พอดีเข้าไปอ่านกระทู้นึงเกี่ยวกับ "ใครเคยแชทแล้วสมหวังกับความรักบ้าง "
เราเลยอยากเล่าเรื่องของเราบ้างค่ะ ว่ามันมีโอกาสสมหวังนะ
ความรักของเรา เราเชื่อเรื่องพรหมลิขิตนะ
เรากับแฟนตอนนี้คบกันมา 6 ปีแล้วล่ะ
เริ่มแรกรู้จักกันบนโลกออนไลน์นี่แหละ MSN อะ คือเราอยากเรียนมหาวิทยาลัยนึงที่เค้าบอกว่ารับน้องโหด แต่เราอยากเรียนมาก (แต่ตอนนั้นก็ติดโควต้าแล้วนะ) ช่วงเดือนกันยายนเลยไปทิ้งอีเมลล์เอาไว้ในเว็บๆนึงเพื่อที่จะได้พูดคุยกับรุ่นพี่แล้วก็เพื่อนๆที่จะไปเรียนพร้อมเรา หลังจากนั้น 1-2 วัน รุ่นพี่คนนึง (มารู้ทีหลังว่าอายุเท่ากัน) ก็แอดเมลล์ใน MSN เรามา เเล้วมันก็เด้งเพิ่มเพื่อนใน Hi5 มาอัตโนมัติ หลังจากนั้นก็คุยกันมาเรื่อยๆ เรามีความบังเอิญหลายๆอย่างที่เหมือนกันมากๆ คือ " ตอนเด็กๆเราไปเที่ยวในที่ที่เดียวกันแล้วก็ถ่ายรูปแทบจะท่าเดียวกันเลยแหละ ,ไปงานโอเพ่นเฮ้าส์ที่ม.เกษตรพร้อมกัน อีกอยากไปศึกษาคณะที่เราอยากเรียนเหมือนกันด้วย (และเหมือนจะเดินสวนกันและยืนข้างๆกันเพราะเราจำชุดพละรร.เค้าได้) ,รร.เราจัดไปเที่ยวดรีมเวิลด์วันเดียวกัน "
จากนั้นผ่านไปก็คุยกันทุกวันๆ ตลอดระยะเวลาที่คุยกัน เราลองใจเค้ามาตลอดโดนการแสดงส่วนแย่ๆของตัวเองจนหมดเปลือก ดีบ้างแต่ก็ทะเลาะเยอะกว่าดีซะอีก 555 (เราเคยคบกับแฟนเก่าแล้วนานไปสันดา_เริ่มออกต่างคนต่างรับไม่ได้ เลยใช้วิธีนี้ดู) แรกๆที่บ้านก็กลัวเราโดนหลอกนะ แต่เราก็อยากลองเจอดู เพราะอย่างน้อยเค้าก็เป็นรุ่นพี่ 5555 อาจจะช่วยเหลืออะไรได้บ้าง
คบได้2เดือน ตัดสินใจนัดเจอกันที่อนุสาวรีชัยฯ ช่วงเดือนธันวาคม (เอาเพื่อนไปด้วย1คนกลัวโดนหลอก แหะๆ)
หลังจากนั้นก็คบกันมากเรื่อยๆ
เราจบม.6 แล้วเข้ามหาวิทยาลัย ก็ได้เจอกันมากขึ้น ได้แนะนำให้ผู้ใหญ่ทั้ง 2 ฝ่ายรับรู้ เราก็ปรับตัวในการคบกันให้ดีที่สุด อะไรแย่ๆเราลองใจเค้า เค้าก็รับได้ มีความสุขมาก เราชอบอะไรเหมือนๆกันค่ะ
จนวันนึงความทุกข์ที่สุดก็มาเยือน แฟนโดนรีไทน์ค่ะ (ตอนนั้นเรายังไม่ได้ไปเรียน เค้าติดเหล้าและรุ่นพี่มาก) เกือบเลิกกันเลย เค้าขอเลิกเพราะเค้าบอกเค้าไม่มีอนาคต แต่เราไม่เลิก ยังไงก็จะไม่ทิ้งเค้าแน่ๆ (คบมาเกือบๆ2ปีแล้ว)
ช่วงนั้นก็มีแต่คนมองนะ เหมือนซ้ำเติมอะ แต่เราไม่สนค่ะ ให้แฟนกัดฟันสู้แล้วสมัครเรียนใหม่ ยอมรับนะว่าเค้าเรียนไม่เก่งแบบทฤษฎีแทบจะอ่อนเลย แต่ปฏิบัติก็โอเคอยู่ ก็ช่วยๆกันเรียน ฝ่าฟันคำดูถูกครหานินทาจากเพื่อนๆเค้าสารพัด แต่ก็ผ่านมาได้ จนตอนนี้เค้าอยู่ปี 4 แล้วค่ะ (เราเรียนจบและทำงานแล้ว) ช่วยกันเรียน ช่วยกันทำงานทำการบ้าน ที่สำคัญช่วยให้กำลังใจ
จบ... มันอาจจะเรียบเรียงไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่นะ กระทู้แรกค่ะ
ปล. ที่ตั้งกระทู้อยากจะบอกว่า
-1. ความรักในโลกออนไลน์บางทีมันไม่ได้น่ากลัวเสมอไป ถ้าเราเลือกคุย เลือกคบ
-2. ความรักบนโลกออนไลน์ไม่ได้กำหนดว่าต้องจบลงที่ SEX เสมอไป ถ้าเรารู้จักระวังตัว รู้จักวางตัว
ตอนนี้คบมา 6 ปี แล้ว ทุกอย่างโอเคมากๆ เริ่มมีการคิดเรื่องแต่งงานบ้างแต่ก็อาจจะรออีกสัก 1.5-2.5 ปี ค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
แชทแล้วสมหวัง??
