บอกอื่นก่อนเลยว่าเราเป็นคนค่อยข้างมีอารมณ์ทางเพศแทบตลอดเวลา ไม่รู้ว่าหมกหมุ่นไหมเล่นกีฬา อ่านหนังสือ ดูหนัง เล่นเกมส์ แต่สุดท้ายก็มาจบด้วยเรื่องเพศก่อนนอนทุกคืน ไม่รู้ว่ามาเริ่มติดใจเรื่องพวกนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ พอรู้ตัวอีกทีก็แทบจะขาดไม่ได้เลยทำให้เราหาคนมา featuring ด้วยบ่อยๆ แต่ส่วนใหญ่ก็ ONS แหละ แต่ด้วยการที่เราเป็นคนเข้าสังคมไม่เก่งบวกกับไม่เที่ยวกลางคืน เราจึงเลือกวิธีหาจากอินเตอร์เน็ตแทน
เข้าเรื่องดีกว่า เรื่องเราที่จะมาเล่าก็เกิดขึ้นเพราะเราดันเผลอใจไปชอบคนนึง ที่ ONS ด้วย คือตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก วันแรกที่คุยกันเรายังไม่ได้มีอะไรกันเพราะเราไม่ว่างด้วยแหละ แต่เราก็ได้คุยกันแถบทุกวันเลย เขาเป็นคนคุยสนุกมากแถมรูปร่างเป็นแบบที่เราชอบมากด้วยอีกเช่นกัน เป็นเดือนๆเลยมั้งที่เราคุยกันถ้าจำไม่ผิด และแล้วก็มาถึงวันที่เรานัด featuring
ความรู้สึกแรกที่ได้เจอ คือแบบว่าตัวจริงเขาดีกว่าที่เราเห็นในรูปหรือกล้องเว็บแคม ไปถึงเขาก็ชวนคุยนู้นนี้นั้นทำให้เรารู้สึกได้เลยว่าเขาเป็นคนที่อบอุ่นมาก ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกพิเศษกับคนนี้มากกว่าคนที่เคยๆผ่านมา.... หลังจากเสร็จกิจ เราก็ยังนั่งคุยกันเรื่อยเปื่อยจนถึงเวลาที่เราต้องกลับแล้ว เราก็เลยแลกเปลี่ยนไลน์ไว้คุยกันแต่เขาบอกกับเราก่อนนะว่าไม่ค่อยได้เล่น เราก็แกล้งหยอกไปว่าทำไมมีแฟนแล้วหรอ เขาก็บอกว่าไม่มีหรอกมีแต่เพื่อน เนี้ยๆดูดิ(พร้อมกับเปิดไลน์ให้ดูด้วย) เราแอบคิดในใจเหมือนเราเป็นแฟนแล้วไปจับผิดเลย ฮ่าๆๆ แต่ก่อนจะออกพ้นประตูออกไป เรากลับเขาไปขอกอดเขาก่อนกลับบ้าน ไม่รู้ทำไมเรากลับว่ามันเป็นความรู้สึกที่มากและอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก อยากกอดเขาแบบนี้เรื่อยๆไป
หลังจากนั้นเราก็ติดต่อไปทางไลน์เรื่อยๆ (ไม่ได้เป็นแฟนกันนะ) เขาก็ตอบบ้าง แต่ไม่บ่อยเพราะตอนนั้นอยู่ในช่วงสอบพอดี ใจนึงก็คิดว่าอาจจะอ่านหนังสือมั้ง(เพราะดูเป็นเด็กเรียนพอสมควร หนังสือนี้เต็มห้องเลย) ใจนึงก็กลัวว่าจะรบกวนแต่ใจนึงก็อยากคุยด้วย แต่พอนานๆไปเหมือนเราคุยอยู่คนเดียวเลย เขาแถบไม่อ่านด้วยซ้ำ นานๆทีเขาอ่านและตอบ พอตอนเขาตอบนะดีใจมาก แบบว่าให้โลกระเบิดตอนนี้ก็พอใจแล้ว แต่ก็ตอบมาคำสองคำ
