(เราสองคนเป็นหญิงรักหญิง) เราคบกันมา 4 ปี กับอีก 5 เดือนเศษๆ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรทำไมเขาถึงทิ้งเราไป
จนทุกวันนี้ก็ยังไม่รู้เลยว่าเพราะเหตุใด (แต่เขาคงมีเหตุผลของเขาแหละมั้ง)
.....เริ่มคือเขาไปงานบุญกฐินที่บ้านเกิดเขา ช่วงต้นเดือน พ.ย 56 (ก่อนจะไปคือเราก็ห้ามไม่อยากให้ไป
แต่ถ้าไปก็ไปด้วยกัน เพราะเรากลัวอะไรหลายๆ อย่างที่มันจะเกิดขึ้น TT ..จนทะเลาะกัน สุดท้ายเขาก็ไป)
เราโทรไปหาเขา ได้ยินเสียงสังสรรค์กับเพื่อนเฮฮามีความสุขมาก คุยกันสักพักเขาก็วางสายไป
เราก็ไม่โทไปอีกเพราะน้อยใจ ที่เขาไม่ชวนเราไปด้วยเลย และหลังจากวันงานเราก็ไม่ได้โทรไปตามว่าจะกลับตอนไหน
(เราอยู่คนละจังหวัดแต่เขามาเรียนที่จังหวัดที่เราอยู่ (จังหวัดใกล้กัน)) จนตกเย็นวันต่อมาเขากลับมาถึงหอพัก
เขาก็โทมาหาเรา ง้อเรา และด้วยความรัก ความห่วงใยที่เรามีให้เขาตลอดมา เราก็ใจอ่อน ไม่คิดอะไรมาก
(เพราะเราจะคิดเสมอว่าถ้าไม่รักเขา ไม่ทุ่มเทตอนนี้ ไม่ทำดีตอนนี้ วันหนึ่งเขาจากเราไปแบบไม่มีวันหวนกลับเราจะอยู่ยังไง)
งอนง้อกันทุกวัน ทะเลาะกันเรื่องไม่เป็นเรื่องทุกวัน แต่ก็จบด้วยการง้อก่อนเสมอ ...หลังจากนนั้นพอว่างสายปุ๊บ
เราก็ขี่มอไซจากบ้านไปหาเขาที่หอพักทันที พอไปถึงก็คุยกันปกติ ก็มีอารมณ์น้อยใจ
บ้างเล็กน้อย เราก็หยิบโทศัพท์เขามาเล่นตามปกติ ตื่นเช้ามาก็เล่นเกมปกติ แต่มีข้อความเฟสบุ้คเข้า
ก็เลยเปิดอ่าน เลยเจอข้อความในแชท "เขาโทรหาตอนนี้ได้ไหมว่างรึป่าว โทรหาไม่รับสาย" (สตั้นไปสักพัก)
ก็เลยถามว่าใครส่งมา เขาตอบว่า เพื่อน ..คือมันไม่ใช่ไง.. ก็เลยถามย้ำๆ สุดท้ายเขาก็ยอมรับว่าแฟนเก่าเขาส่งมา
เราก็เลยตอบหนุ่มคนนั้นไปว่า "ไม่ต้องโทมาอีกนะ เด่วแฟนจะโกด" แล้วก็ได้ถามแฟนตัวเองว่าได้เบอร์กันมายังไง
เขาบอกเราว่าเพื่อนที่ไปเที่ยวงานด้วยกันต่อสายให้คุย (คนที่ต่อสายให้คือเพื่อนผู้ชายคนนั้น)
(ไม่อยากโทษเพื่อนเขาหรอก แต่แค่อยากถามเพื่อนเขาทำแบบนี้ทำไม TT)
เราก็อยากให้เขาเลิกคุย เขาก็รับปาก .โอเคไม่คุยๆ. แต่เราก็ช่างใจอยู่ ไม่ค่อยอยากเชื่อ ก็แอบดูพฤติกรรมเขาห่างๆ
วันต่อมาช่วงเช้าเขาให้เรากลับบ้านไปเอาชุดนักเรียนที่บ้านให้หน่อย (เสื้อผ้าเขาจะไปซักตากที่บ้านเรา)
เราก็กลับบ้านมาเอาชุดนักเรียนตามที่เขาบอก พอขับรถมาครึ่งทาง เราก็เราเอาโทศัพท์มาลองโทร
ปรากฎว่าขึ้น "รอสาย" เราก็จำเวลาที่ใช้สายไว้ ประมาณ 7.13 น. พอถึงบ้านก็รีบเอาชุดนักเรียน รีบกลับหอ
พอถึงหอเราก็หยิบโทสับเขามาเล่นเกมเหมือนเคย เลยกดเข้าไปดูสายที่โทรเข้า-ออก แต่กลับไม่มีเบอร์โทรที่โทรเข้าออกช่วง 7.00-7.13 เลย
