เฮฮาประสามนุษย์เงินเดือน 1 : เรื่องของเจ้านาย
สวัสดีครับ วันนี้รู้สึกคันไม้คันมืออยากจะเล่าประสบการณ์การทำงานในชีวิตมนุษย์เงินเดือนมาเล่าสู่กันฟัง เอาประสบการณ์ชีวิตตามประสามนุษย์เงินเดือนมาแชร์บ้าง อะไรบ้าง ฮาบ้าง ไม่ฮาบ้าง อย่าว่ากันนะครับ ^_____^
เป็นธรรมดาครับ สำหรับชีวิตมนุษย์เงินเดือนที่เปลี่ยนเจ้านายมาหลายคนกับการทำงานมาหลายที่ (ประสาดวงชะตาฟ้าลิขิตไม่ให้ทำงานอยู่กับที่ เดี๋ยวมันจะจำเจ) ชีวิตผมเปลี่ยนงานมาหลายที่ แม้ปัจจุบันจะทำงานอยู่ที่เดิม แต่ก็เปลี่ยนสถานที่ทำงานมาทำงานต่างจังหวัด และกำลังจะต้องกลับไปกรุงเทพฯ อีกรอบ ผมย้ายหน้าที่มาทำงานในด้านต่างๆ อยู่หลายตำแหน่ง แต่ช่วงที่ผมหนักหนาสาหัสที่สุดก็ช่วงที่ผมเริ่มย้ายมาทำงานที่ใหม่ และต้องมาพบเจอกับหัวหน้างานที่ค่อนข้างเจ้าระเบียบมากๆ ผมสมมติชื่อให้ว่า “พี่เอ” ก็แล้วกัน
พี่เอ เป็นหัวหน้างานที่ค่อนข้างจู้จี้จุกจิกมากๆ โดยเฉพาะเรื่องงานด้านเอกสาร ชนิดที่ว่าตรวจลึกลงรายละเอียดของคำเลยทีเดียว เวลาทำงานกับแกในช่วงแรกๆ ผมค่อนข้างที่จะกลัวแกค่อนข้างมาก เพราะเวลามีงานเอกสารที่จะต้องส่งให้แกตรวจ และเวลาเอกสารมีคำที่แกเห็นว่าไม่ถูกต้องหรือไม่ควรใช้ แกก็จะเรียกลูกน้องเข้าไป “ด่า” รายตัวเลยทีเดียว ฟังไม่ผิดหรอกครับ เข้าไปด่าจริงๆ ผิดมาก ผิดเล็ก น้อย หรือว่าไม่สำคัญแกก็จะต้องเรียกเข้าไปด่ารายตัว ถ้าไม่มีคำตอบดีๆ ให้แกล่ะก็ เละทุกรายครับ
ด้วยความที่พี่เอเป็นคนที่ใช้คำค่อนข้างรุนแรงไม่ถนอมน้ำใจลูกน้องซักเท่าไร ทำให้เวลาที่ทุกคนส่งงานแทบจะบ้าตายเหมือนโรคประสาทจะกิน ช่วงแรกที่ผมส่งงานให้แกตรวจ ยังถ่วงแล้วถ่วงอีก กว่าจะส่งให้แกตรวจได้ ผลเป็นยังไงนะเหรอครับ ผมก็โดนด่าระนาวไงครับ (55555555+)
การส่งงานช้าทำให้มีเวลาแก้ไขค่อนข้างน้อย ด้วยความที่ผมกลัวแกค่อนข้างมาก (ตามประสาลูกน้องที่ดีที่ต้องกลัวเจ้านาย) งานในช่วงแรกของผมจึงออกช้าและถูกแกทั้งดุทั้งว่าค่อนข้างบ่อยเลยทีเดียว T____T เพราะเห็นประสบการณ์จากรุ่นพี่ๆ ที่เข้าไปส่งงานแกแล้วถูกต่อว่าอยู่หลายครั้ง ก็เลยทำให้เกิดความกลัวที่จะต้องเข้าไปส่งงานให้แกตรวจ (ความจริงแกก็ว่าทุกคนแหละ มีน้อยครั้งที่จะรอด)
ช่วงนั้นทำให้ผมนอนไม่หลับกระสับกระส่าย คล้ายจะเวียนหัว อารมณ์หงุดหงิด เหมือนจะคลั่ง เหงา เศร้าซึม หมดเรี่ยวแรงคล้ายจะเป็นไข้ ผดผื่นขึ้นตามตัว (เยอะไปล่ะ) คิดทอดถอนใจ หมดอาลัยตายยาก สังเวชชะตาชีวิตที่ต้องมาเจอเจ้านายกดขี่ทารุณ (แง้ๆๆๆ)
ทีแรกเคยคิดว่าจะย้ายไปทำงานที่อื่นดีกว่า แต่ไอ้ครั้นเราอยากจะทำตัวเป็น “กบเลือกนาย” ก็ใช่ที่ ดูเหมือนคนไม่สู้ปัญหาซักเท่าไร อย่ากระนั้นเลย แบบนี้มันต้องสู้กันซักตั้ง เมื่อคิดได้แบบนี้ผมก็ฮึดสู้ครับ!!!!
