ตกลงฉันเป็นดี้ หรือเลส?

คิดมานานมากกว่าจะตัดสินใจ คือตอนนี้เราสับสนมากว่าต้องทำยังไงกับในชีวิต อาจจะยาวสักหน่อยเพราะ..
    เริ่มเลยฉันเป็นผู้หญิง อยู่ในวัยทำงาน อายุ 27 บริษัทรัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่ง..ตั้งแต่เด็กฉันก็ชอบเด็กผู้หญิงมีแฟนเป็นเด็กผู้หญิง (ทอม)รุ่นพี่ผู้หญิง
จน ชีวิตเปลี่ยนมาคบกับผู้ชาย เคยจะแต่งงานแต่ฉันคิดว่ายังไม่ใช่เพราะฉันยังเรียนไม่จบ จนเราเลิกกัน ฉันก็หันมาคบกับผญ(ทอม)เรื่อย
จนเมื่อเดือนมิถุนายน คนที่ฉันแอบชอบมา 12 ปี เขาเป็น ผญ ที่นิสัยดีเราเคยสนิทกันมาก ฉันหลงรักเขา ชอบเขา เราคุยกันทุกวันจนฉันแอบถามเขาว่า
เขาว่า เขาอยากแต่งงานไหม เขามีนิยามความรักยังไง ชอบ ผญ ไหม เขาปฏิเสธ บอกว่าเขาชอบ ผช เขาปกติดีไม่ได้ชอบ ผญ
ฉันเลยไม่กล้าบอกกับเขาว่าฉันแอบรักเขา กลัวเขารู้แล้วจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้ ฉันมีความสุขมากตอนนั้น จนฉันต้องเรียนต่อ เปลี่ยนที่เรียน
เราค่อยๆห่างกัน ไม่พูดกัน จนบางครั้งโทรไปหาไม่รู้จะพูดอะไร ตลอดระยะเวลาที่เราห่างกันฉันเฝ้าติดตามเขาตลอดเวลา ถามข่าวตลอดโทรไปบ้างแต่เหมือนเขาไม่สะดวก
ฉันเลยตามเฝ้าดูเขามาตลอดระยะเวลา 12 ปี จนเดือนมิถุนายนฉันเจอเขา เราบังเอิญคุยเจอกัน ฉันอยากเจอเขาอีก เราเล่นเฟสกัน เกือบทุกวันที่เขาว่าง ฉันจะพยายามหยอดไปเสมอ
ว่าอยากเจอเขา จนเขายอมมาเจอกับฉัน ฉันตื่นเต้นมา เรานัดกันร้านกาแฟเล็ก นั่งคุยกันตั้งแต่ 13.00-16.00
แล้วต่างกลับ เหมือนมีความรู้สึกว่าต่างคนต่างไม่อยากจาก ฉันและเขาเริ่มคุยกันมากขึ้น..จนฉันตัดสินใจบอกเขา
ว่าฉันแอบชอบเขามานานแล้ว ของทุกอย่างที่เขาเคยให้ รูปถ่ายฉันเก็บไว้ทุกอย่าง..
แล้วเราก็รักกัน ...เขาเป็น ผญ อายุ 41เราเรียกเขาว่า  อ. ซึ่งนับว่ามากกว่าฉันเกือบเท่าหนึ่ง แล้วทุกอย่างก็ทำให้เราทุกข์
      เมื่อเขามีเด็ก ผญ อีกคนที่คอยดูแลเขามา ซึ่งตอนแรกเราไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรกันอายุน้อยกว่าเรา 2 ปี เขาอยู่ในบ้านหลังเดียวกัน
ดูแลกัน  เราเองก็มีแฟนแล้วเช่นกัน แฟนเราเป็ม ผญ(ทอม) คบกันมา จะ 6ปีในเดือนหน้า
เราสับสน เราอยากตัดใจ เราพยายาม บอกเลิก แต่เราไม่รู้จะทำยังไง  อ. บอกว่าเด็กคนนั้นไม่ผิดไม่รู้เรื่องอะไร และแฟนเราก็ไม่ผิด อ. และเราผิด
แต่เรารัก อ. มานานเหลือเกิ๊น เฝ้ามองมานานเหลือเกิ๊น... เราจะทำยังไงดี ตอนนี้เราเองก็สับสนว่าตัวเองเป็นอะไรกันแน่
จะเป็นดี้ หรือเป็นเลสเบี้ยน หรือเราต้องไปหาหมอจิต ที่ชอบผู้หญิง...เราเคยตัดใจจาก อ. แต่ อ. เองอาการแย่มาก ร้องจะเป็นจะตาย
เราทนเห็นเขาเจ็บไม่ได้. เราไม่รู้เรื่องระหว่างเรากับ อ. ไม่น่าจะเป็นไปได้....เราเองก็ไม่ใช่เด็กๆผ่านอะไรมาก็เยอะ อ. เองก็อายุเยอะจนเราคิดว่าทำไมเราสองคน
ต้องเจอกันแบบนี้ ต้องเป็นแบบนี้ ฉันเองก็ทรมานกับสิ่งที่ค้างคาอยู่...
        แต่ฉันพยายามทุกอย่าง มีทุกอย่าง ตั้งใจเรียน ตั้งใจทำงาน เพื่อวันหนึ่งฉันจะได้กลับมาดูแล อ.
แล้วฉันก็มีโอกาส...แต่ไม่ผิดเวลา  ความหวังที่ฉันตั้งใจมาฉันต้องปล่อยมันทิ้งหรือฉันจะเก็บมันไว้??