เราเลยอยากเล่าเรื่องของเราบ้างค่ะ ว่ามันมีโอกาสสมหวังนะ
ความรักของเรา เราเชื่อเรื่องพรหมลิขิตนะ
เรากับแฟนตอนนี้คบกันมา 6 ปีแล้วล่ะ
เริ่มแรกรู้จักกันบนโลกออนไลน์นี่แหละ MSN อะ คือเราอยากเรียนมหาวิทยาลัยนึงที่เค้าบอกว่ารับน้องโหด แต่เราอยากเรียนมาก (แต่ตอนนั้นก็ติดโควต้าแล้วนะ) ช่วงเดือนกันยายนเลยไปทิ้งอีเมลล์เอาไว้ในเว็บๆนึงเพื่อที่จะได้พูดคุยกับรุ่นพี่แล้วก็เพื่อนๆที่จะไปเรียนพร้อมเรา หลังจากนั้น 1-2 วัน รุ่นพี่คนนึง (มารู้ทีหลังว่าอายุเท่ากัน) ก็แอดเมลล์ใน MSN เรามา เเล้วมันก็เด้งเพิ่มเพื่อนใน Hi5 มาอัตโนมัติ หลังจากนั้นก็คุยกันมาเรื่อยๆ เรามีความบังเอิญหลายๆอย่างที่เหมือนกันมากๆ คือ " ตอนเด็กๆเราไปเที่ยวในที่ที่เดียวกันแล้วก็ถ่ายรูปแทบจะท่าเดียวกันเลยแหละ ,ไปงานโอเพ่นเฮ้าส์ที่ม.เกษตรพร้อมกัน อีกอยากไปศึกษาคณะที่เราอยากเรียนเหมือนกันด้วย (และเหมือนจะเดินสวนกันและยืนข้างๆกันเพราะเราจำชุดพละรร.เค้าได้) ,รร.เราจัดไปเที่ยวดรีมเวิลด์วันเดียวกัน "
จากนั้นผ่านไปก็คุยกันทุกวันๆ ตลอดระยะเวลาที่คุยกัน เราลองใจเค้ามาตลอดโดนการแสดงส่วนแย่ๆของตัวเองจนหมดเปลือก ดีบ้างแต่ก็ทะเลาะเยอะกว่าดีซะอีก 555 (เราเคยคบกับแฟนเก่าแล้วนานไปสันดา_เริ่มออกต่างคนต่างรับไม่ได้ เลยใช้วิธีนี้ดู) แรกๆที่บ้านก็กลัวเราโดนหลอกนะ แต่เราก็อยากลองเจอดู เพราะอย่างน้อยเค้าก็เป็นรุ่นพี่ 5555 อาจจะช่วยเหลืออะไรได้บ้าง
คบได้2เดือน ตัดสินใจนัดเจอกันที่อนุสาวรีชัยฯ ช่วงเดือนธันวาคม (เอาเพื่อนไปด้วย1คนกลัวโดนหลอก แหะๆ)
หลังจากนั้นก็คบกันมากเรื่อยๆ
เราจบม.6 แล้วเข้ามหาวิทยาลัย ก็ได้เจอกันมากขึ้น ได้แนะนำให้ผู้ใหญ่ทั้ง 2 ฝ่ายรับรู้ เราก็ปรับตัวในการคบกันให้ดีที่สุด อะไรแย่ๆเราลองใจเค้า เค้าก็รับได้ มีความสุขมาก เราชอบอะไรเหมือนๆกันค่ะ
จนวันนึงความทุกข์ที่สุดก็มาเยือน แฟนโดนรีไทน์ค่ะ (ตอนนั้นเรายังไม่ได้ไปเรียน เค้าติดเหล้าและรุ่นพี่มาก) เกือบเลิกกันเลย เค้าขอเลิกเพราะเค้าบอกเค้าไม่มีอนาคต แต่เราไม่เลิก ยังไงก็จะไม่ทิ้งเค้าแน่ๆ (คบมาเกือบๆ2ปีแล้ว)
ช่วงนั้นก็มีแต่คนมองนะ เหมือนซ้ำเติมอะ แต่เราไม่สนค่ะ ให้แฟนกัดฟันสู้แล้วสมัครเรียนใหม่ ยอมรับนะว่าเค้าเรียนไม่เก่งแบบทฤษฎีแทบจะอ่อนเลย แต่ปฏิบัติก็โอเคอยู่ ก็ช่วยๆกันเรียน ฝ่าฟันคำดูถูกครหานินทาจากเพื่อนๆเค้าสารพัด แต่ก็ผ่านมาได้ จนตอนนี้เค้าอยู่ปี 4 แล้วค่ะ (เราเรียนจบและทำงานแล้ว) ช่วยกันเรียน ช่วยกันทำงานทำการบ้าน ที่สำคัญช่วยให้กำลังใจ
จบ... มันอาจจะเรียบเรียงไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่นะ กระทู้แรกค่ะ
ปล. ที่ตั้งกระทู้อยากจะบอกว่า
-1. ความรักในโลกออนไลน์บางทีมันไม่ได้น่ากลัวเสมอไป ถ้าเราเลือกคุย เลือกคบ
-2. ความรักบนโลกออนไลน์ไม่ได้กำหนดว่าต้องจบลงที่ SEX เสมอไป ถ้าเรารู้จักระวังตัว รู้จักวางตัว
ตอนนี้คบมา 6 ปี แล้ว ทุกอย่างโอเคมากๆ เริ่มมีการคิดเรื่องแต่งงานบ้างแต่ก็อาจจะรออีกสัก 1.5-2.5 ปี ค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