ผมปรับเปลี่ยนพฤติกรรมจากหน้ามือเป็นหลังมือเลย จากเมื่อก่อนส่งงานแบบใกล้ๆ เส้นตาย ผมส่งก่อนแบบเป็นอาทิตย์ หรือก่อนหน้า 3-4 วัน เลย แรกๆ พี่เอก็คงงงๆ ว่า ไอ้นี้ ยังไงของมันฟะ!!! จู่ๆ รีบส่งงานมาให้ตรวจ ทุกครั้งที่ผมส่งงานให้ตรวจก็ไม่พ้นเหตุการณ์เดิมๆ หรอกครับ ไม่ว่าผมจะตรวจทานดูเอกสารมากแค่ไหน ผมก็มักจะถูกพี่เอสั่งให้แก้ไขเอกสารเสมอ แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปก็คือ ทุกครั้งที่ผมส่งงาน พี่เอ แกจะอารมณ์ดีขึ้น เพราะงานที่ผมส่งเริ่มเข้าที่เข้าทางขึ้นเรื่อยๆ ถึงแม้จะมีการแก้ไขอยู่บ้าง แต่ก็น้อยกว่าเดิม อีกอย่างการส่งงานให้ตรวจก่อนถึงเวลาส่ง ทำให้มีโอกาสแก้ไขงานต่างๆ ให้ดีมากขึ้น หรือสามารถหยิบขึ้นมาใช้งานได้ทันทีถ้าต้องการ
อิอิ ถึงตอนนี้ทุกคนคิดว่าผมโชคดีแล้วใช่ไหมครับ พี่เอ แกคงไม่ค่อยตำหนิผมแล้ว เปล่าเลยครับ!!!! พี่เอ ยังคงคงเส้นคงวาเหมือนเดิมจริงๆ 55555+ ยังคงสกรัมลูกน้องทุกคนไม่ต่างจากเดิม ถึงจะน้อยลงไปบ้างก็เหอะ แถมผมยังโชคร้ายกลับได้หน้าที่เพิ่มขึ้นมาอีก คือ ต้องไปไหนมาไหนกับแกด้วยเสมอเวลาไปพบผู้ใหญ่ในสำนักงาน เพราะผมมันเป็นประเภทใช้งานง่าย ไม่ค่อยปฏิเสธ คราวนี้ผมเลยกลายเป็นลูกน้องคนสนิทของพี่เอติดตามไปกับแกด้วยทุกที จากที่จะดีกลับกลายเป็นซวยไปเพราะไม่ว่าเรื่องเล็กเรื่องใหญ่แกก็พาผมไปด้วยตลอด .............กระซิบๆ (กรรมแท้ๆ).......T______T
จนกระทั่งสำนักงานจะส่งเจ้าหน้าที่ออกมาทำงานที่ต่างจังหวัด ผมก็เลยสมัครลงมาทำงานเพราะอยากเปลี่ยนบรรยากาศในการทำงานบ้าง ตอนที่ผมได้รับเลือกไป พี่เอ ก็บ่นๆ ทำนองว่า “ไม่อยากให้ผมไป เพราะงานที่ผมจะไปทำมันหนักมาก” ตอนนี้ถึงค่อยรู้ว่าความจริงว่า จริงๆ แล้ว แกก็เป็นคนที่รักลูกน้องเหมือนกันนะ แต่เป็นคนที่แสดงออกไม่ค่อยเป็น แถมเป็นคนอารมณ์ร้าย เลยไม่ค่อยมีลูกน้องอยากอยู่ใกล้ๆ แกซักคน (คิดดูตอนนั่งโต๊ะทานข้าวกันมีผมนั่งกับพี่เอได้คนเดียว คนอื่นหนีไปนั่งโต๊ะอื่นกันหมด อิอิ)