หลังจากนั้นเราก็จึงตัดสินใจ เปลี่ยนมาส่ง sms ไปแทน ชวนเขากินข้าวบ้างละ ดูบ้างละ แต่ก็เงียบ สุดท้ายด้วยความทนไม่ไหว จึงโทรไปหา ช่วงแรกเขาบอกว่าติดเรียน ยุ่งๆ ไอ้เราก็เชื่อนะ ด้วยความรู้ว่าเขาเรียนที่เดียวกับเราแต่คนละคณะเราจึงใช้เวลาทั้งวันเลยตามหาเฟสของเขา งานการไม่ทำเลยทีเดียวตอนแรกกะเข้าไปส่องดูเฉยๆนะแต่เขาล็อคไว้จึงแอดไปเลยแต่ก็ไม่มีการตอบรับ(ในใจก็คิดคงไม่ว่างเล่นมั้ง) แต่เวลาผ่านไปเข้า จากรับสาย กลายเป้นไม่รับ แล้วก็กลายเป็นกดตัดสาย เราก็เริ่มสงสัยแล้วแหละ แต่ก็ยังไม่ปักใจยังพยายามโทรไป ส่งsmsไป ทักไลน์ไป(แต่ไม่ขึ้น read นะ) ทุกอย่างเงียบหมด จนอยู่มาวันนึงเราก็เล่นไลน์ตามปกติ แต่ที่สงเกตเห็นคือ เขาเปลี่ยนรูปภาพโปรไฟล์ แต่ในแชทของเราเขากลับไม่อ่าน ณ ตอนนั้นน้ำตาไหลมาจากไหนไม่รู้ คือแบบไม่เคยรู้สึกแบบนี้มานานมากๆแล้ว คือมันจุกมันเจ็บจนบอกไม่ถูก ที่นี้มันทำให้เรามั่นใจได้เลยว่าเขาคงไม่อยากคุยกับเราอีกแล้วไม่มีอีกแล้วความรู้สึกดีๆตอนนั้น วันต่อมาทั้งวันเราพยายามโทรหาเขาโทรจี้ พยายามคุยให้รู้เรื่อง แต่เชื่อไหมเขาไม่รับสายเราเลยพร้อมกับตัดสายเราทิ้ง แต่เขากลับไลน์ตบกลับมาสั้นว่า "เรากลับไปคบกับแฟนเก่าแล้วนะ" เหมือนโลกทั้งโลกพังลงมา แบบว่าอยากโดดออกจากหน้าต่างให้หัวกระแทกพื้น อยากเดินออกไปให้รถชน เวลานั้นเลย คือมันจบแล้ว จบแล้วจริงๆ จนทุกวันนี้ยังทำใจไม่ได้เลย ยังคงแอบดูเฟสเขาทุกวัน มองดูไลน์ที่เคยคุยกันที่เขาขึ้นสเตตัสแบบว่ามีความสุขมากๆ ยิ่งเห็นยิ่งปวดใจแต่ก็ทำใจให้ลบไม่ได้ ไม่โทษเขาหรอก แต่เราอยากโทษตัวเองมากกว่าที่ห้ามใจไม่ได้ ที่จำไม่ได้ว่าเราเป็นยังไง
ปล.ขอบคุณที่ทนอ่านนะ ยาวหน่อย แต่ไม่รู้ว่าจะระบายให้ใครฟัง เราเป็นคนชอบเก็บความรู้สึกแย่ๆไว้กับตัวเอง ไม่อยากให้เพื่อนหรือคนที่เรารักต้องมาแบกมันไว้ด้วย
ปล.เพิ่งเคยตั้งกระทู้ แท็กไม่เป็น พิมพ์ไม่เก่ง ส่วนมากชอบอ่านอย่างเดียว
one night stand หลง > รัก > เจ็บ > จบ
เข้าเรื่องดีกว่า เรื่องเราที่จะมาเล่าก็เกิดขึ้นเพราะเราดันเผลอใจไปชอบคนนึง ที่ ONS ด้วย คือตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก วันแรกที่คุยกันเรายังไม่ได้มีอะไรกันเพราะเราไม่ว่างด้วยแหละ แต่เราก็ได้คุยกันแถบทุกวันเลย เขาเป็นคนคุยสนุกมากแถมรูปร่างเป็นแบบที่เราชอบมากด้วยอีกเช่นกัน เป็นเดือนๆเลยมั้งที่เราคุยกันถ้าจำไม่ผิด และแล้วก็มาถึงวันที่เรานัด featuring
ความรู้สึกแรกที่ได้เจอ คือแบบว่าตัวจริงเขาดีกว่าที่เราเห็นในรูปหรือกล้องเว็บแคม ไปถึงเขาก็ชวนคุยนู้นนี้นั้นทำให้เรารู้สึกได้เลยว่าเขาเป็นคนที่อบอุ่นมาก ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกพิเศษกับคนนี้มากกว่าคนที่เคยๆผ่านมา.... หลังจากเสร็จกิจ เราก็ยังนั่งคุยกันเรื่อยเปื่อยจนถึงเวลาที่เราต้องกลับแล้ว เราก็เลยแลกเปลี่ยนไลน์ไว้คุยกันแต่เขาบอกกับเราก่อนนะว่าไม่ค่อยได้เล่น เราก็แกล้งหยอกไปว่าทำไมมีแฟนแล้วหรอ เขาก็บอกว่าไม่มีหรอกมีแต่เพื่อน เนี้ยๆดูดิ(พร้อมกับเปิดไลน์ให้ดูด้วย) เราแอบคิดในใจเหมือนเราเป็นแฟนแล้วไปจับผิดเลย ฮ่าๆๆ แต่ก่อนจะออกพ้นประตูออกไป เรากลับเขาไปขอกอดเขาก่อนกลับบ้าน ไม่รู้ทำไมเรากลับว่ามันเป็นความรู้สึกที่มากและอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก อยากกอดเขาแบบนี้เรื่อยๆไป
