เรื่องราวอาจวกวนนิดหน่อย อธิบายไม่เก่งเท่าไหร่นะคะ
เรื่องราวระหว่างเรากับแฟนเกิดขึ้นเมื่อ 6 ปีที่แล้ว เราเองเป็นฝ่ายไปจีบเขาเอง เพราะเราเรียนที่เดียวกัน ปีเดียวกัน
แผนกเดียวกันค่ะ นั่งรถไปเรียน นั่งรถกลับบ้านก็เจอกันทุกวัน แรกๆก็เห็นว่าเออ เพื่อนกัน ไม่ได้คิดอะไร พอนานๆไป
เราเองกลับเป็นคนเดินเข้าไปขอเบอเขาเอง หลังจากนั้นมา เราสองคนก็เป็นแฟนกัน ไปเรียนด้วยกัน กลับบ้านด้วยกัน
เพราะบ้านเราไม่ห่างกันมาก จนเราสองคนสนิทกัน และตกลงเป็นแฟนกันค่ะ พอเรียน ปวช. จบ เราสองคนก็แยกย้ายต่างก็ไปเรียน
มหาลัยตามที่ตัวเองสอบเข้าได้เราสองคนไม่เคยมีปัญหาเรื่องผู้หญิงนะคะ เพราะเขาไม่ใช่คนเจ้าชู้เราสองคนคบกันมาแบบเพื่อน
คือเอาเป็นว่า มองตาก็รู้ว่าคิดอะไร ประมานนั้นค่ะ จนใครๆก็บอกว่า เราเรียนจบให้เราแต่งงานกันเลยสิดูเราสองคนเข้ากันได้ดี
ทุกๆอย่างเป็นไปได้ดี ถ้าจะถามว่าเราสองคน คบกัน มันเป็นธรรมดาของการทะเลาะค่ะ แต่บอกได้เลยว่า คนเรา
เวลาที่คบกันไปนานๆ จนลืมคําว่าเกรงใจ คําว่า ใจเขาใจเราไปเลยค่ะ อะไรๆ เราก็เอาแต่ใจตัวเอง จนลืมมองข้ามเขา
บางทีทะเลาะกันเพราะเรื่องเล็กน้อย ซึ่งเราก็เอาแต่ใจเกินไป ไม่ยอมอย่างเดียว พูดจาหยาบๆ ว่าเขาแรงๆ แต่เขาก็ไม่เคยตอบโต้นะคะ
จนเราติดเป็นสันดานเลยก็ว่าได้ แต่เราสองคนก็คบกันมาจนเรียนจบ มหาลัยทั้งคู่ค่ะ
แต่จุดเปลี่ยนของทุกๆอย่าง มันเกิดขึ้นตั้งแต่ตอนที่เราใกล้จะเรียนจบ
ปกติแฟนเราเป็นคนไม่ชอบเทคโนโลยีสักเท่าไหร่ มือถือก็ใช้แบบ ธรรมดา เวลาจะจีบกันสมัยก่อนก็ใช้ส่งข้อความค่ะ
แต่พอมามีโทรศัพท์เล่นไลน์ได้ก็ตอนเข้าปีที่ 6 เนี่ยแหละค่ะ
พอเข้าปีที่ 6 เขามีไลน์เล่นแล้ว เราก็ก็ผิดค่ะ ที่ไปยุให้เล่นไลน์พอมีไลน์เท่านั้นแหละเรื่องเกิด
ผู้หญิงคนใหม่ก็เข้ามาในชีวิตเขาทันทีค่ะ ไม่รู้ว่ามีไลน์ผู้หญิงคนนี้ได้ไง จนทุกวันที่เราเลิกกัน เราก็ไม่เคยถาม ว่าไปมีไลน์ได้ยังไง
เราไม่อยากรู้ที่มาหรอกค่ะ
ตอนแรกที่เรารู้ว่าเขาแอบไปหาผู้หญิงคนนี้เราทําใจไม่ได้เราทะเลาะกับเค้า ว่าเค้าแรงๆ โทรไปตาม ไปจิกทุกอย่างๆค่ะ
ตอนนั้นเราเปนนางมารร้ายไปเลย แต่เขาคงเห็นว่าอยู่กับเรามีแต่ความทุกข์เขาเลยเลือกที่จะไปหาผู้หญิงคนนั้นถึงบ้านเลยค่ะ
เพราะเขาบอกกับเราว่า อยู่กับผู้หญิงคนนั้นแล้วสบายใจกว่า
ตอนแรกที่ได้ยินแบบนั้น ยิ่งโมโหค่ะ โทรไปด่าผู้หญิงคนนั้น แล้วรู้ไหมค่ะ ทําตอบที่ได้จากปากผู้หญิงคนนั้นคือ