(แสดงว่าเขาคุยกัน..เขาลบออก) พอมาประมานบ่าย 3 กว่าๆ ต่างคนต่างเลิกเรียน กลับห้องมาปกติ เขาก็กลับบอกเราไปกดเงินให้หน่อย
พอดีแม่โอนเงินมาให้แล้ว เราก็ไปถอนเงินตามปกติเหมือนเคยจะเป็นแบบนี้ทุกอาทิตย์แหละ
พอนั่งรอคิวถอนเงิน (เราไม่มีบัตร ATM) นั่งสักพักเลยเปิดดูเฟสบุ้คแฟนตัวเองก็เจอข้อความที่เขาพิมอธิบายให้กันฟัง
เกี่ยวกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก่อน ถึงกับอึ้ง! เจอข้อความที่แฟนเราตอบหนุ่มคนนั้น
"อ้วนเค้าขอโทษนะ เมื่อวานแฟนเก่าเค้ามันมาโวยวาย
แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันเคลียแล้ว มันไม่ยอมเลิกกับเค้า
เข้าเฟสค้างไว้มันก็มาพิม
ไรไม่รู้นิ ขอโทดนะ ที่เปนแบบนี้ เค้าเสียใจ TT"
(เราเข้าเฟสบุ้คเขาไว้ในมือถือของตัวเอง) แล้วทันทีทันใด ด้วยอารมณ์หึงหวง เราเลยตอบไปว่า "อย่ามายุ่งกับแฟนกู"
พอถอนเงินเสร็จก็รีบกลับห้องทันที ทะเลาะกันรุนแรงโวยวาย คุยกันไม่รู้เรื่อง เขาไล่เรากลับบ้าน เก็บเสื้อผ้ากลับให้หมด
ด้วยอารมณ์โมโห โกรธ เสียใจ เราก็เก็บๆ หอบกลับบ้าน นอนร้องไห้ในห้อง แต่สุดท้ายโทหาเขาอยู่ดี อยากเคลีย
รับไม่ได้กับเรื่องที่เกิดขึ้น พอผ่านไปเกือบ ชม. เราก็ไปหาเขาอยู่หอ เราก็ทำเหมือนไม่ให้อภัย พอไปหาที่หอ
ก็มีสายเข้าอยู่เป็นระยะๆ แต่เขาก็ไม่ได้รับสายแต่อย่างใด เราก็พยายามเงียบไม่ถาม ในใจแทบช็อค
รู้ๆอยู่แล้วว่าใครโทมาแต่ก็ทำไม่สนใจเพราะไม่อยากให้เรื่องมันบานปลายไปกว่านี้ ตกเย็นเค้าไล่เรากลับบ้าน
บอกคืนนี้อยากนอนคนเดียว เราก็ไม่ยอม เลยถามว่าเป็นไรทำไมพูดแบบนี้ เขาบอกเราว่าเบื่อการใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน
.น้ำตาตก ไม่คิดว่าคนอยู่ด้วยกันมา 4ปีเศษ เขาะพูดคำนี้ออกมา (ตอนนี้ความรักระหว่างเรามันเริ่มอิ่มตัวแล้วแหละมั้ง)
พูดอะไร ทำอะไร ก็ผิดไปหมด โอเคเราก็กลับบ้าน น้ำตาไหลทั้งคืนโทหาเขาตลอด ขึ้น "รอสาย"
เขาก็รับสายบอกคุยกับเพื่อนอยู่ แต่พอสักพักโทอีกก็รอสาย ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เขาก็ไม่รับสายเราอีกเลย (ตอนนั้นคือทรมานมาก)
พอเช้า เลยไปหาเขาที่หอ เขาก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว ไม่สนใจ ไม่แคร์ บอกเลิกเราด้วย พอมาวันศุกร์เขาบอกเขาจะกลับบ้าน
เราก็เชื่อ เพราะเขาจะกลับบ้านทุกเย็นวันศุกร์ไม่ก็เสาร์ตอนเช้า พอมาวันอาทิตย์เราโทหาเขา บ่นหิวข้าวเฉยๆ
เขาเลยบอกมาหาดิ ตอนนี้อยู่หอแล้ว (สงสัย! มันผิดปกติคือมันเพิ่ง 9โมงเช้า ถ้าเขาเพิ่งกลับมาจากบ้านจริงๆ เขาจะมาถึงช่วง