หลังจากนั้นเราก็ติดต่อไปทางไลน์เรื่อยๆ (ไม่ได้เป็นแฟนกันนะ) เขาก็ตอบบ้าง แต่ไม่บ่อยเพราะตอนนั้นอยู่ในช่วงสอบพอดี ใจนึงก็คิดว่าอาจจะอ่านหนังสือมั้ง(เพราะดูเป็นเด็กเรียนพอสมควร หนังสือนี้เต็มห้องเลย) ใจนึงก็กลัวว่าจะรบกวนแต่ใจนึงก็อยากคุยด้วย แต่พอนานๆไปเหมือนเราคุยอยู่คนเดียวเลย เขาแถบไม่อ่านด้วยซ้ำ นานๆทีเขาอ่านและตอบ พอตอนเขาตอบนะดีใจมาก แบบว่าให้โลกระเบิดตอนนี้ก็พอใจแล้ว แต่ก็ตอบมาคำสองคำ
หลังจากนั้นเราก็จึงตัดสินใจ เปลี่ยนมาส่ง sms ไปแทน ชวนเขากินข้าวบ้างละ ดูบ้างละ แต่ก็เงียบ สุดท้ายด้วยความทนไม่ไหว จึงโทรไปหา ช่วงแรกเขาบอกว่าติดเรียน ยุ่งๆ ไอ้เราก็เชื่อนะ ด้วยความรู้ว่าเขาเรียนที่เดียวกับเราแต่คนละคณะเราจึงใช้เวลาทั้งวันเลยตามหาเฟสของเขา งานการไม่ทำเลยทีเดียวตอนแรกกะเข้าไปส่องดูเฉยๆนะแต่เขาล็อคไว้จึงแอดไปเลยแต่ก็ไม่มีการตอบรับ(ในใจก็คิดคงไม่ว่างเล่นมั้ง) แต่เวลาผ่านไปเข้า จากรับสาย กลายเป้นไม่รับ แล้วก็กลายเป็นกดตัดสาย เราก็เริ่มสงสัยแล้วแหละ แต่ก็ยังไม่ปักใจยังพยายามโทรไป ส่งsmsไป ทักไลน์ไป(แต่ไม่ขึ้น read นะ) ทุกอย่างเงียบหมด จนอยู่มาวันนึงเราก็เล่นไลน์ตามปกติ แต่ที่สงเกตเห็นคือ เขาเปลี่ยนรูปภาพโปรไฟล์ แต่ในแชทของเราเขากลับไม่อ่าน ณ ตอนนั้นน้ำตาไหลมาจากไหนไม่รู้ คือแบบไม่เคยรู้สึกแบบนี้มานานมากๆแล้ว คือมันจุกมันเจ็บจนบอกไม่ถูก ที่นี้มันทำให้เรามั่นใจได้เลยว่าเขาคงไม่อยากคุยกับเราอีกแล้วไม่มีอีกแล้วความรู้สึกดีๆตอนนั้น วันต่อมาทั้งวันเราพยายามโทรหาเขาโทรจี้ พยายามคุยให้รู้เรื่อง แต่เชื่อไหมเขาไม่รับสายเราเลยพร้อมกับตัดสายเราทิ้ง แต่เขากลับไลน์ตบกลับมาสั้นว่า "เรากลับไปคบกับแฟนเก่าแล้วนะ" เหมือนโลกทั้งโลกพังลงมา แบบว่าอยากโดดออกจากหน้าต่างให้หัวกระแทกพื้น อยากเดินออกไปให้รถชน เวลานั้นเลย คือมันจบแล้ว จบแล้วจริงๆ จนทุกวันนี้ยังทำใจไม่ได้เลย ยังคงแอบดูเฟสเขาทุกวัน มองดูไลน์ที่เคยคุยกันที่เขาขึ้นสเตตัสแบบว่ามีความสุขมากๆ ยิ่งเห็นยิ่งปวดใจแต่ก็ทำใจให้ลบไม่ได้ ไม่โทษเขาหรอก แต่เราอยากโทษตัวเองมากกว่าที่ห้ามใจไม่ได้ ที่จำไม่ได้ว่าเราเป็นยังไง
ปล.ขอบคุณที่ทนอ่านนะ ยาวหน่อย แต่ไม่รู้ว่าจะระบายให้ใครฟัง เราเป็นคนชอบเก็บความรู้สึกแย่ๆไว้กับตัวเอง ไม่อยากให้เพื่อนหรือคนที่เรารักต้องมาแบกมันไว้ด้วย
ปล.เพิ่งเคยตั้งกระทู้ แท็กไม่เป็น พิมพ์ไม่เก่ง ส่วนมากชอบอ่านอย่างเดียว