" พี่ไม่ได้แย่งแฟนเรานะ แฟนเรามาหาพี่เอง จะมาว่า
จะมาด่าพี่แบบนี้ไม่ได้นะ เรานั้นแหละที่ไม่ดีเอง แฟนเราเขาเบื่อเรานะ เราไม่ดี
เขาไม่รักเราแล้ว ทําไมเราไม่ปล่อยเขามาหาพี่ละ "
คือ พอเราได้ยินแบบนี้เรารู้สึกเลยว่า เราผิดอะไร เราไม่เคยนอกใจ แล้วทําแบบนี้กับเราคืออะไร
ทําไมถึงปล่อยให้ผู้หญิงคนอื่นมาว่าเราแบบนี้
โมโหและโกรธมาก ตามรังควานทั้งเขาและผู้หญิงคนนั้นมาตลอด
ยอมรับค่ะ ทั้งเหนื่อย ทั้งเสียใจ ไม่เป็นอันทําอะไร
สุดท้ายค่ะ เขาเลือกผู้หญิงคนนั้น
แต่เรายังไม่ยอมปล่อยนะคะ
จนผู้หญิงคนนั้น เขาพาแฟนเราไปจดทะเบียนสมรสเลยค่ะ
พอจดทะเบียนสมรสเสร็จ ก็โทรมาบอกกับเราว่า พี่จดทะเบียนสมรสกันแล้วนะ เราเลิกติดต่อกับเขาได้แล้วนะ
ถ้าเรายังจะแย่งสามีพี่ พี่คงต้องใช้กฏหมายช่วยแล้วนะ
พอฟังคํานี้เราคิดเลยว่า เขาสองคนเพิ่งรู้จักได้แค่ 6 เดือน แล้วตลอด4 เดือนก่อนหน้านี้แฟนเราเขาก็ไปเป็นทหาร
ไม่ได้มาอยู่ใกล้ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เจอกันทุกวัน
เพียงแค่ติดต่อกันทางมือถือเท่านั้น แต่ทําไมเขาถึงตัดสินใจจดทะเบียนสมรสกับผู้หญิงคนนี้มั่นใจแค่ไหน
แต่เราไม่เคยอยากรู้ว่าทําไม ถึงเลิก ไม่อยากรู้ว่าทําไมถึงไปมีคนอื่นค่ะ
เราบอกกับตัวเองว่า ขนาดเราสองคนรู้จักกันมา 6 ปีนานขนาดนี้พอเราเรียนจบแล้ว คุณก็ทิ้งเราไปหาคนอื่นที่ดีกว่า โตกว่า สวยกว่า
ผู้หญิงคนนี้อายุมากกว่าเราสองคนด้วยค่ะ เธอคนนี้ 27 แล้ว แต่เรากับแฟน 23 ทั้งคู่
ก่อนหน้าที่เขาจะเลิกกับเรา เราเปลี่ยนแปลงตัวเองทุกอย่างค่ะ
ทั้งคําพูดการกระทํา เอาใจทุกอย่าง สารพัด จนเขาบอกว่าเราเปลี่ยนไปเยอะมาก
แต่เราลืมบอกไปค่ะ เขาบอกเราเสมอว่าเราเก่งทุกอย่าง ทั้งงานบ้าน ทํากับข้าว การเรียน มีงานทําที่ดี นิสัยดีพร้อมทุกอย่าง
แล้วยังบอกอีกค่ะ ว่าเดี๋ยวเราก็จะเจอที่ดีๆ ( คือเราดี แต่ไม่เลือกเรานะ )
จนตอนนี้เราสองคนก็เลิกกันถาวรค่ะ เราอยากให้เขามีชีวิตแบบที่เขาเลือก ในเมื่อเขาจดทะเบียนสมรสกันแล้ว เราคนนอกแล้ว
การมาก่อน คบกันหลายปีไม่ได้ช่วยอะไรเลย
แต่ถ้าจะถามว่าเราทําใจได้ไหม มันยากค่ะ เราคบกันมาตั้งแต่เรียน ปวช จนจบมหาลัย ธรรมดาค่ะ
ถึงเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน นอนบ้านเดียวกัน แต่ความที่เราผูกพันกันมา มันลืมยากค่ะ ทําใจยาก
ตอนนี้เราใช้ธรรมะเข้าช่วยค่ะ เรามาค้นพบความจริงที่ว่า เราคงเคยไปแย่งคนรักคนอื่นมาในชาติที่แล้ว ชาตินี้เราถึงโดนเขามาแย่งไปบ้าง