5 โมงเย็น ไม่เกิน 2 ทุ่ม จะเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เขากลับบ้าน) เราเลยสงสัยว่าเค้าหลอกเราหรือเปล่าว่าเขาจะกลับบ้าน
พอไปถึงหอพัก กลับเจอเพื่อนเขาในห้อง 2 คน น่าตาแต่ละคนเหมือนเพิ่งตื่นนอนกันทั้งนั้น ในใจเรารู้แล้วแหละว่าสิ่งๆ
นั้นมันเกิดขึ้นแล้วแน่ๆ จนไปถึงร้านอาหารตามสั่ง เขาบ่นปวดขา ๆ เราก็สงสัยเลยถามไปว่า เป็นอะไร ..เขาบอกสงสัยใส่รองเท้าส้นสูงไป
แต่เราไม่เชื่อหรอกเพราะรองเท้าคู่นี้เขาใส่ มาเป็นเดือนๆแล้ว (ในใจคิด คงไม่ใช่อย่างนั้นนะ : ( ..คือตอนนั้นคิดมากแล้ว )
..หลายวันต่อมา ไม่ไหว เลยให้แม่โทรเคลียให้ .แม่เราบอก : ให้โอกาส-""-ได้มั้ย มันผิดอะไร ก็ให้โอกาสมันแก้ตัวได้มั้ยลูก
เขาตอบแม่เราว่า : ..ไม่ได้หรอกแม่ หนูได้รักเขาไปแล้ว ขอโทษนะแม่ แม่เราก็เลยขอวางสาย เราก็ร้องไห้กับแม่ ฟูมฟายยยย
หลายคืนที่ต้องนอนกับแม่ เพราะทำใจไม่ได้ อยู่คนเดียวไม่ได้เลยยยยย แต่เราก็ยังไปหาเขาที่หอ ขอคุย ขอเคลีย เขาก็คุยกับเรา
เหมือนไม่รู้สึกผิดอะไรเลย แต่พอผู้ชายคนนั้นโทมา เขากลับอมยิ้ม แล้วก็เดินไปรับสายไกลๆ คุยสนุกเฮฮา โดยไม่แคร์เราเลย
ว่าเราจะรู้สึกยังไง และเราจะแวะไปหาเขาก่อนไปเรียน คือทำใจไม่ได้ ก็เลยอยากไปหา
(หลายครั้งที่โดนแม่ด่าเพราะเราแอบไปหาเขาที่หอ) และประมาณ 2 อาทิตย์ต่อมา เราก็แวะเกือบทุกเช้า
แต่มาวันนี้หนึ่งเคาะห้องไม่มีใครเปิด เราเลยส่องหน้าต่างดูกลับเจอห้องที่ว่างเปล่า .น้ำตาไหล .งง .ทำอะไรไม่ถูก
..คิดในใจเขาเอาเวลาที่ไหนมาขนของ ย้ายหอ ทั้งๆ ที่เรา มาหาทุกวัน (อาจเป็นช่วงเวลาตอนเราออกไปเรียนมั้ง)
ก็โทหาเขา เลยถามว่าไปอยู่ไหน ย้ายไปไหนทำไมไม่บอก .เขาบอก ไม่ต้องเป็นห่วง อยู่แถวๆนี้แหละ
(นี่เขาพยายามตัดเราจริงๆหรอ ตอนนั้นสับสนกับเรื่องที่เกิด มันเร็วมากกกก TT) เขาตัดสายไป เราเลยโทหาแม่เขา
ก็ได้ถามแม่เขาว่า.. แม่น้องย้ายไปอยู่ไหน พอดีมาหาน้องไม่เจอเลย แม่เขากลับไม่รู้เหมือนกันกับเราเลยว่าลูกสาวแกย้ายหอ
เราก็เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้แม่เขาฟัง เหมือนแม่เขาจะเข้าใจเรานะ แต่สุดท้าย แกก็ต้องเชื่อคำพูดลูกสาวแก
(แต่ก็เข้าใจหัวอกคนเป็นพ่อเป็นแม่) และสุดท้ายเราก็ได้ที่อยู่เขามา เขาย้ายจากหอเดิม มาหอใหม่ ประมาณ 800 เมตร
แต่เป็นแมนชั่น แบบใช้ คีย์การ์ด เข้า-ออก เราก็เริ่มรู้แล้วแหละว่าเขาจะมาอยู่ด้วยกัน .รับไม่ได้ .ไม่รู้จะทำยังไง ตอนนั้นเหมือนคนบ้า
พอดีช่วงนั้นกำลังจะเรียนจบ เหลือโปรเจคจบตัวสุดท้าย แต่ด้วยไม่อยากอยู่ใกล้เขา พอดีได้งานที่ นครนายก
เราก็ไปกับพี่สาวทันที เราไม่อยากอยู่ใกล้เขาเลย เพราะมันอดไม่ได้ที่จะไม่ไปหาเขา
