ผมไม่รู้นะตอนนี้เป็นยังไงไม่ได้กลับไปนาน ผมเรียนตั้งแต่อนุบาล ๑ ถึง ม.๖ ไม่เคยย้ายโรงเรียนเลย
ผมจบ ม.๖ ปี ๒๕๕๒ ตอนนี้ทำงานอยู่ กทมฯ

มาเริ่มกันเลย ณ. ตอนนี้ โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนสห มีชายมีหญิง โดยปกติถ้า อนุบาล ๑ ถึง มัธยมต้น (ม.๓) เวลาเลื่อนชั้นจะเปลี่ยนห้องกันใหม่เจอเพื่อนใหม่ๆไปเรื่อยๆ โดยที่ห้อง ม. ๓/๑ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับการบ่งบอกว่าเรียนเก่ง คือเอาเป็นว่าคระกันไปเป็นห้องๆ
จำนวนนักเรียนแต่ละห้องประมาณ ๔๐ คน/ห้อง

มัธยมปลายตอนที่ผมเรียนอยู่มี ๑๐ ห้อง โดยห้องที่
๑ ถึง ๓ เป็นสายวิทย์ - คณิต
๔ ถึง ๕ เป็นสายศิลป์ - คำนวณ
๖ เป็นศิลป์ - เยอรมัน
๗ เป็นศิลป์ - ฝรั่งเศษ
๘ เป็นศิลป์ - ญี่ปุ่น
๙ ถึง ๑๐ เป็นศิลป์ - จีน
แน่นอนว่ามัธยมปลายอยู่ด้วยกันไปเลย ๓ ปี เต็มๆ

กิจกรรมภายในโรงเรียนที่เป็นประจำคือ
- แน่นอนโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนคริสต์เตียน แต่ไม่มีโบสถ์ในโรงเรียน จะมีเป็นห้องประชุมแทน
ซึ่งใน ๑ อาทิตย์ จะต้องเข้า ๑ ครั้ง ซึ่งวันที่กำหนดนั้นไม่แน่นอนอาจมีการเปลี่ยนแปลงเป็นรายปี เพราะแต่ละภาคชั้นการศึกษาเข้าห้องประชุมคนละวันกัน
- งานประจำปี จะเป็นการแสดงของนักเรียนแต่ละชั้น มีปีละครั้ง
- งานกีฬาสี ปีละครั้งเช่นกัน ประถมจัดที่เทสบาลนครเชียงใหม่ ตั้งแต่มัธยมต้นถึงมัธยมปลายจัดที่สนามกีฬาฯ 700 ปี
- งาน Folk songs งานนี้จะจัดตอนพักเที่ยงยาวไปถึงประมาณบ่ายถึงบ่ายแก่ๆ บางทีใครชอบต้องโดดเรียนไปดู (ผมเป็นหนึ่งในนั้น ฮ่าๆ)
- งานคริสต์มาส ไม่มีการเรียนการสอนมีแห่ขบวณพาเหรด มีลุงซานต้า แลกของขวัญ บลาๆๆ
- งานสัปดาห์วิชาการ มีการเป่าหลอดแก้วขาย (พวกเรียนสายวิทย์) มีการขายของ Hands made มีการแสดงดนตรี (พวกชมรมคอมโบ้)
- นอกนั้นแล้วแต่ทางโรงเรียนจะจัด

วันหยุด หยุดตามราชการ

เรื่องสังคม (ย้ำอยู่ที่คน)
เพื่อนดีก็มี เพื่อนไม่ดีก็มี เลือกคบให้ถูก
สำหรับคนที่ขึ้นมาจากมัธยมต้นจะไม่มีปัญหา เพราะมีเพื่อนๆตามมาอยู่แล้ว
ส่วนคนที่มาจากโรงเรียนอื่น ถ้ามาจากภายในเชียงใหม่ด้วยกัน ก็จะเพื่อนๆ ๒ ถึง ๓ คนตามมาด้วย ซึ่งไม่ค่อยจะมีปัญหาอะไรมากมาย
แต่ส่วนคนที่มาจากโรงเรียนอื่นต่างจังหวัด บลาๆๆ มาตัวคนเดียว ต้องต้องใช้เวลาปรับตัว เพื่อคบหาเพื่อนใหม่ๆ
ผมว่าถ้าเข้าหาถูกคนเรื่องสังคมไม่ยากหรอกครับ แน่นอนว่ามีกิจกรรมมากมายภายในโรงเรียนเพื่อกระชับความสัมพันธ์ เช่น งานกีฬาสี กระชับได้ดีเลยครับ

เรื่องอุปกรณ์การเรียนการสอนผมว่าครบนะครับ เรื่อง Lab เคมี ชีวะ ห้องคอม ผมได้จับคอมตั้งแต่ผมเรียนอยู่ อนุบาล ๒ เลยนะครับ
ห้องดนตรี (กีต้าร์, เปียโน)
มีสระว่ายน้ำสำหรับวิชาพละ สนามแบต วอลเล่ย์บอล บาสเก็ตบอล ฟุตซอล ฟุตบอล
โดยที่สระว่ายน้ำสำหรับ เด็กอนุบาล ถึง มัธยมต้นครับ นอกนั้นเป็นตอนเย็นครับพวกนักกีฬาว่ายน้ำโรงเรียนหรือใครอยากเล่นก็จะไปว่ายกัน
ปล. (ที่วิชาพละมัธยมปลายไม่มีว่ายน้ำก็คงรู้เหตุผลนะครับ ฮ่าๆ)