มันเป็นเวรกรรมค่ะ ทุกวันนี้เราได้แต่สวดมนต์ภาวนา กรวดน้ําให้เจ้ากรรมนายเวร อธิษฐานให้เขาได้พบเจอแต่เรื่องดีๆในชีวิตค่ะ
ขอให้เจ้ากรรมนายเวรของเขาอย่าได้อาฆาตเขาเลย หากแต่ถ้าเขาเองจะต้องเสียใจเพราะความรัก ให้ถือว่าเป็นเวรกรรมที่เขาทําไว้กับเรา
ขอให้เขาได้ชดใช้กรรมของเราเอง
ก่อนที่จะยุติเรื่องนี่ เราสองคนได้กล่าวอโหสิกรรมให้กันแล้วกันด้วยนะคะ เราบอกกับเขาว่า อโหสิกรรมให้เรานะ
เราทั้งคู่จะได้พ้นจากกรรมนี้เสียทีเขาก็บอกอโหสิกรรมให้ค่ะ พอเขาพูดคํานี้เรารู้สึกเหมือนว่าหลุดพ้นจากอะไรบางอย่าง
สุดท้ายนี่แล้ว เราไม่ขอให้เขากลับมา ขอให้ไปจากเราด้วยดีเราสองคนยังเป็นเพื่อนกันได้เสมอค่ะ เขาเคยบอกว่า
ถ้าเขาได้ดีเขาจะไม่ลืมเรา เพราะเราเป็นรักครั้งแรกของเขา
ส่วนเราเองก็บอกเขาไปว่า ถ้าเราได้ดีเราก็จะไม่ลืมเขาเหมือนกัน เรายังรักเขาเหมือนเดิม เขาเป็นคนดีเสมอค่ะ ในสายตาเรา
อยากบอกกับคนที่กําลังทุกข์ในความรักค่ะ มองเป็นกลาง เปิดใจให้กว้าง คนทุกคนเกิดมาเพื่อชดใช้เวรกรรมต่อกัน
อย่าได้สร้างเวรกรรมต่อกันอีกเลย
แต่เราคิดเสมอนะ ว่า ถ้าคนเราจะเป็นคู่กัน สักวันเราจะได้พบกัน
ความรัก ความทุกข์ ธรรมมะ
เรื่องราวระหว่างเรากับแฟนเกิดขึ้นเมื่อ 6 ปีที่แล้ว เราเองเป็นฝ่ายไปจีบเขาเอง เพราะเราเรียนที่เดียวกัน ปีเดียวกัน
แผนกเดียวกันค่ะ นั่งรถไปเรียน นั่งรถกลับบ้านก็เจอกันทุกวัน แรกๆก็เห็นว่าเออ เพื่อนกัน ไม่ได้คิดอะไร พอนานๆไป
เราเองกลับเป็นคนเดินเข้าไปขอเบอเขาเอง หลังจากนั้นมา เราสองคนก็เป็นแฟนกัน ไปเรียนด้วยกัน กลับบ้านด้วยกัน
เพราะบ้านเราไม่ห่างกันมาก จนเราสองคนสนิทกัน และตกลงเป็นแฟนกันค่ะ พอเรียน ปวช. จบ เราสองคนก็แยกย้ายต่างก็ไปเรียน
มหาลัยตามที่ตัวเองสอบเข้าได้เราสองคนไม่เคยมีปัญหาเรื่องผู้หญิงนะคะ เพราะเขาไม่ใช่คนเจ้าชู้เราสองคนคบกันมาแบบเพื่อน
คือเอาเป็นว่า มองตาก็รู้ว่าคิดอะไร ประมานนั้นค่ะ จนใครๆก็บอกว่า เราเรียนจบให้เราแต่งงานกันเลยสิดูเราสองคนเข้ากันได้ดี
ทุกๆอย่างเป็นไปได้ดี ถ้าจะถามว่าเราสองคน คบกัน มันเป็นธรรมดาของการทะเลาะค่ะ แต่บอกได้เลยว่า คนเรา
เวลาที่คบกันไปนานๆ จนลืมคําว่าเกรงใจ คําว่า ใจเขาใจเราไปเลยค่ะ อะไรๆ เราก็เอาแต่ใจตัวเอง จนลืมมองข้ามเขา
บางทีทะเลาะกันเพราะเรื่องเล็กน้อย ซึ่งเราก็เอาแต่ใจเกินไป ไม่ยอมอย่างเดียว พูดจาหยาบๆ ว่าเขาแรงๆ แต่เขาก็ไม่เคยตอบโต้นะคะ