พอเราไปอยู่นครนายกได้อาทิตกว่าๆ เราเลยโทบอกแม่เขาว่าเรามาทำงานไกลจากแม่แล้วนะ
ไม่ได้ไปเล่นด้วยเหมือนเคยแล้วนะ. หลังจากที่ได้คุยกับแม่เขา 2 วัน เหมือนเขาจะรู้ว่าเรามาทำงานไกล
เขาเริ่มอยากคุยกับเรา คิดถึงอยากกลับมา เขาก็โทรหาน้องสาว ทักเฟสน้องสาวเรา โทรหาเพื่อนเรา
แต่ก็ไม่มีใครได้ให้เบอใหม่เราไป จนวันนึ่งเราคิดถึงเขามากกกกกกก เราเลยโทหาเขา
เสียงเขาดีใจมากกกก เราก็ดีใจเช่นกันที่ได้ยินเสียงเขา (เพราะยังรักอยู่มั้ง) เขาก็โทหาเราเช้าเย็น
เราก็โทรหาเขาเช่นกัน ผ่านไป เกือบอาทิตย์ เขาเริ่มหายไป เราเลยไปส่องเฟสเขา สิ่งที่เห็นคือเขาถ่ายรูปคู่ เช็คอินกินข้าวด้วยกัน
(ทั้งๆที่บอกว่าเพิ่งเลิกกัน ก่อนที่เราจะคุยกันเมื่อไม่นาน) ตอนนั้นคือเราโง่มากกกกกกกที่โดนสวมเขา
จนผ่านมาถึงเดือน มีนาคม เขาจบ ม.6 เป็นวันปัจฉิม เราก็ลางานเพื่อกลับมาแสดงความยินดีให้กับเขา
เราก็ซื้อกุหลาบสีแดงให้ช่อหนึ่ง (เขาชอบสีแดงมากกกก) ..พอตกเย็น เขาก็โทรมา บอกให้มาหาหน่อย
เราก็เลยไปหาเขาที่หอ เขาลงมาสแกนคีย์การ์ดให้เรา ตอนนั้นคือน้ำตาอยากปล่อยมันออกมามากกกก
พอขึ้นไปบนห้องเขา ก็มองหาดอกไม้ที่ให้ไป มองหายังไงก็ไม่เจอ ก็เลยถามเขาว่าดอกไม้ที่ให้ไปอยู่ไหน
คำตอบคือ ฝากไว้กับเพื่อน (แต่ตอนนั้นคิดเลยว่า เขาได้ทิ้งมันไปแล้ว เพราะของที่เพื่อนเขาแลกกันเต็มห้องแต่ของเรากลับไม่เจอ TT)
...วันต่อมาเรากลับไปทำงานตามปกติ เขาก็โทรมาหาอาทิตย์ละครั้งสองครั้ง
และช่วงนั้นมันเป็นช่วงที่ต้องกลับมาตามงาน (โปรเจคจบ) เลยต้องออกจากงาน เพื่อกลับบ้านมาตามงาน
ผ่านไปเกือบเดือน ก็เจอเขากับแฟนเขาเป็นครั้งคราวไป .น้ำตาแทบตกใน (ทำใจไม่ได้)
จนมา 12 สิงหา เขาก็ได้ส่งข้อความมาอวยพรแม่เรา อย่างน้อยเขาก็คิดถึงแม่เราอยู่ หลังจากนั้นไม่นานเรา
ก็ไปเจอกันที่ร้านเหล้า เขาทักเพื่อนเรา แต่เราต่างคนต่างไม่มองหน้ากันเลย (ผ่านตาแค่แปปเดียว)
เขาก็ไม่ได้ยิ้มให้เรา เราก็ไม่ได้ยิ้มให้เขา ต่างคนต่างเหมือนไม่รู้จักกัน (แต่ข้างในโครตอยากกอดเขามากๆเลย TT คิดถึงมาก)
จนวันต่อมาเขาก็ทักเพื่อนเรา ฝากถามเพื่อนมาว่า เราสบายดีมั้ย นู้นนี่นั่นไป .ลึกๆแอบดีใจ
แต่ก็ไม่ได้ฝากเพื่อนไปบอกเขาแต่อย่างใด จะมีก็เพียงแค่ฝากบอกว่า ให้เขาตั้งใจเรียน
ช่วงที่ทุ้มเททำโปรเจคจบจนไม่มีเวลาให้เขามั้ง มันเลยเหมือนเราเปิดช่องว่างให้คนอื่นเขามาหาแฟนตัวเอง
แล้วเขาก็จากเราไปเร็วเหลือเกินนนนนน TT ทุกวันนี้ก็ยังไม่ได้คำตอบจากเขาเลยว่า ผิดอะไร ทำไมต้องทิ้งกันไป TT
(เรื่องราวมากมาย เอาแค่นี้ละกัน ) (อาจจะ วกไปวนมา เรื่องราวมันยาวมากจำไม่ค่อยได้)
..ขอบคุณนะที่อ่านจนจบ : ) TT' ...
