อง ล๊อก ประตู ให้ดี ๆ
แต่ถ้าพวก มันปีนหน้าต่าง เข้า มา ลัก ก็ ไม่รู้จะว่ายังไง ดวงซวย ทั้งห้อง ละเนาะ
พรุ่งนี้ จะไปติดตาม ความคืบหน้า ว่า อาการเจ็บ และ ของหาย มีข่าวดีบ้าง หรือเปล่า