จนเราติดเป็นสันดานเลยก็ว่าได้ แต่เราสองคนก็คบกันมาจนเรียนจบ มหาลัยทั้งคู่ค่ะ
แต่จุดเปลี่ยนของทุกๆอย่าง มันเกิดขึ้นตั้งแต่ตอนที่เราใกล้จะเรียนจบ
ปกติแฟนเราเป็นคนไม่ชอบเทคโนโลยีสักเท่าไหร่ มือถือก็ใช้แบบ ธรรมดา เวลาจะจีบกันสมัยก่อนก็ใช้ส่งข้อความค่ะ
แต่พอมามีโทรศัพท์เล่นไลน์ได้ก็ตอนเข้าปีที่ 6 เนี่ยแหละค่ะ
พอเข้าปีที่ 6 เขามีไลน์เล่นแล้ว เราก็ก็ผิดค่ะ ที่ไปยุให้เล่นไลน์พอมีไลน์เท่านั้นแหละเรื่องเกิด
ผู้หญิงคนใหม่ก็เข้ามาในชีวิตเขาทันทีค่ะ ไม่รู้ว่ามีไลน์ผู้หญิงคนนี้ได้ไง จนทุกวันที่เราเลิกกัน เราก็ไม่เคยถาม ว่าไปมีไลน์ได้ยังไง
เราไม่อยากรู้ที่มาหรอกค่ะ
ตอนแรกที่เรารู้ว่าเขาแอบไปหาผู้หญิงคนนี้เราทําใจไม่ได้เราทะเลาะกับเค้า ว่าเค้าแรงๆ โทรไปตาม ไปจิกทุกอย่างๆค่ะ
ตอนนั้นเราเปนนางมารร้ายไปเลย แต่เขาคงเห็นว่าอยู่กับเรามีแต่ความทุกข์เขาเลยเลือกที่จะไปหาผู้หญิงคนนั้นถึงบ้านเลยค่ะ
เพราะเขาบอกกับเราว่า อยู่กับผู้หญิงคนนั้นแล้วสบายใจกว่า
ตอนแรกที่ได้ยินแบบนั้น ยิ่งโมโหค่ะ โทรไปด่าผู้หญิงคนนั้น แล้วรู้ไหมค่ะ ทําตอบที่ได้จากปากผู้หญิงคนนั้นคือ
" พี่ไม่ได้แย่งแฟนเรานะ แฟนเรามาหาพี่เอง จะมาว่า
จะมาด่าพี่แบบนี้ไม่ได้นะ เรานั้นแหละที่ไม่ดีเอง แฟนเราเขาเบื่อเรานะ เราไม่ดี
เขาไม่รักเราแล้ว ทําไมเราไม่ปล่อยเขามาหาพี่ละ "
คือ พอเราได้ยินแบบนี้เรารู้สึกเลยว่า เราผิดอะไร เราไม่เคยนอกใจ แล้วทําแบบนี้กับเราคืออะไร
ทําไมถึงปล่อยให้ผู้หญิงคนอื่นมาว่าเราแบบนี้
โมโหและโกรธมาก ตามรังควานทั้งเขาและผู้หญิงคนนั้นมาตลอด
ยอมรับค่ะ ทั้งเหนื่อย ทั้งเสียใจ ไม่เป็นอันทําอะไร
สุดท้ายค่ะ เขาเลือกผู้หญิงคนนั้น
แต่เรายังไม่ยอมปล่อยนะคะ
จนผู้หญิงคนนั้น เขาพาแฟนเราไปจดทะเบียนสมรสเลยค่ะ
พอจดทะเบียนสมรสเสร็จ ก็โทรมาบอกกับเราว่า พี่จดทะเบียนสมรสกันแล้วนะ เราเลิกติดต่อกับเขาได้แล้วนะ
ถ้าเรายังจะแย่งสามีพี่ พี่คงต้องใช้กฏหมายช่วยแล้วนะ
พอฟังคํานี้เราคิดเลยว่า เขาสองคนเพิ่งรู้จักได้แค่ 6 เดือน แล้วตลอด4 เดือนก่อนหน้านี้แฟนเราเขาก็ไปเป็นทหาร
ไม่ได้มาอยู่ใกล้ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เจอกันทุกวัน
เพียงแค่ติดต่อกันทางมือถือเท่านั้น แต่ทําไมเขาถึงตัดสินใจจดทะเบียนสมรสกับผู้หญิงคนนี้มั่นใจแค่ไหน
แต่เราไม่เคยอยากรู้ว่าทําไม ถึงเลิก ไม่อยากรู้ว่าทําไมถึงไปมีคนอื่นค่ะ