เรื่องมันเศร้า อยากเล่าให้ฟัง
จนทุกวันนี้ก็ยังไม่รู้เลยว่าเพราะเหตุใด (แต่เขาคงมีเหตุผลของเขาแหละมั้ง)
.....เริ่มคือเขาไปงานบุญกฐินที่บ้านเกิดเขา ช่วงต้นเดือน พ.ย 56 (ก่อนจะไปคือเราก็ห้ามไม่อยากให้ไป
แต่ถ้าไปก็ไปด้วยกัน เพราะเรากลัวอะไรหลายๆ อย่างที่มันจะเกิดขึ้น TT ..จนทะเลาะกัน สุดท้ายเขาก็ไป)
เราโทรไปหาเขา ได้ยินเสียงสังสรรค์กับเพื่อนเฮฮามีความสุขมาก คุยกันสักพักเขาก็วางสายไป
เราก็ไม่โทไปอีกเพราะน้อยใจ ที่เขาไม่ชวนเราไปด้วยเลย และหลังจากวันงานเราก็ไม่ได้โทรไปตามว่าจะกลับตอนไหน
(เราอยู่คนละจังหวัดแต่เขามาเรียนที่จังหวัดที่เราอยู่ (จังหวัดใกล้กัน)) จนตกเย็นวันต่อมาเขากลับมาถึงหอพัก
เขาก็โทมาหาเรา ง้อเรา และด้วยความรัก ความห่วงใยที่เรามีให้เขาตลอดมา เราก็ใจอ่อน ไม่คิดอะไรมาก
(เพราะเราจะคิดเสมอว่าถ้าไม่รักเขา ไม่ทุ่มเทตอนนี้ ไม่ทำดีตอนนี้ วันหนึ่งเขาจากเราไปแบบไม่มีวันหวนกลับเราจะอยู่ยังไง)
งอนง้อกันทุกวัน ทะเลาะกันเรื่องไม่เป็นเรื่องทุกวัน แต่ก็จบด้วยการง้อก่อนเสมอ ...หลังจากนนั้นพอว่างสายปุ๊บ
เราก็ขี่มอไซจากบ้านไปหาเขาที่หอพักทันที พอไปถึงก็คุยกันปกติ ก็มีอารมณ์น้อยใจ
บ้างเล็กน้อย เราก็หยิบโทศัพท์เขามาเล่นตามปกติ ตื่นเช้ามาก็เล่นเกมปกติ แต่มีข้อความเฟสบุ้คเข้า
ก็เลยเปิดอ่าน เลยเจอข้อความในแชท "เขาโทรหาตอนนี้ได้ไหมว่างรึป่าว โทรหาไม่รับสาย" (สตั้นไปสักพัก)
ก็เลยถามว่าใครส่งมา เขาตอบว่า เพื่อน ..คือมันไม่ใช่ไง.. ก็เลยถามย้ำๆ สุดท้ายเขาก็ยอมรับว่าแฟนเก่าเขาส่งมา
เราก็เลยตอบหนุ่มคนนั้นไปว่า "ไม่ต้องโทมาอีกนะ เด่วแฟนจะโกด" แล้วก็ได้ถามแฟนตัวเองว่าได้เบอร์กันมายังไง
เขาบอกเราว่าเพื่อนที่ไปเที่ยวงานด้วยกันต่อสายให้คุย (คนที่ต่อสายให้คือเพื่อนผู้ชายคนนั้น)
(ไม่อยากโทษเพื่อนเขาหรอก แต่แค่อยากถามเพื่อนเขาทำแบบนี้ทำไม TT)
เราก็อยากให้เขาเลิกคุย เขาก็รับปาก .โอเคไม่คุยๆ. แต่เราก็ช่างใจอยู่ ไม่ค่อยอยากเชื่อ ก็แอบดูพฤติกรรมเขาห่างๆ
วันต่อมาช่วงเช้าเขาให้เรากลับบ้านไปเอาชุดนักเรียนที่บ้านให้หน่อย (เสื้อผ้าเขาจะไปซักตากที่บ้านเรา)
เราก็กลับบ้านมาเอาชุดนักเรียนตามที่เขาบอก พอขับรถมาครึ่งทาง เราก็เราเอาโทศัพท์มาลองโทร
ปรากฎว่าขึ้น "รอสาย" เราก็จำเวลาที่ใช้สายไว้ ประมาณ 7.13 น. พอถึงบ้านก็รีบเอาชุดนักเรียน รีบกลับหอ
พอถึงหอเราก็หยิบโทสับเขามาเล่นเกมเหมือนเคย เลยกดเข้าไปดูสายที่โทรเข้า-ออก แต่กลับไม่มีเบอร์โทรที่โทรเข้าออกช่วง 7.00-7.13 เลย
(แสดงว่าเขาคุยกัน..เขาลบออก) พอมาประมานบ่าย 3 กว่าๆ ต่างคนต่างเลิกเรียน กลับห้องมาปกติ เขาก็กลับบอกเราไปกดเงินให้หน่อย
