วันพฤหัสที่ผ่านมาผมพึ่งถูกแฟนบอกเลิกมา สาเหตุมาจากความงี่เง่าของผมเอง เธอเคยให้โอกาสผมมาแล้วถึง 2 ครั้ง แต่ผมก็ยังทำให้มันเกิดขึ้นอีก พยายามง้อมาสามวันแล้วโทรทุกวันแต่เธอไม่รับ ได้แต่ส่ง e-mail เธอตอบกลับมาครั้งเดียว ว่าไม่ต้องพยายาม ไม่ให้โอกาสแล้ว ส่งไปอีกก็ไม่รู้ได้อ่านหรือเปล่า ก็คงทำได้ดีที่สุดแค่พยายามต่อไป
ผมกับแฟนเป็นแฟนกันมา 5 ปี ตลอดเวลาที่คบกัน ผมคบเธอแบบจริงจัง รักจริง หวังแต่ง และผมก็มั่นใจว่าผมรักเธอมาก แต่ตอนคบกันเวลาที่เธอทำอะไรที่ผมไม่ชอบใจ ผมก็จะงอน โกรธ พูดจาไม่ดีกับเธอ พูดแรงๆใส่เธอ แต่พอมาครั้งนี้เธอบอกเลิกผมเพราะทนผมไม่ไหว ผมโทรครั้งล่าสุดที่เธอรับสายก่อนที่เธอจะไม่รับสายผมอีกมาตั้งแต่วันศุกร์ เธอใช้น้ำเสียงไม่ดีใส่ผม แล้วบอกว่าอย่าโทรมาอีก ผมฟังเสร็จผมกลับไม่โกรธเธอเลย ได้แต่เสียใจและสำนึกผิด หลังจากนั้นภาพต่างๆที่เคยทำด้วยกันสมัยเป็นแฟนกันมันก็ลอยมาอยู่ในหัวผมเต็มไปหมดแทบจะตลอดเวลา ชนิดที่ว่าผมไม่รู้ว่าชาตินี้จะลืมมันลงหรือเปล่า(แม้แต่ตอนนั่งพิมพ์กระทู้นี้อยู่ก็ยังมีภาพที่เราเคยนั่งอ่านกระทู้ Pantip ด้วยกันลอยมาอยู่ในหัวผม) ภาพต่างๆระหว่างผมและเธอมันลอยมาอยู่ในหัวผมเยอะจริงๆอย่างไม่น่าเชื่อ บางเหตุการณ์ผมลืมไปแล้วด้วยซ้ำในระหว่างที่คบกัน แต่มันดันถาโถมเข้ามาพร้อมกันในตอนนี้ บางทีก็น้ำตาซึมเลยทีเดียว
ในระหว่างที่ผมกำลังฟุ้งซ่าน ในใจผมก็คิดขึ้นมาว่าในอนาคตถ้าเธอไปมีคนใหม่ผมคงจะปวดใจมากแต่ก็คงยินดีถ้าเธอเจอกับคนดีๆรักเธอจริง แต่อีกใจหนึ่งผมก็คิดขึ้นมาว่าแล้วถ้าเธอไปเจอคนใหม่ที่ไม่ดีแล้วทำร้ายจิตใจหรือทำร้ายร่างกายเธอผมคงจะปวดใจและเสียใจยิ่งกว่า(ขออย่าให้เป็นแบบนั้นเลย) เธอเป็นคนเก่งในหลายๆเรื่อง แต่ผมไม่รู้ว่าเธอจะทันคนในเรื่องนี้หรือเปล่า แต่ลึกๆผมอยากให้เธอคืนดีกับผมแล้วมาคบกันเหมือนเดิมมากกว่า เพราะผมมั่นใจมากว่าถ้ามีโอกาสอีกครั้งผมจะไม่ทำผิดซ้ำอีก