ในที่สุดผมก็ได้มาทำงานที่ต่างจังหวัดสมกับที่ตั้งใจไว้ แต่ก็อ่ะนะ มันก็ถึงคราวปิด Job แล้วล่ะ อีกเดี๋ยวก็ต้องกลับไปทำงานที่กรุงเทพฯ เหมือนเคย 555555+ จริงๆ ก็อยากบอกเพื่อนๆ มนุษย์เงินเดือนทั้งหลายว่า บางครั้งในการทำงานอะไรหลายสิ่งก็มักไม่เป็นอย่างที่เราต้องการซักเท่าไร การทำงานร่วมกับหัวหน้าหรือเพื่อร่วมงาน มันก็ต้องมีการปรับตัวเข้าหากันธรรมดา ทุกคนก็มีทั้งส่วนแย่และส่วนที่ดี แล้วแต่จะมองในด้านไหน (แต่ก็มีบางคนที่แย่มากๆ อันนี้ก็ต้องละไว้ในฐานที่เข้าใจ) มนุษย์เป็นสัตว์สังคมเป็นสิ่งที่ปฏิเสธไม่ได้ ไม่ว่าจะสังคมมากหรือน้อย ก็ต้องปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อม ไม่ว่าจะใช้ชีวิตมนุษย์เงินเดือนหรือใช้ชีวิตแบบเจ้าของธุรกิจก็ต้องมีการปรับตัวเข้ากับสิ่งที่ทำด้วยกันทั้งนั้น เมื่อถึงเวลาที่สมควรเดี๋ยวผมก็คงหาเรื่องหนีมาทำงานที่ต่างจังหวัดอีกแน่ๆ (ตามประสาคนชอบพเนจร)
เอาไว้คราวหน้าผมจะมาแชร์ประสบการณ์อีก ดูซิว่าจะมีเรื่องอะไรมาเล่าให้ทุกคนฟังอีกบ้าง
http://pantip.com/topic/32744944 เฮฮาประสามนุษย์เงินเดือน 2 : เรื่องของลูกน้อง
เฮฮาประสามนุษย์เงินเดือน 1 : เรื่องของเจ้านาย
สวัสดีครับ วันนี้รู้สึกคันไม้คันมืออยากจะเล่าประสบการณ์การทำงานในชีวิตมนุษย์เงินเดือนมาเล่าสู่กันฟัง เอาประสบการณ์ชีวิตตามประสามนุษย์เงินเดือนมาแชร์บ้าง อะไรบ้าง ฮาบ้าง ไม่ฮาบ้าง อย่าว่ากันนะครับ ^_____^
เป็นธรรมดาครับ สำหรับชีวิตมนุษย์เงินเดือนที่เปลี่ยนเจ้านายมาหลายคนกับการทำงานมาหลายที่ (ประสาดวงชะตาฟ้าลิขิตไม่ให้ทำงานอยู่กับที่ เดี๋ยวมันจะจำเจ) ชีวิตผมเปลี่ยนงานมาหลายที่ แม้ปัจจุบันจะทำงานอยู่ที่เดิม แต่ก็เปลี่ยนสถานที่ทำงานมาทำงานต่างจังหวัด และกำลังจะต้องกลับไปกรุงเทพฯ อีกรอบ ผมย้ายหน้าที่มาทำงานในด้านต่างๆ อยู่หลายตำแหน่ง แต่ช่วงที่ผมหนักหนาสาหัสที่สุดก็ช่วงที่ผมเริ่มย้ายมาทำงานที่ใหม่ และต้องมาพบเจอกับหัวหน้างานที่ค่อนข้างเจ้าระเบียบมากๆ ผมสมมติชื่อให้ว่า “พี่เอ” ก็แล้วกัน
พี่เอ เป็นหัวหน้างานที่ค่อนข้างจู้จี้จุกจิกมากๆ โดยเฉพาะเรื่องงานด้านเอกสาร ชนิดที่ว่าตรวจลึกลงรายละเอียดของคำเลยทีเดียว เวลาทำงานกับแกในช่วงแรกๆ ผมค่อนข้างที่จะกลัวแกค่อนข้างมาก เพราะเวลามีงานเอกสารที่จะต้องส่งให้แกตรวจ และเวลาเอกสารมีคำที่แกเห็นว่าไม่ถูกต้องหรือไม่ควรใช้ แกก็จะเรียกลูกน้องเข้าไป “ด่า” รายตัวเลยทีเดียว ฟังไม่ผิดหรอกครับ เข้าไปด่าจริงๆ ผิดมาก ผิดเล็ก น้อย หรือว่าไม่สำคัญแกก็จะต้องเรียกเข้าไปด่ารายตัว ถ้าไม่มีคำตอบดีๆ ให้แกล่ะก็ เละทุกรายครับ