พอดีแม่โอนเงินมาให้แล้ว เราก็ไปถอนเงินตามปกติเหมือนเคยจะเป็นแบบนี้ทุกอาทิตย์แหละ
พอนั่งรอคิวถอนเงิน (เราไม่มีบัตร ATM) นั่งสักพักเลยเปิดดูเฟสบุ้คแฟนตัวเองก็เจอข้อความที่เขาพิมอธิบายให้กันฟัง
เกี่ยวกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก่อน ถึงกับอึ้ง! เจอข้อความที่แฟนเราตอบหนุ่มคนนั้น
"อ้วนเค้าขอโทษนะ เมื่อวานแฟนเก่าเค้ามันมาโวยวาย
แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันเคลียแล้ว มันไม่ยอมเลิกกับเค้า
เข้าเฟสค้างไว้มันก็มาพิม
(เราเข้าเฟสบุ้คเขาไว้ในมือถือของตัวเอง) แล้วทันทีทันใด ด้วยอารมณ์หึงหวง เราเลยตอบไปว่า "อย่ามายุ่งกับแฟนกู"
พอถอนเงินเสร็จก็รีบกลับห้องทันที ทะเลาะกันรุนแรงโวยวาย คุยกันไม่รู้เรื่อง เขาไล่เรากลับบ้าน เก็บเสื้อผ้ากลับให้หมด
ด้วยอารมณ์โมโห โกรธ เสียใจ เราก็เก็บๆ หอบกลับบ้าน นอนร้องไห้ในห้อง แต่สุดท้ายโทหาเขาอยู่ดี อยากเคลีย
รับไม่ได้กับเรื่องที่เกิดขึ้น พอผ่านไปเกือบ ชม. เราก็ไปหาเขาอยู่หอ เราก็ทำเหมือนไม่ให้อภัย พอไปหาที่หอ
ก็มีสายเข้าอยู่เป็นระยะๆ แต่เขาก็ไม่ได้รับสายแต่อย่างใด เราก็พยายามเงียบไม่ถาม ในใจแทบช็อค
รู้ๆอยู่แล้วว่าใครโทมาแต่ก็ทำไม่สนใจเพราะไม่อยากให้เรื่องมันบานปลายไปกว่านี้ ตกเย็นเค้าไล่เรากลับบ้าน
บอกคืนนี้อยากนอนคนเดียว เราก็ไม่ยอม เลยถามว่าเป็นไรทำไมพูดแบบนี้ เขาบอกเราว่าเบื่อการใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน
.น้ำตาตก ไม่คิดว่าคนอยู่ด้วยกันมา 4ปีเศษ เขาะพูดคำนี้ออกมา (ตอนนี้ความรักระหว่างเรามันเริ่มอิ่มตัวแล้วแหละมั้ง)
พูดอะไร ทำอะไร ก็ผิดไปหมด โอเคเราก็กลับบ้าน น้ำตาไหลทั้งคืนโทหาเขาตลอด ขึ้น "รอสาย"
เขาก็รับสายบอกคุยกับเพื่อนอยู่ แต่พอสักพักโทอีกก็รอสาย ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เขาก็ไม่รับสายเราอีกเลย (ตอนนั้นคือทรมานมาก)
พอเช้า เลยไปหาเขาที่หอ เขาก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว ไม่สนใจ ไม่แคร์ บอกเลิกเราด้วย พอมาวันศุกร์เขาบอกเขาจะกลับบ้าน
เราก็เชื่อ เพราะเขาจะกลับบ้านทุกเย็นวันศุกร์ไม่ก็เสาร์ตอนเช้า พอมาวันอาทิตย์เราโทหาเขา บ่นหิวข้าวเฉยๆ
เขาเลยบอกมาหาดิ ตอนนี้อยู่หอแล้ว (สงสัย! มันผิดปกติคือมันเพิ่ง 9โมงเช้า ถ้าเขาเพิ่งกลับมาจากบ้านจริงๆ เขาจะมาถึงช่วง
5 โมงเย็น ไม่เกิน 2 ทุ่ม จะเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เขากลับบ้าน) เราเลยสงสัยว่าเค้าหลอกเราหรือเปล่าว่าเขาจะกลับบ้าน