เรื่องเด่นของโรงเรียน
ด้านกีฬา
บาสเก็ตบอลหญิง - เคยได้รางวัลระดับประเทศ
ด้านดนตรี
Marching band วงใหญ่ จะเป็นหญิงล้วน วงเล็กเริ่มมีตอนหลังเป็นสห - วงใหญ่เคยได้รางวัลระดับโลก
ด้านวิชาการ
จะเป็นงานเกี่ยวกับพวกวิจัยวิทยาศาสตร์ - ถ้าจำไม่ผิดเด็กมัธยมต้นเคยได้รางวัลที่ต่างประเทศ

ข้อด้อยของโรงเรียน
เกริ่นก่อน ตอนนี้ผมทำงานเป็น Programmer แต่ไม่เคยได้ศาสตร์นี้จากโรงเรียนเลย
ด้าน Programmer โรงเรียนเหมือนไม่ค่อยมีกิจกรรมหรือเน้นด้านนี้เลย
เวลาไปงานแข่งขันเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ ไม่ค่อยเห็นโรงเรียนตัวเองมาเลยสักครั้ง
แต่ผมว่าของแบบนี้อยู่ที่เด็ก ถ้าเด็กกล้าที่จะเข้าไปขอ ผมเชื่อว่าโรงเรียนจะสนับสนุน
เพราะเท่าที่ผมอยู่มา ถ้าโรงเรียนเห็นศักยภาพของนักเรียนจริงๆ โรงเรียนสนับสนุนตลอดครับ

พิธีจบมีพร้อมกันครับสำหรับน้องมัธยมต้น กับมัธยมปลาย เราเรียกว่าวัน (Baccalaureate) มีเด็กน้อง ม. ๔ ม. ๕ มาช่วยกิจกกรมทำซุ้ม
ร้องเพลงประสานให้กับรุ่นน้อง รุ่นพี่ มีพิธีการในหอประชุม บลาๆๆ

ผมคิดออกแค่นี้ละครับ ข้อมูลใดผิดพลาดผมขออภัยด้วยนะครับ

ต่อมาผมจะเล่าประสบการณ์ชีวิตผมเองในโรงเรียนละกัน

แน่นอนว่าผมเรียนมาตั้งแต่อนุบาล ๑ เรื่องสังคมเพื่อนๆ ไม่ต้องกลัวเหงารู้จักแทบทุกคน
ผมจะเล่าตั้งแต่มัธยมต้นละกัน ช่วงนั้นหัวเลี้ยวหัวต่อครับ คบเพื่อนไม่ดีซะมากกว่า ซ่าไปทุกที่หัดเข้าผับ ขับมอเตอร์ไซค์เป็นแก้งค์
สูบบุหรี่ เล่นยา ต่อยกับรุ่นน้อง รุ่นพี่ เกรดไม่ต้องพูดถึง ปิดเทอมคนอื่นๆ เที่ยวสนุก พวกผมต้องมาไล่แก้ ๐

จนมาถึงมัธยมปีสุดท้าย ผมเริ่มตั้งใจเรียนครับ เพราะเพื่อนผมส่วนหนึ่งทั้งสัก ทั้งเล่นยาตอน ม. ๒ โดนไล่ออกจากโรงเรียน
เริ่มเจอเพื่อนดีๆ ที่มองข้าม จากเกรด ๑. กว่า เป็น ๒. ปลายๆ แต่ก็ไม่สามารถติดโควต้า ม. ปลายได้
แต่ทางโรงเรียนให้สิทธิ์สอบเข้า ม. ปลาย ปรากฏว่าผมสอบติดครับ เลยได้ไปต่อ

มาถึง ม. ปลาย บอกได้เลยว่าผมสงสารตัวเองตอน ม. ต้น มากๆ นั่งคิดว่าแต่ละอย่างทำไปได้ไงวะ
แต่ก็นะเคยร้ายมาก่อนจะสลัดให้หมดก็ไม่หมด ม. ปลาย ก็โดดเรียนไปเตะบอลกับเพื่อนๆ ห้องเดียวกัน ห้องอื่นบ้าง
ชวนกันโดดเป็นหมู่คณะ แต่ยังดีเพื่อนผู้หญิงตั้งใจเรียนกันมาก เป็นที่พึ่งพิงให้กับพวกผู้ชายเลวๆ แบบผมได้เสมอ
แน่นอนว่าร้ายๆแบบพวกผม เข้าห้องปกครองบ่อยเป็นว่าเล่น อาจารย์ยึดลูกฟุตบอลไป ยังคลานเข้าห้องไปขโมยมาเล่นต่อได้
จนสุดท้ายก็อาจารย์ปกครองนี้แหละที่สนิทที่สุด มีชีวิตที่ดีได้ก็ด้วยคำสอนของอาจารย์นี้แหละ
สิ่งที่ผมชอบในโรงเรียนนี้คือ
- ดนตรี ไม่ว่าจะเป็นวงโย วงแบนด์ เป็นแรงบันดาลใจให้ผมเล่นดนตรีเป็นจนถึงทุกวันนี้
- การเรียนการสอนดีครับ แต่เป็นเพราะเด็กเองที่ทำให้อาจารย์บางท่านต้องหลั่งน้ำตา หรือถึงขั้นตอนออกไป
- อปุกรณ์การเรียนการสอนถือว่าครบเลยครับ
- ห้องสมุดก็มีครับ สำหรับหนอนหนังสือ
- และแน่นอนสิ่งสุดท้าย เพื่อนแท้ของผมก็เกิดจากที่นี้ มากมายหลายคนเลยครับ ซึ่งก็คบกันมาจนปัจจุบัน... และตลอดไป

โดย 14D-02 เพื่อนเท่านั้นที่จะรู้