เราบอกกับตัวเองว่า ขนาดเราสองคนรู้จักกันมา 6 ปีนานขนาดนี้พอเราเรียนจบแล้ว คุณก็ทิ้งเราไปหาคนอื่นที่ดีกว่า โตกว่า สวยกว่า
ผู้หญิงคนนี้อายุมากกว่าเราสองคนด้วยค่ะ เธอคนนี้ 27 แล้ว แต่เรากับแฟน 23 ทั้งคู่
ก่อนหน้าที่เขาจะเลิกกับเรา เราเปลี่ยนแปลงตัวเองทุกอย่างค่ะ
ทั้งคําพูดการกระทํา เอาใจทุกอย่าง สารพัด จนเขาบอกว่าเราเปลี่ยนไปเยอะมาก
แต่เราลืมบอกไปค่ะ เขาบอกเราเสมอว่าเราเก่งทุกอย่าง ทั้งงานบ้าน ทํากับข้าว การเรียน มีงานทําที่ดี นิสัยดีพร้อมทุกอย่าง
แล้วยังบอกอีกค่ะ ว่าเดี๋ยวเราก็จะเจอที่ดีๆ ( คือเราดี แต่ไม่เลือกเรานะ )
จนตอนนี้เราสองคนก็เลิกกันถาวรค่ะ เราอยากให้เขามีชีวิตแบบที่เขาเลือก ในเมื่อเขาจดทะเบียนสมรสกันแล้ว เราคนนอกแล้ว
การมาก่อน คบกันหลายปีไม่ได้ช่วยอะไรเลย
แต่ถ้าจะถามว่าเราทําใจได้ไหม มันยากค่ะ เราคบกันมาตั้งแต่เรียน ปวช จนจบมหาลัย ธรรมดาค่ะ
ถึงเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน นอนบ้านเดียวกัน แต่ความที่เราผูกพันกันมา มันลืมยากค่ะ ทําใจยาก
ตอนนี้เราใช้ธรรมะเข้าช่วยค่ะ เรามาค้นพบความจริงที่ว่า เราคงเคยไปแย่งคนรักคนอื่นมาในชาติที่แล้ว ชาตินี้เราถึงโดนเขามาแย่งไปบ้าง
มันเป็นเวรกรรมค่ะ ทุกวันนี้เราได้แต่สวดมนต์ภาวนา กรวดน้ําให้เจ้ากรรมนายเวร อธิษฐานให้เขาได้พบเจอแต่เรื่องดีๆในชีวิตค่ะ
ขอให้เจ้ากรรมนายเวรของเขาอย่าได้อาฆาตเขาเลย หากแต่ถ้าเขาเองจะต้องเสียใจเพราะความรัก ให้ถือว่าเป็นเวรกรรมที่เขาทําไว้กับเรา
ขอให้เขาได้ชดใช้กรรมของเราเอง
ก่อนที่จะยุติเรื่องนี่ เราสองคนได้กล่าวอโหสิกรรมให้กันแล้วกันด้วยนะคะ เราบอกกับเขาว่า อโหสิกรรมให้เรานะ
เราทั้งคู่จะได้พ้นจากกรรมนี้เสียทีเขาก็บอกอโหสิกรรมให้ค่ะ พอเขาพูดคํานี้เรารู้สึกเหมือนว่าหลุดพ้นจากอะไรบางอย่าง
สุดท้ายนี่แล้ว เราไม่ขอให้เขากลับมา ขอให้ไปจากเราด้วยดีเราสองคนยังเป็นเพื่อนกันได้เสมอค่ะ เขาเคยบอกว่า
ถ้าเขาได้ดีเขาจะไม่ลืมเรา เพราะเราเป็นรักครั้งแรกของเขา
ส่วนเราเองก็บอกเขาไปว่า ถ้าเราได้ดีเราก็จะไม่ลืมเขาเหมือนกัน เรายังรักเขาเหมือนเดิม เขาเป็นคนดีเสมอค่ะ ในสายตาเรา
อยากบอกกับคนที่กําลังทุกข์ในความรักค่ะ มองเป็นกลาง เปิดใจให้กว้าง คนทุกคนเกิดมาเพื่อชดใช้เวรกรรมต่อกัน
อย่าได้สร้างเวรกรรมต่อกันอีกเลย
แต่เราคิดเสมอนะ ว่า ถ้าคนเราจะเป็นคู่กัน สักวันเราจะได้พบกัน