พอไปถึงหอพัก กลับเจอเพื่อนเขาในห้อง 2 คน น่าตาแต่ละคนเหมือนเพิ่งตื่นนอนกันทั้งนั้น ในใจเรารู้แล้วแหละว่าสิ่งๆ
นั้นมันเกิดขึ้นแล้วแน่ๆ จนไปถึงร้านอาหารตามสั่ง เขาบ่นปวดขา ๆ เราก็สงสัยเลยถามไปว่า เป็นอะไร ..เขาบอกสงสัยใส่รองเท้าส้นสูงไป
แต่เราไม่เชื่อหรอกเพราะรองเท้าคู่นี้เขาใส่ มาเป็นเดือนๆแล้ว (ในใจคิด คงไม่ใช่อย่างนั้นนะ : ( ..คือตอนนั้นคิดมากแล้ว )
..หลายวันต่อมา ไม่ไหว เลยให้แม่โทรเคลียให้ .แม่เราบอก : ให้โอกาส-""-ได้มั้ย มันผิดอะไร ก็ให้โอกาสมันแก้ตัวได้มั้ยลูก
เขาตอบแม่เราว่า : ..ไม่ได้หรอกแม่ หนูได้รักเขาไปแล้ว ขอโทษนะแม่ แม่เราก็เลยขอวางสาย เราก็ร้องไห้กับแม่ ฟูมฟายยยย
หลายคืนที่ต้องนอนกับแม่ เพราะทำใจไม่ได้ อยู่คนเดียวไม่ได้เลยยยยย แต่เราก็ยังไปหาเขาที่หอ ขอคุย ขอเคลีย เขาก็คุยกับเรา
เหมือนไม่รู้สึกผิดอะไรเลย แต่พอผู้ชายคนนั้นโทมา เขากลับอมยิ้ม แล้วก็เดินไปรับสายไกลๆ คุยสนุกเฮฮา โดยไม่แคร์เราเลย
ว่าเราจะรู้สึกยังไง และเราจะแวะไปหาเขาก่อนไปเรียน คือทำใจไม่ได้ ก็เลยอยากไปหา
(หลายครั้งที่โดนแม่ด่าเพราะเราแอบไปหาเขาที่หอ) และประมาณ 2 อาทิตย์ต่อมา เราก็แวะเกือบทุกเช้า
แต่มาวันนี้หนึ่งเคาะห้องไม่มีใครเปิด เราเลยส่องหน้าต่างดูกลับเจอห้องที่ว่างเปล่า .น้ำตาไหล .งง .ทำอะไรไม่ถูก
..คิดในใจเขาเอาเวลาที่ไหนมาขนของ ย้ายหอ ทั้งๆ ที่เรา มาหาทุกวัน (อาจเป็นช่วงเวลาตอนเราออกไปเรียนมั้ง)
ก็โทหาเขา เลยถามว่าไปอยู่ไหน ย้ายไปไหนทำไมไม่บอก .เขาบอก ไม่ต้องเป็นห่วง อยู่แถวๆนี้แหละ
(นี่เขาพยายามตัดเราจริงๆหรอ ตอนนั้นสับสนกับเรื่องที่เกิด มันเร็วมากกกก TT) เขาตัดสายไป เราเลยโทหาแม่เขา
ก็ได้ถามแม่เขาว่า.. แม่น้องย้ายไปอยู่ไหน พอดีมาหาน้องไม่เจอเลย แม่เขากลับไม่รู้เหมือนกันกับเราเลยว่าลูกสาวแกย้ายหอ
เราก็เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้แม่เขาฟัง เหมือนแม่เขาจะเข้าใจเรานะ แต่สุดท้าย แกก็ต้องเชื่อคำพูดลูกสาวแก
(แต่ก็เข้าใจหัวอกคนเป็นพ่อเป็นแม่) และสุดท้ายเราก็ได้ที่อยู่เขามา เขาย้ายจากหอเดิม มาหอใหม่ ประมาณ 800 เมตร
แต่เป็นแมนชั่น แบบใช้ คีย์การ์ด เข้า-ออก เราก็เริ่มรู้แล้วแหละว่าเขาจะมาอยู่ด้วยกัน .รับไม่ได้ .ไม่รู้จะทำยังไง ตอนนั้นเหมือนคนบ้า
พอดีช่วงนั้นกำลังจะเรียนจบ เหลือโปรเจคจบตัวสุดท้าย แต่ด้วยไม่อยากอยู่ใกล้เขา พอดีได้งานที่ นครนายก
เราก็ไปกับพี่สาวทันที เราไม่อยากอยู่ใกล้เขาเลย เพราะมันอดไม่ได้ที่จะไม่ไปหาเขา
พอเราไปอยู่นครนายกได้อาทิตกว่าๆ เราเลยโทบอกแม่เขาว่าเรามาทำงานไกลจากแม่แล้วนะ