ผมเศร้ามากผมก็โทรหาเพื่อนโทรหารุ่นพี่ เค้าก็ปลอบใจมาตามปกติ เพื่อนผมอยากให้ผมหายเศร้ามันก็แนะนำว่า ถ้าผมง้อไม่สำเร็จก็รีบๆมีคนใหม่จะได้ไม่เศร้านานพร้อมกับเอ่ยชื่อเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นมา ที่รู้จักกันสมัยผมเรียน ป.โท แล้วมันก็บอกว่านั่นก็ยังไม่มีแฟนนะ แถมเค้ายังเคยบอกชอบผมด้วย ถ้าง้อแฟนไม่สำเร็จก็โทรไปคุยเลย นี่คือคำแนะนำจากเพื่อน ส่วนคำแนะนำจากรุ่นพี่(อันนี้รุ่นใหญ่หน่อยอายุเกือบ 40 ปี) แกบอกว่าถ้าง้อไม่สำเร็จมาหาแกที่ระยองเลย สาวๆโสดๆที่บริษัทของแกเพียบ เดี๋ยวแกแนะนำให้(แกเป็นเจ้าของบริษัท) ซึ่งสาวๆที่บริษัทแกเยอะจริงและสวยจริงเพราะแกจ้างมาเป็นเซลล์ ผมเคยเห็นใน facebook แก แต่ทั้งคำแนะนำของเพื่อนและของรุ่นพี่กลับไม่อยู่ในหัวของผมเลยที่คิดจะทำอย่างนั้น ก็ยังนึกถึงแต่เธออยู่ดี ในใจผมคิดว่าต่อให้สวยให้ดีมาจากไหนชั่วโมงนี้ก็คงไม่มีใครแทนเธอได้
เหตุการณ์ทั้งหมดที่ผ่านมา 3-4 วัน มันทำให้ผมรู้ว่า ผมรักเธอมากแค่ไหน เป็นห่วงเธอขนาดไหน แต่ก็ได้แต่เจ็บใจตัวเองว่าตอนมีโอกาสทำไมไม่รักษาเธอไว้ให้ดี ดูแลเธอดีๆ ให้เกรียติเธอ ไว้ใจเธอ มาคิดได้ก็เหมือนจะสายไปแล้ว ได้แต่พยายามจะง้อแบบแทบจะสิ้นหวัง ผมเลยอยากจะเตือนเพื่อนๆพี่ๆน้องๆทุกคน ที่กำลังมีคนรักอยู่ ว่าให้ดูแลกันและกันดีๆ ให้เกรียติกัน เชื่อใจกัน ให้กำลังใจกัน นะครับ จะได้ไม่มานั่งเศร้าเหมือนผม มันเศร้าจริงๆอย่าให้ใครมาเจอแบบผมเลย
พึ่งรู้ว่ารักเธอมากแค่ไหนก็ตอนถูกบอกเลิกนี่แหละ
ผมกับแฟนเป็นแฟนกันมา 5 ปี ตลอดเวลาที่คบกัน ผมคบเธอแบบจริงจัง รักจริง หวังแต่ง และผมก็มั่นใจว่าผมรักเธอมาก แต่ตอนคบกันเวลาที่เธอทำอะไรที่ผมไม่ชอบใจ ผมก็จะงอน โกรธ พูดจาไม่ดีกับเธอ พูดแรงๆใส่เธอ แต่พอมาครั้งนี้เธอบอกเลิกผมเพราะทนผมไม่ไหว ผมโทรครั้งล่าสุดที่เธอรับสายก่อนที่เธอจะไม่รับสายผมอีกมาตั้งแต่วันศุกร์ เธอใช้น้ำเสียงไม่ดีใส่ผม แล้วบอกว่าอย่าโทรมาอีก ผมฟังเสร็จผมกลับไม่โกรธเธอเลย ได้แต่เสียใจและสำนึกผิด หลังจากนั้นภาพต่างๆที่เคยทำด้วยกันสมัยเป็นแฟนกันมันก็ลอยมาอยู่ในหัวผมเต็มไปหมดแทบจะตลอดเวลา ชนิดที่ว่าผมไม่รู้ว่าชาตินี้จะลืมมันลงหรือเปล่า(แม้แต่ตอนนั่งพิมพ์กระทู้นี้อยู่ก็ยังมีภาพที่เราเคยนั่งอ่านกระทู้ Pantip ด้วยกันลอยมาอยู่ในหัวผม) ภาพต่างๆระหว่างผมและเธอมันลอยมาอยู่ในหัวผมเยอะจริงๆอย่างไม่น่าเชื่อ บางเหตุการณ์ผมลืมไปแล้วด้วยซ้ำในระหว่างที่คบกัน แต่มันดันถาโถมเข้ามาพร้อมกันในตอนนี้ บางทีก็น้ำตาซึมเลยทีเดียว
