เรื่องแบบนี้ไม่คอยเจอก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าเค้าเรียกกันว่าอะไร
เรื่องของเรื่องเกิดขึ้นเมื่อสองปีที่ผ่านมา แต่เรื่องราวยังฝังใจมาเกือบจะสี่ปีแล้วตั้งแต่เกิดเรื่อง คือ สมัยเรียนป.โท รู้จจักกับเพื่อน ผช.คนนึง ตอนแรกไม่รู้หรอกว่าตึกที่ำงานของเค้าอยู่ใกล้กันกับตึกที่ทำงานของฉัน วันนึงเจอเค้าโดยบังเอิญ เค้าชวนไปมหาลัยด้วยกันแรกๆ ก็ปฏิเสธกลัวแฟนเค้าจะรู้ เพราะแฟนเค้าขึ้หึงมาก แต่หลังจากวันน้ันผ่านไปเค้าก็มารับที่ตึกทำงานเราเหมือนเดิม ด้วยความเกรงใจเพราะเป็นเพื่อนร่วมห้องเรียนเดียวกัน จึงนั่งรถไปมหาลัยด้วย หลังจากวันนั้น จากเพื่อนร่วมห้องเลยกลายเป็นก๊วนเพื่อนสนิทไปเพราะดันลงเรียนวิชาตัวเดียวกันหลายวิชา บ้างครั้งเค้าก็ชวนไปกินข้าว มีอยู่ครั้งหนึ่งวันน้ันเลิกเรียนดึก เราไปโบกแท็กซี่จะกลับบ้าน เค้าบอกไม่ต้องเดี๋ยวไปส่งที่บ้านผ่านไปให้หลัง มาส่งที่บ้านทุกวัน...
ผ่านไปอีกปีเค้าก็ทำตัวเป็นเพื่อนสนิทเมหือนเดิม เริ่มไปกินเลี้ยง โดยเค้ามารับแล้วไปส่งบ้านทุกครั้ง จนมีวันนึงที่เค้าเลิกกับแฟนที่ขี้หึงเค้าก็ชวนเราไปกินข้าว ให้เดินไปเคียงข้างทุกทีที่เค้าไป เราก็ถามว่าทำไมต้องพาเราไปไหนทุกที่ที่เค้าจะไปด้วย ก็ไม่เคยได้คำตอบอะไร เค้าเป็นคนชอบถ่ายภาพ มีอยู่วันนึงเค้าขับรถจากในเมืองไปสะพาวนวงแหวนรอบนอกเพื่อจะทดลองกล้องตัวใหม่ ตอนนั้นเราก็ไปด้วยแต่เข้าเฝือกอ่อนแขนอยู่เพราะเกิดอุบัติเหตุเล็กน้อย เค้าชวนว่าลองถ่ายรูปด้วยกันไหม เดี๋ยวจะสอนให้ (ประมาณให้เล่นกล้องตัวใหม่ร่วมด้วย) ด้วยความที่มือเจ็บ เลยไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าเดินสะพายขากล้องไปให้ แล้วรอเค้าถ่ายรูปเสร็จก็พอ เรื่องนี้เพื่อนๆ ในกลุ่มใหญ่คงไม่มีใครรู้เพราะไปกันสองคนเท่านั้น ไม่ได้บอกใคร
หลังจากวันน้ัน ผ่านไปเค้าก็มารับไปดินเนอร์ใต้แสงเทียนริวแม่น้ำอีก ไม่รู้เหมือนกันว่าความรู้สึกแบบนั้นคืออะไร
ผ่านไปอีกสองสามเดือนให้หลังเค้าก็มาฝากสมุดบัญชีของเค้าทุกเล่มกับเราไว้ แล้วผ่านไปสองสามวันก็มารับคืน ตอนแรกเราก็งงๆ จะฝากไว้ทำไม...(แต่ฉันก็ไม่ได้เปิดดูหลอกนะ เพราะมันเป็นเรื่องส่วนบุคคลของคนอื่น ซึ่งเราไม่อยากรู้) เลยเก็บสมุดนั้นไว้เฉยๆ ผ่านไปอาทิตย์นึงเค้ามาขอกลับไป....