ไม่ได้ไปเล่นด้วยเหมือนเคยแล้วนะ. หลังจากที่ได้คุยกับแม่เขา 2 วัน เหมือนเขาจะรู้ว่าเรามาทำงานไกล
เขาเริ่มอยากคุยกับเรา คิดถึงอยากกลับมา เขาก็โทรหาน้องสาว ทักเฟสน้องสาวเรา โทรหาเพื่อนเรา
แต่ก็ไม่มีใครได้ให้เบอใหม่เราไป จนวันนึ่งเราคิดถึงเขามากกกกกกก เราเลยโทหาเขา
เสียงเขาดีใจมากกกก เราก็ดีใจเช่นกันที่ได้ยินเสียงเขา (เพราะยังรักอยู่มั้ง) เขาก็โทหาเราเช้าเย็น
เราก็โทรหาเขาเช่นกัน ผ่านไป เกือบอาทิตย์ เขาเริ่มหายไป เราเลยไปส่องเฟสเขา สิ่งที่เห็นคือเขาถ่ายรูปคู่ เช็คอินกินข้าวด้วยกัน
(ทั้งๆที่บอกว่าเพิ่งเลิกกัน ก่อนที่เราจะคุยกันเมื่อไม่นาน) ตอนนั้นคือเราโง่มากกกกกกกที่โดนสวมเขา
จนผ่านมาถึงเดือน มีนาคม เขาจบ ม.6 เป็นวันปัจฉิม เราก็ลางานเพื่อกลับมาแสดงความยินดีให้กับเขา
เราก็ซื้อกุหลาบสีแดงให้ช่อหนึ่ง (เขาชอบสีแดงมากกกก) ..พอตกเย็น เขาก็โทรมา บอกให้มาหาหน่อย
เราก็เลยไปหาเขาที่หอ เขาลงมาสแกนคีย์การ์ดให้เรา ตอนนั้นคือน้ำตาอยากปล่อยมันออกมามากกกก
พอขึ้นไปบนห้องเขา ก็มองหาดอกไม้ที่ให้ไป มองหายังไงก็ไม่เจอ ก็เลยถามเขาว่าดอกไม้ที่ให้ไปอยู่ไหน
คำตอบคือ ฝากไว้กับเพื่อน (แต่ตอนนั้นคิดเลยว่า เขาได้ทิ้งมันไปแล้ว เพราะของที่เพื่อนเขาแลกกันเต็มห้องแต่ของเรากลับไม่เจอ TT)
...วันต่อมาเรากลับไปทำงานตามปกติ เขาก็โทรมาหาอาทิตย์ละครั้งสองครั้ง
และช่วงนั้นมันเป็นช่วงที่ต้องกลับมาตามงาน (โปรเจคจบ) เลยต้องออกจากงาน เพื่อกลับบ้านมาตามงาน
ผ่านไปเกือบเดือน ก็เจอเขากับแฟนเขาเป็นครั้งคราวไป .น้ำตาแทบตกใน (ทำใจไม่ได้)
จนมา 12 สิงหา เขาก็ได้ส่งข้อความมาอวยพรแม่เรา อย่างน้อยเขาก็คิดถึงแม่เราอยู่ หลังจากนั้นไม่นานเรา
ก็ไปเจอกันที่ร้านเหล้า เขาทักเพื่อนเรา แต่เราต่างคนต่างไม่มองหน้ากันเลย (ผ่านตาแค่แปปเดียว)
เขาก็ไม่ได้ยิ้มให้เรา เราก็ไม่ได้ยิ้มให้เขา ต่างคนต่างเหมือนไม่รู้จักกัน (แต่ข้างในโครตอยากกอดเขามากๆเลย TT คิดถึงมาก)
จนวันต่อมาเขาก็ทักเพื่อนเรา ฝากถามเพื่อนมาว่า เราสบายดีมั้ย นู้นนี่นั่นไป .ลึกๆแอบดีใจ
แต่ก็ไม่ได้ฝากเพื่อนไปบอกเขาแต่อย่างใด จะมีก็เพียงแค่ฝากบอกว่า ให้เขาตั้งใจเรียน
ช่วงที่ทุ้มเททำโปรเจคจบจนไม่มีเวลาให้เขามั้ง มันเลยเหมือนเราเปิดช่องว่างให้คนอื่นเขามาหาแฟนตัวเอง
แล้วเขาก็จากเราไปเร็วเหลือเกินนนนนน TT ทุกวันนี้ก็ยังไม่ได้คำตอบจากเขาเลยว่า ผิดอะไร ทำไมต้องทิ้งกันไป TT
(เรื่องราวมากมาย เอาแค่นี้ละกัน ) (อาจจะ วกไปวนมา เรื่องราวมันยาวมากจำไม่ค่อยได้)
..ขอบคุณนะที่อ่านจนจบ : ) TT' ...