ด้วยความที่พี่เอเป็นคนที่ใช้คำค่อนข้างรุนแรงไม่ถนอมน้ำใจลูกน้องซักเท่าไร ทำให้เวลาที่ทุกคนส่งงานแทบจะบ้าตายเหมือนโรคประสาทจะกิน ช่วงแรกที่ผมส่งงานให้แกตรวจ ยังถ่วงแล้วถ่วงอีก กว่าจะส่งให้แกตรวจได้ ผลเป็นยังไงนะเหรอครับ ผมก็โดนด่าระนาวไงครับ (55555555+)
การส่งงานช้าทำให้มีเวลาแก้ไขค่อนข้างน้อย ด้วยความที่ผมกลัวแกค่อนข้างมาก (ตามประสาลูกน้องที่ดีที่ต้องกลัวเจ้านาย) งานในช่วงแรกของผมจึงออกช้าและถูกแกทั้งดุทั้งว่าค่อนข้างบ่อยเลยทีเดียว T____T เพราะเห็นประสบการณ์จากรุ่นพี่ๆ ที่เข้าไปส่งงานแกแล้วถูกต่อว่าอยู่หลายครั้ง ก็เลยทำให้เกิดความกลัวที่จะต้องเข้าไปส่งงานให้แกตรวจ (ความจริงแกก็ว่าทุกคนแหละ มีน้อยครั้งที่จะรอด)
ช่วงนั้นทำให้ผมนอนไม่หลับกระสับกระส่าย คล้ายจะเวียนหัว อารมณ์หงุดหงิด เหมือนจะคลั่ง เหงา เศร้าซึม หมดเรี่ยวแรงคล้ายจะเป็นไข้ ผดผื่นขึ้นตามตัว (เยอะไปล่ะ) คิดทอดถอนใจ หมดอาลัยตายยาก สังเวชชะตาชีวิตที่ต้องมาเจอเจ้านายกดขี่ทารุณ (แง้ๆๆๆ)
ทีแรกเคยคิดว่าจะย้ายไปทำงานที่อื่นดีกว่า แต่ไอ้ครั้นเราอยากจะทำตัวเป็น “กบเลือกนาย” ก็ใช่ที่ ดูเหมือนคนไม่สู้ปัญหาซักเท่าไร อย่ากระนั้นเลย แบบนี้มันต้องสู้กันซักตั้ง เมื่อคิดได้แบบนี้ผมก็ฮึดสู้ครับ!!!!
ผมปรับเปลี่ยนพฤติกรรมจากหน้ามือเป็นหลังมือเลย จากเมื่อก่อนส่งงานแบบใกล้ๆ เส้นตาย ผมส่งก่อนแบบเป็นอาทิตย์ หรือก่อนหน้า 3-4 วัน เลย แรกๆ พี่เอก็คงงงๆ ว่า ไอ้นี้ ยังไงของมันฟะ!!! จู่ๆ รีบส่งงานมาให้ตรวจ ทุกครั้งที่ผมส่งงานให้ตรวจก็ไม่พ้นเหตุการณ์เดิมๆ หรอกครับ ไม่ว่าผมจะตรวจทานดูเอกสารมากแค่ไหน ผมก็มักจะถูกพี่เอสั่งให้แก้ไขเอกสารเสมอ แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปก็คือ ทุกครั้งที่ผมส่งงาน พี่เอ แกจะอารมณ์ดีขึ้น เพราะงานที่ผมส่งเริ่มเข้าที่เข้าทางขึ้นเรื่อยๆ ถึงแม้จะมีการแก้ไขอยู่บ้าง แต่ก็น้อยกว่าเดิม อีกอย่างการส่งงานให้ตรวจก่อนถึงเวลาส่ง ทำให้มีโอกาสแก้ไขงานต่างๆ ให้ดีมากขึ้น หรือสามารถหยิบขึ้นมาใช้งานได้ทันทีถ้าต้องการ