แต่หลังจากนั้นไม่นาน ฉันก็ไม่ค่อยสนิทกับเค้า คือ อยู่ๆ เราก็ไม่คุยกัน ประมาณว่าตอนนั้นฉันมัวแต่คุย โพสภาพถ่ายลงเวบถ่ายภาพ แล้ว-ปเจอเพื่อน ผช. รุ่นน้องต่างสถาบัน คุยกันถูกคอในเวบถ้ายภาพก็เลยไม่ค่อยสนใจเพื่อน ผช.คนนี้เท่าไร
เพ่ิงมารู้ตอนหลังว่า เพื่อนผช.คนนี้โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงมาก เมื่อเค้ารู้ว่าเราไปคุยกับ ผช.อีกคนในเวบถ่ายภาพที่เค้าแนะนำให้เราลองไปเล่น หลังจากน้ันความสัมพันธ์ของเราก็จบลง เพราะเพื่อนผช. คนที่ไปไหนมาไหนตอนเรียนด้วย เกิดตัดสินใจแต่งงานกับผญอีกคนซึ่งเป็นรุ่นน้อง แต่เรียนโทด้วยกันอีกสาขาแทน
ฉันเลยสงสัยว่าความสัมพันธ์ของเพื่อนผช.คนน้ัน เค้าคิดอะไรมากไปเกินเพื่อนกับฉันหรือฉันสำคัญตัวผิดไปหรือเปล่า สงสัยจริง...(ไม่เคยถามว่าเค้าชอบเราไหม แต่เพื่อนๆ กลุ่มใหญ่เคยลุ้นๆ กันให้เราชอบกัน สุดท้ายต่าางคนต่างไป)
ความสัมพันธ์แบบนี้เรียกว่าอะไร
เรื่องของเรื่องเกิดขึ้นเมื่อสองปีที่ผ่านมา แต่เรื่องราวยังฝังใจมาเกือบจะสี่ปีแล้วตั้งแต่เกิดเรื่อง คือ สมัยเรียนป.โท รู้จจักกับเพื่อน ผช.คนนึง ตอนแรกไม่รู้หรอกว่าตึกที่ำงานของเค้าอยู่ใกล้กันกับตึกที่ทำงานของฉัน วันนึงเจอเค้าโดยบังเอิญ เค้าชวนไปมหาลัยด้วยกันแรกๆ ก็ปฏิเสธกลัวแฟนเค้าจะรู้ เพราะแฟนเค้าขึ้หึงมาก แต่หลังจากวันน้ันผ่านไปเค้าก็มารับที่ตึกทำงานเราเหมือนเดิม ด้วยความเกรงใจเพราะเป็นเพื่อนร่วมห้องเรียนเดียวกัน จึงนั่งรถไปมหาลัยด้วย หลังจากวันนั้น จากเพื่อนร่วมห้องเลยกลายเป็นก๊วนเพื่อนสนิทไปเพราะดันลงเรียนวิชาตัวเดียวกันหลายวิชา บ้างครั้งเค้าก็ชวนไปกินข้าว มีอยู่ครั้งหนึ่งวันน้ันเลิกเรียนดึก เราไปโบกแท็กซี่จะกลับบ้าน เค้าบอกไม่ต้องเดี๋ยวไปส่งที่บ้านผ่านไปให้หลัง มาส่งที่บ้านทุกวัน...