ในระหว่างที่ผมกำลังฟุ้งซ่าน ในใจผมก็คิดขึ้นมาว่าในอนาคตถ้าเธอไปมีคนใหม่ผมคงจะปวดใจมากแต่ก็คงยินดีถ้าเธอเจอกับคนดีๆรักเธอจริง แต่อีกใจหนึ่งผมก็คิดขึ้นมาว่าแล้วถ้าเธอไปเจอคนใหม่ที่ไม่ดีแล้วทำร้ายจิตใจหรือทำร้ายร่างกายเธอผมคงจะปวดใจและเสียใจยิ่งกว่า(ขออย่าให้เป็นแบบนั้นเลย) เธอเป็นคนเก่งในหลายๆเรื่อง แต่ผมไม่รู้ว่าเธอจะทันคนในเรื่องนี้หรือเปล่า แต่ลึกๆผมอยากให้เธอคืนดีกับผมแล้วมาคบกันเหมือนเดิมมากกว่า เพราะผมมั่นใจมากว่าถ้ามีโอกาสอีกครั้งผมจะไม่ทำผิดซ้ำอีก
ผมเศร้ามากผมก็โทรหาเพื่อนโทรหารุ่นพี่ เค้าก็ปลอบใจมาตามปกติ เพื่อนผมอยากให้ผมหายเศร้ามันก็แนะนำว่า ถ้าผมง้อไม่สำเร็จก็รีบๆมีคนใหม่จะได้ไม่เศร้านานพร้อมกับเอ่ยชื่อเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นมา ที่รู้จักกันสมัยผมเรียน ป.โท แล้วมันก็บอกว่านั่นก็ยังไม่มีแฟนนะ แถมเค้ายังเคยบอกชอบผมด้วย ถ้าง้อแฟนไม่สำเร็จก็โทรไปคุยเลย นี่คือคำแนะนำจากเพื่อน ส่วนคำแนะนำจากรุ่นพี่(อันนี้รุ่นใหญ่หน่อยอายุเกือบ 40 ปี) แกบอกว่าถ้าง้อไม่สำเร็จมาหาแกที่ระยองเลย สาวๆโสดๆที่บริษัทของแกเพียบ เดี๋ยวแกแนะนำให้(แกเป็นเจ้าของบริษัท) ซึ่งสาวๆที่บริษัทแกเยอะจริงและสวยจริงเพราะแกจ้างมาเป็นเซลล์ ผมเคยเห็นใน facebook แก แต่ทั้งคำแนะนำของเพื่อนและของรุ่นพี่กลับไม่อยู่ในหัวของผมเลยที่คิดจะทำอย่างนั้น ก็ยังนึกถึงแต่เธออยู่ดี ในใจผมคิดว่าต่อให้สวยให้ดีมาจากไหนชั่วโมงนี้ก็คงไม่มีใครแทนเธอได้
เหตุการณ์ทั้งหมดที่ผ่านมา 3-4 วัน มันทำให้ผมรู้ว่า ผมรักเธอมากแค่ไหน เป็นห่วงเธอขนาดไหน แต่ก็ได้แต่เจ็บใจตัวเองว่าตอนมีโอกาสทำไมไม่รักษาเธอไว้ให้ดี ดูแลเธอดีๆ ให้เกรียติเธอ ไว้ใจเธอ มาคิดได้ก็เหมือนจะสายไปแล้ว ได้แต่พยายามจะง้อแบบแทบจะสิ้นหวัง ผมเลยอยากจะเตือนเพื่อนๆพี่ๆน้องๆทุกคน ที่กำลังมีคนรักอยู่ ว่าให้ดูแลกันและกันดีๆ ให้เกรียติกัน เชื่อใจกัน ให้กำลังใจกัน นะครับ จะได้ไม่มานั่งเศร้าเหมือนผม มันเศร้าจริงๆอย่าให้ใครมาเจอแบบผมเลย