อิอิ ถึงตอนนี้ทุกคนคิดว่าผมโชคดีแล้วใช่ไหมครับ พี่เอ แกคงไม่ค่อยตำหนิผมแล้ว เปล่าเลยครับ!!!! พี่เอ ยังคงคงเส้นคงวาเหมือนเดิมจริงๆ 55555+ ยังคงสกรัมลูกน้องทุกคนไม่ต่างจากเดิม ถึงจะน้อยลงไปบ้างก็เหอะ แถมผมยังโชคร้ายกลับได้หน้าที่เพิ่มขึ้นมาอีก คือ ต้องไปไหนมาไหนกับแกด้วยเสมอเวลาไปพบผู้ใหญ่ในสำนักงาน เพราะผมมันเป็นประเภทใช้งานง่าย ไม่ค่อยปฏิเสธ คราวนี้ผมเลยกลายเป็นลูกน้องคนสนิทของพี่เอติดตามไปกับแกด้วยทุกที จากที่จะดีกลับกลายเป็นซวยไปเพราะไม่ว่าเรื่องเล็กเรื่องใหญ่แกก็พาผมไปด้วยตลอด .............กระซิบๆ (กรรมแท้ๆ).......T______T
จนกระทั่งสำนักงานจะส่งเจ้าหน้าที่ออกมาทำงานที่ต่างจังหวัด ผมก็เลยสมัครลงมาทำงานเพราะอยากเปลี่ยนบรรยากาศในการทำงานบ้าง ตอนที่ผมได้รับเลือกไป พี่เอ ก็บ่นๆ ทำนองว่า “ไม่อยากให้ผมไป เพราะงานที่ผมจะไปทำมันหนักมาก” ตอนนี้ถึงค่อยรู้ว่าความจริงว่า จริงๆ แล้ว แกก็เป็นคนที่รักลูกน้องเหมือนกันนะ แต่เป็นคนที่แสดงออกไม่ค่อยเป็น แถมเป็นคนอารมณ์ร้าย เลยไม่ค่อยมีลูกน้องอยากอยู่ใกล้ๆ แกซักคน (คิดดูตอนนั่งโต๊ะทานข้าวกันมีผมนั่งกับพี่เอได้คนเดียว คนอื่นหนีไปนั่งโต๊ะอื่นกันหมด อิอิ)
ในที่สุดผมก็ได้มาทำงานที่ต่างจังหวัดสมกับที่ตั้งใจไว้ แต่ก็อ่ะนะ มันก็ถึงคราวปิด Job แล้วล่ะ อีกเดี๋ยวก็ต้องกลับไปทำงานที่กรุงเทพฯ เหมือนเคย 555555+ จริงๆ ก็อยากบอกเพื่อนๆ มนุษย์เงินเดือนทั้งหลายว่า บางครั้งในการทำงานอะไรหลายสิ่งก็มักไม่เป็นอย่างที่เราต้องการซักเท่าไร การทำงานร่วมกับหัวหน้าหรือเพื่อร่วมงาน มันก็ต้องมีการปรับตัวเข้าหากันธรรมดา ทุกคนก็มีทั้งส่วนแย่และส่วนที่ดี แล้วแต่จะมองในด้านไหน (แต่ก็มีบางคนที่แย่มากๆ อันนี้ก็ต้องละไว้ในฐานที่เข้าใจ) มนุษย์เป็นสัตว์สังคมเป็นสิ่งที่ปฏิเสธไม่ได้ ไม่ว่าจะสังคมมากหรือน้อย ก็ต้องปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อม ไม่ว่าจะใช้ชีวิตมนุษย์เงินเดือนหรือใช้ชีวิตแบบเจ้าของธุรกิจก็ต้องมีการปรับตัวเข้ากับสิ่งที่ทำด้วยกันทั้งนั้น เมื่อถึงเวลาที่สมควรเดี๋ยวผมก็คงหาเรื่องหนีมาทำงานที่ต่างจังหวัดอีกแน่ๆ (ตามประสาคนชอบพเนจร)
เอาไว้คราวหน้าผมจะมาแชร์ประสบการณ์อีก ดูซิว่าจะมีเรื่องอะไรมาเล่าให้ทุกคนฟังอีกบ้าง
http://pantip.com/topic/32744944 เฮฮาประสามนุษย์เงินเดือน 2 : เรื่องของลูกน้อง