ผ่านไปอีกปีเค้าก็ทำตัวเป็นเพื่อนสนิทเมหือนเดิม เริ่มไปกินเลี้ยง โดยเค้ามารับแล้วไปส่งบ้านทุกครั้ง จนมีวันนึงที่เค้าเลิกกับแฟนที่ขี้หึงเค้าก็ชวนเราไปกินข้าว ให้เดินไปเคียงข้างทุกทีที่เค้าไป เราก็ถามว่าทำไมต้องพาเราไปไหนทุกที่ที่เค้าจะไปด้วย ก็ไม่เคยได้คำตอบอะไร เค้าเป็นคนชอบถ่ายภาพ มีอยู่วันนึงเค้าขับรถจากในเมืองไปสะพาวนวงแหวนรอบนอกเพื่อจะทดลองกล้องตัวใหม่ ตอนนั้นเราก็ไปด้วยแต่เข้าเฝือกอ่อนแขนอยู่เพราะเกิดอุบัติเหตุเล็กน้อย เค้าชวนว่าลองถ่ายรูปด้วยกันไหม เดี๋ยวจะสอนให้ (ประมาณให้เล่นกล้องตัวใหม่ร่วมด้วย) ด้วยความที่มือเจ็บ เลยไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าเดินสะพายขากล้องไปให้ แล้วรอเค้าถ่ายรูปเสร็จก็พอ เรื่องนี้เพื่อนๆ ในกลุ่มใหญ่คงไม่มีใครรู้เพราะไปกันสองคนเท่านั้น ไม่ได้บอกใคร
หลังจากวันน้ัน ผ่านไปเค้าก็มารับไปดินเนอร์ใต้แสงเทียนริวแม่น้ำอีก ไม่รู้เหมือนกันว่าความรู้สึกแบบนั้นคืออะไร
ผ่านไปอีกสองสามเดือนให้หลังเค้าก็มาฝากสมุดบัญชีของเค้าทุกเล่มกับเราไว้ แล้วผ่านไปสองสามวันก็มารับคืน ตอนแรกเราก็งงๆ จะฝากไว้ทำไม...(แต่ฉันก็ไม่ได้เปิดดูหลอกนะ เพราะมันเป็นเรื่องส่วนบุคคลของคนอื่น ซึ่งเราไม่อยากรู้) เลยเก็บสมุดนั้นไว้เฉยๆ ผ่านไปอาทิตย์นึงเค้ามาขอกลับไป....
แต่หลังจากนั้นไม่นาน ฉันก็ไม่ค่อยสนิทกับเค้า คือ อยู่ๆ เราก็ไม่คุยกัน ประมาณว่าตอนนั้นฉันมัวแต่คุย โพสภาพถ่ายลงเวบถ่ายภาพ แล้ว-ปเจอเพื่อน ผช. รุ่นน้องต่างสถาบัน คุยกันถูกคอในเวบถ้ายภาพก็เลยไม่ค่อยสนใจเพื่อน ผช.คนนี้เท่าไร
เพ่ิงมารู้ตอนหลังว่า เพื่อนผช.คนนี้โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงมาก เมื่อเค้ารู้ว่าเราไปคุยกับ ผช.อีกคนในเวบถ่ายภาพที่เค้าแนะนำให้เราลองไปเล่น หลังจากน้ันความสัมพันธ์ของเราก็จบลง เพราะเพื่อนผช. คนที่ไปไหนมาไหนตอนเรียนด้วย เกิดตัดสินใจแต่งงานกับผญอีกคนซึ่งเป็นรุ่นน้อง แต่เรียนโทด้วยกันอีกสาขาแทน
ฉันเลยสงสัยว่าความสัมพันธ์ของเพื่อนผช.คนน้ัน เค้าคิดอะไรมากไปเกินเพื่อนกับฉันหรือฉันสำคัญตัวผิดไปหรือเปล่า สงสัยจริง...(ไม่เคยถามว่าเค้าชอบเราไหม แต่เพื่อนๆ กลุ่มใหญ่เคยลุ้นๆ กันให้เราชอบกัน สุดท้ายต่าางคนต่างไป)